Question 1

Zajmuję się wynajmem apartamentów. Dokonaliśmy zakupu telewizorów do ich wyposażenia. Czy wydatki poniesione na zakup telewizorów oraz opłaty abonamentowe mogą zatem stanowić koszt uzyskania przychodu?

Accepted Answer

Co do zasady koszty uzyskania przychodów mogą stanowić wyłącznie wydatki spełniające definicję kosztu. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT za koszty uzyskania przychodu uznaje się zatem wydatki, które:

poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodu (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy);
są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą;
zostały odpowiednio udokumentowane, np. fakturą lub rachunkiem.

Czy wydatki poniesione na zakup telewizorów można uznać za koszt?

Obecnie niemal w każdym wynajmowanym apartamencie znajdują się różnego rodzaju sprzęty, które mają na celu umilenie gościom pobytu, a przede wszystkim zachęcenie ich do skorzystania z oferty wynajmu. Zaopatrzenie apartamentów w odpowiednie wyposażenie zdecydowanie wpływa na atrakcyjność oferty i przyciąga większą liczbę klientów. W związku z tym nie istnieją żadne przeszkody, aby wydatki poniesione na zakup telewizorów zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Potwierdza to także interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 października 2018 roku, 0113-KDIPT2-1.4011.469.2018.1.KU, w której można przeczytać:

„[...] należy stwierdzić, że jeżeli wydatki związane z planowanym wyposażeniem mieszkania (tj. zakup mebli, oświetlenia, sprzętu RTV i AGD: telewizora, routera, lodówki, pralki, zmywarki, kuchenki mikrofalowej, czajnika, zastawy stołowej, zabudowy kuchennej oraz oświetlenia niezwiązanego trwale z takimi elementami konstrukcyjnymi budynku, jak ściany, podłoga, sufit), opłatami za media (prąd, internet, woda, ogrzewanie, wywóz śmieci, telewizja w wynajmowanym lokalu itp.), czynszem płaconym do wspólnoty, podatkiem od nieruchomości, ubezpieczeniem nieruchomości, wydatkami na środki czystości, mają na celu uzyskanie przychodów z działalności w zakresie najmu mieszkań, to – o ile zostaną właściwie udokumentowane – będą spełniać kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez co Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć je do pośrednich kosztów uzyskania przychodów”.

Wydatki poniesione na zakup telewizorów – jak rozliczyć koszt?

Nie każdy środek trwały musi zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Istnieją wyjątki, które pozwalają na bezpośrednie ujęcie wydatku w kosztach uzyskania przychodu. Takimi składnikami majątku są tak zwane niskocenne środki trwałe.

Zgodnie z definicją za środki trwałe uważa się te składniki majątku, które są:

kompletne i zdatne do użytku;
wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej lub oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy;
zostały zakupione lub wytworzone we własnym zakresie;
stanowią własność lub współwłasność podatnika;
ich okres użytkowania jest dłuższy niż rok.

Spełnienie powyższych warunków uprawnia podatnika do ujęcia przedmiotów w ewidencji środków trwałych, przy czym należy pamiętać, że gdy ich wartość przekracza kwotę 10 000 zł, należy je poddać obowiązkowej amortyzacji. Natomiast jeśli wartość początkowa składników majątku nie przekroczy kwoty 10 000 zł, będziemy mieli do czynienia z niskocennymi składnikami majątku, które mogą zostać poddane amortyzacji jednorazowej, polegającej na jednorazowym ujęciu wydatku w kolumnie 13. KPiR, w miesiącu przyjęcia takiego środka trwałego do użytkowania. Możliwe jest także jednorazowe ujęcie całości poniesionego kosztu bezpośrednio w kosztach firmowych.

W tym przypadku, jeśli wartość zakupionych telewizorów nie przekracza kwoty 10 000 zł, wydatki poniesione na ich zakup można zatem ująć bezpośrednio w kosztach firmowych lub w ewidencji środków trwałych oraz poddać jednorazowej amortyzacji. Decyzja w tym zakresie należy do podatnika.

#banner-35049#

Czy abonament za telewizję również może stanowić koszt?

Każdy użytkownik korzystający z odbiorników radiowych i telewizyjnych zobowiązany jest do uiszczania opłaty abonamentowej. Używanie niezarejestrowanego odbiornika skutkuje opłatą karną w wysokości trzydziestokrotności miesięcznej opłaty abonamentowej obowiązującej w dniu stwierdzenia używania niezarejestrowanego odbiornika. Opłaty abonamentowe są zatem niezbędnym elementem związanym z użytkowaniem zakupionych telewizorów, więc dla podatnika również mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. [alert-info]Art. 2 ust. 3 ustawy o opłatach abonamentowych:
„Obowiązek uiszczania opłaty abonamentowej powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano rejestracji odbiornika radiofonicznego lub telewizyjnego”.[/alert-info]

Tego typu koszty należy księgować na podstawie rachunku, zgodnie z datą otrzymania dokumentu w kolumnie 13. – „pozostałe wydatki” – Księgi Przychodów i Rozchodów.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy i interpretacje, należy stwierdzić, że zakupione do używania w apartamentach na wynajem telewizory oraz związane z ich użytkowaniem opłaty abonamentowe mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Trzeba jednak pamiętać o właściwym udokumentowaniu wszystkich poniesionych wydatków, gdyż to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia prawidłowości sporządzonych zapisów w ewidencjach.

Jak zaksięgować wydatki poniesione na zakup telewizorów w systemie wfirma.pl

Aby zaksięgować zakupione telewizory jako składniki majątku firmowego o niskiej wartości (poniżej 10 000 zł), wystarczy przejść do zakładki WYDATKI » KSIĘGOWANIE » DODAJ » FAKTURA VAT, a następnie jako rodzaj wydatku wybrać opcję INNE WYDATKI ZWIĄZANE Z DZIAŁALNOŚCIĄ GOSPODARCZĄ i uzupełnić pozostałe dane zgodnie z fakturą zakupu (wystawioną na dane firmowe). Wówczas po zapisaniu podatek VAT zostanie ujęty w rejestrze VAT zakupów, natomiast wartość netto kosztu zostanie w całości ujęta w kolumnie 13. KPiR („pozostałe wydatki”).

Wydatki poniesione na zakup telewizorów - księgowanie

#polecamy#

#banner-43236#

Question 2

Chciałbym zatrudnić pracownika na podstawie umowy o dzieło; kwota wynagrodzenia będzie wynosić 200 zł brutto. Jak w tego typu sytuacji wygląda sprawa z obowiązkiem opłacania składek ZUS oraz podatek za takiego pracownika? Czy umowa o dzieło jest podstawa do opłacania składek ZUS?

Accepted Answer

Polskie prawo pozwala zatrudniać pracowników na podstawie umów cywilnoprawnych: przykładami są umowa zlecenia lub umowa o dzieło. Wiążące jest to, jakie przesłanki niesie zawarta umowa, tzn. jakie warunki określające stosunek pracy są w niej zapisane – a nie sam tytuł umowy.

Charakterystyka umowy o dzieło

Umowa o dzieło charakteryzuje się tym, że osoba przyjmująca zlecenie zobowiązuje się wykonać określone w umowie dzieło (nie musi to być rzecz materialna), a osoba zlecająca wykonanie dzieła ustala wynagrodzenie. Natomiast w żadnym wypadku umowa nie może wyznaczać miejsca i czasu wykonywania danego dzieła oraz nie określa podległości osoby wykonującej zlecenie względem osoby zlecającej. Te trzy przesłanki decydują bowiem o tym, że umowa ma charakter umowy o pracę, a nie umowy cywilnoprawnej, i tak też będzie traktowana.#zobacztez#

Umowa o dzieło – przedmiot umowy

Umowa o dzieło jest umową rezultatu. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 6 września 2018 roku, II UK 235/17, dziełem jest „z góry określony, samoistny, materialny lub niematerialny, ucieleśniony, obiektywnie osiągalny (w danych warunkach) pewny rezultat pracy i umiejętności przyjmującego zamówienie, którego charakter nie wyklucza możliwości zastosowania przepisów o rękojmi za wady. Rezultaty niematerialne mogą być „ucieleśnione” w przedmiocie materialnym (rzeczy), jednakże mogą też nie mieć takiego materialnego ucieleśnienia, jednakże muszą mieć taką formę, aby mogły być przedmiotem postrzegania pozwalającym nie tylko odróżnić je od innych przedmiotów, ale i uchwycić istotę osiągniętego dzieła”. Oznacza to więc, że przedmiotem umowy o dzieło może być zarówno coś materialnego, np. wykonanie krzesła, jak i coś niematerialnego, np. wygłoszenie cyklu specjalistycznych wykładów. Umowa o dzieło jest umową, w której ważny jest rezultat danej usługi.

Umowa o dzieło a ZUS

Umowa o dzieło nie stanowi samodzielnego tytułu do ubezpieczeń społecznych oraz ubezpieczenia zdrowotnego. W związku z tym pracownik nie ma prawa do ubezpieczenia emerytalnego, rentowego, chorobowego, wypadkowego czy zdrowotnego. Jednak w przypadku zawarcia umowy o dzieło z pracownikiem, z którym przedsiębiorca ma również podpisaną umowę o pracę, od zawartej umowy o dzieło trzeba będzie odprowadzić wszystkie obowiązkowe składki, tak jak przy umowie o pracę. Poza omówionymi przypadkami od umowy o dzieło nie pobiera się składek ZUS.#banner-43347#

Umowa o dzieło a podatek dochodowy

Każdą wypłatę wynagrodzenia z tytułu umowy cywilnoprawnej należy udokumentować rachunkiem wystawionym do umowy. Jest to dokument, na podstawie którego pracodawca może rozliczyć wynagrodzenie pracownika. Umowy cywilnoprawne, których wynagrodzenie nie przekracza 200 zł, powinny być rozliczone na podstawie 17% zryczałtowanego podatku dochodowego (PIT – 8A). Po zakończeniu roku podatkowego pracodawca ma obowiązek przekazać do odpowiedniego urzędu skarbowego deklarację o podatku dochodowym na formularzu PIT 8AR. Przy zastosowaniu rozliczenia zryczałtowanego opodatkowania umowy pracodawca jest zwolniony z przygotowywania dla pracownika i urzędu skarbowego rocznej deklaracji PIT 11, pod warunkiem że inne wypłaty pracownika nie były rozliczane na zasadach ogólnych.

Przykład 1.

Pani Anna zarobiła 180 zł brutto, wykonując umowę o dzieło. Wyliczenie podatku dochodowego w tym wypadku będzie wyglądało następująco:

Przychód: 180 zł

Zryczałtowany podatek dochodowy 180 x (17%) = 30,6 zł → 31 zł

do wypłaty: 180 zł – 31 zł = 149 zł

W przypadku gdy umowa o dzieło jest zawarta na kwotę do 200 zł brutto, należy zastosować podatek ryczałtowy – nie ma zatem konieczności pobierania od takiej umowy kosztów uzyskania przychodu. Jeśli umowa przekracza tę kwotę, trzeba rozliczyć ją na zasadach ogólnych, a więc opodatkować przychód oraz pobrać zaliczkę na podatek.[alert-info]Podatek zryczałtowany stosuje się w przypadku umów o dzieło do 200 zł brutto.[/alert-info]

Umowa o dzieło a zgłoszenie do ZUS-u

Dotychczas umowa o dzieło nie była zgłaszana przez płatników do ZUS-u. Zapisy Tarczy Antykryzysowej w art. 22 Ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw wprowadzą znaczącą zmianę. Jak można przeczytać w tym akcie prawnym, płatnik składek lub osoba fizyczna zlecająca dzieło informuje Zakład o zawarciu każdej umowy o dzieło, jeżeli umowa taka zawarta zostanie z osobą, z którą nie pozostaje w stosunku pracy lub jeżeli w ramach takiej umowy nie wykonuje pracy na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy w terminie 7 dni od dnia zawarcia tej umowy. Nowe przepisy zaczną obowiązywać dopiero od 1 stycznia 2021 roku – obecnie nie są znane kody ani deklaracje, na jakich informacje te będą przekazywane. W przepisie nie ma również informacji o oskładkowaniu umów, najprawdopodobniej płatnicy będą więc zobowiązani do zgłoszenia tej umowy w ZUS-ie, ale nie będzie obowiązku jej oskładkowania.

Podsumowanie

Umowa o dzieło to umowa rezultatu, nie stanowi zatem tytułu do ubezpieczeń. Obecnie nie ma potrzeby zgłaszania zawarcia tego rodzaju umowy do ZUS-u, jednak od 2021 roku będzie to konieczne. Dzieło do 200 zł brutto powinno być rozliczone na zasadach ryczałtowych, co oznacza, że od przychodu nie są pobierane koszty uzyskania przychodu.#polecamy#

#banner-43344#

Question 3

Planuję rozpoczęcie praktyki lekarskiej w formie usług medycznych świadczonych online. Moimi klientami będą wyłącznie osoby prywatne. Zgodnie z Kodeksem Etyki Lekarskiej lekarz ma prawo leczyć bezpłatnie, wobec tego czy świadczenie takie wymaga ewidencji na gruncie podatkowym? Czy usługi medyczne online, czyli świadczone wyłącznie za pośrednictwem sieci teleinformatycznej, w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej są zwolnione z obowiązku ich rejestrowania za pomocą kasy fiskalnej?

