Dochody z nowej inwestycji objętej decyzją o wsparciu korzystają ze zwolnienia na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Co jednak, gdy decyzja ta wygasa? Kwestia, jak wygląda wygaśnięcie decyzji o wsparciu a podatek CIT, budzi wiele wątpliwości dotyczących potencjalnych skutków podatkowych dla przedsiębiorcy.
Decyzja o wsparciu o zwolnienie od podatku CIT
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie z dnia 10 maja 2018 roku o wspieraniu nowych inwestycji, i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.
Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
W zakresie przepisów regulujących wydawanie oraz wygaśnięcie decyzji o wsparciu należy sięgnąć do Ustawy z dnia 10 maja 2018 roku o wspieraniu nowych inwestycji (dalej: WNI).
Podstawą do skorzystania ze zwolnienia jest prowadzenie działalności gospodarczej określonej decyzją o wsparciu. Decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić (art. 15 ustawy o WNI).
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o WNI wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o WNI wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji administracyjnej, zwanej „decyzją o wsparciu”.
Zgodnie z art. 17 ust. 1-2 ustawy o WNI prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, wygasa z upływem okresu, na jaki została wydana decyzja o wsparciu, w przypadku uchylenia albo stwierdzenia nieważności decyzji o wsparciu.
Minister właściwy do spraw gospodarki uchyla decyzję o wsparciu, jeżeli przedsiębiorca:
- zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu, lub
- rażąco uchybił warunkom określonym w decyzji o wsparciu, lub
- nie usunął uchybień w realizacji warunków, o których mowa w pkt 2, stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 22, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki.
Zgodnie z art. 17 ust. 5-7 ustawy o WNI Minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza wygaśnięcie decyzji o wsparciu na wniosek przedsiębiorcy, który nie skorzystał z pomocy publicznej w ramach tej decyzji, albo przedsiębiorcy, który skorzystał z pomocy publicznej i spełnił wszystkie warunki określone w tej decyzji o wsparciu oraz warunki udzielania pomocy publicznej, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, przedsiębiorca dołącza oświadczenie o niekorzystaniu z pomocy publicznej, na podstawie decyzji o wsparciu, której dotyczy wniosek, albo oświadczenie o zrealizowaniu warunków udzielania pomocy publicznej, o których mowa w ust. 5. Oświadczenie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
Wygaśnięcie decyzji o wsparciu a podatek CIT
Powracając na grunt przepisów podatkowych, wskażmy, że w myśl art. 17 ust. 5 ustawy o CIT w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, lub uchylenia decyzji o wsparciu, o której mowa w ust. 1 pkt 34a, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku na zasadach określonych w ust. 6.
Zgodnie z art. 17 ust. 6 ustawy o CIT w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku należnego od dochodu wynikającego z cofniętego zezwolenia albo z uchylonej decyzji o wsparciu, w terminie właściwym do rozliczenia zaliczki za pierwszy okres przypadający do wpłaty zaliczki, o którym mowa w art. 25, następujący po miesiącu, w którym wystąpią te okoliczności, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim miesiącu roku podatkowego – w zeznaniu rocznym. Kwotę podatku należnego do zapłaty stanowi:
- podatek niezapłacony od dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w cofniętym zezwoleniu albo w uchylonej decyzji o wsparciu – jeśli podatnik korzystał z pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 albo 34a, wyłącznie w ramach jednego zezwolenia albo wyłącznie w ramach jednej decyzji, lub
- kwotę w wysokości stanowiącej maksymalną dopuszczalną pomoc publiczną określoną w zezwoleniu lub w tej uchylonej decyzji o wsparciu – jeśli podatnik korzystał z pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 albo 34a, w ramach więcej niż jednego zezwolenia lub w ramach więcej niż jednej decyzji o wsparciu albo w ramach zezwolenia lub zezwoleń i decyzji o wsparciu.
Jak wskazaliśmy powyżej, przepisy ustawy o wspieraniu nowych inwestycji przewidują 2 odrębne procedury w zakresie zakończenia przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie decyzji, tj. uchylenia oraz wygaśnięcia decyzji o wsparciu. Wygaśnięcie decyzji o wsparciu (art. 17 ust. 5 o WNI), w odróżnieniu od jego uchylenia, nie ma charakteru sankcji za niespełnienie warunków określonych w decyzji o wsparciu.
Wygaśnięcie decyzji o wsparciu wiąże się z dobrowolną rezygnacją przedsiębiorcy ze zwolnienia podatkowego na skutek okoliczności istotnych dla niego z punktu widzenia opłacalności prowadzenia działalności gospodarczej na terenie objętym decyzją o wsparciu. Dla przedsiębiorcy ubiegającego się o wygaśnięcie decyzji o wsparciu znaczenie ma ustalenie, od którego momentu powstaje skutek wygaśnięcia decyzji o wsparciu na prowadzenie działalności na podstawie tej decyzji.
Decyzja ministra właściwego do spraw gospodarki w sprawie wygaśnięcia decyzji o wsparciu wywołuje skutki tzw. ex tunc. Oznacza to, że decyzja ta ma charakter deklaratoryjny i wywołuje skutek od dnia złożenia przez przedsiębiorcę wniosku o wygaszenie decyzji o wsparciu.
Dyrektor KIS w interpretacji z 16 grudnia 2024 roku (nr 0111-KDIB1-3.4010.746.2024.1.DW) stwierdził, że wygaśnięcia decyzji o wsparciu przez ministra właściwego ds. gospodarki nie będzie skutkowało wsteczną utratą prawa do zwolnienia z podatku od dochodów spółki z działalności gospodarczej osiągniętych z realizacji nowej inwestycji na podstawie pierwotnej decyzji.
Ponadto wygaśnięcie decyzji nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty podatku od dochodów spółki z działalności gospodarczej osiągniętych z realizacji nowej inwestycji zwolnionych z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT zarówno przed, jak i po wydaniu decyzji w przedmiocie wygaśnięcia decyzji.
Mając powyższe na uwadze, należy zatem wskazać, że na gruncie podatku CIT okoliczność wygaśnięcia decyzji o wsparciu jest zdarzeniem neutralnym podatkowo. W zupełnie inny sposób przedstawiać się będzie kwestia rozliczenia podatku dochodowego w sytuacji, gdy wobec podatnika zostanie wydana decyzja uchylająca pierwotną decyzję o wsparciu.