Zwyczajem przedsiębiorców jest wyposażanie swoich pracowników w samochody służbowe, w szczególności, gdy praca wiąże się z licznymi wyjazdami. Kwestią sporną jest jednak ustalenie, czy przejazdy samochodem służbowym z domu pracownika do siedziby firmy można uznać jako nieodpłatne świadczenie i w związku z tym opodatkować podatkiem VAT.
Nieodpłatne świadczenia
Zgodnie z art. 11. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Ponadto, w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. W szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona. Ponadto do przychodów tych zalicza się świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika oraz wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.
Przejazdy samochodem służbowym
Ustawa jasno precyzuje, iż nieodpłatne świadczenia stanowią przychód ze stosunku służbowego oraz podlegają opodatkowaniu. Zasadniczą kwestią w tym przypadku jest ustalenie, czy przejazdy samochodem służbowym z domu pracownika, należy zaliczyć do kategorii nieodpłatnych świadczeń i w związku z tym odpowiednio opodatkować. W ustawie nie można znaleźć dokładnego przepisu regulującego tę kwestię. W związku z tym odpowiedzi należy poszukać w innych wiążących przepisach.
Stanowisko w tej sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu. W interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2011 r. (ILPB2/415-642/11-2/JK), wyjaśnione zostało, że przejazdy samochodem służbowym spod domu pracownika do biura firmy nie stanowią nieodpłatnego świadczenia. W związku z tym ich wartość nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Udostępnienie samochodu służbowego, wynika bowiem w tym przypadku z charakteru pracy na danym stanowisku. W sytuacji, gdy samochód wykorzystywany jest w celach służbowych, wydatki związane z jego użytkowaniem nie stanowią dla pracownika przychodu ze stosunku pracy. W związku z tym, przejazdy z miejsca zamieszkania (miejsca garażowania służbowego samochodu) do pracy oraz z pracy do miejsca zamieszkania, nie będą stanowiły przychodów ze stosunku pracy w formie nieodpłatnego świadczenia.
W tej sytuacji przejazdy stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie spółki. Cel ten wyraża się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.
Warunkiem nieuznania przejazdów za nieodpłatne świadczenia jest wyznaczenie miejsca parkowania samochodu służbowego przez przedsiębiorcę. Określenie miejsca powinno zostać zapisane w wewnętrznych regulacjach tworzonych przez przedsiębiorcę oraz w umowie o używanie samochodu służbowego, zawartej z pracownikiem. W sytuacji, gdyby pracownik wykorzystywał samochód służbowy do prywatnych celów, niezwiązanych z dojazdem do pracy, należałoby wydatki związane z użytkowaniem samochodu uznać jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika.