Accepted Answer

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z prowadzonej działalności powstaje, jeżeli odnosi się do kwot należnych – bez względu na to, czy faktycznie zostały otrzymane. W sytuacji gdy na mocy odrębnych przepisów, np. Kodeksu Etyki Lekarskiej, posiada się prawo do świadczenia usług nieodpłatnie, czyli nie otrzymuje się z tego tytułu wynagrodzenia, nie występuje pojęcie „kwoty należnej”, a więc nie powstaje przychód do opodatkowania.

W przypadku gdy w odniesieniu do świadczonych usług medycznych korzysta się ze zwolnienia z VAT, wówczas w kwestii ewidencjonowania usług świadczonych nieodpłatnie przepisy podatkowe nie nakładają obowiązku prowadzenia dodatkowego rejestru w celu rozliczeń podatkowych. Dla własnych celów kontrolnych można jednak prowadzić osobną ewidencję nieodpłatnych świadczeń. [alert-info]Szczegółowe omówienie kwestii związanych ze zwolnieniem z VAT z tytułu świadczenia usług medycznych znajduje się w artykule: Usługi medyczne na gruncie podatku VAT – jak należy je rozliczyć ?[/alert-info]

Zwolnienie z kasy fiskalnej a usługi medyczne online

#zobacztez#

Zgodnie z § 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących zwolnienie z kasy fiskalnej w przypadku świadczenia usług medycznych na odległość przysługuje, gdy spełnione są trzy warunki:

świadczenie usługi odbywa się wyłącznie przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość lub których rezultat jest przekazywany wyłącznie przy wykorzystaniu tych środków;
zapłata dokonywana jest w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej;
z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Przy tego rodzaju zwolnieniu nie obowiązuje dodatkowy limit sprzedaży, który pozbawiłby prawa do korzystania ze zwolnienia z kasy fiskalnej. Jeżeli jednak okaże się, że nie zostaną spełnione wymienione wyżej warunki, można skorzystać ze zwolnienia z kasy do wysokości limitu sprzedaży, który w 2020 roku wynosi 20 000 zł – wlicza się do niego cały obrót na rzecz osób prywatnych, niezależnie od metody, w jakiej płatność została przyjęta.

W przypadku gdy rozpoczyna się prowadzenie działalności w trakcie roku, limit uprawniający do skorzystania ze zwolnienia z kasy będzie proporcjonalnie niższy. W takiej sytuacji jest on obliczany według wzoru:

20 000 x liczba dni prowadzonej działalności w danym roku / 365 dni

Jeżeli limit nie zostanie przekroczony, w kolejnym roku będzie już przysługiwało prawo do skorzystania z pełnej jego wartości, czyli 20 000 zł. [alert-info]Po przekroczeniu limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia z kasy fiskalnej podatnik ma obowiązek, najpóźniej w terminie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym limit został przekroczony, zacząć ewidencjonować sprzedaż na kasie fiskalnej.[/alert-info]

#banner-35049#

Zwolnienie z kasy fiskalnej a ewidencja sprzedaży usług medycznych online

Podczas korzystania ze zwolnienia z kasy fiskalnej nie ma obowiązku wystawiania dokumentów sprzedaży, takich jak paragony niefiskalne lub faktury. Przy świadczeniu usług medycznych online istnieje natomiast konieczność prowadzenia ewidencji sprzedaży bezrachunkowej w formie:

wyciągu bankowego

lub

osobnego szczegółowego zestawienia uzyskanego przychodu.

W przypadku gdy zapłata następuje poprzez przelew na konto bankowe, ewidencja może mieć postać wyciągu bankowego, pod warunkiem że wynika z niego, w jakim dniu, na czyją rzecz i czego dotyczyła świadczona usługa.

Co do zasady przychód podatkowy może powstać w dniu:

kiedy usługa została wyświadczona,
wystawienia faktury

lub

uregulowania należności.

Aby wskazać datę, w której powstał przychód, należy wybrać to zdarzenie, które miało miejsce najwcześniej.

Zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami zapisów w KPiR dokonuje się na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym należy wykazać przychód za dany dzień kwotą zbiorczą. Jeżeli jednak z wyciągu bankowego nie będzie jednoznacznie wynikało, co dokładnie stanowiło przedmiot świadczonej usługi, wówczas ewidencja sprzedaży bezrachunkowej powinna mieć postać szczegółowego zestawienia uzyskanego przychodu, które będzie podstawą do zaksięgowania przychodu w KPiR. Rejestr taki powinien mieć postać zbroszurowaną z ponumerowanymi kartami i posiadać dane takie jak:

kolejny numer wpisu,
datę uzyskania przychodu,
kwotę przychodu,
informację o przedmiocie świadczonej usługi.

Na koniec każdego dnia należy wprowadzić sumę sprzedanych usług medycznych online na podstawie prowadzonego zestawienia uzyskanego przychodu w kolumnie 7. KPiR – sprzedaż towarów i usług.

Klient może natomiast zwrócić się z żądaniem wystawienia faktury za zakupione usługi medyczne online. Roszczenie takie może zostać zgłoszone nie później niż w terminie trzech miesięcy od wykonania usługi lub otrzymania zapłaty (licząc od końca miesiąca, w którym to nastąpiło). Zgodnie z art. 106i ust. 6 ustawy o VAT fakturę dotyczącą sprzedaży danej usługi na żądanie klienta należy wystawić w terminie:

do 15. dnia kolejnego miesiąca – jeżeli żądanie ma miejsce przed upływem końca miesiąca, w którym usługa została wykonana bądź otrzymano całość lub część zapłaty;
nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania – jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, w którym usługa została wykonana bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Pomimo wystawienia faktury na żądanie klienta, nie księguje się jej w KPiR, ponieważ przychód zostaje wykazany na podstawie prowadzonej ewidencji sprzedaży bezrachunkowej (wyciągu bankowego lub zestawienia uzyskanego przychodu).

Jak zaksięgować przychód ze sprzedaży?

W celu zaksięgowania przychodu ze sprzedaży usług medycznych online w systemie wfirma.pl należy przejść do zakładki: PRZYCHODY » INNE PRZYCHODY » DODAJ INNY PRZYCHÓD » SPRZEDAŻ. W pojawiającym się oknie trzeba zaznaczyć opcję BRAK KONTRAHENTA, a następnie wprowadzić wartość sprzedaży, jaka miała miejsce w danym dniu (na podstawie ewidencji sprzedaży bezrachunkowej lub wyciągu bankowego).

Usługi medyczne online - jak dodać przychód?

Tak zaksięgowana sprzedaż zostanie ujęta w kolumnie 7. KPiR – sprzedaż towarów i usług.

#polecamy#

#banner-43206#

Question 4

Moja firma chce zminimalizować papierowe wersje dokumentów pracowniczych. Zastanawiamy się, czy  elektroniczne akta osobowe będą jednak dobrym rozwiązaniem. Jak wygląda to z punktu widzenia przepisów?

Accepted Answer

Jeszcze do 2019 roku pracodawcy mogli prowadzić akta osobowe w wersji elektronicznej, jednak równolegle mieli bezwzględny obowiązek prowadzenia ich również w tradycyjnej formie papierowej. Zmiany wprowadzone w 2019 roku pozwalają ograniczyć się tylko do wersji elektronicznej – bez konieczności przetrzymywania dokumentów w tradycyjnej formie papierowej.

Zmiany w prowadzeniu akt osobowych od 2019 roku

Ustawa o zmianie niektórych ustaw w związku ze skróceniem okresu przechowywania akt pracowniczych oraz ich elektronizacją z dnia 10 stycznia 2018 roku wprowadziła nowe zapisy dotyczące dokumentacji pracowniczej. Przepisy te weszły w życie w styczniu 2019 roku i od tej daty pracodawcy mogą wybrać formę prowadzenia akt osobowych. Od stycznia 2019 roku dokumentacja pracownicza prowadzona i przechowywana w postaci elektronicznej jest równoważna z dokumentacją pracowniczą prowadzoną i przechowywaną w postaci papierowej. Od stycznia 2019 roku akta osobowe pracownika powinny składać się z 4 części:

Część A – dokumenty zgromadzone w związku z ubieganiem się o zatrudnienie,
Część B – dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy oraz przebiegu zatrudnienia,
Część C – dokumenty związane z ustaniem zatrudnienia danej osoby,
Część D – dokumenty związane z karami porządkowymi nakładanymi na pracownika.

Pracodawca zobowiązany jest przechowywać akta osobowe przez 10 lat (dla zatrudnionych po 1 stycznia 2019 r.) lub 50 lat (dla pracowników zatrudnionych przed 1 stycznia 2019 r.). Dokumentacja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, a pracodawca sam decyduje, z której formy będzie korzystał.

Ustawa wprowadziła krótszy okres przechowywania akt osobowych, a dodatkowo nałożyła na pracodawców dodatkowy obowiązek. Po rozwiązaniu umowy o pracę pracodawca wraz ze świadectwem pracy wydaje pracownikowi informację (w postaci papierowej lub elektronicznej), w której zawiera komunikat o okresie przechowywania dokumentacji pracowniczej, możliwości jej odbioru przez pracownika, a także jej zniszczeniu w przypadku nieodebrania we wskazanym terminie.

[alert-info]Informacja do świadectwa pracy powinna być wydawana tylko pracownikom zatrudnionym po 31 grudnia 2018 roku, czyli pracownikom, dla których okres przechowywania dokumentacji wynosi 10 lat.[/alert-info]

Elektroniczne akta osobowe w firmie

Pracodawca może zmieniać formę prowadzenia i przechowywania dokumentacji pracowniczej. Zmiana postaci dokumentacji pracowniczej z papierowej na elektroniczną następuje przez sporządzenie odwzorowania cyfrowego (w szczególności skanu) i opatrzenie go kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną pracodawcy, lub kwalifikowanym podpisem elektronicznym osoby upoważnionej przez pracodawcę, potwierdzającym zgodność odwzorowania cyfrowego z dokumentem papierowym.

[alert-info]Zmiana dokumentacji z papierowej na elektroniczną wymaga posiadania kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub pieczęci elektronicznej.[/alert-info]

Zmiana postaci dokumentacji pracowniczej z elektronicznej na papierową następuje przez sporządzenie wydruku i opatrzenie go podpisem pracodawcy lub osoby przez niego upoważnionej, potwierdzającym zgodność wydruku z dokumentem elektronicznym.

#banner-42963#

Wady i zalety elektronicznych dokumentów

Elektroniczne akta osobowe w założeniu mają zmniejszyć koszty związane z przechowywaniem i obsługą dokumentacji pracowniczej. Ponadto akta w wersji elektronicznej umożliwiają szybszy dostęp do dokumentów i plików, które łatwiej wyszukać dokumentów za pomocą słów kluczowych. Ponadto przechowywanie dokumentów w takiej postaci elektronicznej jest bezpieczne. Elektroniczne archiwa zapewniają odpowiedni poziom zabezpieczeń np. przed niepowołanym dostępem.

Bez wątpienia elektroniczne akta osobowe to również znaczna redukcja zużycia papieru, znaczków, przesyłek itd. Z globalnego punktu widzenia dokumenty w takiej formie to dużo bardziej ekologiczne rozwiązanie. Niestety wiele firm nie zdecydowało się jeszcze na takie rozwiązanie z uwagi na wysokie koszty procesu wprowadzenia elektronicznych dokumentów. Pracodawcy narzekają przede wszystkim na ściśle określone i stosunkowo rygorystyczne wymogi techniczne.

Elektroniczne akta osobowe można prowadzić w systemie wFirma.pl

Przedsiębiorcy prowadzący rozliczenia kadrowe w systemie wFirma.pl w łatwy sposób mogą prowadzić dokumentację w formie elektronicznej. Akta pracownicze tworzone są automatycznie podczas dodawania do systemu pracownika w zakładce KADRY » PRACOWNICY » DODAJ. W tym miejscu w szczegółach pracownika w zakładce DOKUMENTY zostają utworzone dwa foldery: „Akta osobowe” i „Dokumenty pracownicze”.

elektroniczne akta osobowe

Aby dodać załączniki do folderu pracownika wystarczy wybrać opcję DODAJ DOKUMENTY/DODAJ FOLDER i tam wrzucić dokument na podstawie pliku.

elektroniczne akta osobowe

System wFirma.pl spełnia warunki wymienione w przepisach, a co za tym idzie, może stanowić narzędzie do prowadzenia elektronicznych akt osobowych i dokumentacji pracowniczej.

