Udzielanie wyczerpującej informacji handlowej jest obowiązkiem przedsiębiorcy przy zawieraniu każdej transakcji. Szczególną staranność w tym zakresie powinien on zachować przy sprzedaży towarów przez internet. Ze względu na specyfikę takiego rodzaju obrotu, ustawodawca sformułował katalog kwestii, o których przedsiębiorca musi poinformować klienta na swojej stronie internetowej.
Ustawa o prawach konsumenta, obowiązująca od grudnia 2014 r., znacznie zmieniła obszar ochrony klientów. Ustawodawca poświęcił w niej także sporo miejsca umowom zawieranym na odległość, a więc również sprzedaży przez internet, rozszerzając zakres obowiązków sprzedawcy. Jednym z nich jest konieczność przekazania klientowi w sposób jasny i zrozumiały informacji, niezbędnych przy dokonywaniu kupna towaru. Obowiązek ten jest jednym ze środków ochrony konsumenta i żeby spełniać swoje zadanie, musi zostać wypełniony w odpowiedni sposób.
Przede wszystkim wszelkie dane muszą być przekazywane czytelnie, nie tylko w kwestii sformułowań i słownictwa (co wyklucza regulaminy sklepu w języku obcym), ale także przejrzystości i czytelności zapisu. Przedsiębiorca ma zapewnić kupującemu możliwość zapoznania się nie tylko z tak bazowymi informacjami, jak nazwa sklepu, jego adres i adres poczty elektronicznej, ale także z bardziej szczegółowymi. Powinny być one ujęte w formie regulaminu, obowiązkowego dla każdego sklepu internetowego. Co więcej, każdy sklep internetowy ma obowiązek opublikować na swojej stronie taki regulamin i udostępnić go klientom także w formie dokumentu PDF lub w jakiejkolwiek innej, pozwalającej na pobranie go na dysk twardy. Jest to o tyle ważne, że sprzedający, który w niedostatecznym stopniu udzielił kupującemu informacji, może zostać ukarany karą grzywny, nawet w wysokości do 10 procent przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary.
Katalog informacji handlowych, zawarty w art. 8 ustawy o prawach konsumentów jest bardzo szeroki. Oczywiście przedsiębiorca może zamieścić na swojej stronie internetowej więcej danych, jednak te wyodrębnione w ustawie stanowią obowiązkowe minimum.
Oprócz tak oczywistych kwestii, jak dane identyfikujące przedsiębiorcę (m.in. nazwa sklepu internetowego, jego adres elektroniczny i adres stacjonarny, numer telefonu i faksu), konsument powinien być zawiadomiony także o:
głównych cechach świadczenia, w szczególności o jego przedmiocie,
sposobie kontaktowania się przedsiębiorcy z konsumentem,
cenie produktu (razem z kwotą podatku i ewentualnego cła), a także o opłatach za dostarczenie produktu, opłatach pocztowych i innych kosztach,
sposobie zapłaty i jej terminie,
sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę,
obowiązku dostarczenia przez przedsiębiorcę towaru nieposiadającego wad,
czasie i trwaniu umowy,
adresie, pod którym będą przyjmowane reklamacje (w przypadku, gdy jest inny niż adres przedsiębiorstwa),
procedurze składania reklamacji i jej rozpatrywania,
kosztach zwrotu rzeczy w sytuacji, gdy konsument odstępuje od umowy, także w przypadku, gdy towar nie może być odesłany pocztą, tylko dostarczony z powrotem do sprzedawcy w inny sposób,
sytuacji, w których nie przysługuje konsumentowi prawo odstąpienia od umowy,
obowiązku zwrotu kosztów, jakie poniósł przedsiębiorca w sytuacji, w której konsument odstąpił od umowy, a wykonywanie usługi zostało już rozpoczęte,
przesłankach do wypowiedzenia umowy przez konsumenta i sposobu, w jaki może on tego dokonać,
czasie trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy,
kwocie i sposobie złożenia kaucji lub innych zabezpieczeń (w przypadku, gdy przedsiębiorca żąda tego typu gwarancji od konsumenta),
możliwości rozpatrywania reklamacji, a także dochodzenia roszczeń metodami pozasądowymi,
treści gwarancji i usług posprzedażowych i sposobie korzystania z nich,
informacjach dotyczących szczegółów działania treści cyfrowych, sprzedawanych przez przedsiębiorcę i ewentualnym oddziaływaniu na sprzęt lub oprogramowanie komputerowe (informacje o systemie operacyjnym lub wymaganiach systemowych),
kodeksie dobrych praktyk stosowanych przez przedsiębiorcę.
Jak można zauważyć, ustawa szeroko zakreśla granice informacji handlowej, której przedsiębiorca zobowiązany jest udzielić konsumentowi. Podsumowując, obejmuje ona informacje podstawowe o przedsiębiorcy i produkcie, a także całość zagadnień dotyczących reklamacji, wymówienia umowy przez konsumenta i przedsiębiorcy, a także pozasądowych sposobów rozwiązywania sporów i dochodzenia roszczeń. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby przedsiębiorca rozszerzył informacje lub rozbudował regulamin sklepu internetowego. Istotny jest jednak czas dostarczenia takich danych klientowi - musi to być najpóźniej chwila rozpoczęcia świadczenia przez przedsiębiorcę.
Nie należy jednak mylić informacji handlowych z materiałami promocyjnymi, zamieszczanymi na stronie internetowej sprzedawcy lub dostarczanymi klientowi poprzez pocztę elektroniczną. Różnica polega przede wszystkim na dobrowolności nadsyłania informacji promocyjnej i obowiązkowego przekazywania informacji handlowej. Także cel ich przesyłania jest rozbieżny - materiały marketingowe zawierają przede wszystkim informacje o rabatach i zniżkach, a także mają zainteresować odbiorcę i skłonić go do bliższego zapoznania się z marką przedsiębiorcy.