Przedsiębiorca może mieć do czynienia z nadpłatą w VAT (podatku od towarów i usług). Ma to miejsce szczególnie w sytuacji, gdy dokonywana była korekta deklaracji w związku ze zwiększeniem kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu i w wyniku tej korekty obniżone zostanie zobowiązanie podatkowe, bądź też gdy podatnik w wyniku korekty zmniejszy kwotę podatku należnego.
Nadpłata - definicja
Art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej definiuje nadpłatę jako kwotę:
- nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku,
- podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej,
- zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej,
- zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
Warto podkreślić, że gdy wpłata dotyczyła zaległości podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę.
Termin powstania nadpłaty
Kwestię terminu powstania nadpłaty reguluje art. 73 § 2 ordynacji, z którego wynika iż powstaje ona z dniem złożenia:
- zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego,
- deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego,
- deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy - dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych,
- deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług - dla podatników podatku od towarów i usług.
Bardzo istotnym jest fakt, że co do zasady zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikający z deklaracji VAT nie stanowi nadpłaty w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej.
Jednak w niektórych przypadkach kwota zwrotu może stanowić nadpłatę. Dzieje się tak, ponieważ jak wynika z art. 87 ust. 7 ustawy o VAT, różnicę podatku niezwróconą przez urząd skarbowy w terminach określonych w ustawie traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.
Wniosek o stwierdzenie nadpłaty
Zgodnie z art. 75 § 2 pkt. 1b Ordynacji wniosek o stwierdzenie nadpłaty mogą złożyć podatnicy, którzy w deklaracjach wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek.
Wówczas, gdy podatnik złoży w urzędzie skarbowym korektę deklaracji VAT, a jej prawidłowość nie będzie budziła wątpliwości, organ podatkowy zwróci nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę.
Termin zwrotu nadpłaty
Termin zwrotu nadpłaty uzależniony jest od tego, czy organ podatkowy wydał w tej sprawie decyzję, czy też nie.
I tak zgodnie z art. 77 § 1 Ordynacji nadpłata podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji. Natomiast w przypadku braku decyzji, a tym samym braku wątpliwości organu podatkowego co do prawidłowości złożonej korekty deklaracji, zwrot nadpłaty następuje w terminie 3 miesięcy od dnia jej skorygowania.
Zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości i przyszłych zobowiązań
Zgodnie z art. 76 § 1 Ordynacji nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.
W przypadku zwrotu z urzędu jest on dokonywany na rachunek bankowy podatnika lub podlega wypłacie w gotówce, gdy podatnik, inkasent lub płatnik nie jest zobligowany do posiadania rachunku.
