Każdy z nas czuje czasami zmęczenie. Staramy się wtedy odpoczywać i naładować baterie, aby chęci do pracy i życia powróciły. Co jednak w przypadku, kiedy mimo relaksu ten stan nie mija? Czy dopadło nas po prostu lenistwo, czy dzieje się z nami coś złego? Jeżeli oprócz zmęczenia odczuwamy również inne objawy, takie jak np. ból głowy czy depresyjny nastrój, prawdopodobnie cierpimy na zespół przewlekłego zmęczenia (Chronic Fatigue Syndrome – CFS).
Przewlekłe zmęczenie: objawy
W jaki sposób odróżnić zwykłe zmęczenie od chronicznego? Przede wszystkim niepokojący powinien być czas. Jeżeli czujemy się tak dłużej niż 6 miesięcy, sprawdźmy, czy inne objawy nie potwierdzają przewlekłego zmęczenia. Towarzyszy mu apatia i depresyjny nastrój, nie mamy na nic siły, czujemy się bezradni, poza tym często nie wiemy, co tak naprawdę nam dolega. Taka niepewność naprawdę pogarsza samopoczucie. CFS objawia się również stanem podgorączkowym, powiększeniem węzłów chłonnych, nieznaczną utratą wagi, problemami ze skupieniem i pamięcią oraz bólami głowy, mięśni i gardła. Osoby cierpiące na przewlekłe zmęczenie mają również kłopoty ze snem – nie mogą spać lub mogłyby zasypiać co chwilę.
Ludzie, spoglądający z boku na ten stan, mogliby pomyśleć, że ktoś po prostu jest leniwy i wymyśla wymówki, tylko dlatego, że nie ma ochoty nic robić. Z całą pewnością tak nie jest, a schorzenie to znacznie utrudnia normalne funkcjonowanie. Jak widać, wiele objawów przypomina grypę lub przeziębienie. Lekarze szukają podstaw CFS właśnie w układzie immunologicznym. Często stan ten rozpoczyna się po przebytym wirusie, a najbardziej narażone są na niego osoby żyjące szybko i nie do końca dbające o zdrowy tryb życia.
Czy przewlekłe zmęczenie można wyleczyć?
Zespół Przewlekłego Zmęczenia nie jest chorobą zarejestrowaną, co znaczy, że psychiatra nie może jej rozpoznać i podać konkretnych zaleceń. Czasami pacjentom pomaga się przez przepisanie leków antydepresyjnych. Ważna może być również terapia i fizjoterapia. Na to schorzenie nie ma leków, a sposób leczenia jest dostosowywany do pacjenta.
Kto jest najbardziej narażony na przewlekłe zmęczenie?
Jak już wspomniano, najbardziej narażone są osoby, które prowadzą bardzo intensywny tryb życia. Na CFS złożyć się może wiele czynników, np. niedosypianie, niezdrowe jedzenie czy stresująca praca wymagająca poświęceń. Każdego może dopaść również wypalenie zawodowe. Wówczas istnieje duża możliwość, że następstwem takiego stanu będzie właśnie przewlekłe zmęczenie. Dzieje się tak najczęściej wśród lekarzy, duchownych, pielęgniarek czy nauczycieli.
Jeżeli nie mamy na nic ochoty, jesteśmy zmęczeni i na niczym nie możemy się skupić, nie dajmy sobie wmówić, że to zwykłe lenistwo. Wówczas możemy tylko pogłębić swój stan. Udajmy się do lekarza, który może pomóc nam w walce z CFS, a my powoli będziemy wracać do pełni sił.
