Question 1

W pośpiechu zapłaciłem z mojego konta prywatnego za fakturę firmową, mimo że mam konto firmowe, którego używam do prowadzenia działalności. Czy mogę mieć z tego powodu jakieś nieprzyjemności w trakcie kontroli z urzędu skarbowego? Czy urząd skarbowy może zażądać dostępu do mojego rachunku prywatnego, którego nie używam do prowadzenia działalności jeżeli miała miejsce zapłata za fakturę z prywatnego konta?

Accepted Answer

Dla celów podatkowych nie ma znaczenia, czy nastąpiła zapłata za fakturę z prywatnego konta czy też firmowego. Jeżeli wydatek dotyczył prowadzonej działalności i jest prawidłowo udokumentowany, faktura może stanowić koszt uzyskania przychodu. Natomiast powinien Pan wydrukować z konta prywatnego potwierdzenie zapłaty i podpiąć pod fakturę, aby było widoczne i udokumentowane, że faktycznie została zapłacona.

W zakresie wglądu na rachunek bankowy podatnika należałoby zasięgnąć do przepisów Ordynacji podatkowej.

Art. 182. § 1. Jeżeli z dowodów zgromadzonych w toku postępowania podatkowego wynika potrzeba uzupełnienia tych dowodów lub ich porównania z informacjami pochodzącymi z banku, bank jest obowiązany na sporządzone na piśmie żądanie naczelnika urzędu skarbowego, a w toku postępowania odwoławczego na żądanie dyrektora izby administracji skarbowej, zwanych dalej "upoważnionymi organami podatkowymi", do sporządzenia i przekazania informacji dotyczących strony postępowania w zakresie:

1) posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;

2) posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;

3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczek pieniężnych, a także umów depozytowych;

4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi;

5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami wartościowymi.

[alert-info]Przy transakcjach między firmami o wartości co najmniej 15 tys. zł netto, które dotyczą czynności wymienionych w załączniku 15 do ustawy o VAT zachodzi obowiązek zapłaty z zastosowaniem modelu podzielonej płatności. Zapłaty w split payment można dokonać wyłącznie z rachunku firmowego.[/alert-info]

#polecamy#

#banner-54804#

Question 2

Jak do tej pory, moje miesięczne przychody nie przekroczyły 1500 zł, co oznacza, że mogę prowadzić tzw. firmę na próbę, bez obowiązku wpisu do CEIDG. W związku z tym nasunęło mi się pytanie, czy osoba prowadząca działalność nierejestrową może być kontrolowana, skoro wg Konstytucji biznesu taka działalność nie jest działalnością gospodarczą?

Accepted Answer

Kontrola prowadzonej działalności gospodarczej opiera się na podstawie ustawy Prawo Przedsiębiorców.

Art. 1 powyższej ustawy wskazuje, że omawiany akt prawny określa zasady podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej, w tym prawa i obowiązki przedsiębiorców oraz zadania organów władzy publicznej w tym zakresie (prowadzenia działalności gospodarczej).

Również ta sama ustawa stanowi, co nie jest działalnością gospodarczą - działalnością gospodarczą nie jest działalność, z której miesięczny przychód nie przekracza 75% minimalnego wynagrodzenia (od lipca 2023 roku - 2700 zł). W języku codziennym, taka działalność jest nazywana jako “firma na próbę”, czy “działalność nierejestrowana”.

Na podstawie powyższych przepisów można wysnuć wniosek, że skoro ustawa Prawo Przedsiębiorców dotyczy praw i obowiązków związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej, a firma na próbę nie jest taką działalnością, to takiej firmy nie dotyczą zapisy o kontroli przedstawione w tejże ustawie.

A zatem osoba prowadząca działalność nierejestrowaną nie podlega kontroli, ale - UWAGA - na podstawie ustawy Prawo Przedsiębiorcy.

W związku z powyższym, działalność nierejestrowana nie podlega kontroli na podstawie Konstytucji biznesu, ale już może być kontrolowana na podstawie ustawy o PIT, ustawy o VAT, czy Ordynacji Podatkowej, czyli np. w zakresie prawidłowości rozliczeń i wpłacania podatku VAT i PIT.

Warty do odnotowania jest fakt, że różne przepisy zawierają odmienne definicje działalności gospodarczej. I tak według Konstytucji biznesu, działalność gospodarcza to zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły (której miesięczne przychody przekraczają połowę minimalnego wynagrodzenia). Natomiast według przepisów o VAT działalność gospodarcza, to wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

#polecamy#

#banner-140947#

Question 3

Prowadzę sklep internetowy z akcesoriami cukierniczymi. Co mam zrobić w sytuacji, kiedy chciałabym przeznaczyć jakiś produkt dla potrzeb własnych - niezwiązanych z działalnością? W jaki sposób należy dokonać księgowań w KPiR? Czy na gruncie VAT również mam skorygować odliczenie?

Accepted Answer

Przekazanie towaru handlowego na cele prywatne wiąże się z obowiązkami rozliczeniowymi na gruncie KPiR oraz może rodzić obowiązki na gruncie VAT, w przypadku czynnych podatników VAT.

Przekazanie towaru handlowego na cele prywatne w KPiR

Decydując się na przekazanie towaru handlowego na cele prywatne należy odnotować to zdarzenie w KPiR. W tym celu na podstawie właściwego dokumentu - może być to dokument wewnętrzny - dokonuje się pomniejszenia zapisu w kolumnie 10 KPiR Zakup towarów handlowych i materiałów podstawowych o wartość przekazanych towarów.

Wpis w KPiR ujmuje się w dacie dowodu, który dokumentuje przekazanie towaru handlowego na cele prywatne podatnika.