Od 2019 roku przepisy pozwalają na prowadzenie akt pracowniczych tylko w wersji elektronicznej, bez konieczności przechowywania dokumentów w tradycyjnej formie papierowej. Niestety zbyt duże koszta i wygórowane wymagania techniczne spowodowały, że większość pracodawców pozostała przy tradycyjnej formie prowadzenia dokumentacji pracowniczej. Digitalizacja przebiega więc powoli, w związku z czym najprawdopodobniej papierowe teczki jeszcze przez długi czas będą wiodły prym.#polecamy#

#banner-42966#

Question 5

Świadczenia przedemerytalne są formą wsparcia finansowego dla osób, które utraciły pracę nie z własnej winy, ale jednocześnie mają problem ze znalezieniem nowego zatrudnienia. Świadczenie to przysługuje po spełnieniu odpowiednich warunków, a wypłacane jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Accepted Answer

Świadczenia przedemerytalne – warunki jego przyznania

Tego rodzaju wsparcie finansowe oferowane jest osobom bezrobotnym posiadającym długi staż pracy, ale jednocześnie spełniającym szereg istotnych kryteriów. ZUS wskazuje, że osoba ubiegająca się o świadczenia przedemerytalne powinna spełnić warunki określone ustawowo: wspólne oraz indywidualne.

Wspólne warunki wymagane do otrzymania świadczenia

Podstawą do nabycia prawa do ubiegania się o wypłatę świadczeń przedemerytalnych jest:

posiadanie aktualnego statusu osoby bezrobotnej (potwierdzonego zaświadczeniem z urzędu pracy);
pobieranie zasiłku dla osoby bezrobotnej przez okres co najmniej 180 dni (potwierdzone zaświadczeniem z urzędu pracy);
współpraca z urzędem pracy – osoba ubiegająca się o świadczenia przedemerytalne w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie może, bez uzasadnionej przyczyny, odmówić przyjęcia pracy o charakterze zarobkowym (potwierdzona zaświadczeniem z urzędu pracy).

Spełniając powyższe warunki, osoba ubiegająca się o świadczenia przedemerytalne powinna złożyć wniosek do ZUS-u:

w terminie 30 dni od dnia wydania przez urząd pracy zaświadczenia potwierdzającego, że dana osoba pobierała zasiłek dla bezrobotnych przez okres 180 dni;
w przypadku gdy osoba ubiegająca się o świadczenie emerytalne w trakcie pobierania zasiłku dla bezrobotnych była zatrudniona w ramach:

prac interwencyjnych,
robót publicznych

lub

innej pracy zarobkowej,

ale okres obowiązywania tych prac zakończył się po 180 dniach pobierania zasiłku, wówczas o świadczenie przedemerytalne należy wnioskować w ciągu 30 dni od dnia ustania tego zatrudnienia.[alert-info]Art. 7 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych
„1. Prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami,o których mowa w ust. 3.
2. Wniosek składa się do organu rentowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania.
3. Do wniosku dołącza się dowody uzasadniające prawo do świadczenia przedemerytalnego, w tym decyzję o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych lub informację o upływie 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 2 ust. 3, a także dowody wymagane do ustalenia prawa do emerytury oraz jej wysokości, określone przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS”.[/alert-info]

Gdy wnioskodawca nie dotrzyma terminów wymaganych do złożenia wniosku o przyznanie świadczeń przedemerytalnych, ma prawo ubiegać się o przywrócenie terminu na złożenie wniosku.

#banner-43119#

Indywidualne warunki wymagane do otrzymania świadczenia

#zobacztez#Prawo do świadczeń przedemerytalnych uzyska tylko ta osoba, która spełnia odpowiednie warunki zarówno wspólne, jak i indywidualne. Warunki indywidualne uzależnione są od tego:

z jakiej przyczyny doszło do rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą –

dotyczącej zakładu pracy (zwolnienia grupowe, likwidacja stanowiska itd.),
z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy.

czy osoba ubiegająca się o świadczenia utraciła prawo:

do renty z tytułu niezdolności do pracy,
świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna z powodu śmierci osoby, nad którą sprawowano opiekę.

Osoba, która utraciła pracę z powodów dotyczących zakładu pracy, ma prawo do świadczeń przedemerytalnych, gdy:

zatrudnienie trwało powyżej 6 miesięcy;
jako kobieta ma się ukończone 55 lat oraz posiada się minimum 30 lat wymaganego okresu uprawniającego do emerytury;
jako mężczyzna ma się ukończone 60 lat oraz posiada się minimum 35 lat wymaganego okresu uprawniającego do emerytury.

[alert-info]Jeżeli rozwiązanie umowy o pracę wynikało z powodów leżących po stronie pracodawcy, wtedy przejść na świadczenie emerytalne mogą osoby w każdym wieku, jeżeli okres uprawniający do emerytury wynosił (przed końcem roku poprzedzającego rozwiązanie umowy) minimum 35 lat dla kobiety lub minimum 40 lat dla mężczyzny.[/alert-info]

Osoba, która utraciła pracę z powodu likwidacji zakładu pracy lub niewypłacalności pracodawcy, ma prawo do świadczeń przedemerytalnych, gdy:

zatrudnienie trwało powyżej 6 miesięcy;
jako kobieta ma się ukończone 56 lat oraz posiada się minimum 20 lat wymaganego okresu uprawniającego do emerytury;
jako mężczyzna ma się ukończone 61 lat oraz posiada się min. 25 lat wymaganego okresu uprawniającego do emerytury.

[alert-info]Jeżeli rozwiązanie umowy o pracę wynikało z powodu likwidacji miejsca pracy lub niewypłacalności pracodawcy, wtedy przejść na świadczenie emerytalne mogą osoby w każdym wieku, jeżeli okres uprawniający do emerytury wynosił (przed końcem roku poprzedzającego rozwiązanie umowy) co najmniej 34 lat dla kobiety lub 39 lat dla mężczyzny.[/alert-info]

Osoba, która utraciła prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, ma prawo do świadczeń przedemerytalnych, gdy:

dokonała rejestracji w urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty;
renta była pobierana przez co najmniej 5 lat;
jako kobieta ma się ukończone 55 lat oraz posiada się 20 lat wymaganego okresu uprawniającego do emerytury;
jako mężczyzna ma się ukończone 60 lat oraz posiada się 25 lat wymaganego okresu uprawniającego do emerytury.

W razie utraty prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna z powodu śmierci osoby, nad którą sprawowano opiekę, osoba pobierająca takie środki może starać się o świadczenie przedemerytalne, gdy:

dokonała rejestracji w urzędzie pracy w ciągu 60 dni od dnia ustania prawa do ww. świadczeń i zasiłków;
świadczenie to bądź zasiłki były pobierane nieprzerwanie przez okres co najmniej 365 dni;
do dnia ustania prawa do świadczenia jako kobieta ma się ukończone 55 lat oraz posiada się minimum 20 lat stażu uprawniającego do emerytury;
do dnia ustania prawa do świadczenia jako mężczyzna ma się ukończone 60 lat oraz posiada się minimum 25 lat stażu uprawniającego do emerytury.

Indywidualne warunki wymagane do otrzymania świadczenia dla przedsiębiorcy

Nie tylko pracownik, ale również przedsiębiorca ma prawo ubiegać się o świadczenia przedemerytalne. Podstawą do ubiegania się przedsiębiorcy o taką formę wsparcia jest ogłoszenie upadłości firmy oraz:

prowadzenie działalności gospodarczej do dnia ogłoszenia upadłości nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące;
opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne w trakcie wspomnianego 2-letniego okresu;
do dnia ogłoszenia upadłości ukończone co najmniej 56 lat w przypadku kobiety oraz posiadanie minimum 20 lat okresu uprawniającego do emerytury;
do dnia ogłoszenia upadłości ukończone co najmniej 61 lat w przypadku mężczyzny oraz posiadanie minimum 25 lat okresu uprawniającego do emerytury.

Wysokość świadczenia przedemerytalnego

Ta forma wsparcia podlega okresowej waloryzacji, na co wskazują przepisy ujęte w ustawie o świadczeniach przedemerytalnych. Waloryzacja przeprowadzana jest na zasadach i w terminach przewidzianych w ustawie emerytalnej.

Od 1 marca 2020 roku świadczenie przedemerytalne wynosi 1210,99 zł brutto na miesiąc. Do 19 lutego 2020 roku świadczenie takie wynosiło 1140,99 zł brutto.

Osoby posiadające odpowiedni staż pracy oraz spełniające inne konieczne warunki, w przypadku gdy straciły swoje źródło utrzymania, mają prawo ubiegać się o świadczenia przedemerytalne. Kwota tego świadczenia wynosi obecnie 1035,68 zł netto na miesiąc – czyli tyle „na rękę” otrzyma świadczeniobiorca.

#polecamy#

#banner-43122#

Question 6

Prowadzę działalność gospodarczą, jestem czynnym podatnikiem VAT. Ostatnio musiałem dotrzeć do mojego klienta do innej miejscowości (oddalonej o około 70 km). Zazwyczaj jeżdżę samochodem, był jednak w naprawie, dlatego skorzystałem z usług PKP. W jaki sposób mogę zaksięgować bilet za przejazd PKP(dodam, iż na potwierdzenie posiadam jedynie bilety, nie mam faktury).

Accepted Answer

Wydatek związany z zakupem biletu jednorazowego na przejazd (bilet za przejazd PKP) w celach związanych z działalnością gospodarczą (jeżeli dotyczy przejazdu na odległość powyżej 50 km) należy traktować jak fakturę. Wynika to bezpośrednio z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 roku w sprawie wystawiania faktur. Zgodnie z jego par. 3 pkt 4 bilet jednorazowy (np. PKP, PKS, prom) może być traktowany jak faktura, od której przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT.

Jednak, aby można było potraktować bilet jednorazowy na przejazd na odległość powyżej 50 km jak fakturę, musi on posiadać następujące dane:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika i jego numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany dla podatku,
numer i datę wystawienia biletu,
informację pozwalającą na zidentyfikowanie rodzaju usługi;
kwotę należności wraz z podatkiem;
kwotę podatku.

W przypadku, gdy trasa przejazdu nie przekracza 50 km, albo bilet za przejazd PKP nie posiada wszystkich ww. danych, podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionych biletów (do kosztów należy zaliczyć wartość netto z biletu). W tej sytuacji możliwe jest również skontaktowanie się ze sprzedawcą, w celu wystawienia faktury VAT na daną transakcję (wówczas z takiego dokumentu nabywca będzie miał prawo do odliczenia VAT).

Jak zaksięgować bilet za przejazd w wfirma.pl?

Jeżeli bilet spełnia wyżej wymienione wymogi, należy go zaksięgować przez zakładkę: WYDATKI » KSIĘGOWANIE » DODAJ » FAKTURA VAT » RODZAJ WYDATKU: INNE WYDATKI ZWIĄZANE Z DZIAŁALNOŚCIĄ GOSPODARCZĄ. W polu WARTOŚĆ NETTO oraz VAT należy uzupełnić wartości zgodne z kwotami z biletu. Po zapisaniu koszt ten zostanie ujęty w 13. kolumnie KPiR - pozostałe wydatki oraz w rejestrze zakupów VAT.

Bilet za przejazd pkp - wfirma.pl

Jeżeli jednak warunki te nie zostały spełnione, należy go zaksięgować przez zakładkę: WYDATKI » KSIĘGOWANIE » DODAJ » FAKTURA (BEZ VAT) » RODZAJ WYDATKU: INNE WYDATKI ZWIĄZANE Z DZIAŁALNOŚCIĄ GOSPODARCZĄ. W polu RAZEM należy wprowadzić wartość netto z biletu.

Bilet za przejazd pkp - księgowanie gdy nie stanowi faktury

#polecamy#

#banner-14896#

Question 7

W ramach działalności gospodarczej prowadzę wypożyczalnię sprzętu sportowego. Na rozpoczęcie sezonu wydaję 10 voucherów na wypożyczenie deski surfingowej oraz 10 voucherów na wypożyczenie hulajnóg elektrycznych. W związku z wprowadzeniem nowej struktury pliku JPK będę miał obowiązek oznaczania wydawanych bonów symbolem B SPV. W jaki sposób oznaczać wydawane bony w nowym pliku JPK V7?

Accepted Answer

Jeżeli dokonuje się sprzedaży bonów dotyczących konkretnego towaru lub usługi we własnym imieniu, w nowym JPK V7 należy stosować dodatkowe oznaczenie, jakim jest B SPV.

Bony jednego i różnego przeznaczenia

Nowelizacja ustawy o VAT od 1 stycznia 2019 roku wprowadziła dwie definicje emitowanych bonów:

bon jednego przeznaczenia – zgodnie z art. 2 ust. 43 ustawy o VAT to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku VAT lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług, są znane w chwili emisji tego bonu;
bon różnego przeznaczenia – zgodnie z art. 2 ust. 44 ustawy o VAT jest to bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

To oznacza, że przez bon jednego przeznaczenia należy rozumieć taki, którego miejsce realizacji oraz towar lub usługa, która jest jego przedmiotem, są znane w momencie emisji. Bony jednego przeznaczenia emitowane są na konkretny towar lub usługę o znanej w momencie emisji cenie.

Przykład 1.

Butik wyemitował kartę podarunkową na konkretny model obuwia. Karta podarunkowa jest możliwa do wykorzystania tylko w sklepie. Czy taka karta podarunkowa będzie stanowiła bon jednego przeznaczenia czy różnego przeznaczenia?

