Question 1

Prowadzę jednoosobową działalność gospodarczą. Otrzymałam od urzędu miasta wezwanie do zapłaty podatku od nieruchomości w wysokości 17 000 zł. Należność opłaciłam gotówką. Czy w związku z tym podatek od nieruchomości zapłacony gotówką mogę uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu w całej kwocie?

Accepted Answer

W świetle art. 22p ustawy o PIT do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć tej części kosztu, której płatność z transakcji została opłacona gotówką. Przepis ten odnosi się do transakcji, w których stronami są przedsiębiorcy oraz jednorazowa wartość transakcji bez względu na liczbę dokonywanych płatności przekracza 15 000 zł.

Ponadto na mocy art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych za transakcję handlową uważa się umowę dotyczącą odpłatnej dostawy towarów lub świadczenie usług, jeśli strony zawierają ją w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższymi przepisami dokonanie zapłaty za podatek od nieruchomości nie stanowi transakcji gospodarczej. Jest on podatkiem stanowiącym dochody własne gminy. Gmina nie jest przedsiębiorstwem, a jednostką samorządu terytorialnego, przez co limit transakcji gotówkowych nie ma wobec niej zastosowania. Zatem przedsiębiorca może ująć w kosztach uzyskania przychodu podatek od nieruchomości zapłacony gotówką w pełnej kwocie, nawet jeśli przekracza wysokość limitu – 15 000 zł.

#polecamy#

Question 2

Rozpoczynając działalność gospodarczą, otrzymałam dotację z urzędu pracy z tego tytułu. Został nią częściowo sfinansowany zakup środków trwałych. Jednak od ich zakupu nie dokonałam odliczenia podatku VAT. Obecnie likwiduję działalność gospodarczą, czy środki trwałe i towary sfinansowane dotacją, od których nie odliczyłam VAT, muszę wykazać w remanencie likwidacyjnym?

Accepted Answer

Zdaniem organów podatkowych w remanencie likwidacyjnym ujmuje się towary, od zakupu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Nawet w sytuacji, gdy z tego prawa nie skorzystał. Przy czym należy mieć na uwadze, że zazwyczaj umowy zawierane z urzędami pracy zobowiązują podatnika do zwrotu podatku VAT naliczonego od towarów i usług zakupionych w ramach przyznanego dofinansowania. Jeśli jednak podatnik nie będzie uprawniony do odliczenia VAT lub dobrowolnie z niego zrezygnuje, to zwrot VAT do urzędu nie jest wymagany.

Dlatego też należy rozważyć dwie sytuacje:

zakup, przy którym zrezygnowano z odliczenia VAT,
zakup, przy którym odliczono VAT i nie skorzystano ze sfinansowania VAT dotacją.

W przypadku, gdy przedsiębiorca dobrowolnie zrezygnuje z odliczenia VAT, towary pozostające w firmie na dzień likwidacji działalności należy ująć w remanencie likwidacyjnym, w wyniku czego podlegają one opodatkowaniu. Nie podlegają mu bowiem wyłącznie towary, od których podatnikowi nie przysługiwało odliczenie VAT. Jeśli zaś podatnik mógł odliczyć podatek VAT od zakupu towaru, ale tego nie zrobił, to i tak towar ten będzie musiał wykazać w remanencie likwidacyjnym.

Powyższe potwierdza interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi 19 września 2014 r. sygn. IPTPP2/443-514/14-4/JS. W rozpatrywanej sprawie podatnik otrzymał dotację z powiatowego urzędu pracy, za którą nabył środki obrotowe do sklepu internetowego. W umowie z urzędem została zawarta adnotacja o konieczności zwrotu VAT, jeśli zostanie on odliczony. Jednak korzystający z dotacji złożył oświadczenie, że nie będzie odliczał VAT. Towar zakupiony ze środków z dotacji pozostał na stanie firmy do dnia likwidacji działalności. Na podstawie powyższego stanu faktycznego organ podatkowy uznał, że:

#zobacztez#

Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednak w złożonym wniosku wyjaśniła, dlaczego nie odliczała podatku VAT (taka była informacja udzielona przez osobę w Urzędzie Pracy zajmującą się rozliczaniem dotacji). Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro – jak wskazała Wnioskodawczyni – w stosunku do zakupionych z dotacji towarów handlowych przysługiwało Jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to w sytuacji likwidacji działalności gospodarczej Zainteresowana była zobowiązana do wykazania tych towarów w spisie z natury, a tym samym do opodatkowania ich podatkiem VAT na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 4 ustawy.

W ten sam sposób należy również traktować towary, przy których nabyciu podatnik dokonał odliczenia VAT, a kwotę VAT zwrócił do organu przyznającego dotację. W tej sytuacji podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i skorzystał z tej możliwości. Przy czym to, że podatnik dokonał zwrotu VAT, nie ma wpływu na przysługujące prawo do odliczenia podatku. Dokonanego zwrotu podatku nie można bowiem utożsamiać z utratą prawa do odliczenia VAT.

O wiele bardziej problematyczna okazuje się kwestia ujęcia w remanencie likwidacyjnym środków trwałych. Można spotkać się z poglądem, że skoro w remanencie likwidacyjnym ujmuje się towary, które zostały nabyte lub wytworzone w celu ich dalszej odsprzedaży, to nie należy do nich zaliczać środków trwałych. Inne orzeczenia mówią, że jeśli minął okres korekty to środków trwałych to nie należy ujmować ich w remanencie likwidacyjnym dla celów VAT. Obecnie jednak przeważa pogląd, że z chwilą zaprzestania prowadzenia działalności środki trwałe znajdujące się w firmie tracą swój status i stają się towarami przeznaczonymi do sprzedaży. W związku z tym należy ująć je w remanencie likwidacyjnym.

Podsumowując, w remanencie likwidacyjnym ujmuje się towary sfinansowane dotacją, a także wyposażenie i towary zaliczane u podatnika do środków trwałych, które podlegają amortyzacji. Z kolei w remanencie likwidacyjnym nie ujmuje się wartości niematerialnych i prawnych, które podlegają amortyzacji, a nie są uznawane za towary.

#polecamy#

Question 3

Prowadzę działalność gospodarzą opodatkowaną liniowo. Obecnie jest ona zawieszona. W ciągu roku pracowałam na umowę o pracę, a z działalności nie osiągnęłam żadnych dochodów. Proszę o wyjaśnienie kwestii zawieszenie działalności a rozliczenie z małżonkiem. Czy mogę rozliczyć się wspólnie z mężem?

Accepted Answer

Niestety w opisanej sytuacji nie będzie możliwe wspólne rozliczenie z małżonkiem mimo zawieszenia działalności.

