Barter - definicja
Barter zaliczany jest do transakcji bezgotówkowych. Polega na wzajemnej wymianie towarów albo usług o jak najbardziej zbliżonej wartości (np. towar za usługę, usługa za usługę). W Kodeksie cywilnym nie znajdziemy definicji umowy barteru, bowiem należy ona do umów nienazwanych (art. 603-604 Kodeksu cywilnego). Według Sądu Najwyższego barter jest najbardziej podobny do umowy zamiany (która jest uregulowana w KC), w której własność przenoszona jest na nabywcę.
Jako że do umowy barteru nie odnoszą się żadne regulacje, umowa charakteryzuje się dużą elastycznością. Do jej zawarcia nie jest potrzebna pisemna forma, a to, co powinna zawierać zależy od samych kontrahentów.
Umowa barteru - elementy
Tak jak przy sporządzaniu każdej innej umowy, umowa barteru zawarta na papierze powinna posiadać następujące elementy:
miejsce i datę zawarcia,
dokładne wskazanie stron zawierających umowę, a jeśli biorą w transakcji udział osoby upoważnione, również ich dane i podstawę ich umocowania (członkostwo w zarządzie, status prokurenta lub pełnomocnika),
ilość, jakość oraz wartość towarów lub opis usług obu stron - bardzo ważny element, stanowiący fundament całej transakcji - może być w formie załącznika,
terminy i warunki dostaw,
wymienione załączniki.
Umowa barteru - elementy dodatkowe
Dla wygody obu stron warto zawrzeć w umowie:
słownik, tłumaczący określenia użyte w umowie, które mogą zostać źle zrozumiane lub stać się przedmiotem sporu,
uprawnienia stron,
zasady postępowania w przypadku niewykonania lub nieprawidłowego wykonania postanowień umowy,
konsekwencje niewywiązania się z umowy.
Najważniejsze przy zawieraniu umowy barteru jest, aby wycena wymienianych świadczeń nie budziła zastrzeżeń urzędu skarbowego. Dotyczy to przede wszystkim sytuacji, w których kontrahenci zaniżają ceny w stosunku do cen rynkowych.