Karta podarunkowa będzie stanowiła bon jednego przeznaczenia ze względu na to, że w momencie jego emisji znana jest cena, a co za tym idzie – wysokość podatku należnego VAT obuwia oraz miejsce, w którym bon będzie realizowany.

#zobacztez#

Przykład 2.

Sieć piekarni emituje vouchery na zakup pieczywa oraz ciast na kwotę 30 zł. Posługując się voucherem, można nabyć dowolny towar dostępny w asortymencie piekarni. Czy w świetle przepisów ustawy o VAT będzie to towar jednego czy różnego przeznaczenia?

Voucher nie precyzuje, jakie konkretnie towary można nabyć z jego wykorzystaniem. W związku z tym będzie stanowił bon różnego przeznaczenia.

Z racji tego, że pan Michał z Wrocławia emituje bony na konkretny sprzęt i w momencie emisji znana jest stawka VAT usługi oraz miejsce, w którym bon zostanie zrealizowany, są to bony jednego przeznaczenia.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu emisji bonu jednego przeznaczenia?

W przypadku bonów jednego przeznaczenia obowiązek podatkowy na gruncie VAT powstaje na zasadach szczególnych. Zgodnie z art. 8a ust. 1 transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy. Oznacza to, że samo wyemitowanie bonu jednego przeznaczenia uznawane jest za sprzedaż, przez którą powstaje obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT.

Podatnik dokonujący emisji bonu jednego przeznaczenia powinien odprowadzić podatek VAT w momencie wdrażania takiego bonu do obrotu, mimo że towary, których bon dotyczy, nie zostały jeszcze sprzedane lub usługi nie zostały wykonane.

Przykład 3.

Pan Marek zajmuje się wynajmem domków letniskowych w jednej z nadmorskich miejscowości. W lipcu 2020 roku wyemitował 5 bonów na usługi noclegowe w domku 4-osobowym o wartości 324 zł. Usługi noclegowe z wykorzystaniem tych bonów zostały zrealizowane dopiero we wrześniu. Kiedy pan Marek powinien wykazać podatek należny z tytułu świadczenia usług?

Wyemitowane przez pana Marka bony są bonami jednego przeznaczenia, dlatego pan Marek ma obowiązek wykazania podatku należnego w miesiącu ich emisji, czyli w lipcu.[alert-info]Sprzedawane towary oraz usługi z wykorzystaniem bonów różnego przeznaczenia opodatkowane są na zasadach ogólnych, czyli w momencie sprzedaży towaru lub wykonania usługi rozumianym jako dzień realizacji bonu.[/alert-info]

W jaki sposób oznaczyć transfer bonu jednego przeznaczenia w JPK V7?

Nowa struktura JPK V7 będzie wymagała oznaczenia transferu bonu jednego przeznaczenia dokonanego przez podatnika we własnym imieniu. Oznacza to, że podatnik, który wyemituje bon jednego przeznaczenia, powinien wykazać z tego tytułu podatek należny i oznaczyć go w pliku JPK V7 przy symbolu B SPV. Jeżeli w JPK wykazano podatek należny z tytułu emisji bonu jednego przeznaczenia w części ewidencyjnej JPK V7, przy symbolu B SPV oznacza się cyfrę 1. Jeżeli taka transakcja nie występuje, trzeba umieścić cyfrę 0.[alert-info]Gdyby doszło do dodatkowego wynagrodzenia ponad wartość bonu – wówczas tej części transakcji nie należy oznaczać w JPK V7 jako B SPV[/alert-info]

#banner-35049#

Oznaczenie bonów symbolem B SPV w systemie wfirma.pl

Nowa struktura JPK V7 będzie dostępna w systemie wfirma.pl od października 2020 roku. Już teraz do systemu zostały wprowadzone niektóre funkcje dotyczące oznaczania wybranych transakcji oraz towarów na potrzeby nowej struktury, aby użytkownicy mogli zapoznać się z ich działaniem.

W systemie wfirma.pl istnieje możliwość oznaczenia faktury dokumentującej emisję bonu jednego przeznaczenia. W pierwszej kolejności należy wybrać tego typu transakcje w zakładce USTAWIENIA » PODATKI » RODZAJE TRANSAKCJI W JPK V7 poprzez zaznaczenie opcji B SPV – transfer bonu jednego przeznaczenia.

b_spv

Następnie przy wystawianiu faktury w zakładce PRZYCHODY » SPRZEDAŻ » WYSTAW » FAKTURĘ w zakładce KSIĘGOWE w polu RODZAJ SPRZEDAŻY JPK V7 należy wybrać symbol B SPV.

b_spv

Dzięki temu system automatycznie ujmie transakcję w JPK V7 z zastosowaniem obowiązkowego oznaczenia B SPV.

#polecamy#

#banner-42720#

Question 8

Zatrudniamy pracowników w zadaniowym czasie pracy. Czy dla takich pracowników ewidencja czasu pracy jest obowiązkowa? Czy powinni mieć sporządzoną listę obecności?

Accepted Answer

Pracodawcy mają za zadanie prowadzenie ewidencji czasu pracy, co ma na celu sprawne wyliczenie wynagrodzenia. Choć nie ma odgórnie narzuconego wzoru ewidencji czasu pracy, powinna ona zawierać kilka stałych elementów i być prowadzona dla każdego pracownika odrębnie. Rozwijamy te kwestie w niniejszym artykule.

Zadaniowy czas pracy

Art. 128 kodeksu pracy określa czas pracy jako „czas, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy”. Zadaniowy czas pracy jest jednym z systemów czasu pracy. Kodeks pracy jasno precyzuje, że w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania może być stosowany właśnie system zadaniowego czasu pracy. W takim przypadku pracodawca w porozumieniu z pracownikiem ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań.#zobacztez#

Pracodawca nie ma obowiązku sporządzania rozkładu czasu pracy, jeżeli w porozumieniu z pracownikiem ustali czas niezbędny do wykonania powierzonych mu zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm. Oznacza to przede wszystkim, że czas pracy osoby zatrudnionej w zadaniowym systemie nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w tygodniu, tak samo jak ma to miejsce w przypadku pracowników zatrudnionych w innych systemach czasu pracy.

[alert-info]Czas pracy pracownika zatrudnionego w systemie zadaniowym nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym![/alert-info]

Prowadzenie ewidencji czasu pracy od 2019 r.

W 2019 r. zostały wprowadzone nowe przepisy dotyczące ewidencjonowania czasu pracy. Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie dokumentacji pracowniczej jasno określa, jakie elementy ma zawierać ewidencja czasu pracy. Ewidencja powinna mianowicie informować o:

liczbie przepracowanych godzin oraz godzinie rozpoczęcia i zakończenia pracy,
liczbie godzin przepracowanych w porze nocnej,
liczbie godzin nadliczbowych,
dniach wolnych od pracy, z oznaczeniem tytułu ich udzielenia,
liczbie godzin dyżuru oraz godzinie rozpoczęcia i zakończenia dyżuru, ze wskazaniem miejsca jego pełnienia,
rodzaju i wymiarze zwolnień od pracy,
rodzaju i wymiarze innych usprawiedliwionych nieobecności w pracy,
wymiarze nieusprawiedliwionych nieobecności w pracy,
czasie pracy pracownika młodocianego przy pracach wzbronionych młodocianym, których wykonywanie jest dozwolone w celu odbycia przez nich przygotowania zawodowego.

[alert-info]Od 2019 r. w ewidencji czasu pracy należy wykazywać liczbę przepracowanych godzin (w tym w porze nocnej i nadgodzin) oraz godzinę rozpoczęcia i zakończenia pracy.[/alert-info]

Zadaniowy czas pracy a ewidencja czasu pracy

W zadaniowym czasie pracy pracownik nie ma narzuconego rozkładu czasu pracy. Powinien on jednak wykonać powierzone mu zadania, które są do zrealizowania w określonym przez pracodawcę czasie. Pracownik rozliczany jest zatem z wykonanych zadań, nie zaś z przepracowanych godzin.

Dla zatrudnionego w zadaniowym czasie pracy ewidencja czasu pracy jest jednak obowiązkowa tak samo jak dla pozostałych pracowników. Wprawdzie nie ewidencjonuje się w niej godzin pracy, ale konieczne jest wprowadzanie informacji m.in. o urlopie, delegacjach, nieobecnościach usprawiedliwionych lub nieusprawiedliwionych. Ewidencja czasu pracy powinna również przedstawiać informację o zachowaniu minimalnych odpoczynków dobowych (11 godzin czasu wolnego pomiędzy zakończeniem a rozpoczęciem pracy) oraz tygodniowych (35 godzin nieprzerwanego odpoczynku tygodniowego).

#banner-42762#

Zadaniowy czas pracy a lista obecności

Lista obecności a ewidencja czasu pracy to dwa zupełnie różne dokumenty. Warto pamiętać, że to ewidencja czasu pracy powinna być dokumentem, na podstawie którego pracodawca dokonuje rozliczenia czasu pracy i ustala wynagrodzenie. Lista obecności ma służyć jedynie do potwierdzania obecności w pracy. W przypadku zadaniowego czasu pracy pracownik zatrudniony w takim systemie nie ma obowiązku podpisywania list obecności, a swoją obecność może potwierdzić np. telefonicznie lub mailowo – w zależności od specyfiki danego zakładu.

Choć lista obecności nie jest obowiązkowa, warto pamiętać, że pracownik ma obowiązek w razie zaistnienia powodów uniemożliwiających stawienie się do pracy niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później niż w drugim dniu nieobecności w pracy. Pracodawca powinien bowiem posiadać wiedzę, że dany pracownik nie pracuje danego dnia bez względu na system czasu pracy, w którym jest zatrudniony.

Ewidencja czasu pracy w systemie zadaniowym – podsumowanie

Zmiana przepisów dotycząca treści ewidencji czasu pracy nie wpłynęła znacząco na sposób jej prowadzenia dla pracowników objętych systemem zadaniowym. Nadal należy prowadzić dla nich ewidencje czasu pracy, ale nie musi ona zawierać godzin pracy, w tym zapisów o godzinie rozpoczęcia i zakończenia pracy. Lista obecności nie jest obowiązkowa. Warto przypomnieć, że nieprowadzenie dokumentacji pracowniczej, w tym dotyczącej ewidencjonowania czasu pracy, jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika i grozi grzywną od 1000 zł do 30 000 zł.

Prowadzenie ewidencji czasu pracy w systemie kadrowo-płacowym

Rozliczanie czasu pracy nie należy do najprostszych zadań pracodawcy. Warto skorzystać z narzędzi, które pozwalają na intuicyjne prowadzenie ewidencji pracy zatrudnionych osób. Jednym z nich jest system do prowadzenia kadr i naliczania płac wFirma.pl. Pozwala on zarówno na drukowanie list obecności pracowników, jak i wprowadzanie wszelkich absencji.

Listę obecności można wydrukować poprzez KADRY » PRACOWNICY » DRUKUJ » LISTĘ OBECNOŚCI.

Ewidencja czasu pracy a lista obecności

Natomiast nieobecności można wprowadzać w KADRY » PRACOWNICY, klikając na pracownika i po otwarciu się okna przechodząc do zakładki CZAS PRACY. Zarówno z podzakładek ECP, GRAFIK czy NIEOBECNOŚCI można wprowadzić absencje pracownika poprzez DODAJ/DODAJ NIEOBECNOŚĆ.

Ewidencja czasu pracy a wprowadzanie nieobecności

Po zakończeniu miesiąca użytkownik może pobrać ewidencję czasu pracy w formacie PDF.

#polecamy#

#banner-42765#

Question 9

Zatrudniłam młodą dziewczynę na podstawie umowy o pracę po okresie stażu, na który została skierowana do mnie z urzędu pracy. Czy to prawda, że przedsiębiorca zostaje zwolniony z opłat za Fundusz Pracy za pracownika skierowanego z urzędu?

Accepted Answer

Fundusz Pracy (dalej jako FP) jest państwowym funduszem celowym, który gromadzony jest na cele finansowania instrumentów i usług rynku pracy służących realizacji zadań państwa, głównie w zakresie aktywizacji osób bezrobotnych, czyli m.in. na:

Pieniądze zebrane w ramach FP są również przeznaczane na świadczenia obligatoryjne, takie jak:

zasiłki dla bezrobotnych,
dodatki aktywizacyjne.

Składki na Fundusz Pracy

Co do zasady, składki na FP są uzależnione od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne i rentowe, równych w skali miesiąca co najmniej tyle, ile wynosi płaca minimalna. Co istotne, pomimo iż podstawa składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, ograniczenie to nie odnosi się już do składek na Fundusz Pracy.#zobacztez#

Obecnie składki na Fundusz Pracy wynoszą 2,45% podstawy ich wymiaru. Na ten procent składają się w rzeczywistości nie tylko składki na FP, ale również na Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (dalej jako FS). Wielkość stopy procentowej określającej składkę na FP opisuje ustawa budżetowa i obecnie wynosi ona 2,00%. Stopa procentowa Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych wynosi natomiast 0,45%, co po zsumowaniu z FP daje 2,45%. Łączną kwotę składek na FP i FS przedsiębiorca wykazuje w deklaracjach DRA rozliczeniowych w polu 01 w bloku VII deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA.