#zobacztez#

Przekazanie towaru handlowego na cele prywatne na gruncie VAT

Warto zwrócić uwagę również na kwestie związane z VAT w przypadku czynnych podatników VAT, o których mowa w art. 7 ust 2 ustawy o VAT. Jeśli w momencie zakupu towaru przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od towarów, to w momencie przekazania należy dokonać jego naliczenia‌, w tym celu należy dokonać bezpośredniego wpisu w rejestrze sprzedaży. Wpis w rejestrze sprzedaży można wprowadzić na podstawie wspomnianego dokumentu wewnętrznego.

[alert-info]Pobierz darmowy wzór dokumentu wewnętrznego z artykułu: Dokument wewnętrzny opodatkowania (faktura wewnętrzna) - wzór z omówieniem[/alert-info]

#banner-145090#

Przekazanie towaru handlowego na cele prywatne w systemie wFirma.pl

Aby właściwie udokumentować przekazanie towarów do celów prywatnych w systemie wFirma.pl, konieczne jest dokonanie osobnego wpisu w Księdze Przychodów i Rozchodów (KPiR) oraz w rejestrze VAT dotyczącym sprzedaży, w przypadku gdy podatnik jest zobowiązany opodatkować to przekazanie.

Wpis do KPiR dodaje się poprzez EWIDENCJE » KPiR » DODAJ WPIS gdzie w należy zaznaczyć opcję BRAK KONTRAHENTA a następnie wskazać dane z dokumentu.

Wpis do rejestry VAT sprzedaży (jeśli występuje obowiązek opodatkowania) należy dodać poprzez EWIDENCJE » REJESTR VAT SPRZEDAŻY » DODAJ WPIS gdzie w należy zaznaczyć opcję BRAK KONTRAHENTA a następnie wskazać dane z dokumentu. Dodatkowo w podzakładce ZAAWANSOWANE należy zaznaczyć opcję DOKUMENT WEWNĘTRZNY.

#banner-145093#

#polecamy#

Question 4

Konstytucja biznesu wprowadza możliwość niezarejestrowania drobnej działalności jako działalności gospodarczej, jeśli przychody z niej nie przekraczają połowy minimalnego wynagrodzenia. W internecie często spotyka się nazywanie takiej działalności nieewidencjonowaną. Czy działalność nierejestrowa i nieewidencjonowana to to samo?

Accepted Answer

Na gruncie przepisów wprowadzonych Konstytucją biznesu “działalność nieewidencjonowana” oraz “działalność nierejestrowana” lub “nierejestrowa” oznaczają to samo. Co ciekawe, pojęcia te nie pojawiają się ani razu w Konstytucji biznesu, wykształciły się one w mowie potocznej i przybrały formę powszechną, stosowaną w codziennym użytku. Formy te zamiennie stosują nawet niektóre organy administracji publicznej (np. ZUS).

Z punktu widzenia formalnego, działalność, która nie wymaga wpisu do CEIDG, powinno nazywać się działalnością nierejestrowaną, nierejestrową - nazewnictwo takie lepiej oddaje istotę wprowadzonego prawa, czyli brak obowiązku rejestracji drobnej działalności jako działalności gospodarczej w CEIDG.

Używanie pojęcia “działalność nieewidencjonowana” oznacza w tym wypadku brak obowiązku wpisu danej działalności w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej - czyli nieewidencjonowania w CEIDG.

W związku z powyższym stosowanie pojęcia “działalność nieewidencjonowana” może prowadzić do błędnego wniosku, że przychody z tej działalności nie wymagają ewidencjonowania, dokumentowania. Jednakże taka działalność (mimo że niewpisana do CEIDG ze względu na nieprzekroczenie limitu przychodu) raportowania wymaga - przedsiębiorca “nierejestrowy” ma obowiązek prowadzić uproszczoną ewidencję sprzedaży (np. formie papierowej i powinna ona zawierać wartość sprzedaży za dany dzień).

Jasne rozróżnienie pomiędzy pojęciem działalność nierejestrowa i nieewidencjonowana pozwoli uniknąć pomyłek oraz może uchronić przed przykrymi konsekwencjami podatkowymi.

Warto zauważyć, że różne przepisy zawierają odmienne definicje pojęcia działalności gospodarczej. I tak według Konstytucji biznesu działalność gospodarcza to zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Natomiast według przepisów o VAT działalność gospodarcza, to wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. (...) Dlatego “działalność nieewidencjonowana” może oznaczać co innego w rozumieniu przepisów Konstytucji biznesu, a co innego według przepisów o podatku VAT. W związku z tym, używając danego pojęcia, należy zwrócić uwagę, w jakim kontekście jest omawiane.

#polecamy#

#banner-140908#

Question 5

Zastanawiam się nad wzmocnieniem ochrony własności przemysłowej swojego przedsiębiorstwa poprzez zarejestrowanie nazwy swojej firmy i logo jako znaku towarowego. Jednak w związku ze znacznymi kosztami rejestracji obu tych elementów zastanawiam się, czy nie mogłabym „wykupić” tylko jednego znaku. Wobec tego przesłałam do redakcji zapytanie: czy zastrzeżenie logo ochroni nazwę firmy?

Accepted Answer

Odpowiedź na wyżej postawione pytanie nie jest jednoznaczna. Wszystko bowiem zależy od tego, jak wygląda logo, jaki kształt ma grafika, jaką nazwę ma firma, jak się ją zapisuje i wymawia, oraz czy logo jest zbieżne z nazwą firmy.

Aby jednak lepiej wyjaśnić sedno problemu, warto w pierwszej kolejności wytłumaczyć, czym jest znak towary, jakie są jego rodzaje, jak jest on chroniony przez prawo, jak może łączyć się znak towarowy słowny ze znakiem graficznym oraz czy rejestracja znaku w ogóle jest konieczna, by chronić swoje przedsiębiorstwo.

Czym jest znak towarowy?