Co do zasady małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Jednak art. 6 ust. 2 ustawy o PIT przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków pod warunkiem, że:

małżonkowie pozostają w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy
istnieje między nimi wspólność majątkowa,
dochody są opodatkowane na zasadach ogólnych.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że wspólne opodatkowanie małżonków stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Prawa do łącznego opodatkowania dochodów pozbawieni zostali m.in. małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy dotyczące opodatkowania podatkiem liniowym (art. 6 ust. 8 ustawy o PIT). W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej liniowym podatkiem dochodowym (nawet bez faktycznego ich uzyskania) stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).[alert-info]Wspólnie z małżonkiem nie mogą rozliczać się także osoby, których dotyczą przepisy o:
- ryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przychodów osiągniętych z najmu prywatnego),
- podatku tonażowym,
- aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych[/alert-info]Zawieszenie działalności gospodarczej oznacza, że przychody z tej działalności nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy dotyczące opodatkowania podatkiem liniowym.[alert-info]Zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z jej likwidacją.[/alert-info]Wobec powyższego, zawieszenie działalności a rozliczenie z małżonkiem determinuje sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej wg liniowej, 19-procentowej stawki podatku dochodowego oraz niezłożenie innych oświadczeń, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, który wyklucza możliwość opodatkowania wspólnego w tej sytuacji. Ograniczenie to ma zatem również zastosowanie w okresie zawieszenia działalności.

Stanowisko takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2015 r., sygn. IPPB1/4511-261/15-2/KS1 gdzie możemy przeczytać:

(…) jeżeli podatnik posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą, opodatkowaną zgodnie ze sposobem, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo zawieszenia tej działalności, jest pozbawiony możliwości wspólnego rozliczenia podatkowego za ten rok, w którym był opodatkowany na ww. zasadach.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków zgodnie z brzemieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy w roku poprzedzającym rok, którego dotyczy rozliczenie Wnioskodawca zawiesił wykonywaną działalność gospodarczą (opodatkowaną podatkiem liniowym 19%) oraz powiadomił o tym właściwy urząd skarbowy (…).

#polecamy#

#banner-9142#

Question 4

Świadczę usługi serwisu kawowego. Nie wiem, jaką stawkę VAT (8% czy 23%) zastosować w przypadku takiej usługi. Co musi zawierać faktura, którą wystawiam klientom?

Accepted Answer

Przedsiębiorcy świadczący usługę cateringową korzystają z prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%. Jednak należy wziąć pod uwagę, że z prawa tego nie można skorzystać, jeżeli oferowane są m.in. kawa, herbata (z dodatkami), napoje bezalkoholowe, napoje gazowane oraz wody mineralne. Sprzedaż tego typu towarów musi zostać opodatkowana według standardowej stawki 23% i nie wchodzi w zakres usługi cateringowej.

W przypadku usługi serwisu kawowego należałoby zawrzeć na fakturze dwie osobne pozycje: usługa cateringowa oraz sprzedaż napojów.

#polecamy#
#banner-15040#

Question 5

Chciałbym zająć się handlem kryptowalutami. Czy mogę to robić jako osoba prywatna, czy muszę rozliczyć takie transakcje kupna-sprzedaży w ramach działalności gospodarczej? W jaki sposób rozliczyć handel kryptowalutami?

Accepted Answer

Aby odpowiedzieć na to pytanie, niezbędne jest określenie, czym jest działalność gospodarcza. Otóż spośród kilku definicji działalności gospodarczej możemy wyróżnić jej 3 podstawowe cechy:

cel zarobkowy – uzyskujemy dochody z działalności lub podejmujemy kroki zmierzające do osiągnięcia zysku;
zorganizowanie – podejmujemy pewne czynności, np. wybieramy formę opodatkowania, zapewniamy miejsce do prowadzenia działalności, staramy się zdobyć klientów czy korzystamy z usług reklamowych;
ciągłość – cechuje się nastawieniem na kontynuację i powtarzalność, która nie ma charakteru przypadkowego.

[alert-info]30 kwietnia 2018 roku weszła w życie ustawa Prawo przedsiębiorców, w której art. 3 wskazuje, że działalność gospodarcza to zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.[/alert-info]

Jeśli więc będą mieć miejsce czynności “kupna-sprzedaży” kryptowalut, które posiadają powyższe cechy, czyli przedsiębiorca prowadzi handel kryptowalutami w sposób zorganizowany, ciągły, w celach zarobkowych i np.

- będzie on zobligowany do ujęcia wykonywanych transakcji (w związku z handlem kryptowalut) w ramach działalności gospodarczej.

Potwierdzeniem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 grudnia 2017 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.350.2017.2.AP, w której czytamy, że:

(...) Wnioskodawca będzie sprzedawał w zamian za inne waluty wirtualne, a docelowo za walutę tradycyjną, przede wszystkim na giełdach wirtualnych walut, przy czym możliwa jest także sprzedaż tych jednostek indywidualnym nabywcom poza giełdą. Do zawarcia transakcji sprzedaży kryptowalut dochodzi przeważnie w momencie dokonania płatności. Wnioskodawca, jako zbywca kryptowalut, w momencie ich zbycia otrzymuje od razu zapłatę. Wnioskodawca nie wyklucza również wykorzystywania kryptowaluty do zapłaty za nabywane towary lub usługi. Wnioskodawca zamierza wykonywać powyższą działalność w sposób zorganizowany i ciągły, z nastawieniem na osiąganie zysku. Jednocześnie Wnioskodawca w związku z prowadzeniem tej działalności zaangażuje celem pozyskiwania wirtualnej waluty, odpowiedni sprzęt komputerowy o znacznych mocach obliczeniowych. Ponadto, Wnioskodawca w sposób profesjonalny i zorganizowany zaangażuje się w obrót kryptowalutami za pośrednictwem giełd wirtualnych walut.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe (...), stwierdzić należy, że uzyskiwane przychody ze sprzedaży wirtualnej waluty będą stanowić przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast jeśli czynności kupna-sprzedaży kryptowalut nie będą posiadały znamion prowadzenia działalności, np. występują incydentalnie i nie są wykonywane z zamiarem powtarzalności, wówczas przychód z tytułu sprzedaży zakupionej kryptowaluty może zostać zaliczony do przychodów z praw majątkowych, które następnie przedsiębiorca będzie zobowiązany wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 (bowiem przychody z praw majątkowych opodatkowuje się na zasadach ogólnych) w części D.1., rubryka – Prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym.

[alert-info]Jeśli podatnik nieprawidłowo uzna, że prowadzony handel kryptowalutami nie podlega działalności gospodarczej, lecz będzie go prowadzić bez rejestracji, co do zasady działa niezgodnie z prawem oraz podlegał karze ograniczenia wolności lub grzywnie (zgodnie z art. 60¹ ust. 1 Kodeksu wykroczeń).[/alert-info]

#polecamy#
#banner-15040#

Question 6

Zakupiłem 10 września 2018 roku w Niemczech kamerę termowizyjną, niestety sprzedaż została udokumentowana wyłącznie paragonem. W związku z tym chciałbym zapytać, czy zakup na paragon w innym kraju UE należy rozliczyć jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów? Na paragonie znajduje się kwota oraz numer NIP sprzedawcy.

Accepted Answer

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, (...) rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Powyższe oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski tylko wtedy, gdy:

doszło do przemieszczania towarów z terytorium innego państwa członkowskiego na teren państwa polskiego,
doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami ze sprzedawcy na nabywcę,
dokonujący dostawy jest podatnikiem od wartości dodanej oraz nabywca jest czynnym podatnikiem VAT,
dostawa dokonana była za odpłatnością.

W związku z powyższym zakup na paragon w innym kraju UE należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.
Potwierdzenie tego stanowiska znajdziemy w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 marca 2014 roku sygn. ITTP2/443-1369a/13/AW, gdzie podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy nabycie towarów z kraju europejskiego udokumentowanych paragonem należy wykazać w deklaracji VAT. W interpretacji czytamy: skoro jako podatnik nabywa Pani towary służące działalności handlowej prowadzonej na terytorium kraju, a dokonujący dostawy (...) są podatnikami na terytorium Czech, to przemieszenie tych towarów z Czech na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które jest Pani zobowiązana wykazać w deklaracji podatkowej VAT-7.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Zatem w sytuacji, gdy transakcja WNT udokumentowana została paragonem fiskalnym, obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następnego po miesiącu dokonania dostawy towaru.
Podstawą do opodatkowania transakcji WNT udokumentowanej paragonem będzie kwota brutto z paragonu. Przeliczenia kwoty na walutę krajową należy dokonać według średniego kursu NBP poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego.[alert-info]Transakcja WNT udokumentowana paragonem nie upoważnia do odliczenia podatku naliczonego. W celu odliczenia VAT konieczne jest posiadanie faktury VAT.[/alert-info]

Ponadto zakup na paragon w Niemczech należy dodatkowo wykazać w informacji podsumowującej VAT-UE, w części D deklaracji należy wpisać numer VAT sprzedawcy oraz kod kraju. W przypadku kiedy paragon nie zawierałby tych danych, w deklaracji VAT UE należałoby podać wyłącznie kwotę nabycia oraz załączyć dodatkowe wyjaśnienie, gdzie podana zostanie przyczyna nieuzupełnienia danych (zakup towaru na podstawie paragonu).

#polecamy#

#banner-8401#

Question 7

Czy wydanie zaświadczenia przez urząd skarbowy podlega opłacie?

Accepted Answer

Tak, od zaświadczenia wydanego przez urząd skarbowy należy uiścić opłatę skarbową.

Podstawa prawna uzasadniająca wydanie zaświadczenia przez urząd skarbowy

Zagadnienie wydawania samych zaświadczeń na gruncie przepisów podatkowych uregulowane jest w Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 306 tej ustawy organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania i zawsze wydawane jest na wniosek składany przez uprawniony podmiot. Wydaje się je, jeżeli:

urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;
osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.

Organ podatkowy powinien wydać zaświadczenie bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia. Przykładowo organ podatkowy może wydawać zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzające stan zaległości, zaświadczenie o wysokości dochodu lub obrotu podatnika, zaświadczenie o prowadzonych postępowaniach podatkowych, egzekucjach administracyjnych czy też postępowaniach w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Procedura wydania zaświadczenia przez urząd skarbowy

Szczegółowy tryb opisujący procedurę wydawania zaświadczeń opisany jest w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2015 r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe.#zobacztez#

Podmiot, który chce uzyskać od organu podatkowego odpowiednie zaświadczenie, musi dokonać stosownej opłaty. Obowiązek ten wynika z ustawy o opłacie skarbowej. Już w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) tejże ustawy możemy przeczytać, że opłacie skarbowej podlega w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej wydawanie zaświadczeń na wniosek.

Jak stanowi art. 5 ustawy o opłacie skarbowej obowiązek zapłaty opłaty skarbowej ciąży na osobach fizycznych, osobach prawnych i jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jeżeli wskutek dokonanego przez nie zgłoszenia lub na ich wniosek dokonuje się czynności urzędowej, albo jeżeli na ich wniosek wydaje się zaświadczenie lub zezwolenie. W przypadku wydawania zaświadczenia obowiązek zapłaty opłaty skarbowej powstaje z chwilą złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia. Oznacza to, że podmiot już w momencie składania samego wniosku (a nie z chwilą odbioru zaświadczenia) winien uiścić opłatę skarbową.

Przykład 1.

Podatnik wysłał do urzędu skarbowego wniosek o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach. Stwierdził, że opłatę skarbową uiści dopiero w momencie, gdy urząd wyda mu zaświadczenie. Niestety, ale w takim przypadku organ w pierwszej kolejności wezwie podatnika do uzupełnienia braku formalnego i zażąda okazania dowodu zapłaty opłaty skarbowej.

Jak stanowi art. 12 ustawy o opłacie skarbowej organem podatkowym właściwym w sprawach opłaty skarbowej jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Natomiast organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach opłaty skarbowej jest z tytułu dokonania czynności urzędowej, wydania zaświadczenia oraz zezwolenia (pozwolenia, koncesji) - organ podatkowy właściwy ze względu na siedzibę organu lub podmiotu, który dokonał czynności urzędowej albo wydał zaświadczenie lub zezwolenie (pozwolenie, koncesję). W konsekwencji należy wyraźnie zaznaczyć, że opłatę skarbową należy opłacić w tym urzędzie gminy lub miasta, który jest właściwy dla danego urzędu skarbowego, a nie tego, który jest właściwy ze względu na miejsce zamieszkania podatnika.

Przykład 2.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą i mieszkający w gminie X złożył wniosek o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu do urzędu skarbowego położonego w gminie Y. Podatnik zastanawia się, do którego urzędu gminy powinien wnieść opłatę skarbową. Stosownie do treści art. 12 ustawy o opłacie skarbowej należy ją uiścić w urzędzie gminy Y.

W przypadku sporów o właściwość pomiędzy organami właściwymi w sprawie opłaty skarbowej stosuje się zasady przewidziane w Ordynacji podatkowej. W myśl art. 19 ustawy Ordynacja podatkowa, spory o właściwość między wójtami (burmistrzami lub prezydentami miast) rozstrzyga wspólne dla nich samorządowe kolegium odwoławcze, a w razie braku takiego kolegium – sąd administracyjny. Spór o właściwość rozstrzyga się, w drodze postanowienia, na wniosek organu będącego stroną sporu. Do czasu rozstrzygnięcia sporu o właściwość organ podatkowy, na obszarze którego nastąpiło wszczęcie postępowania, podejmuje tylko te czynności, które są niezbędne ze względu na interes publiczny lub ważny interes strony.
#banner-15040#

Wydanie zaświadczenia przez urząd skarbowy podlega opłacie skarbowej - jej zapłata oraz możliwość zwrotu.

Zapłaty opłaty skarbowej dokonuje się w kasie właściwego organu podatkowego lub na jego rachunek. Zgodnie z wykazem stawek stanowiącym załącznik do ustawy o opłacie skarbowej, wysokość opłaty z tytułu złożenia wniosku o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzającego stan zaległości wynosi 21 zł od każdego egzemplarza.

Ustawa przewiduje również możliwość otrzymania zwrotu opłaty skarbowej. Jak bowiem stanowi art. 9 ustawy, w przypadku gdy pomimo zapłacenia opłaty nie wydano wnioskodawcy zaświadczenia opłata skarbowa podlega zwrotowi. Zwrot następuje wyłącznie na wniosek wnoszącego, co oznacza, że nie można liczyć na automatyczny zwrot pieniędzy z urzędu. Dodatkowo zastrzeżono, że opłata skarbowa nie podlega zwrotowi po upływie pięciu lat licząc od końca roku, w którym dokonano zapłaty opłaty.

#polecamy#

#banner-17845#

Question 8

Świadczę usługi turystyczne rozliczane w procedurze VAT marża. Na otrzymane zaliczki wystawiam faktury zaliczkowe VAT marża. Przed faktyczną realizacją usługi wystawiłam dwie faktury zaliczkowe, które opiewają na 100% wartości wycieczki. Czy w takiej sytuacji powinnam wystawić fakturę końcową rozliczeniową?

Accepted Answer

W sytuacji, gdy obie faktury zaliczkowe VAT marża opiewają na 100% wartości wycieczki, wówczas nie wystawia Pani faktury końcowej rozliczeniowej.

Zgodnie ze stanowiskiem reprezentowanym przez organy podatkowe wystawienie faktury końcowej z zerowymi wartościami nie jest prawidłowe. Jedną z nich jest interpretacja z 28 czerwca 2010 roku wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, który stwierdza: Biorąc pod uwagę powyżej opisane zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że cytowany wcześniej przepis § 10 ust. 6 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. wyraźnie sprzeciwia się wystawianiu faktur końcowych, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3 tego przepisu (tj. faktury zaliczkowe), obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi (sygn. IBPP1/443-575/10/AW).

Zatem jeżeli zostały wystawione faktury zaliczkowe VAT marża na 100% (w przypadku wpłaty przez klienta 100% wartości zamówienia przed wydaniem towaru), wówczas nie powinna Pani w momencie wydania towaru wystawiać faktury końcowej. W powyższej sytuacji wartość faktury końcowej byłaby bowiem zerowa, mimo wskazania usługi będącej przedmiotem sprzedaży.

Niemniej jednak, mimo braku faktury końcowej VAT marża, w dacie wykonania usługi będzie Pani zobligowana do rozliczenia przychodu oraz ewentualnych różnic w wykazanym podatku VAT (gdy przy rozliczeniu VAT-u od zaliczek stosowała Pani prognozowaną marżę).

#polecamy#
#banner-15040#

Question 9

W ubiegłym miesiącu złożyłem deklarację VAT-7 wraz z zapłatą podatku VAT po terminie, co nastąpiło z opóźnieniem 25 dni od obowiązującego terminu. Czy w związku z tą sytuacją zapłata podatku powoduje uniknięcie poniesienia kary za niezłożenie deklaracji podatkowej w terminie?

Accepted Answer

Sama zapłata podatku nie zwalnia podatnika z odpowiedzialności za niezłożenie deklaracji podatkowej. Istnieje jednak możliwość uniknięcia kary za powyższy czyn.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że samo niezłożenie deklaracji podatkowej stanowi wykroczenie skarbowe, o którym mowa w art. 56 § 4 Kodeksu karnego skarbowego. W myśl tej regulacji karze grzywny za wykroczenie skarbowe podlega ten podatnik, który mimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania nie składa w terminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia lub wbrew obowiązkowi nie składa ich za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

#zobacztez#

W tym miejscu warto wyjaśnić kilka pojawiających się pojęć. Przede wszystkich wskazać należy, że poprzez wykroczenie skarbowe rozumie się czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi (art. 53 § 3 kks).

Ponadto w świetle art. 53 § 30 kks pojęcie „deklaracja” użyte na gruncie tej ustawy należy rozumieć zgodnie z definicją zawartą w Ordynacji podatkowej. Ta z kolei w art. 3 pkt 5 podaje, że poprzez deklaracje rozumie się również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Na zakończenie warto również wskazać, że w świetle art. 23 kks kara grzywny wymierzana jest w stawkach dziennych, przy czym najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 720. Ustalając stawkę dzienną, bierze się pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności.

Najprostszą formą nakładania kary grzywny za wykroczenia skarbowe jest stosowany przez organy podatkowe mandat karny. Jak stanowi art. 137 § 3 kks warunkiem nałożenia kary grzywny za wykroczenie skarbowe w drodze mandatu karnego jest wyrażenie przez sprawcę wykroczenia skarbowego zgody na przyjęcie mandatu. W przypadku nieprzyjęcia mandatu przez sprawcę sprawa karnoskarbowa jest rozpatrywana na zasadach ogólnych.

Jak zatem widać z powyższych unormowań, niezłożenie szeroko rozumianej deklaracji podatkowej stanowi na gruncie Kodeksu karnego skarbowego czyn zabroniony. Istotne w kontekście zadanego pytania jest także to, że karalność takiego zachowania powstaje niezależnie od okoliczności zapłaty podatku wykazanego w deklaracji. W konsekwencji już sam fakt, gdy nastąpi niezłożenie deklaracji podatkowej naraża podatnika na pociągnięcie do odpowiedzialności karnoskarbowej.

Przykład 1.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą nie złożył w terminie do 30 kwietnia roku następującego deklaracji PIT-36. Po kilku dniach zorientował się o swoim błędzie i wpłacił do właściwego urzędu skarbowego podatek wynikający z zeznania. Podejmując takie działania, podatnik nie uniknie jednak odpowiedzialności na gruncie kks.

Chociaż sama zapłata podatku nie zwalnia podatnika z kary za wykroczenie skarbowe, to w obowiązujących przepisach przewidziano możliwość uniknięcia odpowiedzialności poprzez zastosowanie instytucji czynnego żalu. Cała procedura została opisana w art. 16 kks.

Zgodnie z brzmieniem wspomnianej regulacji nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił o tym organ powołany do ścigania, ujawniając istotne okoliczności tego czynu. Dodatkowym warunkiem jest, aby podatnik uiścił w całości wymagalną należność publicznoprawną uszczuploną popełnionym czynem zabronionym. Czynny żal powinien być złożony na piśmie lub ewentualnie przekazany w formie ustnej do protokołu sporządzonego przez pracownika urzędu skarbowego.

W konsekwencji w celu skorzystania z instytucji czynnego żalu podatnik, który nie złożył w wymaganym terminie stosownej deklaracji, powinien:

Sporządzić pisemne zawiadomienie o wykroczeniu wraz ze wskazaniem okoliczności popełnienia czynu zabronionego.
Złożyć zaległą deklarację.
Wpłacić w całości ewentualny podatek należny wynikający z tej deklaracji.

#banner-15040# W tym miejscu warto zaznaczyć, że złożenie czynnego żalu nie jest nieograniczone w czasie. Otóż złożenie takiego zawiadomienia jest bezskuteczne w sytuacji, gdy właściwy organ miał już wyraźnie udokumentowaną wiadomość o popełnieniu czynu zabronionego oraz gdy organ ten podjął stosowne czynności służbowe zmierzające do ujawnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. W praktyce w zastrzeżeniu tym chodzi o to, że nie jest możliwe skorzystanie z czynnego żalu i uniknięcie odpowiedzialności, gdy organ podatkowy posiada już wiedzę i informację w tym temacie. W zamyśle bowiem konstrukcja czynnego żalu ma cechować się podejmowaniem samodzielnej inicjatywy przez sprawcę czynu.

Przykład 2.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą nie złożył deklaracji VAT-7 za miesiące od stycznia do czerwca. Organ podatkowy wezwał podatnika w ramach czynności sprawdzających do wyjaśnienia przyczyn, na skutek których nastąpiło niezłożenie deklaracji podatkowej. W tym momencie złożenie czynnego żalu może okazać się bezskuteczne, gdyż organ podatkowy posiada już informację na temat czynu zabronionego.

#polecamy#

#banner-17902#

Question 10

Jak powinna zostać przeliczona zagraniczna podróż służbowa przedsiębiorcy? Jaką stawkę waluty zagranicznej powinienem przyjąć przy przeliczaniu diety na PLN?

Accepted Answer

Przedsiębiorca będący w zagranicznej podróży służbowej ma prawo do naliczenia diet z tytułu służbowego wyjazdu i zaksięgowania ich w kosztach uzyskania przychodu. Stawki diet przelicza się po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego rozliczenie delegacji. Zatem w przypadku diet nie są istotne dni, w jakich została przebyta delegacja, lecz dzień, w którym ją rozliczono.

Wysokość diet zagranicznych zależy od kraju, w którym odbyła się delegacja. Stawki pozostają niezmienne od 1 marca 2013 roku.

Zagraniczna podróż służbowa wiąże się także z innymi kosztami. Wydatki poniesione w trakcie delegacji mogą być kosztem uzyskania przychodu. Tego rodzaju wydatki poniesione poza granicami kraju również można przeliczać według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego rozliczenie delegacji, co oznacza, że zagraniczna podróż służbowa może zostać przeliczona po tym samym kursie NBP.[alert-info]Delegację należy rozliczyć w terminie 14 dni od czasu jej zakończenia[/alert-info]Do rozliczenia wydatków poniesionych w czasie trwania podróży służbowej przedsiębiorcy można sporządzić druk rozliczenia kosztów podróży służbowej, na którym ujmuje się wartości netto kosztów przeliczone na PLN. Jest to dużym ułatwieniem dla przedsiębiorców, bowiem księgowania do KPiR dokonuje się jednym wpisem, bez księgowania każdego wydatku z osobna. Jednak przedsiębiorcy mają również możliwość przeliczyć wydatki zgodnie ze średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, w którym koszt został poniesiony. Dniem poniesienia kosztu jest data wystawienia dokumentu potwierdzającego wydatek (np. faktury, rachunku, paragonu). Wybór sposobu rozliczania wydatków zagranicznych należy zatem do podatnika.

#polecamy#

Question 11

Mam nietypową transakcję i nie za bardzo wiem, jak powinnam ją wykazać w KPiR i rejestrach VAT. Mianowicie zamówiłam towary handlowe z kraju spoza UE, dokładnie z Japonii. Odprawę towaru dokonujemy przez niemieckie agencje celne w Hamburgu. Proszę o pomoc, w jaki sposób mam zaksięgować fakturę na import towarów spoza UE wystawioną przez japońskiego sprzedawcę. Proszę jeszcze o pokierowanie, jak zaksięgować cło, na które nie mam faktury tylko notę księgową. I co w takim wypadku z podatkiem VAT?

Accepted Answer

W sytuacji, gdy towary zostały importowane z Japonii do Niemiec, gdzie nastąpiła odprawa celna prowadzona przez Pani przedstawiciela (agencję celną), a następnie zostały one przywiezione do Polski, to transakcję taką należałoby zaksięgować osobno do KPiR, osobno do rejestru VAT w kilku krokach:

Faktura za import towarów spoza UE powinna zostać zaksięgowana do 10 kolumny KPiR, dotyczącej zakupu towarów handlowych i materiałów podstawowych w przeliczeniu na złotówki po średnim kursie NBP ogłoszonym w ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Jako kontrahenta należy podać firmę z Japonii, ujętą na fakturze zakupu.
Na podstawie otrzymanej od przedstawiciela fiskalnego noty księgowej opłaca Pani cło, które będzie kosztem podatkowym. Note księgową należy wówczas zaksięgować również do 10 kolumny KPiR.
Do rejestru VAT po stronie sprzedaży oraz zakupu należy dokonać wpisu dotyczącego transakcji WNT pod datą 15-ego kolejnego m-ca - z racji tego, że nie posiada Pani faktury dokumentującej WNT (w tym szczególnym przypadku) obowiązek podatkowy powstaje właśnie 15 dnia kolejnego miesiąca.

Aby prawidłowo naliczyć VAT od importu towarów, trzeba wiedzieć, jak ustalić podstawę opodatkowania WNT. Jest nią cena nabycia powiększona o:

podatki, cła opłaty i inne należności związane z nabyciem towarów, za wyjątkiem podatku VAT,
prowizje, koszty opakowania, transportu, ubezpieczenia pobieranych przez dostawcę od podmiotów dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Jako wartość netto należy zatem podać wartość zakupionych towarów + wartość cła oraz wyliczyć podatek VAT wg krajowej stawki obowiązującej przy tego typu towarach.

Jako kontrahenta transakcji należy wpisać agencję celną (przedstawiciel fiskalny). Dodatkowo transakcję należy wykazać w informacji podsumowującej VAT-UE.

Proszę również pamiętać o tym, że jeżeli płatności za fakturę w walucie obcej dokonywała Pani w innym dniu niż wystawienie faktury, mogą powstać różnice kursowe, których wartość należy obliczyć i ująć w KPiR w następujący sposób:

najpierw proszę przeliczyć wartość zapłaconych należności na złotówki (np. na podstawie wyciągu bankowego) - w przypadku płatności z wyciągu w PLN bierze się pod uwagę kurs walut faktycznie zastosowany przez bank, a w przypadku wyciągu walutowego - po kursie z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty,

od wartości faktury przeliczonej na złotówki i ujętej w KPiR należy odjąć kwotę płatności obliczoną według instrukcji z poprzedniego punktu.

Jeżeli wartość wyszła dodatnia, to kwota ta stanowi przychód, który należy ująć w 8 kolumnie KPiR przeznaczonej do księgowania pozostałych przychodów, a jeżeli wartość wyszła ujemna, to kwota ta stanowi koszt uzyskania przychodów i należy ją zaksięgować w 13 kolumnie KPiR dotyczącej pozostałych wydatków.

#polecamy#

#banner-7660#

Question 12

Jestem przedsiębiorcą zajmującym się sprzedażą materiałów budowlanych. Większość towarów sprzedaję osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Zakupów towaru dokonuję bezpośrednio u producentów. Czy split payment wpłynie w jakikolwiek sposób na rozliczenia z osobami dokonującymi zakupów w moim sklepie, czy zmienia się sposób moich rozliczeń z dostawcami?

Accepted Answer

Podzielona płatność narzędziem zwiększenia wpływów budżetowych

Split payment, czyli podzielona płatność jest niewątpliwie rewolucją dla podatników podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu projektu ustawy z 27 września 2017 r. (druk sejmowy nr 1864) zwraca się uwagę, iż celem proponowanego rozwiązania jest „…zapewnienie większej stabilności wpływów z tytułu podatku od towarów i usług, ale również zapobieganie unikaniu płacenia podatku od towarów i usług co zapewni większe bezpieczeństwo podatkowe, pewność prowadzenia działalności gospodarczej oraz zachowanie równych zasad konkurencji”. Dalej projektodawca, czyli Minister Finansów i Rozwoju, powołując się na wyliczenia PwC, wskazał, że tzw. luka VAT, a więc różnica pomiędzy podatkiem, który powinien wpłynąć do budżetu a faktycznie pobranym, wyniosła ok. 42 mld zł, co stanowi 2,5% polskiego PKB. Aby uniemożliwić uchylanie się od opodatkowania VAT, zachodzi potrzeba wprowadzenia nowych mechanizmów służących eliminowaniu nieprawidłowości w zakresie poboru tego podatku. Jednym z nich jest split payment. Nie został on przewidziany w unijnej regulacji VAT, tj. Dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L347/1). Jest on stosowany w ograniczonym zakresie przez nieliczne państwa UE, np. Włochy, Litwę, Czechy.

Jak ma działać split payment?

Wspomnianym projektem ustawy dodaje się do ustawy o podatku od towarów i usług nowy rozdział zatytułowany „Mechanizm podzielonej płatności” (art. 108a–108d), w celu uregulowania zasad stosowania tego mechanizmu w jednym miejscu w tym akcie. Rozwiązanie to polega na tym, że płatność za nabywany towar lub usługę w kwocie brutto przelewana jest na rachunek rozliczeniowy dostawcy, stamtąd natomiast bank za pomocą komunikatu przelewu dokonuje automatycznego przelania środków na rachunek VAT (w kwocie podatku VAT).

Rachunek VAT

Każdy podatnik VAT, który posiada firmowy rachunek rozliczeniowy ma założony dodatkowy rachunek przeznaczony do obsługi rozliczeń podatku od towarów i usług. Ustanowienie takiego rachunku jest niezależne od tego, czy podatnik będzie chciał z podzielonej płatności korzystać, co jest konsekwencją dobrowolności stosowania tej metody. Zarówno otwarcie, jak i prowadzenie takiego rachunku jest bezpłatne. Banki i SKOK-i mają prawo pobierać opłaty wyłącznie za dokonywanie przelewu w trybie podzielonej płatności, która nie może przekraczać opłaty za dokonanie operacji na podstawowym koncie przedsiębiorcy. Projekt przewiduje, że środki zgromadzone na rachunku VAT mogą być oprocentowane. Jednak zasady i wysokość oprocentowania pozostawiono do regulacji w drodze umowy przedsiębiorcy z bankiem. Rachunek VAT oraz zgromadzone na nim środki należą wyłącznie do podatnika.

Środki na rachunku VAT

Podatnik ma możliwość dysponowania tymi środkami, jednak ze sporymi ograniczeniami. Możliwe jest bowiem ich użycie jedynie do zapłaty zobowiązań z tytułu VAT do urzędu skarbowego bądź uregulowania VAT naliczonego na fakturze otrzymanej od kontrahenta. Projektodawca przewidział ponadto uprawnienie podatnika do wystąpienia z wnioskiem o dokonanie przelewu zgromadzonych na jego rachunku VAT środków na rachunek rozliczeniowy.

Decyzja naczelnika

Decyzję w tym zakresie podejmuje naczelnik urzędu skarbowego w formie postanowienia w terminie 60 dni od otrzymania wniosku. Postanowienie określać ma wysokość środków, jakie mają zostać przekazane na ROR. Proponowany termin nie odbiega od terminu zwrotu różnicy podatku na zasadach ogólnych. Wydaje się, iż jest aż nadto długi, aby umożliwić organom skarbowym rzetelną weryfikację wniosku podatnika. Po otrzymaniu takiego postanowienia bank lub SKOK niezwłocznie przekaże na ROR podatnika środki w wysokości określonej w postanowieniu naczelnika urzędu skarbowego.

Wcześniejsza zapłata

Podzielona płatność ma również zastosowanie do zapłaty dokonywanej przed dostawą towarów lub wykonaniem usługi (przedpłata, zaliczka, zadatek), pod warunkiem otrzymania przez nabywcę faktury na tego rodzaju płatność (faktura pro forma). W praktyce jednak płatność może być dokonywana przed otrzymaniem faktury, np. przy sprzedaży on-line. Skoro warunkiem zastosowania mechanizmu jest otrzymanie faktury, wykorzystanie split payment nie ma zastosowania do sprzedaży on-line, gdzie faktura stanowi udokumentowanie transakcji, nie zaś dokument stanowiący podstawę dokonania płatności.

Narzędzie stosowania split payment

Wykorzystanie mechanizmu podzielonej płatności odbywa się ”…przy użyciu komunikatu przelewu, udostępnionego przez bank lub kasę oszczędnościowo-kredytową …”. Dalej projekt zmian do ustawy o VAT wymienia elementy, które powinien on zawierać, lecz nie wyjaśnia, czym jest ów „komunikat przelewu”. W kwestii technicznego sposobu dokonywania płatności w mechanizmie split payment projektodawca odsyła do dodanego do ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. 1997 Nr 140, poz. 939 z późn. zm.) rozdziału „Rachunek VAT”.

Kogo dotyczy podzielona płatność?

Mechanizm podzielonej płatności ma zastosowanie wyłącznie do transakcji dokonanych na rzecz innych podatników VAT. Zatem nie ma on miał żadnego wpływu na zakupy dokonywane przez konsumentów, czyli osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, gdzie projektodawca nie przewidział stosowania mechanizmu split payment.

Zachęty do stosowania podzielonej płatności

Zaproponowany został szereg zachęt dla vatowców do stosowania split payment.

W przypadku jego użycia nie będą miały zastosowania:

przepisy o odpowiedzialności solidarnej działu Xa ustawy o VAT,
regulacje art. 112b ust. 1 pkt 1 i 2 oraz 112c ustawy o VAT (dodatkowe zobowiązanie podatkowe),
przepis art. 56b ustawy Ordynacja podatkowa (podwyższona do 150% stawka odsetek za zwłokę w odniesieniu do VAT).

Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności uchronić ma od stosowania przez organy skarbowe odpowiedzialności solidarnej. Ponieważ jest ona dość ograniczona podmiotowo, można zastanawiać się, czy będzie to zachęta wystarczająca.

Nad podatnikiem nie ciąży niebezpieczeństwo zastosowania podwyższonej stawki odsetek za zwłokę, gdy w deklaracji VAT wykazał kwotę podatku naliczonego, który w 95% wynika z faktur zapłaconych z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności. Przyjęcie tego progu na znacząco niższym poziomie zwiększyłoby niewątpliwie zainteresowanie stosowaniem takiej metody i tym samym uczyniłoby cele zakładane przez resort finansów łatwiej osiągalnymi.

Ustawa przewiduje ponadto zachętę do dokonywania wcześniejszej płatności VAT ze środków na rachunku VAT. W przypadku skorzystania przez podatnika z takiej możliwości, kwota jego zobowiązania będzie zmniejszona o wartość obliczoną na podstawie wzoru podanego w art. 108d projektu, zależną od kwoty zobowiązania, stopy referencyjnej NBP. Ponadto intencją projektodawcy jest, aby opłacanie VAT z użyciem mechanizmu podzielonej płatności stanowiło przesłankę wykazania przez nabywcę należytej staranności w transakcji, co odbije się pozytywnie na bezpieczeństwie w zakresie jego VAT naliczonego.

[alert-info]Stosowanie split payment w myśl ustawy jest prawem, nie obowiązkiem podatnika, wybór jednak pozostawiony został nabywcy. Dobrowolność ta oznacza, że można tę metodę zastosować w stosunku do niektórych faktur, inne zaś mogą być regulowane w tradycyjny sposób.[/alert-info]

Podzielona płatność nie zawsze dobra dla podatnika

Stosowanie mechanizmu podzielonej płatności wiąże się również z niedogodnościami. Ponieważ decyzja o jego zastosowaniu pozostawiona została de facto nabywcy, mechanizm ten nie jest w pełni dobrowolny, gdyż to nabywca decyduje, czy sprzedawca otrzyma do swojej tymczasowej dyspozycji kwotę w wysokości VAT.

Przedsiębiorca płacący dostawcom należność w kwotach brutto może otrzymywać od nabywców zapłatę w kwotach netto, zaś VAT na rachunek VAT. Taka sytuacja może okazać się niezwykle dotkliwa dla podatników regularnie wykazujących nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Dotyczy to branż, w których sprzedaż opodatkowana jest stawką 8%, zaś zakupy stawką 23% (sektor rolno-spożywczy). Podzielona płatność to ryzyko zamrożenia poważnej części środków finansowych. Mechanizm ten może bardzo źle oddziaływać na podatników, którzy świadczyć będą usługi niematerialne (brak kosztów zakupu surowców, materiałów). Nie będą oni mieli możliwości pełnego wykorzystania należnego od nabywcy VAT, jeżeli jego kwota wpłynie na konto VAT. Jej część będzie użyta do zapłaty VAT, lecz pozostała może pozostać niewykorzystana.

Projektodawca nie przewidział niestety możliwości opłacania z konta VAT innych zobowiązań publicznoprawnych, co byłoby bardzo korzystne w przypadku, gdyby na koncie znajdowały się wolne środki.

Nierzadko dokonywane bywają zbiorcze przelewy stanowiące zapłatę za wiele faktur i faktur korygujących. Zgodnie z przepisami, split payment nie może mieć zastosowania do takich sytuacji. Oddzielna płatność do każdej faktury oznaczać będzie konieczność tworzenia po stronie podatników nowych mechanizmów płatności, a tym samym wzrost kosztów i obowiązków administracyjnych.

Split payment wszedł w życie 1 lipca 2018 roku.

#polecamy#

#banner-7273#

Question 13

W mojej firmie prowadzona była kontrola skarbowa. Otrzymałem z niej protokół, gdzie kontrolujący zakwestionowali mi wydatki z tytułu świadczenia usług na moją rzecz przez podwykonawców lub osób wykonujących dla mnie prace remontowe sprzętu będącego środkiem trwałym w firmie, z uwagi na niezawarcie umowy w formie pisemnej. Kontrolujący uzasadniają to faktem, iż kwoty transakcji były spore i powinny być zabezpieczone na piśmie. Na tej podstawie twierdzą, że kontrahenci nie wykonali dla mnie usług i kwestionują poniesiony wydatek. W związku z powyższym miało miejsce zakwestionowanie umowy ustnej. Czy pracownicy urzędu skarbowego mieli do tego prawo?

Accepted Answer

Kontrolujący nie ma prawa zakwestionowania wydatku z uwagi na fakt niezawarcia umowy w formie pisemnej. Żaden przepis ustawy o PIT nie wymaga tego do uznania danego wydatku za koszt.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Co do zasady umowy (o świadczenie usług czy o dzieło), jak zresztą większość umów cywilnoprawnych, można zawrzeć w formie ustnej i są one w tej formie ważne. Dla uściślenia, większość umów cywilnoprawnych może być zawarta nawet w formie dorozumianej, co nie pozbawia ich mocy prawnej.

W opisanej sytuacji umowa została zawarta w formie ustnej, a to nie pozbawia jej ważności. Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują, iż umowa o świadczenie usług powinna być sporządzona na piśmie. Forma ta nie została zastrzeżona pod rygorem nieważności. Ustną umowę należy zatem uznać za ważną i obowiązującą. Istotne jest, by móc dowieść, że rzeczywiście ją zawarto i że konkretny przedsiębiorca rzeczywiście wykonywał odpowiednie roboty.

Ponadto stwierdzić należy, iż pracownicy urzędu skarbowego nie mają uprawnień do określania wbrew woli ustawodawcy i przepisom prawa cywilnego, co w ich opinii powinno być zabezpieczone umową w formie pisemnej, a co w formie notarialnej dlatego nie powinni kwestionować umowy zawartej w formie ustnej.

W Polsce obowiązuje zasada swobody umów, zawarta jest ona w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tą zasadą podmioty prawa cywilnego mogą zawierać umowy o dowolnej treści. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej przedsiębiorca decyduje, jak z danym podmiotem układać swoje stosunki gospodarcze i w jakiej formie zawierane są umowy. Muszą one spełniać jeden warunek - być zgodne z obowiązującymi przepisami.

Pracownicy urzędu skarbowego nie są władni nakazywać podatnikowi i uzależniać ważność umowy od właściwej w ich mniemaniu formy. Dlatego też stwierdzić należy, iż zakwestionowanie umowy ustnej nie ma umocowania prawnego.

Tym samym powinien Pan wnieść zastrzeżenia do protokołu kontroli w tym zakresie.

#polecamy#

Question 14

Niedawno w firmie miałem kontrolę z urzędu skarbowego, w wyniku której stwierdzono, że jeden z wydatków zaliczonych przeze mnie do kosztów, gdzie podatek VAT został odliczony, nie uprawniał mnie do tego. W związku z tym zapłacony przeze mnie podatek VAT należny był zbyt niski. Dlatego chciałbym zapytać, czy korekta deklaracji po kontroli wymaga ode mnie zapłaty podwyższonych odsetek?

Accepted Answer

Czynny podatnik ma prawo do złożenia korekty deklaracji VAT zaraz po wykryciu przez siebie błędu. Jednak w czasie kontroli skarbowej możliwość ta zostaje zawieszona za okres, który podlega kontroli i ulega odwieszeniu dopiero po zakończeniu kontroli.

Mimo to w okresie kontroli podatnik może złożyć korektę deklaracji za inne okresy rozliczeniowe (nieobjęte postępowaniem kontrolnym) na ogólnych zasadach.

Po zakończeniu postępowania kontrolnego przedsiębiorca otrzymuje protokół kontroli, w którym zawarte jest pouczenie o przysługującym mu prawie do złożenia korekty. Jeśli podatnik nie ma zastrzeżeń do zawartych tam informacji, powinien złożyć korektę deklaracji przed wszczęciem postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy wszczyna postępowanie podatkowe w sprawie, która była przedmiotem kontroli podatkowej, nie później niż w terminie 6 miesięcy od zakończenia kontroli. Postępowanie nie zostanie wszczęte w sytuacji, gdy wcześniej złożona zostanie korekta deklaracji lub też podatnik zgłosi zastrzeżenia bądź też wyjaśnienia do protokołu i zostaną one przez organ skarbowy uwzględnione.

Od 1 stycznia 2016 r. organ podatkowy ma obowiązek poinformować podatnika o fakcie, że złożona przez niego korekta w trakcie trwania kontroli czy też postępowania podatkowego jest bezskuteczna - w zakresie objętym kontrolą czy postępowaniem.

Odsetki za zwłokę od zaległości podatkowej wylicza się według stawki podstawowej albo obniżonej. Stanowi o tym art. 56 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z § 1 Ordynacji podatkowej stawka odsetek za zwłokę jest równa sumie 200% podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, ustalanej zgodnie z przepisami o Narodowym Banku Polskim, i 2%, z tym że stawka ta nie może być niższa niż 8%.

Natomiast w myśl art. 56a § 1 podatnik ma prawo do uiszczenia obniżonych odsetek wynoszących 50% stawki odsetek za zwłokę, w przypadku spełnienia łącznie poniższych warunków:

złożenia prawnie skutecznej korekty deklaracji, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia upływu terminu do złożenia deklaracji,
zapłaty zaległości podatkowej w ciągu 7 dni od dnia złożenia korekty.

Dodatkowo należy pamiętać, że zgodnie z art. 56a. § 3. obniżonej stawki odsetek za zwłokę nie stosuje się w przypadku korekty deklaracji:

złożonej po doręczeniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej, a w przypadkach gdy nie stosuje się zawiadomienia - po zakończeniu kontroli podatkowej;
złożonej po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej;
dokonanej w wyniku czynności sprawdzających.

Z kolei zgodnie z art. 56b. Ordynacji Podatkowej mówi, że Podwyższoną stawkę odsetek za zwłokę w wysokości 150% stawki odsetek za zwłokę stosuje się do zaległości w podatku od towarów i usług oraz w podatku akcyzowym w przypadku:

zaniżenia zobowiązania podatkowego, zawyżenia kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku ujawnionych przez organ podatkowy w toku kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego,
korekty deklaracji.
ujawnienia przez organ podatkowy w toku czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego niezłożenia deklaracji, mimo ciążącego obowiązku oraz braku zapłaty podatku.

Reasumując, w Pana przypadku złożenie korekty deklaracji VAT po zakończonej kontroli skarbowej gdzie wykryto nieprawidłowości, skutkuje zapłatą podwyższonych odsetek tj. 150% stawki podstawowej.

#polecamy#

Question 15

Niedawno została ode mnie pobrana opłata za przejazd zagraniczną autostradą. Czy z tytułu korzystania z autostrad położonych poza granicami kraju powinienem rozpoznać import usług i odprowadzić podatek VAT w Polsce?

Accepted Answer

Korzystanie z autostrad położonych poza terytorium Polski nie stanowi importu usług.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W takim przypadku dochodzi do importu usług, bo oznacza to, że konieczność odprowadzenia podatku należnego spoczywa na nabywcy usługi.

Przedstawiona reguła ma charakter podstawowy, jednak ustawodawca przewidział od niej liczne wyjątki. Przykładowo w świetle art. 28e ustawy miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia nieruchomości. Oznacza to, że miejsce opodatkowania określa się wyłącznie w oparciu o położenie nieruchomości, niezależnie od siedziby usługodawcy czy usługobiorcy.

W rezultacie istotne staje się ustalenie, czy usługa udostępnienia przejazdu autostradą jest związana z nieruchomością. W przypadku pozytywnej odpowiedzi nie dojdzie do importu usług po stronie nabywcy lecz usługa będzie opodatkowana w państwie położenia autostrady.

#zobacztez#

Ustawa o VAT nie zawiera autonomicznej definicji nieruchomości, więc w celu wyjaśnienia tego pojęcia należy sięgnąć do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 46 § 1 ustawy nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Ponadto w świetle art. 48 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane. Biorąc pod uwagę treść przywołanych przepisów, można stwierdzić, że wszelkie autostrady, mosty oraz tunele należy sklasyfikować jako nieruchomości.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż skoro zatem poprzez usługi związane z nieruchomościami rozumie się również używanie i korzystanie z danej nieruchomości, to do usługi przejazdu autostradami należy stosować art. 28e ustawy VAT. W konsekwencji miejscem świadczenia oraz opodatkowania usługi przejazdu autostradami jest kraj położenia tychże autostrad. Prowadzi to również do wniosku, że korzystanie z autostrad znajdujących się poza RP nie stanowi dla polskiego podatnika importu usług. Nie musi on zatem rozliczać podatku należnego w deklaracji VAT, ani też umieszczać wartości tych usług w żadnej prowadzonej ewidencji podatkowej.

Potwierdzenie powyższego stanowiska możemy odnaleźć w wielu interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 31 maja 2012 r., nr ITPP2/443-264b/12/AK, wskazał, że: Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że ustawodawca określając w art. 28e powołanej ustawy, miejsce świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami objął tą regulacją także usługi w zakresie użytkowania i używania nieruchomości, do których należy również zaliczyć przejazdy autostradami i mostami oraz korzystanie z parkingów. Wobec powyższego - jak słusznie Pani wskazała - przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu w państwach, na terytorium których znajdowały się autostrady, mosty oraz parkingi. W konsekwencji nie jest Pani zobowiązana do rozpoznania importu usług.

Podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w swoim piśmie z 14 maja 2015 r., nr IBPP4/4512-80/15/EK: Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż winiet zagranicznych jest sprzedażą usługi prawa przejazdu po ściśle określonych drogach, tj. prawa dostępu korzystania (użytkowania) konkretnej nieruchomości (drogi). Zatem w odniesieniu do powyższych przepisów w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 28e.

W związku z powyższym, miejscem świadczenia i opodatkowania nabywanej przez Wnioskodawcę, a następnie odsprzedawanej usługi, tj. prawa przejazdu po określonych drogach (które znajdują się poza terytorium Polski) - w myśl ww. art. 28e ustawy - jest miejsce na terenie którego położona jest nieruchomość. Zatem usługa sprzedaży prawa przejazdu po określonych drogach - poza terytorium kraju - nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przykład 1.

Polski przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej korzystał z przejazdów po autostradach w innych krajach UE. W związku z czym została pobrana opłata za przejazd zagraniczną autostradą.

Z tytułu nabytej usługi prawa przejazdu przez autostradę podatnik nie musi rozpoznawać importu usług, jest ona bowiem opodatkowana w kraju położenia autostrady. W rezultacie podatnik nie ma żadnych obowiązków w zakresie VAT.

Na zakończenie warto wskazać, że podatnikowi użytkującemu autostradę przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu zagranicznej usługi. Z treści art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy VAT wynika, że podatnik ma prawo do obniżenia VAT należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

W konsekwencji, jeżeli nabyte prawo do przejazdu autostradą ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tego zakupu, nawet pomimo faktu, że jest to usługa nabywana poza granicami kraju.

Zatem podstawowym warunkiem odliczenia VAT jest, aby dana transakcja, w sytuacji gdyby została wykonana na terytorium Polski, dawała prawo do odliczenia VAT.

Przykład 2.

Polski przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej korzystał z przejazdów po autostradach w innych krajach UE. Z tytułu nabytej usługi przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

#polecamy#

Zdaniem eksperta

Podatek od nieruchomości zapłacony gotówką po przekroczeniu limitu 15 000 zł

Towary sfinansowane dotacją a remanent likwidacyjny dla celów VAT

Zawieszenie działalności a rozliczenie z małżonkiem

Usługi serwisu kawowego - stawka podatku VAT

Handel kryptowalutami w ramach działalności czy jako osoba prywatna?

Zakup na paragon w innym kraju UE a rozliczenie WNT

Czy wydanie zaświadczenia przez urząd skarbowy podlega opłacie skarbowej?

Faktury zaliczkowe VAT marża na 100% zamówienia

Niezłożenie deklaracji podatkowej w terminie - jakie konsekwencje?

Zagraniczna podróż służbowa przedsiębiorcy - jak przeliczyć?

Import towarów spoza UE z odprawą w kraju UE innym niż Polska

Split payment - najważniejsze informacje

Zakwestionowanie umowy ustnej podczas kontroli

Korekta deklaracji po kontroli a odsetki

Opłata za przejazd zagraniczną autostradą a import usług

Artykuły

Wzory