Przepisy określają wprost, że składka połączona na FP i FS finansowana jest przez płatnika składek.[alert-info]Składka na Fundusz Pracy wynosząca 2,45% w rzeczywistości dzielona jest na FP (2,00% w 2020 roku) oraz na Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (0,45% w 2020 roku).[/alert-info]#banner-42756#

Fundusz Pracy za pracownika skierowanego z urzędu pracy

Pracodawca zostaje zwolniony z opłacania składek na Fundusz Pracy za pracownika skierowanego z urzędu pracy. Zwolnienie to obowiązuje przez 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca pracy, który nastąpi po zawarciu umowy o pracę z taką osobą.[alert-info]Pracodawca zostaje zwolniony z opłat za Fundusz Pracy za pracownika skierowanego z urzędu pracy na okres 12 miesięcy, jeżeli dana osoba nie ukończyła jeszcze 30 lat.[/alert-info] Co natomiast dzieje się w przypadku, gdy pracodawca zatrudni osobę skierowaną z urzędu pracy i na dzień podpisania umowy osoba ta nie ma ukończonych 30 lat, ale w trakcie okresu 12-miesięcznego zwolnienia skończy wiek graniczny? Przepisy przewidziały taką ewentualność i określają wprost, że pracodawca zachowuje prawo do niepłacenia FP za takiego pracownika w okresie zwolnienia.

Przykład 1.

1 stycznia 2020 roku pracodawca podpisał umowę o pracę z pracownikiem skierowanym z powiatowego urzędu pracy. W dniu podpisania umowy osoba ta miała 29 lat, natomiast 1 maja skończyła 30 lat. W tym wypadku pracodawca zwolniony zostaje z opłat za Fundusz Pracy za pracownika skierowanego z urzędu do 31 grudnia 2020 roku.

Zwolnienie z FP należy odnosić do kwot stanowiących podstawę wymiaru składek społecznych: emerytalnej i rentowej, bez stosowania ograniczeń związanych z przekroczeniem kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, wypłaconych pracownikowi w okresie zwolnienia.

[alert-info]Zwolnienie z opłacania Funduszu Pracy odnosi się do terminów wypłacania wynagrodzenia, a nie okresu, za który wynagrodzenie jest należne.[/alert-info]

Pracodawca zostaje zwolniony z opłat za Fundusz Pracy jedynie za pracowników skierowanych z urzędu pracy. Oznacza to, że uprawnienie nie dotyczy m.in:

zleceniobiorców,
wykonawców dzieła itd.

Pracownikami są zatem osoby zdefiniowane tak w przepisach Kodeksu pracy – nie będą to osoby, które świadczą pracę na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zwolnienie z FP za pracownika zatrudnionego z urzędu a przejęcie zakładu pracy

Zgodnie z przepisami pracodawca, który przejmuje pracowników w związku z przejściem zakładu pracy na nowego pracodawcę, zachowuje prawo do korzystania ze zwolnienia z opłacania FP za zatrudnionych pracowników ówcześnie skierowanych do firmy z ramienia PUP. Bieg zwolnienia nie zostaje przerwany ani nie ulega zmianie po przejęciu pracownika przez nowego pracodawcę.[alert-info]Art. 231 § 1 Kodeksu pracy
W razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.[/alert-info]

Zatrudnienie bezrobotnego z PUP na okres krótszy niż 12 miesięcy

Pracodawca ma prawo skorzystać ze zwolnienia z opłacania składek FP za pracownika skierowanego do niego z urzędu pracy w przypadku, gdy umowa pierwotna z pracownikiem zostanie podpisana np. na okres krótszy niż 12 miesięcy, jeżeli po tej umowie bez dnia przerwy dojdzie do podpisania kolejnej umowy o pracę, w ramach której będzie kontynuowana praca. Istotny w tym przypadku będzie fakt, że na dzień podpisania kolejnej umowy w okresie tych wskazanych 12 miesięcy pracownik nie może mieć ukończonych 30 lat.

Podsumowując, prawdą jest, że przedsiębiorca zatrudniający pracownika skierowanego do pracy przez urząd pracy ma prawo korzystać ze zwolnienia z opłacania składek na Fundusz Pracy przez okres 12 miesięcy.#polecamy##banner-42759#

Question 10

Zakupiłem od kontrahenta z Bangladeszu usługę świadczoną drogą elektroniczną. Niestety nie jestem w stanie uzyskać od niego faktury. Posiadam jednak jego dane (nazwa firmy, adres). Jestem czynnym podatnikiem VAT. Jak zaksięgować import usług w przypadku braku faktury?

Accepted Answer

W przypadku zakupu usług mogą wystąpić sytuacje, kiedy świadczący usługę nie przekaże nabywcy faktury bądź wystawi dokument niespełniający wymogów faktury VAT w świetle polskich przepisów. Ze względu na specyfikę księgowania transakcji importu usług brak otrzymanej faktury lub otrzymanie dokumentu bez wymaganych danych nie zwalnia jednak nabywcy z obowiązku rozliczenia tego typu transakcji na gruncie podatku VAT.

Import usług – definicja

Zgodnie z art. 2 ust. 9 ustawy o VAT poprzez import usług należy rozumieć świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Oznacza to nabycie usługi od kontrahenta posiadającego siedzibę miejsca zamieszkania lub stałego prowadzenia działalności poza terytorium kraju, niezależnie od tego, czy siedziba znajduje się na terenie UE czy poza UE. Usługobiorcą w tej sytuacji musi być podatnik, czyli osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium Polski, zobowiązana do rozliczania w Polsce.[alert-info]Zakup usługi od zagranicznego kontrahenta przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej nie będzie transakcją importu usług.[/alert-info]Dodatkowo miejscem świadczenia usługi powinno być terytorium Polski – określa je art. 28b ustawy o VAT, na mocy którego miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym kraju niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest kraj, w którym przedsiębiorca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz którego świadczona jest usługa.

#zobacztez#

W przypadku transakcji importu usług obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu tego typu transakcji spoczywa po stronie nabywcy, czyli opodatkowanie odbywa się na zasadach odwrotnego obciążenia. Warunkiem do wystąpienia transakcji importu usług jest zatem brak rozliczenia przez usługodawcę podatku należnego z tytułu tej transakcji.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu usług

Podstawą opodatkowania w przypadku importu usług jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą usługobiorca jest należny podmiotowi wykonującemu usługę, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę świadczonej usługi.

Do podstawy opodatkowania należy doliczyć podatki, cła, opłaty (z wyjątkiem kwoty podatku), a także wszelkie dodatkowe koszty pobierane przez usługodawcę, które wpływają na wartość świadczonej usługi, takie jak np. prowizje.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu usług regulują jednakowe zasady jak w przypadku transakcji krajowych – czyli powstaje on z chwilą wykonania usługi. Jeśli natomiast przed jej wykonaniem dokonano zapłaty za usługę w całości lub części, obowiązek podatkowy powstaje w momencie jej przekazania w odniesieniu do zapłaconej kwoty.

Jeżeli usługa świadczona jest w następujących po sobie okresach rozliczeniowych, gdzie ustalone są następujące po sobie terminy płatności, obowiązek podatkowy powstaje z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się płatności, aż do momentu zakończenia jej świadczenia.[alert-info]Jeżeli import usług odbywa się od podatnika posiadającego siedzibę w kraju UE, transakcja taka stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie usług i wymaga rejestracji do VAT UE jeszcze przed dokonaniem pierwszej transakcji.[/alert-info]

Przykład 1.

Firma z Norwegii świadczy dla polskiego kontrahenta usługi informatyczne. Umowa została zawarta na rok. Polska firma do 10. dnia każdego miesiąca płaci ustaloną kwotę na rzecz firmy norweskiej z tytułu świadczonej usługi. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy?

Obowiązek podatkowy VAT z tytułu importu usług powstanie ostatniego dnia każdego miesiąca.

Jeżeli faktura została wystawiona w walucie obcej, konieczne jest jej przeliczenie na PLN po właściwym kursie. Wedle art. 31a ust. 1 ustawy o VAT przeliczenia dokonuje się zgodnie z kursem opublikowanym przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Jednak w sytuacji gdy faktura zostanie wystawiona przed dniem powstania obowiązku podatkowego, przeliczenia dokonuje się na mocy art. 31a ust. 2 po kursie z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

#banner-35049#

Jak wykazać import usług w przypadku braku faktury?

Podatek VAT w przypadku transakcji importu usług rozliczany jest na zasadach odwrotnego obciążenia, przez co podatnik nabywający usługę zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT z jej tytułu oraz ma prawo do jego odliczenia, o ile usługa związana jest z wykonywaną przez niego działalnością opodatkowaną.

Obowiązek ten dotyczy wszystkich podatników dokonujących tego typu transakcji bez względu na to, czy posiadają dokument zakupu, czy też nie. W sytuacji gdy nabywca nie otrzyma faktury dokumentującej import usług, zachodzi konieczność sporządzenia własnego dokumentu – jest tzw. dokument wewnętrzny opodatkowania – zawierającego przynajmniej następujące dane:

kwotę netto zapłaty, np. na podstawie potwierdzenia zapłaty,
naliczoną kwotę podatku VAT,
kwotę brutto.

Jeśli zapłata została dokonana w walucie obcej, wartość należy przeliczyć na PLN.

Na podstawie sporządzonego dokumentu trzeba wykazać podatek należny w rejestrze sprzedaży VAT oraz w przypadku działalności opodatkowanej VAT można odliczyć VAT naliczony.

Odmienna sytuacja występuje na gruncie podatku dochodowego. Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów jednoznacznie określa katalog dokumentów, jakie mogą stanowić podstawę księgowanie kosztu w KPiR. Dokument wewnętrzny opodatkowania, sporządzony na potrzeby wykazania importu usług, nie został wymieniony w katalogu dokumentów księgowych będących podstawą zapisów w KPiR, zatem na jego podstawie transakcja nie będzie mogła stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Konsekwencje niewykazania importu usług w obowiązującym terminie

Import usług wykazany w obowiązującym terminie jest neutralny podatkowo, ponieważ wymaga wykazania podatku należnego z tytułu tej transakcji. Jeżeli jednak zakup przeznaczony jest do działalności opodatkowanej, istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego.

Jeżeli podatnik nie wykaże importu usług w obowiązującym terminie, może skorygować ten fakt na zasadach ogólnych przez trzy kolejne miesiące. W tej sytuacji powinien cofnąć się do okresu powstania obowiązku podatkowego i wykazać zarówno podatek należny, jak i naliczony.

Inaczej wygląda sytuacja, gdy upłyną już trzy miesiące od momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług, a podatnik nie wykaże tej transakcji w deklaracji VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 10i ustawy o VAT, jeżeli podatek należny z tytułu importu usług nie zostanie wykazany w ciągu trzech miesięcy od momentu powstania obowiązku podatkowego, podatek naliczony można odliczyć dopiero w deklaracji bieżącej.

W związku z powyższym, jeżeli podatnik nie wykazał importu usług w obowiązującym go terminie, jest zobligowany cofnąć się do okresu powstania obowiązku podatkowego i wykazać jedynie VAT należny. Podatek naliczony odliczy dopiero w okresie bieżącym.

Przykład 2.

Przedsiębiorca Radosław 2 marca 2020 roku dokonał zakupu licencji na program komputerowy w formie elektronicznej od kontrahenta z UE. Fakturę dokumentującą zakup zgubił i nie zaksięgował jej w obowiązującym terminie. Faktura została odnaleziona dopiero w lipcu 2020 roku. W jaki sposób pan Radosław powinien ją wykazać na gruncie podatku VAT?

Z racji tego, że minęły już trzy miesiące od momentu powstania obowiązku podatkowego, pan Radosław jest zobligowany, by wykazać podatek należny z tytułu tej transakcji w marcu 2020 roku, co będzie wiązało się z korektą deklaracji VAT-7 i zapłatą należności z jej tytułu wraz z ewentualnymi odsetkami. Natomiast podatek naliczony będzie mógł odliczyć na bieżąco w lipcu 2020 roku.

Import usług w przypadku braku faktury - jak zaksięgować w systemie wfirma.pl

Import usług w przypadku braku faktury należy zaksięgować wyłącznie do rejestru VAT sprzedaży i zakupów (w przypadku podatnika VAT czynnego). W systemie wfirma.pl w celu księgowania należy przejść do zakładki WYDATKI » KSIĘGOWANIE » DODAJ » FAKTURA VAT, gdzie należy wybrać właściwy rodzaj wydatku oraz uzupełnić wymagane dane.

import usług w przypadku braku faktury

W kolejnym kroku trzeba przejść do zakładki IMPORT Z ZAGRANICY I INNE ZAAWANSOWANE, gdzie należy zaznaczyć opcję IMPORT USŁUG oraz wybrać właściwą walutę. Jako skutek księgowy wybiera się opcję KSIĘGUJ DO VAT.

import usług w przypadku braku faktury

#polecamy#

#banner-42681#

Question 11

Prowadzę niewielką firmę i mam okazję zakupić samochód osobowy za niewielką kwotę 5500 zł. Przewiduję okres użytkowania dłuższy niż rok. Czy w tym przypadku zakup samochodu osobowego o niskiej wartości wiąże się z obowiązkiem dokonywania odpisów amortyzacyjnych?

Accepted Answer

Aby móc odliczać w kosztach uzyskania przychodów wydatki związane z użytkowaniem pojazdu w pełnej wysokości (przy spełnieniu dodatkowych warunków) lub do limitu 75%, konieczne jest wprowadzenie pojazdu do ewidencji środków trwałych. Aby móc to zrobić, pojazd musi spełnić poniższe warunki i być:

kompletny i zdatny do użytku;
użytkowany przez okres dłuższy niż rok;
wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej lub oddany do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy;
własnością lub współwłasnością podatnika;
nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika.

Podkreślić należy, że nie zawsze jednak wiąże się to z koniecznością dokonywania odpisów amortyzacyjnych, co wyjaśniamy poniżej.

#zobacztez#

Czym jest amortyzacja i kiedy jest obowiązkowa?

Amortyzacja środków trwałych polega na stopniowym zużywaniu składników majątku trwałego poprzez regularne dokonywanie odpisów kwot w określonej wysokości i czasie w kosztach firmowych, aż do całkowitego zużycia danego środka lub jego likwidacji/sprzedaży. Są to tak zwane odpisy amortyzacyjne. Obowiązkowej amortyzacji podlegają składniki majątku spełniające definicję środka trwałego, których wartość początkowa przekracza kwotę 10 000 zł. W sytuacji gdy środek trwały ma wartość poniżej 10 000 zł, również można dodać go do ewidencji środków trwałych i tym samym dokonywać jego odpisów amortyzacyjnych.

[alert-info]W przypadku niskiej wartości pojazdu istnieje możliwość jednorazowego ujęcia kosztu związanego z zakupem środka trwałego dzięki amortyzacji jednorazowej. Jednak aby było to wykonalne, konieczne jest spełnienie ściśle określonych warunków.[/alert-info]

Amortyzacja jednorazowa a samochód osobowy o niskiej wartości

Amortyzacja jednorazowa polega na jednorazowym odpisie pełnej kwoty poniesionego kosztu w miesiącu przyjęcia danego środka trwałego do użytkowania (art. 22f ust. 3 ustawy o PIT). Amortyzacji tej mogą zostać poddane tak zwane niskocenne środki trwałe – od 1 stycznia 2018 roku uważa się za nie te składniki majątku, które spełniają definicję środka trwałego, jednak ich wartość początkowa nie przekracza kwoty 10 000 zł. Zakup takiego środka trwałego traktowany jest wówczas jako zakup niskocennego środka trwałego i może być amortyzowany jednorazowo.

Zakup samochodu osobowego o niskiej wartości w kosztach firmowych

Analizując powyższe, zakup samochodu osobowego o niskiej wartości (do 10 000 zł) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na dwa sposoby:

wprowadzić środek trwały do ewidencji ŚT oraz poddać go amortyzacji jednorazowej;
wprowadzić środek trwały do ewidencji ŚT oraz poddać go amortyzacji liniowej.

Wybór metody amortyzacji należy do podatnika. W przypadku amortyzacji jednorazowej koszt od razu zostanie w całości ujęty w kosztach firmowych, natomiast w sytuacji amortyzacji liniowej koszt zostanie rozłożony w czasie (zakłada się, że dany środek trwały przez cały okres użytkowania zużywać się będzie równomiernie) i stopniowo będzie się go doliczać do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku wartość odpisów amortyzacyjnych ustala się, stosując odpowiednie stawki, które znaleźć można w załączniku nr 1 ustawy PIT.

#banner-35049#

Samochód zamortyzowany jednorazowo a koszty eksploatacyjne

Niezależnie od wybranej metody amortyzacji, wprowadzenie samochodu do ewidencji środków trwałych daje podatnikowi prawo do rozliczania kosztów związanych z jego eksploatacją (zakup paliwa, części, koszty parkingu itp.) w celach firmowych. Wówczas koszty te należy rozliczać zgodnie z wybranym sposobem użytkowania pojazdu w działalności gospodarczej. W tym przypadku podatnik ma do wyboru dwie opcje:

prywatnie i w działalności – 50% odliczenia podatku VAT oraz 75% odliczenia kosztów eksploatacji;
tylko w działalności – 100% odliczenia podatku VAT i 100% odliczenia kosztów eksploatacji (warunki: prowadzenie kilometrówki, sporządzenie regulaminu użytkowania pojazdu oraz zgłoszenie pojazdu w urzędzie skarbowym na druku VAT-26).

Zakup samochodu osobowego o niskiej wartości w systemie wfirma.pl

Zakup samochodu osobowego o niskiej wartości może zostać wprowadzony do systemu na podstawie faktury VAT lub rachunku wystawionego na dane firmowe. Aby zaksięgować wydatek, należy wówczas przejść do zakładki WYDATKI » KSIĘGOWANIE » DODAJ » FAKTURA VAT/FAKTURA (BEZ VAT), a następnie jako rodzaj wydatku wybrać opcję ZAKUP SAMOCHODU OSOBOWEGO oraz uzupełnić dane zgodnie z fakturą zakupu. Następnie trzeba dopisać dane dotyczące samochodu oraz metody amortyzacji. W przypadku tego rodzaju wydatku system sam uzupełni informacje dotyczące amortyzacji (domyślnie będzie to amortyzacja liniowa), jednak można je zmienić np. na metodę amortyzacji – jednorazową.

Zakup samochodu osobowego o niskiej wartości - rozliczenie

Po wprowadzeniu wszystkich danych należy kliknąć opcję ZAPISZ. Wówczas pojawi się okno, w którym należy uzupełnić dane dotyczące sposobu użytkowania pojazdu w działalności. Trzeba wtedy wybrać opcję PRYWATNIE I W DZIAŁALNOŚCI lub TYLKO W DZIAŁALNOŚCI i kliknąć przycisk ZAPISZ.

Zakup samochodu osobowego o niskiej wartości - rozliczenie w wfirma.pl

System ujmie właściwą wartość podatku VAT w rejestrze VAT zakupów oraz rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych (zgodnie z metodą amortyzacji) w kolumnie 13 KPiR „Pozostałe wydatki”.

Pojazd zostanie także automatycznie dodany do ewidencji środków trwałych oraz ewidencji pojazdów.

Dodatkowo system automatycznie wygeneruje dokument OT, który znaleźć można w zakładce EWIDENCJE » ŚRODKI TRWAŁE, gdzie następnie należy kliknąć w nazwę danego środka trwałego, a następnie przejść do zakładki DOKUMENTY MAJĄTKOWE.

#polecamy#

#banner-42642#

Question 12

Zakupiłam towar od osoby prywatnej w kwocie 1200 zł. Wiem, że muszę opłacić podatek od czynności cywilnoprawnych. Do którego urzędu zapłacić PCC? Co wskazać w tytule płatności?

Accepted Answer

To, do którego urzędu zapłacić PCC, zależy od rodzaju rzeczy znajdujących się na terytorium Polski lub praw majątkowych wykonywanych w kraju. Art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa, że od przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych, innych niż np. nieruchomości, oraz od pozostałych umów – organem podatkowym właściwym miejscowo jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika. W przypadku osób fizycznych, kwestia do którego urzędu zapłacić PCC jest jednoznaczna ponieważ będzie to US właściwy dla adresu zamieszkania.

Od umowy sprzedaży rzeczy ruchomych stawka podatku wynosi 2%. Zwolnienie z PCC obowiązuje w przypadku sprzedaży rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1000 zł. Ponieważ towar kosztował łącznie 1200 zł, nie może korzystać ze zwolnienia z podatku i konieczne jest jego opłacenie od całej kwoty zakupu.

Czas na złożenie deklaracji PCC-3 i zapłatę wykazanego podatku upływa 14 dnia od dnia powstania obowiązku podatkowego. W tytule przelewu należy wskazać symbol deklaracji, czyli PCC-3.

Deklarację można dostarczyć do urzędu skarbowego osobiście, wysłać za pośrednictwem Poczty Polskiej lub też elektronicznie. Osoby fizyczne mają możliwość wysyłki e-deklaracji bez podpisu kwalifikowanego, autoryzując wysyłkę kwotą przychodu z zeznania rocznego składanego w poprzednim roku podatkowym.

#polecamy#

#banner-14896#

Question 13

Poszerzenie rynku polskiego o rynek zagraniczny umożliwiło polskim przedsiębiorstwom handel z podmiotami zagranicznymi zarówno z Unii Europejskiej, jak również spoza. Dokonywanie transakcji z zagranicznymi podmiotami mimo wystawienia faktury w walucie PLN może się wiązać z tym, że podatnik otrzyma zapłatę w walucie obcej. Sprawdź, jak wygląda rozliczanie różnic kursowych do faktury w PLN opłacanej w innej walucie.

Accepted Answer

Rozliczanie różnic kursowych – w standardowym przypadku

Różnice kursowe powstają w sytuacji, gdy dla transakcji sprzedaży w walucie obcej kurs przeliczeniowy zapłaty i kurs przeliczeniowy dla otrzymanej faktury są różne. W związku z tym, aby wyliczyć różnicę kursową, od kwoty otrzymanej należności przeliczonej według kursu z dnia poprzedzającego wpłatę (jeśli wpływ nastąpił na konto walutowe) lub kursu zastosowanego przez bank trzeba odjąć wartość przeliczonego na walutę polską przychodu wynikającego z faktury. Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy o PIT, jeżeli wynik wyżej równania:

kwota otrzymanej należności w walucie obcej przeliczona na PLN
– wartość przeliczona na walutę polską
= wynik:

dodatni – wówczas różnica kursowa stanowi dla podatnika pozostały przychód (kolumna 8 KPiR);
ujemny – wówczas różnica kursowa stanowi dla podatnika pozostały wydatek (kolumna 13 KPiR).

Różnice kursowe w KPiR są dokumentowane za pomocą dowodów wewnętrznych.

[alert-info]Powstałe różnice kursowe nie zmieniają kwoty przychodu, zatem wielkość sprzedaży w żaden sposób nie ulega skorygowaniu o powstałe różnice, a odrębnie ujmuje się je w KPiR.[/alert-info]

Przykład 1.

#zobacztez#Pani Kamila dokonała sprzedaży towaru w kwocie 400 euro (netto). Sprzedaż udokumentowała fakturą VAT, którą wystawiła 28 stycznia 2020 roku – kurs przeliczeniowy faktury to 4,2679 (z dnia poprzedzającego wystawienie faktury, czyli 27 stycznia 2020 roku – tabela nr 017/A/NBP/2020). Płatność otrzymała na rachunek walutowy 29 stycznia 2020 roku – kurs przeliczeniowy płatności to 4,2794 (z dnia poprzedzającego otrzymanie płatności – 28 stycznia 2020 roku – tabela nr 018/A/NBP/2020). Ile wynosi różnica kursowa?

Przeliczenie płatności na PLN:
400 euro x 4,2794 = 1711,76 zł

Przeliczenie faktury sprzedaży na PLN:
400 euro x 4,2679 – 1707,16 zł

Odjęcie punktu 1 od 2
1711,76 zł – 1707,16 zł = 4,60 zł

W związku z tym, że wartość równania wyszła dodatnia, pani Kamila zobowiązana jest wykazać dodatnią różnicę kursową, tj. pozostały przychód, w formie dowodu wewnętrznego w kolumnie 8 KPiR.

Rozliczanie różnic kursowych – otrzymanie płatności w walucie obcej

W sytuacji gdy podatnik wystawił fakturę w walucie polskiej, może on przyjąć płatność w walucie krajowej bądź w walucie obcej – przepisy tego nie zabraniają. Natomiast jeśli rzeczywiście płatność zostanie otrzymana w walucie obcej do faktury wystawionej w PLN, to z tego tytułu nie powstaną różnice kursowe. Zgodnie z art. 24c ustawy o PIT, aby powstała różnica kursowa, kwota przychodu należnego powinna być bowiem wyrażona na dokumencie sprzedaży w walucie obcej.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna między innymi Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 30 maja 2019 roku, 0111-KDIB1-1.4010.122.2019.2.BSA, w której można przeczytać, że:

„(...) Odnosząc się zatem do powstania tzw. różnic kursowych transakcyjnych, wskazać należy, że różnice te powstają wyłącznie w przypadku wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 i mają zastosowanie do ustalania różnic od przychodów należnych i otrzymanych w walutach obcych oraz kosztów poniesionych i zapłaconych w walutach obcych. Skoro zatem z wniosku wynika, że w ramach transakcji (z ukraińską firmą) strony mają ustalić jej wartość w kontrakcie w polskich złotych, udokumentować fakturą także wyrażoną w polskich złotych, jednak płatność zostanie dokonana w euro na rachunek walutowy Spółki, to oznacza, że dla tych transakcji nie powstaną podatkowe różnice kursowe, o których mowa w ww. przepisach, bowiem transakcje zostaną zawarte w walucie polskiej, a nie w walucie obcej”.

Podobnie stanowisko określone zostało również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 lipca 2015 roku, IPTPB3/4510-136/15-2/K.

Przykład 2.

Pan Robert dokonał sprzedaży towarów na kwotę 5000 zł netto. 28 stycznia 2020 roku wystawił fakturę sprzedaży w polskich złotych. Nabywca uregulował zobowiązanie w walucie obcej, przelewając kontrahentowi kwotę 1171,54 euro. W związku z tym, że faktura wystawiona jest w PLN, nie powstaną różnice kursowe, mimo iż otrzymana kwota w euro po przeliczeniu na PLN jest wyższa od tej ujętej w przychodach. Pan Robert powinien natomiast z tego tytułu przeliczyć różnice kursowe od środków własnych.

[alert-info]Różnice kursowe nie powstaną, jeśli faktura w PLN opłacona została w innej walucie. Mogą natomiast powstać z tego tytułu różnice kursowe od własnych środków pieniężnych na rachunku. Więcej w temacie różnic kursowych od własnych środków można znaleźć w artykule: Różnice kursowe od środków własnych – warto wiedzieć.[/alert-info]

#banner-35049#

Automatyczne rozliczanie różnic kursowych w wfirma.pl

Funkcja automatycznego wyliczania i księgowania różnic kursowych w systemie wfirma.pl pozwala na zaoszczędzenie czasu na ich ręczne wyliczanie oraz uniknięcie błędów z tym związanych, bowiem system na podstawie wprowadzonych danych automatycznie zaciąga prawidłowe kursy przeliczeniowe. Opcja jest dostępna dla użytkowników, którzy prowadzą konto w formie opodatkowania – skala podatkowa.

Aby skorzystać z funkcji, należy ją włączyć w ustawieniach konta. W tym celu trzeba przejść do zakładki USTAWIENIA » PODATKI » FUNKCJE KSIĘGOWE i zaznaczyć opcję WYLICZANIE RÓŻNIC KURSOWYCH.

Rozliczanie różnic kursowych

Po włączeniu opcji w trakcie wystawiania faktury sprzedaży w walucie obcej schematem: PRZYCHODY » SPRZEDAŻ » WYSTAW » FAKTURĘ (walutę ustawia się w podzakładce ZAAWANSOWANE) po uzupełnieniu wartości zapłaconej przez nabywcę lub oznaczeniu opcji ZAPŁACONO pojawi się dodatkowa opcja WPŁATA NA RACHUNEK. Kolejno należy wybrać rodzaj rachunku bankowego, na który wpłynęła zapłata – na rachunek walutowy czy w PLN. Na tej podstawie system prawidłowo wyliczy różnicę kursową.

rozliczanie różnic kursowych

Jeśli płatność miała miejsce po wystawieniu faktury, jej rozliczenie odbywa się schematem: PRZYCHODY » SPRZEDAŻ i wówczas należy zaznaczyć fakturę sprzedaży i skorzystać z opcji ROZLICZ » ROZLICZ PŁATNOŚĆ. W oknie, które się pojawi, należy określić, czy zapłata nastąpiła na rachunek walutowy czy w PLN. Analogicznie system wyliczy na tej podstawie różnicę kursową.

rozliczanie różnic kursowych

Aby zaksięgować różnicę kursową automatycznie, wystarczy przejść do zakładki: START » RÓŻNICE KURSOWE » OD PRZYCHODÓW i zaznaczyć tam automatycznie wyliczoną różnicę kursową, korzystając z opcji WYSTAW DW.

rozliczanie różnic kursowych

Automatycznie wygenerowany dowód wewnętrzny dotyczący różnicy kursowej zostanie ujęty w kolumnie 8 „pozostałe przychody” (jeśli różnica jest dodatnia) lub kolumnie 13 „pozostałe wydatki” (jeśli różnica jest ujemna) w KPiR w zakładce: EWIDENCJE » KPiR.

rozliczanie różnic kursowych

Więcej w temacie funkcji automatycznego rozliczania różnic kursowych w systemie wfirma.pl można znaleźć w artykule: Różnice kursowe – automatyczne księgowanie.

#polecamy#

#banner-42615#

Question 14

Od 1 sierpnia 2020 roku zatrudniłam pracownika na umowę o pracę ze stawką 3500 zł brutto miesięcznie. Pracownik już w pierwszym miesiącu pracy udał się na 2 dni urlopu wypoczynkowego. Czy powinnam na liście płac za styczeń wykazać oprócz wynagrodzenia zasadniczego również wynagrodzenie urlopowe, jeśli w styczniu pracownik pracował w godzinach nocnych, w sumie 8 godzin i otrzymał dodatek za pracę w tych godzinach? Czy naliczamy wynagrodzenie urlopowe w miesiącu podjęcia pracy?

Accepted Answer

Za wykorzystany urlop przysługuje pracownikowi wynagrodzenie urlopowe. Obliczane jest przy pomocy średniej liczonej ze składników zmiennych wchodzących w skład jego wynagrodzenia z 3 lub 12 ostatnich miesięcy. Inaczej jest w przypadku, gdy urlop zostaje wykorzystany zaraz po rozpoczęciu pracy i pracownik nie otrzymał jeszcze żadnych wypłat.

Wynagrodzenie urlopowe na liście płac

Jeżeli pracownikowi przysługują wyłącznie stałe składniki wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy o pracę, to za czas urlopu wypłacane jest wynagrodzenie w stałej kwocie, takie jakie otrzymałby za pracę w miesiącu bez korzystania z urlopu. W praktyce nie ma konieczności w takich przypadkach wykazywania go jako odrębny składnik na liście płac. Inaczej jednak ma się sprawa, gdy w skład wynagrodzenia pracownika zaliczają się składniki zmienne. Zmienne składniki wynagrodzenia i takie przysługujące za okresy nie dłuższe niż jeden miesiąc, w tym m.in. premia miesięczna w różnej wysokości, dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych czy omawiane w naszym przykładzie dodatki za pracę w porze nocnej, uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego w postaci średniej z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu. W przypadkach znacznego wahania wysokości wynagrodzenia okres ten może być przedłużony do dwunastu miesięcy.

Wynagrodzenie urlopowe w miesiącu podjęcia pracy

W myśl § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. nr 2, poz. 14 z późn. zm.), jeżeli pracownik przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego otrzymał wynagrodzenie wchodzące do podstawy za okres krótszy niż 3 miesiące, a w omawianym przypadku nie otrzymał żadnego, ponieważ udał się na urlop w miesiącu podjęcia pracy, podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres faktycznie przepracowany. Przepis ten, określając rodzaj wynagrodzenia przyjmowanego do podstawy, stanowi o jego wypłaceniu. W związku z powyższym na liście płac należy wykazać wynagrodzenie urlopowe. Jak powinno wyglądać wyliczenie wynagrodzenia urlopowego w omawianym przypadku?

Płaca zasadnicza: 3500,00 zł brutto
Dodatek za pracę w porze nocnej w sierpniu: 8 h x 3,25 zł = 26 zł
Wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy (16 h):

Dodatek za pracę w porze nocnej należy podzielić przez liczbę faktycznie przepracowanych godzin w sierpniu: 26 zł / 144 h = 0,18 zł
Następnie wynik należy pomnożyć przez liczbę godzin wykorzystanego urlopu, uzyskując tym samym kwotę wynagrodzenia urlopowego: 0,18 zł x 16 h = 2,88 zł

W pierwszym miesiącu pracownik powinien otrzymać wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy naliczone zarówno na podstawie składników stałych jak i zmiennych. Wtedy zmienne składniki przyjmuje się z miesiąca, w którym podjęto pracę.

#polecamy##banner-41985#

Question 15

Z uwagi na stłuczkę samochodu osobowego otrzymałem od ubezpieczyciela sprawcy wypadku odszkodowanie. Czy odszkodowanie podlega VAT i czy stanowi przychód podatkowy? Jak zaksięgować otrzymanie odszkodowania w systemie wfirma.pl?

Accepted Answer

Otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie niewątpliwie stanowi po stronie otrzymującego przysporzenie majątkowe, nawet jeśli wypłacone jest w formie bezgotówkowej.

Odszkodowanie – czy stanowi przychód?

Przepisy przewidują zwolnienia z opodatkowania wartości otrzymanych odszkodowań z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, za wyjątkiem odszkodowań dotyczących składników majątku – samochodów osobowych. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej. Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że wartość otrzymanego odszkodowania będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym – jest ona jednak zależna od tego, czy podatnik podlegał ubezpieczeniu AC i OC w stosunku do pojazdu firmowego, który uległ kolizji.

W przypadku gdy pojazd posiada ubezpieczenie AC i OC, wartość otrzymanego odszkodowania w całości będzie stanowiła przychód podatkowy. Tym samym podatnik ma możliwość ujęcia w kosztach wydatków związanych z naprawą pojazdu na podstawie faktury zakupu oraz skorzystać z odliczenia VAT (jeśli pojazd służy działalności opodatkowanej).

[alert-info]Podatnicy, którzy prowadzą KPiR, przychód z tytułu uzyskanego odszkodowania ujmują w kolumnie 8 KPiR – pozostałe przychody, natomiast podatnicy opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychód z tytułu odszkodowania opodatkowują stawką ryczałtu 8,5%.[/alert-info]

Inna sytuacja ma miejsce w przypadku, gdy pojazd firmowy posiada jedynie ubezpieczenie obowiązkowe OC – wówczas przychodem podlegającym opodatkowaniu jest różnica pomiędzy wartością otrzymanego odszkodowania a kosztami jego naprawy.

Czy odszkodowanie podlega VAT?

#zobacztez#Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają głównie czynności związane z prowadzoną działalnością gospodarczą: świadczenie usług czy dostawa towarów. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak można zauważyć, wśród wymienionych czynności nie wskazano wartości przyznanego odszkodowania, nawet jeśli podatnik, któremu zostało ono przyznane, prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną. Otrzymane odszkodowanie nie podlega zatem pod VAT.

#banner-35049#

Księgowanie otrzymanego odszkodowania w systemie wfirma.pl

Podatnicy korzystający z systemu wfirma.pl mogą w łatwy i szybki sposób zaksięgować przychód z tytułu uzyskanego odszkodowania. Księgowania dokonać należy na podstawie otrzymanej decyzji od ubezpieczyciela poprzez zakładkę PRZYCHODY » INNE PRZYCHODY » DODAJ INNY PRZYCHÓD » POZOSTAŁE PRZYCHODY (DW), gdzie należy uzupełnić dane: DATĘ WYSTAWIENIA, NAZWĘ PRZYCHODU oraz kwotę odszkodowania. Tak ujęty przychód zostanie wykazany w KPiR w kolumnie 8 – pozostałe przychody.

Czy odszkodowanie podlega VAT - rozliczenie wfirma.pl

Szczegółowe informacje na temat księgowania naprawy powypadkowej w systemie wyjaśnia artykuł: Powypadkowa naprawa samochodu osobowego – rozliczenie kosztów i otrzymanego odszkodowania.

#polecamy#

#banner-42621#

Question 16

Pracownik był zatrudniony w naszej firmie do 31 lipca 2020 r. Od 1 września 2020 były pracownik po raz drugi podejmuje u nas zatrudnienie. Czy należy ponownie  przeprowadzić dla niego szkolenie BHP?

Accepted Answer

BHP to obowiązek pracodawcy

Pracodawca musi wywiązywać się z wielu obowiązków względem pracowników. Jednym z nich jest zapewnienie odpowiedniego stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w firmie. Zgodnie z artykułem 207 §2 Kodeksu pracy pracodawca jest bowiem obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Do obowiązków pracodawcy w tym zakresie należy:

zapewnienie przestrzegania w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy poprzez wydawanie poleceń usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolowanie wykonania tych poleceń;
reagowanie na bieżące potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy;
zapewnienie rozwoju spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym, uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy;
uwzględnianie ochrony zdrowia młodocianych, pracownic w ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowników niepełnosprawnych w ramach podejmowanych działań profilaktycznych;
zapewnienie wykonania nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy;
zapewnienie wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.

[alert-info]Koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników.[/alert-info]

Pracodawca powinien ponadto przekazywać pracownikom informacje o zagrożeniach dla zdrowia i życia występujących w zakładzie pracy na poszczególnych stanowiskach i przy wykonywanych pracach, w tym o zasadach postępowania w przypadku awarii i innych sytuacji zagrażających zdrowiu i życiu pracowników. #zobacztez#

Szkolenie BHP

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikowi przeszkolenie w zakresie BHP przed dopuszczeniem go do pracy i jest to tzw. wstępne szkolenie BHP. Szkolenie, które odbywa się już w trakcie zatrudnienia, to z kolei szkolenie BHP okresowe.

Szkolenie wstępne

Szkolenie wstępne BHP jest przeprowadzane w formie instruktażu według programów opracowanych dla poszczególnych grup stanowisk i obejmuje:

szkolenie wstępne ogólne, zwane instruktażem ogólnym;
szkolenie wstępne na stanowisku pracy, zwane instruktażem stanowiskowym.

Instruktaż ogólny powinien zapewnić uczestnikom szkolenia zapoznanie się z podstawowymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy zawartymi w Kodeksie pracy, w układach zbiorowych pracy lub w regulaminach pracy, z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi w danej firmie, a także z zasadami udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku.