Na wstępie określmy dokładnie, czym znak towarowy jest w świetle prawa. Definicję tego pojęcia znajdziemy w ustawie – Prawo własności przemysłowej. Zgodnie z nią znakiem towarowym jest oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Aby znak mógł być zarejestrowany, musi być możliwe jego przedstawienie w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

Wiemy już, że znak towarowy to oryginalne i niepowtarzalne oznaczenie, które można zewidencjonować w specjalnym rejestrze. Jakie jednak cechy musi posiadać to oznaczenie, aby można było je zastrzec? Przede wszystkim musi być ono zmysłowo postrzegalne. Poza tym musi być przedstawione w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony, a także musi umożliwiać odróżnianie go od znaków innych przedsiębiorców funkcjonujących na rynku. Jeżeli zostaną spełnione wszystkie te wymogi, oznaczenie będzie można zarejestrować jako znak towarowy.

#zobacztez#

Czy bez rejestracji znaku twoja firma będzie chroniona?

Tak, prawo przemysłowe istnieje nawet bez rejestracji nazwy firmy czy logo jako znak towarowy. Jeżeli elementy te są oryginalne i dostatecznie odznaczają się od innych istniejących na rynku, są one objęte tzw. darmową ochroną przemysłową.

Darmowa ochrona nie zastąpi jednak tej gwarantowanej przez Urząd Patentowy. Przede wszystkim różnica jest w ochronie sądowej. W przypadku znaku towarowego sprawa jest prosta – jeśli twój znak znajduje się w ewidencji patentowej, nikt inny nie ma prawa go używać. Jeżeli to robi, masz prawo do żądania zaprzestania takiego dalszego działania oraz usunięcia skutków naruszenia. Jeżeli dojdzie do szkody w majątku, możliwe jest również powództwo o odszkodowanie.

W przypadku darmowej ochrony powyższe roszczenia również przysługują, ale dopiero po udowodnieniu przed sądem, że masz prawo do używanej przez siebie nazwy i logo oraz że dany znak jest na tyle związany z twoim przedsiębiorstwem, że używanie go przez podmiot trzeci jest jawnym plagiatem. Nie jest to proste, a już na pewno nie jest tanie i szybkie.

#banner-142687#

W jaki sposób chronić nazwę firmy i jej logo?

Chcąc zabezpieczyć logo i nazwę firmy, najlepiej jest zastrzec 3 znaki towarowe. Jeden będzie dotyczył nazwy, drugi logo, natomiast trzeci będzie kombinacją obu poprzednich, jest to tzw. logotyp.

Przy powyższych przykładach, jakie znaki najlepiej wybrać? Warto postawić na tzw. znaki tradycyjne, czyli:

Znak towarowy słowny – stanowi ciąg liter i postrzegany jest wzrokiem i słuchem. Ochrona dotyczy zapisu oraz brzmienia – stylu wymawiania danego wyrażenia. Znak ten będzie kompleksowo chronił nazwę firmy.
Znak towarowy graficzny (sygnet) – jest przedstawiany w formie rysunku lub kompozycji kolorystycznej. Ochronie podlega kształt graficzny, nie ma jednak powiązania z brzmieniem nazwy firmy. Zastrzeżone jest zatem to, co widoczne, a przede wszystkim będą to kształty, kolory, ustawienie elementów względem siebie.
Znak towarowy słowno-graficzny (logotyp) – stanowi niejako połączenie znaku słownego ze znakiem graficznym. Polega na przedstawieniu elementu słownego w charakterystyczny sposób, np. poprzez zapisanie nazwy firmy ozdobną czcionką lub na dołączeniu do elementu słownego określonej grafiki obrazowej. Co istotne, zastrzeżenie znaku słowno-graficznego nie zastępuje rejestracji znaków słownych i graficznych.

Znaków towarowych jest o wiele więcej, np. znak dźwiękowy, znak zapachowy, znak przestrzenny czy znak multimedialny. Nie będą one jednak zbyt przydatne w ochronie nazwy i logo. Wskazane znaki niekonwencjonalne pasują bardziej do określonych towarów lub usług przedsiębiorstwa.

Czy zastrzeżenie logo chroni nazwę firmy?

Co do zasady zastrzegając logo, nie ochronisz równocześnie nazwy przedsiębiorstwa, jednakże w niektórych przypadkach może do tego dojść. Dzieje się tak przede wszystkim, kiedy logo stanowi fantazyjnie zapisaną nazwę firmy, o ile nazwa ta na warstwie fonetycznej ma zdolność odróżniającą się, jak to jest np. w przypadku KFC czy Smyk.

Jeżeli jednak „zapisany” w logo ciąg znaków nie ma takiej zdolności odróżniającej na płaszczyźnie fonetycznej, zastrzeżenie logo nic nie da. Będzie tak przede wszystkim, gdy nazwa wskazuje wprost na towary lub usługi oferowane przez danego przedsiębiorcę, jak w przypadku firm: „Piękne samochody”, „Nowoczesne meble”, „Dobry prawnik” czy „Twój lekarz” itp.

Warto wspomnieć, że spod ochrony wyjęte są również tzw. nazwy rodzajowe. W odniesieniu do znaków towarowych to określenia, które w momencie ich wymyślenia miały przymiot fantazyjności, jednak z upływem czasu tak bardzo weszły do świadomości konsumentów, że zaczęto używać ich jako słowa potoczne (np. chwilówka).

Czy zatem lepiej zarejestrować nazwę firmy zamiast logo?

Zastrzeżenie samej nazwy bez logo może być jeszcze gorszym pomysłem, ponieważ znak słowny chroni tylko „zestaw” liter. Nie odnosi się do kolorów firmy czy grafik używanych na produktach.

Tym samym konkurencja chcąca podrobić twoje produkty może zrobić to w bardzo łatwy sposób. Wystarczy, że oznaczy swoje produkty podobną grafiką, używając tej samej gamy kolorystycznej. Gdyby McDonald’s zastrzegł jedynie nazwę, zapewne złoto-czerwone łuki ozdabiałyby wjazdy do co drugiej przydrożnej restauracji.

A może jednak zastrzec logotyp?

To już zdecydowanie lepszy pomysł. Zastrzeżenie samego logotypu, czyli znaku graficzno-słownego może chronić zarówno nazwę, jak i logo przedsiębiorstwa. Aby jednak było to możliwe i grafika, i nazwa musi być oryginalna i mieć zdolność odróżniania się. Firmy, które posiadają takie znaki to np. Pepsi czy BMW.

Oczywiście możliwe jest zastrzeżenie logotypu z fantazyjną grafiką i niefantazyjnym słowem jak w przypadku firmy Burger King. Sama nazwa firmy w tym wypadku nie mogłaby stanowić znaku towarowego, w końcu słowo „burger” i „king” (w języku angielskim) są słowami używanymi w języku potocznym.

Ile to kosztuje zastrzeżenie logo i nazwy firmy??

Rejestrując znak towarowy graficzny, można ochronić również nazwę firmy. Nie jest to jednak reguła, a bardziej wyjątek. Nie zawsze będzie można obronić stanowisko, że nazwa firmy jest tożsama z jej logo, a przy tym jest na tyle fantazyjna, że nikt inny nie wpadłby na podobny pomysł. Warto zatem poważnie pomyśleć nad zastrzeżeniem zarówno nazwy, jak i logo. Ile to będzie kosztowało?

Wysokość opłat za rejestrację znaku towarowego jest zależna od:

zakresu terytorialnego ochrony – należy zdecydować, czy będzie to tylko terytorium Polski, czy Unii Europejskiej, a może też grupy innych krajów świata;
liczby klas wskazanych w zgłoszeniu – z tabelami klasyfikującymi towary można zapoznać się pod adresem: https://uprp.gov.pl/pl/klasyfikacje.

Same koszty wyglądają następująco:

1. opłata za wniosek o rejestrację znaku towarowego:

zgłoszenie znaku towarowego w jednej klasie drogą tradycyjną to 450 zł, natomiast drogą elektroniczną to 400 zł,
zgłoszenie znaku towarowego za każdą kolejną klasę to 120 zł;

2. opłata za ochronę (uiszczana po pozytywnej weryfikacji wniosku):

za 10-letni okres ochronny za każdą klasę to 400 zł,
za publikację informacji o zastrzeżeniu znaku to 90 zł.

Podsumowanie

Rejestrując w Urzędzie Patentowym logo, można objąć ochroną również nazwę firmy. Będzie tak jednak w sytuacji, gdy w logo znajduje się sama nazwa i jest ona na tyle fantazyjna, że można by było zastrzec ją również jako znak słowny. Takiej możliwości z całą pewnością nie mają nazwy opisowe oraz rodzajowe.

Chcąc chronić przedsiębiorstwo całościowo, najlepiej zdecydować się na zastrzeżenie zarówno nazwy, jak i logo. Będą to 2 oddzielne zgłoszenia, wymagające uiszczenia 2 opłat, ale da to o wiele lepszy efekt.

#polecamy#

#banner-142684#

Question 6

Zmieniam numer konta bankowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak i gdzie zgłosić zmianę firmowego rachunku? Ile mam na to czasu? Jak zmienić rachunek bankowy w systemie wfirma.pl?

Accepted Answer

Zmiana numeru firmowego konta bankowego koniecznie musi być zgłoszona do właściwych urzędów skarbowych w ciągu 7 dni. Osoby zarejestrowane w CEIDG dokonują jedynie aktualizacji wniosku (jeżeli przy aktualizowaniu zgłaszany jest więcej niż jeden rachunek, dodatkowo konieczne jest wypełnienie załącznika RB). Jeśli poprzedni rachunek bankowy chcemy "wycofać" należy przy nim wskazać okno "zmiana". Natomiast, gdy chcemy poinformować urząd o likwidacji rachunku bankowego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą zaznacza wskazać na druku jego likwidację.

Informacje z CEIDG są przekazywane do organów skarbowych oraz do ZUS, który automatycznie wygeneruje dokument ZUS ZBA. Nie trzeba składać oddzielnego zgłoszenia do ZUS.

Osoby prowadzące spółkę cywilną zmianę numeru bankowego powinny zgłosić na formularzu NIP-2, a przedsiębiorcy zarejestrowani w KRS na NIP-8 - w ciągu 7 dni.

[alert-info]Rachunek bankowy firmowy zgłoszony za pomocą wyżej wskazanych dokumentów zostanie ujęty w przypadku czynnych podatników VAT na białej liście podatników. Więcej w temacie białej listy w artykule: Biała lista podatników VAT – czym jest i jakie dane zawiera?[/alert-info]

W systemie wFirma.pl zmianę rachunku bankowego wprowadzi Pani schematem: USTAWIENIA » DANE PODSTAWOWE » DANE IDENTYFIKACYJNE » RACHUNKI BANKOWE po wybraniu opcji DODAJ RACHUNEK w podzakładce PODSTAWOWE INFORMACJE użytkownik może dodać rachunki bankowe firmy oraz przypisać odpowiednią walutę.

gdzie zgłosić zmianę firmowego rachunku

Wprowadzony numer rachunku bankowego będzie się pojawiał w danych sprzedawcy na fakturze. Aby poprzedni numer rachunku można ukryć lub usunąć schematem: USTAWIENIA » DANE PODSTAWOWE » DANE IDENTYFIKACYJNE » RACHUNKI BANKOWE, zaznaczamy rachunek bankowy i korzystamy z opcji MODYFIKUJ » USUŃ/UKRYJ.

gdzie zgłosić zmianę firmowego rachunku

#polecamy#

#banner-54846#

Question 7

Prowadzę jednoosobową działalność gospodarczą (Stację Demontażu Pojazdów), w ramach której nabywam pojazdy nienadające się do dalszego użytku. Pojazdy odbieram od klientów na terenie Polski, a następnie dokonuję demontażu tych pojazdów, których poszczególne elementy sortowane są na odpady do utylizacji oraz elementy nadające się do recyklingu. Do każdego zakupionego pojazdu sporządzana jest umowa kupna-sprzedaży oraz wystawiane jest zaświadczenie o demontażu pojazdu celem wyrejestrowania. Czy nabycie pojazdu z przeznaczeniem do zezłomowania podlega obowiązkowi podatkowemu od czynności cywilnoprawnych?

Accepted Answer

Nabycie pojazdu z przeznaczeniem do demontażu (złomowania) podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli podstawa opodatkowania, a więc cena zapłacona zbywcy pojazdu na podstawie umowy kupna-sprzedaży (o ile cena ta odpowiada wartości rynkowej) przekracza kwotę 1000 zł. Stawka PCC w odniesieniu do rzeczy ruchomych wynosi 2%, a obowiązek podatkowy ciąży na kupującym.

Podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC)

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych nazywanym również PCC na mocy art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki

– a także zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów i ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione powyżej.

Czynności wskazane w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych co do zasady podlegają opodatkowaniu PCC, jeżeli ich przedmiotem są:

rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium RP,
rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.

Podatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które są stronami czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu. Obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Nabycie pojazdu z przeznaczeniem do zezłomowania na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych

Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają w szczególności umowy sprzedaży. Na mocy art. 535 ust. 1 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się ją odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Nabycie pojazdu z przeznaczeniem do demontażu (złomowania) od klientów za wynagrodzeniem spełnia definicję umowy sprzedaży, co w konsekwencji oznacza, że czynność ta co do zasady podlega opodatkowaniu PCC. Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży wartość rynkowa rzeczy (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Podstawę opodatkowania PCC w przypadku umowy sprzedaży pojazdu z przeznaczeniem do złomowania stanowi cena zapłacona zbywcy pojazdu na podstawie dowodu zakupu, o ile odpowiada ona wartości rynkowej.

#zobacztez#

Nie zawsze jednak powstanie obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych gdy ma miejsce nabycie pojazdu z przeznaczeniem do zezłomowania. Na podstawie art. 9 pkt 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku sprzedaż rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1000 zł. Oznacza to, że jeżeli podstawa opodatkowania, a więc cena zapłacona zbywcy pojazdu na podstawie dowodu zakupu (o ile cena ta odpowiada wartości rynkowej) nie przekracza 1000 zł, to czynność ta jest zwolniona z podatku PCC. Jeżeli natomiast podstawa opodatkowania przekracza kwotę 1000 zł, to umowa sprzedaży pojazdu do demontażu podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki 2%. Podatnik ma obowiązek złożyć deklarację PCC-3 w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, czyli od dnia dokonania czynności opodatkowanej.

Nabycie pojazdu z przeznaczeniem do zezłomowania a PCC – interpretacja indywidualna

W interpretacji indywidualnej (sygn. 0111-KDIB2-2.4014.85.2022.2.PB) z 27 czerwca 2022 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej rozstrzygnięto, czy nabycie pojazdów z przeznaczeniem do złomowania podlega obowiązkowi podatkowemu od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca prowadzi stację demontażu pojazdów. W ramach działalności zajmuje się demontażem pojazdów, które nie nadają się do dalszego użytku. W momencie zakupu oraz wydania zaświadczenia o demontażu pojazd staje się odpadem. Wnioskodawca po dokonaniu demontażu pojazdów część odpadów nadających się do recyklingu sprzedaje, a za część musi zapłacić. Wnioskodawca zadał pytanie, czy nabycie pojazdów wycofanych z eksploatacji na podstawie zaświadczenia o demontażu lub dowodu zakupu, które nie jest umową kupna-sprzedaży podlega obowiązkowi podatkowemu od czynności cywilnoprawnych.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wstępie podkreślił, że przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu PCC, a na mocy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) tej ustawy podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają w szczególności umowy sprzedaży. Następnie Dyrektor KIS uznał, że nabywając pojazdy do demontażu od klientów za wynagrodzeniem, wnioskodawca dokonuje czynności, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie bowiem do art. 535 ust.1 kc przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się ją odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Z tego przepisu wynika, że do elementów przedmiotowo istotnych umowy sprzedaży należą jej strony, określone przez ich role w stosunku prawnym, jej przedmiot oraz cena, będąca sumą pieniężną, której wysokość ma odpowiadać wartości przedmiotu sprzedaży, a której podstawą ustalenia jest kalkulacja uwzględniająca przewidywane koszty lub koszty faktycznie poniesione. W sytuacji przedstawionej we wniosku stronami umowy są osoby zbywające pojazdy przeznaczone do demontażu oraz wnioskodawca jako nabywca, natomiast przedmiotem umowy są pojazdy do demontażu, które nabywa wnioskodawca za odpłatnością, tj. cenę, którą potwierdza dowód zakupu. Powyższe sprawia więc, że w opisanej sytuacji nabycie pojazdów do demontażu nastąpi na podstawie umowy zawierającej przedmiotowo istotne elementy umowy sprzedaży, czyli czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dopiero po zawarciu ww. umowy wnioskodawca wystawia zaświadczenie o demontażu, na podstawie którego można wyrejestrować pojazd, jednak zaświadczenie to nie jest podstawą przeniesienia na wnioskodawcę własności pojazdu do demontażu.

#banner-121359#

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przypomniał jednak, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy np. umowa sprzedaży rzeczy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 6 tej ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1000 zł.

Umowa sprzedaży pojazdów do demontażu, która nie będzie objęta zakresem art. 9 pkt 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki 2%. Podstawę opodatkowania stanowi wówczas cena zapłacona zbywcom pojazdów na podstawie dowodu zakupu, o ile odpowiada ona wartości rynkowej.

#polecamy#

Question 8

Chciałabym przekazać w formie darowizny mój towar innemu przedsiębiorcy. Jestem podatnikiem zwolnionym z VAT. Jak w praktyce ma wyglądać przekazanie darowizny? Jakie dokumenty należy sporządzić?

Accepted Answer

Zgodnie z ustawą o PIT darowizny i ofiary wszelkiego rodzaju nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów. Regulacja ta jest zawarta w art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorca dokonujący darowizny na rzecz osoby fizycznej czy prawnej nie będzie mógł jej zaliczyć w ciężar kosztów. Przekazanie darowizny nie pomniejszą więc podstawy opodatkowania.

Dokumentowanie przekazanej darowizny

Przekazanie darowizny w postaci towarów handlowych podlega wykazaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poprzez korektę kosztów w kolumnie 10 KPiR.

Darowizna rzeczowa powinna zostać udokumentowana umową między darczyńcą, który przekazuje świadczenie i obdarowanym, który ją przyjmuje.

Umowa taka dla celów dowodowych powinna być zawarta na piśmie i powinna zawierać oświadczenie o przyjęciu darowizny i jej wartości określonej kwotowo. Jeśli jednak nie zawarto jej na piśmie, konieczne jest uzyskanie właściwego oświadczenia od obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Przy określaniu wartości darowizny stosuje się odpowiednio art. 19 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że wartością darowizny jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy, będącej przedmiotem darowizny, organ podatkowy określa jej wartość rynkową na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca dokonania darowizny.

Ustawodawca określa także sposób dokumentowania przekazania darowizny. W przypadku gdy jej przedmiotem są towary handlowe należy przedstawić dokument, z którego wynika jej wartość, oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu.

Przekazanie darowizny w systemie wfirma.pl

Podatnicy posiadający konto w systemie wfirma.pl, w przypadku przekazania darowizny, dokonają pomniejszenia kosztów poprzez ujęcie wartości netto towaru ze znakiem minus w zakładce EWIDENCJE » KPiR » DODAJ WPIS, gdzie w otwartym oknie należy uzupełnić dane konrahenta, datę przekazania darowizny, w polu NUMER DOWODU numer umowy lub oświadczenia oraz w polu ZAKUP TOWARÓW HANDLOWYCH I MATERIAŁÓW wartość przekazanych towarów z minusem:

Przekazanie darowizny

#polecamy#

Question 9

Prowadzę jednoosobową działalność gospodarczą i gdy rejestrowałam auto firmowe, w urzędzie komunikacji powiedziano mi, że moja firma nie jest osobą prawną, stąd w dowodzie rejestracyjnym będzie jedynie moje imię i nazwisko, a nie nazwa firmy. Kim jest osoba prawna?

Accepted Answer

Osoba prawna to pojęcie zdefiniowane przez Kodeks cywilny (art. 33): Osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Sam przepis zatem jest trudny w odbiorze, stąd z pomocą przychodzą przykłady osób prawnych, a są nimi m.in.:

spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,
spółki akcyjne,
banki,
spółdzielnie.

[alert-info]Art. 37 § 1 Kodeks cywilny:
Jednostka organizacyjna uzyskuje osobowość prawną z chwilą jej wpisu do właściwego rejestru, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.[/alert-info]

Osoba prawna a osoba fizyczna

Różnica między osobą prawną a fizyczną tkwi zatem w nadaniu zdolności prawnej. Osoby fizyczne zdolność prawną, czyli zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków nabywają w momencie urodzenia i posiadają ją do śmierci. Natomiast osoby prawne zdolność prawną uzyskują z chwilą wpisu do właściwego rejestru, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej.

Dlaczego działalność gospodarcza osoby fizycznej nie jest osobą prawną?

Jeden podmiot nie może być równocześnie osobą fizyczną i osobą prawną. Jednoosobowa działalność gospodarcza osoby fizycznej nie jest osobą prawną, ponieważ wciąż zachowuje swój status osoby fizycznej – jest zatem zdolna do czynności prawnych bez względu na to, czy założyła działalność, czy nie. Dlatego też formalnie w stosunkach prawnych występuje zawsze jako osoba fizyczna z imienia i nazwiska. Zatem podczas rejestrowania samochodu czy kupowania nieruchomości, w dowodzie rejestracyjnym czy akcie notarialnym jednoosobowa działalność gospodarcza zawsze występuje przede wszystkim jako osoba fizyczna.

Podmioty niebędące osobami prawnymi

Osobami prawnymi również nie są spółki osobowe:

spółka jawna,
spółka partnerska,
spółka komandytowa,
spółka komandytowo-akcyjna,

ani też stowarzyszenia zwykłe, wspólnoty mieszkaniowe czy chociażby oddziały osób prawnych.

#banner-40494#

#polecamy#

Question 10

wymienia, że jednym z uczestników procesu budowlanego jest inwestor. Nie wyjaśnia natomiast, kim jest inwestor budowlany. Kto jest inwestorem w usługach budowlanych i jakie są jego podstawowe obowiązki?

Accepted Answer

Pojęcie inwestora nie jest zdefiniowane w żadnym akcie prawnym, dlatego należy posługiwać się rozumieniem potocznym: inwestor to osoba przeznaczająca pieniądze na jakiś cel [tu: realizację procesu budowlanego], to osoba fizyczna lub prawna, na której imię realizowana jest inwestycja.

Inwestorem jest podmiot dysponujący nieruchomością na cele budowlane (właściciel lub w pewnych wypadkach np. dzierżawca). Jedynie inwestor, po spełnieniu pozostałych warunków, może otrzymać pozwolenie na budowę.

O ile pojęcie „inwestor” nie jest wyjaśnione w żadnym akcie prawnym, to np. ustawa Prawo budowlane wymienia, że inwestor jest jednym z uczestników procesu budowlanego oraz wymienia, jakie obowiązki powinien on spełniać.

Do obowiązków inwestora należy zorganizowanie placu budowy, a w szczególności zapewnienie m.in.:

opracowania projektu budowy,
wyboru kierownika budowy,
opracowania planu zasad BHP,
wykonania i odbioru robót budowlanych.

Inwestor może zlecić przeprowadzenie procesu budowlanego innemu podmiotowi (np. spółce deweloperskiej) jako tzw. inwestorowi zastępczemu (inwestor zastępczy organizuje, koordynuje i rozlicza wszystkie fazy tego procesu, ale sam ich nie wykonuje). Za czynności inwestora zastępczego odpowiada inwestor pierwotny.

Jeżeli inwestor budowlany posiada odpowiednie uprawnienia, może jednocześnie realizować funkcje pozostałych uczestników procesu budowlanego – np.kierownika budowy, projektanta czy inspektora nadzoru. Nie jest jednak dopuszczalne łączenie funkcji kierownika budowy oraz inspektora nadzoru. Inwestor pierwotny lub zastępczy zleca prace budowlane głównemu wykonawcy.

#polecamy#

Question 11

Chcę założyć spółkę z o.o., jednak przed jej założeniem chciałabym się dowiedzieć, czy wspólnicy a zarząd, to ta sama instytucja? Czy wspólnicy wchodzą w skład zarządu? Czy wspólnik i członek zarządu to ta sama osoba?

Accepted Answer

Osoby, które zakładają spółkę, to wspólnicy (udziałowcy). Zarząd, to organ spółki, którego skład powołują wspólnicy. Nie ma konkretnych wskazań co do liczby wspólników, natomiast w zarządzie powinna być co najmniej jedna osoba (członek zarządu). W skład zarządu może wchodzić wspólnik lub osoba niezwiązana ze spółką.

Wspólnicy co do zasady wkładają kapitał do spółki i oczekują zysków. Ich odpowiedzialność jest określona do wysokości wniesionych udziałów.

Wspólnikiem może być osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej. Natomiast członkiem zarządu może być tylko osoba fizyczna, która:

posiada zdolność do czynności prawnych, czyli zawierania ważnych prawnie umów;
nie została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwa przeciwko ochronie mienia, wiarygodności, obrotowi gospodarczemu itp.

Rolą wspólników w spółce jest powoływanie i odwoływanie zarządu, a także decydowanie o strategicznych sprawach spółki, na przykład o podziale jej zysku, o sposobie pokrycia strat, zatwierdzaniu sprawozdań zarządu z działalności, o zmianach w umowie spółki, itp.

Zarząd natomiast pełni w spółce funkcje zarządzająco-reprezentacyjną. Zatem rolą zarządu w spółce, jest przykładowo podpisywanie umów, składanie oświadczeń oraz prowadzenie spraw bieżących spółki w jej imieniu.

#polecamy#

Question 12

Znalazłam błąd w KRS. Błąd polega na literówce w nazwisku członka zarządu. Nie bardzo wiem co mam z tym zrobić.

Accepted Answer

Jeżeli błąd należy do tzw. oczywistych pomyłek pisarskich (np. czeski błąd, literówka) wystarczy złożyć do KRS „wniosek o sprostowanie oczywistej pomyłki”. Powinien on zawierać:

datę i miejsce sporządzenia,
adresata, czyli KRS, który omyłkowo wpisał dane – w Pani przypadku – nazwisko,
tytuł: „wniosek o sprostowanie oczywistej omyłki”,
zaznaczenie, o co nadawca pisma prosi,
uzasadnienie – na czym polega błąd.

Wniosek można złożyć w dowolnym terminie oraz nie podlega on żadnym opłatom.

Przykładowo, taki wniosek może wyglądać tak:

Wrocław, 15.04.2019

WNIOSEK O SPROSTOWANIE OCZYWISTEJ OMYŁKI

Wnoszę o sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w dokumentacji KRS sporządzonej przez VI Wydział Gospodarczy KRS we Wrocławiu, z dnia 01.04.2019 w sprawie zmiany członków zarządu spółki „ABC„ poprzez zmianę nazwiska członka zarządu w rubryce siódmej rejestru.

Proszę o zmianę błędnego nazwiska z:

KORALSKA

na prawidłowe:

KOWALSKA

Uzasadnienie

W dokumentacji KRS odnośnie zmiany członków zarządu w spółce „ABC” zaszła oczywista pomyłka, która polega na błędnym wpisaniu nazwiska członka zarządu, podczas, gdy we wniosku do KRS sporządzonym przez Spółkę wskazano nazwisko poprawne.

#polecamy#

Question 13

W doniesieniach prasy często używa się zwrotu “modus operandi sprawcy” - co to dokładnie oznacza?

Accepted Answer

Modus operandi, czyli model działania, to termin stosowany głównie w kryminalistyce. Prowadzenie śledztwa to również umiejętność postawienia odpowiednich pytań. Jednym z najważniejszych jest “quo modo?” - czyli jak to zrobiono, jaką metodą popełniono przestępstwo? Znalezienie odpowiedzi na to pytanie, czyli odtworzenie modelu działania sprawcy, może okazać się kluczowe dla śledztwa. Modus operandi stanowi bowiem bazę informacji o osobie, która dopuściła się przestępstwa, swoistą wizytówkę sprawcy.

Działanie człowieka zawsze naznaczone jest jego indywidualnym piętnem. Cechy, które decydują o usposobieniu, charakterze, przyzwyczajeniach przekładają się również na aktywność człowieka, sprawiając, że te same działania wykonywane są w indywidualny, charakterystyczny dla określonej osoby sposób. Każdy człowiek niejako podpisuje się pod wszystkim co robi. Nie inaczej jest z działaniem przestępczym, również ta działalność człowieka pozostaje pod wpływem jego nawyków, doświadczeń, temperamentu. W literaturze poświęconej modus operandi zwraca się uwagę na często występującą zależność między stopniem skomplikowania przestępstwa a modus operandi sprawcy. Im bardziej skomplikowane przestępstwo, tym mocniej zarysowany sposób działania. Nakład działań jakie musiał podjąć sprawca przekłada się bowiem na wyrazistość podpisu, który po sobie zostawił.

[alert-info]Modus operandi szczególnie widoczny jest w działaniu “przestępców zawodowych”. Mianem przestępców zawodowych określa się przestępców, którzy aktywność przestępczą traktują jako stałą działalność dochodową, jak i takich, którzy w niezwykle szczegółowy sposób przygotowują i planują przestępstwo.[/alert-info]

Z uwagi na częstotliwość popełnianych czynów czy też wysiłek, jaki sprawca wkłada w opracowanie przebiegu przestępstwa, modus operandi będzie w takich przypadkach łatwiejszy do wychwycenia niż w działaniu przestępców przypadkowych czy incydentalnych. Jednak nawet w przypadku seryjnych przestępców, których działania nacechowane są ich indywidualnym piętnem, a modus operandi kreślony jest niczym mapa prowadząca śledczego, to samo modus operandi nie pozwoli na bezpośrednie zidentyfikowanie sprawcy. Nie mniej prawidłowo odczytany modus operandi pozwala na ustalenie cech działającego, określenie kręgu z jakiego może pochodzić, a nawet odtworzenie jego osobowości.

#polecamy#

Question 14

Na etykiecie produktu, na cenie, jest naklejona naklejka, że produkt jest 50% tańszy, – a przy kasie okazuje się, że ta promocja już nie obowiązuje? Która cena jest obowiązująca, jeśli jest inna cena przy kasie, a inna na etykiecie produktu?

Accepted Answer

Obowiązującą ceną sprzedaży jest ta, która została uwidoczniona na produkcie. Inna cena na metce a inna cena tego samego produktu przy kasie, to wprowadzanie klienta w błąd, co jest uznawane za czyn nieuczciwej konkurencji.

Zdarzają się sytuacje, gdy towar na półce ma opakowanie promocyjne, natomiast promocja już się skończyła, a produkt jedynie zalega na półkach sklepowych. W rzeczywistości ten nieprzemyślany projekt opakowania, który zawiera informacje o promocji, ale nie ma czasu jej trwania sprawia, że ceną obowiązującą jest cena z opakowania.

Towar z etykietą o promocji, która już się skończyła, wprowadza konsumentów w błąd. Mogą być oni przekonani, że towar jest tańszy. Właśnie ta niższa cena może spowodować, że klient sięgnie po dany produkt w przekonaniu, że bierze udział w promocji, podczas gdy nie zdecydowałby się na jego zakup w regularnej cenie. Oddziaływanie na konsumenta w taki sposób, że podejmuje on decyzję o zakupie, której inaczej by nie podjął jest praktyką wprowadzającą w błąd.

Podsumowując, w podanym przypadku powinna obowiązywać cena z naklejki, ponieważ o takiej wie klient. Jeśli jest ona inna niż przy kasie, to informacja wprowadza w błąd, co jest nieuczciwą praktyką rynkową.

Po więcej informacji na temat błędnie podanej ceny zapraszamy do artykułu: Cena na metce ceną sprzedaży - uważaj na błędy!

#polecamy#

#banner-15808#

Question 15

Mój bratanek zarejestrował firmę transportową na mój adres (mieszkanie w bloku). Gdyby jego firma miała problemy finansowe, to czy ja mogę za to również odpowiadać? Czy cudza działalność gospodarcza pod moim adresem powoduje, że mogłabym zostać pociągnięta do odpowiedzialności prawnej za nią?

Accepted Answer

Nielegalny proceder rejestrowania cudzych działalności gospodarczych pod adresem innych osób obecnie już nie jest zjawiskiem często spotykanym. Takie poczynania zostały bowiem w dużej mierze wyeliminowane przez obowiązek posiadania tytułu prawnego do nieruchomości wykazywanej w CEIDG-1, który jest coraz częściej sprawdzany przy rejestracji działalności gospodarczej. Adres działalności weryfikowany jest także przez urzędy skarbowe, chociażby przy rejestracji dla celów VAT. W opisanym natomiast przypadku wyrażono z godę na prowadzenie działalności w mieszkaniu .

Za same czyny przedsiębiorcy, np. niezapłacone faktury, osoba, w mieszkaniu której cudza działalność gospodarcza jest prowadzona, co do zasady nie odpowiada. Należy jednak pamiętać, że na właścicielu mieszkania, w którym prowadzona jest działalność, spoczywa np. obowiązek zgłoszenia mieszkania w urzędzie gminy w celu nałożenia na nie wyższego podatku od nieruchomości. Za to odpowiada właściciel mieszkania.

Dodatkowo należy zadbać o regulacje prawne tytułu do mieszkania – jeżeli mieszkanie udostępnione zostało bratankowi nieodpłatnie, należy sporządzić u mowę użyczenia lokalu. Dla użyczającego taka umowa nie jest opodatkowana.

#polecamy#

Zdaniem eksperta

Zapłata za fakturę z prywatnego konta - czy to błąd?

Czy osoba prowadząca działalność nierejestrową może być kontrolowana przez urząd?

Przekazanie towaru handlowego na cele prywatne

Czy działalność nierejestrowa i nieewidencjonowana to to samo?

Czy zastrzeżenie logo ochroni nazwę firmy?

W jaki sposób i gdzie zgłosić zmianę firmowego rachunku bankowego?

Nabycie pojazdu z przeznaczeniem do zezłomowania a PCC

Przekazanie darowizny w formie towaru - jak udokumentować?

Osoba prawna - kim jest w świetle prawa?

Kim jest inwestor budowlany i jakie są jego główne obowiązki?

Czy wspólnicy a zarząd to ta sama instytucja?

Jak poprawić oczywisty błąd w KRS?

Podpis przestępcy - czyli czym jest Modus Operandi?

Inna cena przy kasie, a inna na półce sklepowej

Cudza działalność gospodarcza pod moim adresem

Artykuły

Wzory