0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Podatki dochodowe cz. II

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Podatnicy podatku dochodowego

Bardzo ważną kwestią w temacie podatku dochodowego jest to, kto jest zobowiązany do jego odprowadzania do US.

Podatnikami podatków dochodowych są osoby fizyczne oraz osoby prawne. W przypadku drugiego z nich, podmiotami są wszelkie osoby prawne, niezależnie od faktu, w jaki sposób osobowość tę nabyły oraz spółki kapitałowe w organizacji. Podmiotami tego podatku mogą być również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (np. spółek jawnych, partnerskich, komandytowych, komandytowo-akcyjnych).

Natomiast podmiotem podatku w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są osoby fizyczne, które osiągają dochody z różnych źródeł przychodów objętych tym podatkiem, zamieszkałe na terenie RP lub osoby, których czasowy pobyt trwa dłużej niż 183 dni. Ustawa nie definiuje pojęcia osoby fizycznej, w związku z powyższym należy odnieść się do pojęcia osoby fizycznej w rozumieniu kodeksu cywilnego. Przepisy te stanowią zaś, że każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną. Zatem każda osoba fizyczna, nawet małoletnia, może być podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się w przypadku, gdy osoby fizyczne osiągają przychody z następujących źródeł:

  • przychody z działalności rolniczej, z wyjątkiem działów specjalnych produkcji rolnej - wówczas przychody takie opodatkowane są podatkiem rolnym;
  • przychody z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach - wówczas przychody takie opodatkowane są podatkiem leśnym;
  • przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn - wówczas przychody takie opodatkowane są podatkiem od spadków i darowizn;
  • przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków, który dokonywany jest w wyniku ograniczenia lub zniesienia wspólności majątkowej;
  • przychody wynikające z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, np. z hazardu, paserstwa lub innych przestępstw.

Na osobach fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ciąży tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że osoby te płacą podatek dochodowy według zasad określonych w Polsce od całości uzyskanych dochodów, bez względu na to, czy źródła przychodów położone są w kraju, czy też za granicą.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  • posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  • przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Od tej ogólnej zasady przepisy ustawy przewidują kilka wyjątków. Z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce wyłączone są dochody uzyskiwane za granicą w przypadku, gdy umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Podatku dochodowego nie pobiera się również od dochodów uzyskanych za granicą przez osoby fizyczne, które nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania. Jeżeli jednak osoby te osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody (przychody) w szczególności z:

  • pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  • działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  • działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości

– to od tych dochodów (przychodów) płacą podatek w Polsce.

Powyższa zasada wyraża tzw. ograniczony obowiązek podatkowy. Również ta zasada może być jednak korygowana przez postanowienia umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Formy opodatkowania podatkiem od osób fizycznych

Osoby prowadzące działalność gospodarczą, już na samym początku swojej przygody z własną firmą - przy składaniu wniosku CEIDG-1 - muszą zdecydować, jaką formę opodatkowania swoich dochodów wybierają. Możliwości są cztery (jednak nie wszystkie jednakowo dostępne):

a) opodatkowanie na zasadach ogólnych,
b) podatek liniowy,
c) zryczałtowane formy opodatkowania:

  • ryczałt od przychodów ewidencjonowanych,
  • karta podatkowa.

Przedsiębiorca, który przy rejestracji działalności w CEIDG nie wybrał formy opodatkowania, może tego dokonać na zasadach przewidzianych w ustawach podatkowych, a więc przez złożenie oświadczenia (wniosku) naczelnikowi urzędu skarbowego (art. 9a ust. 2 ustawy o PIT), jednak nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

W sytuacji, gdy podatnik nie postanowi inaczej we wniosku do CEIDG, ani nie złoży oświadczenia o wyborze innej formy, podstawową formą jest opodatkowanie według skali podatkowej (na zasadach ogólnych).

Decyzja o danej formie opodatkowania nie jest decyzją “dożywotnią” - ustawodawca przewidział bowiem możliwość jej zmiany, jednak ustalił przy tym jeden bardzo istotny warunek - należy to zrobić do 20 stycznia roku podatkowego, którego nowa forma ma dotyczyć.

Wypełniając wniosek CEIDG-1 przedsiębiorca wybiera również formę zapłaty zaliczki na podatek dochodowy. Istnieją trzy możliwości - zaliczka odprowadzana:

  • co miesiąc,
  • co kwartał,
  • w sposób uproszczony.

Uproszczony tryb opłaty zaliczek polega na comiesięcznym wpłacaniu zaliczki na podatek dochodowy, wyliczanej jednak nie na podstawie bieżących skumulowanych przychodów i kosztów, ale na podstawie dochodów uzyskiwanych dwa lub trzy lata temu. W związku z taką konstrukcją, zaliczki uproszczonej nie mogą wybrać przedsiębiorcy, którzy założyli dopiero działalność oraz ci, którzy przez ostatnie dwa, trzy lata wykazywali same straty lub nie osiągnęli dochodu powodującego zapłatę podatku. Zaliczka w formie uproszczonej wynosi 1/12 obliczonej kwoty podatku na podstawie danych z zeznania podatkowego za dwa lub trzy lata wstecz, obliczonej przy zastosowaniu odpowiedniej stawki - czyli skali podatkowej lub podatku liniowego.

Zaliczki płacą podatnicy, którzy wybrali rozliczanie podatku na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym. Ryczałtowcy także mają obowiązek miesięcznego/kwartalnego rozliczania się z podatku. W ich przypadku jednak nie jest to zaliczka na podatek dochodowy, a po prostu zryczałtowany podatek za konkretny okres. Zaliczki i należny podatek przedsiębiorca ma obowiązek wyliczać sam. Nie zrobi tego za niego urząd skarbowy.

 

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów