Zdefiniowanie niewypłacalności tzn. określenie momentu, w którym dany podmiot zaczął być niewypłacalny, ma kolosalne znaczenie dla przedsiębiorcy (dłużnika), gdyż to właśnie od tej chwili po jego stronie powstaje wiele obowiązków. Głównym obowiązkiem w tym przedmiocie jest oczywiście złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. Czy wiesz, jak obecnie brzmi definicja niewypłacalności? Sprawdź!
Definicja niewypłacalności
Dotychczas w polskim prawie przyjmowano definicję niewypłacalności przyjętą przez Prawo upadłościowe i naprawcze a mianowicie niewypłacalnym pod względem płynnościowym uznawano podmiot który nie dokonał dwóch płatności na rzecz dwóch różnych swoich wierzycieli, przy czym bez znaczenia pozostaje z jakiej przyczyny dłużnik nie dokonał płatności, oraz jaka była wartość zadłużenia. Tak unormowana definicja niewypłacalności doprowadzała do sytuacji, w których za niewypłacalnych uznawano także tych przedsiębiorców, którzy tylko chwilowo nie wykonywali swoich zobowiązań a w rzeczywistości dysponowali całkiem wysokim kapitałem. Jak łatwo zauważyć taka definicja niewypłacalności nie odpowiadała dzisiejszej rzeczywistości rynkowej dlatego też konieczne stało się wprowadzenie pewnych zmian.
Nowa definicja niewypłacalności – korzyści dla dłużnika
Nowa definicja niewypłacalności weszła w życie w styczniu 2016 roku za sprawą ustawy Prawo restrukturyzacyjne. Zgodnie z nowymi regulacjami podmiot niewypłacalny to taki, który utracił zdolność wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, przy czym utrata ta musi mieć charakter trwały. Sąd uzna za niewypłacalny podmiot, który zalega z płatnościami za okres przekraczający 3 miesiące. Zmianie również ulega przesłanka zadłużeniowa, a mianowicie wg. nowych rozwiązań czasowy stan przewyżki zobowiązań nad wartością majątku dłużnika nie może stanowić podstawy ogłoszenia upadłości dłużnika. Ponadto ustalono, że stan nadmiernego zadłużenia powinien trwać ponad 2 lata, aby powstał obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.