Instruktaż stanowiskowy powinien zapewnić uczestnikom szkolenia zapoznanie się z czynnikami środowiska pracy występującymi na ich stanowiskach pracy i ryzykiem zawodowym związanym z wykonywaną pracą, ze sposobami ochrony przed zagrożeniami, jakie mogą powodować te czynniki, oraz z metodami bezpiecznego wykonywania pracy na tych stanowiskach.

Szkolenie okresowe

Szkolenie okresowe ma na celu aktualizację i ugruntowanie wiedzy i umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zaznajomienie uczestników szkolenia z nowymi rozwiązaniami techniczno-organizacyjnymi w tym zakresie. Szkolenia okresowe i ich częstotliwość są zależne od zajmowanego stanowiska pracy. Najczęściej powinny się one odbywać u pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, którzy są obciążeni dużym ryzykiem wypadkowym. Ci powinni mianowicie uczestniczyć w szkoleniu nie rzadziej niż co 3 lata, a w niektórych przypadkach nawet co roku. Pracodawcy oraz inne osoby kierujące pracownikami, w szczególności kierownicy, mistrzowie i brygadziści powinni z kolei odbywać szkolenie nie rzadziej niż raz na 5 lat. Tak samo jest z pracownikami inżynieryjno-technicznymi, w tym projektantami, konstruktorami maszyn i innych urządzeń technicznych – także ta grupa powinna co 5 lat wykonywać szkolenia BHP.[alert-info]Szkolenie okresowe pracownika nie jest wymagane w przypadku pracownika na stanowisku administracyjno-biurowym, gdy rodzaj przeważającej działalności pracodawcy znajduje się w grupie działalności, dla której ustalono nie wyższą niż trzecia kategorię ryzyka. [/alert-info]

Szkolenia BHP zarówno wstępne, jak i okresowe powinny odbywać w czasie pracy i na koszt pracodawcy. Pracownik po szkoleniu BHP jest obowiązany potwierdzić na piśmie zapoznanie się z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.#banner-42351#

Pracodawca zatrudniający więcej niż 100 pracowników ma obowiązek utworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy, zwanej dalej służbą BHP, pełniącej funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca zatrudniający do 100 pracowników może natomiast powierzyć wykonywanie zadań służby BHP, pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy. Pracodawca posiadający ukończone szkolenie niezbędne do wykonywania zadań służby BHP może sam wykonywać zadania tej służby, jeżeli:

zatrudnia do 10 pracowników albo
zatrudnia do 20 pracowników i jest zakwalifikowany do grupy działalności, dla której ustalono nie wyższą niż trzecia kategorię ryzyka w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Powrót do pracy a szkolenie BHP

Szkolenie BHP pracownika przed dopuszczeniem do pracy nie jest wymagane jedynie w sytuacji, gdy podejmuje on pracę na tym samym stanowisku, które zajmował u danego pracodawcy bezpośrednio przed nawiązaniem z tym pracodawcą kolejnej umowy o pracę. Zasadniczo jest to kolejny dzień po ustaniu poprzedniego zatrudnienia lub pierwszy dzień po ewentualnej przerwie świątecznej czy wynikającej z dni wolnych od pracy.

Przykład 1

Pani Anna była zatrudniona jako sekretarka do 5 września 2019 r., następnie nastąpiła przerwa w zatrudnieniu i pani Anna została ponownie zatrudniona 12 października 2019 r. na tym samym stanowisku. Choć pani Anna powróciła na to samo stanowisko, podjęcie zatrudnienia u tego samego pracodawcy nastąpiło po ponad miesięcznej przerwie i w tej sytuacji szkolenie wstępne BHP jest wymagane.

Nawet jednodniowa przerwa w zatrudnieniu powoduje, że ponowne nawiązanie stosunku pracy z tym samym pracownikiem obliguje pracodawcę do przeprowadzenia nowego wstępnego szkolenia BHP. Co do zasady nie jest konieczne okresowe przeszkolenie pracownika z zakresu BHP, jeśli nastąpiła przerwa w zatrudnieniu, ważne jest jednak, aby pracownik był przyjmowany na to samo stanowisko oraz by posiadał ważne szkolenie okresowe.#polecamy##banner-42354#

Question 17

Czy można przerwać amortyzację na okres zwolnienia, w którym nie osiągam żadnych przychodów, a następnie do niej wrócić? Czy amortyzacja biegnie swoim nieprzerwanym tokiem, a ewentualnie można nie uwzględniać jej tylko w KUP? Czy możliwe jest zawieszenie amortyzacji na określony czas?

Accepted Answer

Amortyzacja to stopniowe zużywanie się składnika majątku w czasie. Wartość środka trwałego rozkładana jest na określony okres amortyzacji i księgowana w formie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ustalonym planem amortyzacji. Odpisy amortyzacyjne księgowane są w kosztach uzyskania przychodu, a co za tym idzie – pomniejszają dochód do opodatkowania.

Jakie składniki majątku podlegają amortyzacji?

Co do zasady amortyzacji podlegają:

środki trwałe,
wartości niematerialne i prawne.

Kwestie amortyzacji środków trwałych reguluje art. 22a ustawy o PIT, zgodnie z którym amortyzacji podlegają:

budowle,
budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty, które muszą spełniać łącznie poniższe założenia:
- być własnością lub współwłasnością podatnika,
- zostać nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
- być kompletne i nadające się do wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
- planowany okres ich używania w działalności będzie dłuższy niż rok.

[alert-info]Zgodnie z art. 22d ustawy o PIT, jeżeli wartość początkowa środka trwałego nie przekracza 10 000 zł, wówczas nie ma konieczności dokonywania amortyzacji. Jego wartość może w całości stanowić koszt uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania, o czym więcej w artykule: Składnik majątku o wartości 10 000 zł – środek trwały czy wydatek?[/alert-info]

W związku z powyższym amortyzacji w czasie będą poddawane jedynie składniki majątku spełniające definicję środka trwałego o wartości powyżej 10 000 zł (netto u czynnego podatnika VAT, brutto w zwolnionego). Amortyzacji dokonuje się zgodnie z wybraną metodą amortyzacji, wśród których można wyróżnić:

metodę jednorazową,
metodę liniową,
metodę indywidualną,
metodę degresywną,
metodę naturalną.

[alert-info]Metoda jednorazowa charakteryzuje się tym, że cała wartość środka trwałego ujmowana jest w całości jednym odpisem amortyzacyjnym w miesiącu przyjęcia środka trwałego do używania. Natomiast w przypadku pozostałych metod wartość środka trwałego jest rozłożona w czasie.[/alert-info]

#zobacztez#

Oprócz metody amortyzacji konieczne jest ustalenie właściwej stawki amortyzacji, czyli procentowego zużycia środka trwałego w skali roku w stosunku do jego wartości początkowej. Maksymalne stawki amortyzacji dla poszczególnych grup składników majątku określa KŚT (Klasyfikacja Środków Trwałych).

Amortyzację w czasie należy rozpocząć od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a zakończyć w momencie zrównania wartości dokonanych odpisów amortyzacyjnych z jego wartością początkową.

Kiedy możliwe jest zawieszenie amortyzacji?

Zgodnie z ogólną zasadą rozpoczęta amortyzacja środka trwałego powinna być kontynuowana aż do jej zakończenia według obowiązującego planu amortyzacji.

Przepisy nie określają jednoznacznie, kiedy amortyzacja może zostać przerwana. Przyjmuje się jednak, że może to nastąpić wyłącznie w ściśle w określonych sytuacjach. Należą do nich:

zawieszenie działalności gospodarczej,
zaprzestanie wykorzystania środków trwałych w związku z przeniesieniem ich do innego obiektu,
czasowe zaprzestanie wykorzystania środków trwałych,
zaprzestanie produkcji,
zbycie środka trwałego.

W przypadku wystąpienia w danym miesiącu jednej z wymienionych okoliczności zawieszenie amortyzacji lub jej całkowite zaprzestanie odbędzie się dopiero od miesiąca kolejnego.

Przedsiębiorca może na określony czas zaprzestać amortyzacji środka trwałego, gdy nie osiąga przychodów, jedynie wówczas, jeżeli zawiesi działalność lub czasowo zaprzestanie używania składnika majątku w działalności – np. w przypadku prowadzenia działalności sezonowej. W innej sytuacji nie wystąpią podstawy do czasowego zawieszenia amortyzacji.

Obniżenie stawki amortyzacyjnej

Innym sposobem na zmniejszenie wartości miesięcznych odpisów amortyzacyjnych i wydłużenie okresu amortyzacji środka trwałego jest obniżenie stawki amortyzacyjnej. Klasyfikacja Środków trwałych (KŚT) określa jedynie maksymalne stawki amortyzacji. Podatnik ma prawo do ich obniżenia, ale w ściśle określonym czasie, który reguluje art. 22i ust. 5 ustawy o PIT, bowiem jest to możliwe począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego. Zatem możliwa jest zmiana stawki dla nowo wprowadzonego środka trwałego, jak i dla składnika majątku w trakcie trwania amortyzacji. Dodatkowym warunkiem jest stosowanie liniowej metody amortyzacji.

Co prawda zmiany stawki amortyzacji nie można realizować w dowolnym okresie, nie zostało jednak zdefiniowane, z jaką częstotliwością – przyjmuje się zatem, że można tego dokonać nawet kilkukrotnie. Nie ma również wytycznych co do poziomu, jaki może ulec obniżeniu. W związku z tym przyjmuje się, że istnieje możliwość obniżenia stawki amortyzacji nawet do wysokości 0%, co spowoduje, że wysokość odpisów amortyzacyjnych w roku, w którym zastosowano tę stawkę, będzie wynosiła 0 zł.[alert-info]Wybraną stawkę amortyzacji należy stosować konsekwentnie przez cały rok podatkowy.[/alert-info]Takie stanowisko potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 maja 2020 roku, 0111-KDIB1-1.4010.102.2020.1.DK:

„Tym samym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: Wnioskodawca będzie mógł obniżyć stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych (w tym również 0%), począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego”.

#banner-35049#

Biorąc pod uwagę powyższe, nie jest możliwe zawieszenie amortyzacji w przypadku, gdy nie zawieszono działalności, a środek trwały jest w dalszym ciągu użytkowany w prowadzonej działalności. Chwilowy brak osiąganych przychodów nie stanowi podstawy do czasowego zaprzestania amortyzacji. Rozwiązaniem w tej sytuacji może być obniżenie stawki amortyzacyjnej środka trwałego do wysokości 0%, przez co odpisy amortyzacyjne będą wynosiły 0 zł. Należy mieć jednak na uwadze, że zmiany stawki amortyzacji można dokonać dopiero począwszy od kolejnego roku podatkowego, a wybraną stawkę amortyzacji należy stosować konsekwentnie przez cały rok podatkowy.

#polecamy#

#banner-42504#

Question 18

Prowadzę kancelarię prawną, jednemu z prawników wypowiedziałem umowę o pracę. Ma on trzymiesięczny okres wypowiedzenia. Nie chciałbym, by w okresie wypowiedzenia przychodził do pracy z uwagi na poufność informacji i obawy przed ich wyciekiem. Czy w takiej sytuacji wypłacone wynagrodzenie pracownika, który w okresie wypowiedzenia nie świadczy pracy, może stanowić koszt?

Accepted Answer

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów z danego źródła.[alert-info]Art. § 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof)
„Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”.[/alert-info]

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:#zobacztez#

pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów;
być właściwie udokumentowany.

Art. 23 updof określa wprost, które z poniesionych wydatków nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. W kontekście zatrudnianych pracowników należą do nich:

składki na ubezpieczenia ZUS (społeczne oraz FP), Fundusz Solidarnościowy i inne fundusze celowe – od nagród i premii wypłaconych pracownikom w gotówce lub papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
nieopłacone w ZUS ww. składki z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6bb, w części finansowanej przez płatnika składek;
wpłaty dokonywane na poczet PPK (pracowniczych planów kapitałowych) od nagród i premii wypłaconych pracownikowi z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
niedokonane wpłaty na poczet PPK w części finansowanej przez podmiot zatrudniający z zastrzeżeniem ww. punktu;
wydatki poniesione przez pracodawcę na poczet działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS, jednak kosztem uzyskania przychodów są już świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z regulaminem ZFŚS oraz koszty zawarte w art. 22 updof;
koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części opłaconej z puli środków ZFŚS;
diety pracownicze z tytułu odbytych podróży służbowych w części przekraczającej wysokość diet ustalonych odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra;
niewypłacone, niedokonane lub niepostawione do dyspozycji wpłaty, świadczenia oraz inne należności z tytułów:

określonych w art. 12, 13 i 18 updof,
odbywania praktyk absolwenckich,
odbywania stażu uczniowskiego

zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy z zastrzeżeniem art. 22;
należne, wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji wypłaty, świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych art. 12 oraz 13 (pkt. 2, 5, 7, 8, 9) cudzoziemcowi, który w okresie pracy lub wykonywania osobiście działalności na terytorium naszego kraju nie posiadał ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej; sytuacja ta odnosi się również do opłacanych składek oraz zasiłków z ubezpieczenia społecznego wypłacanych oraz finansowanych temu cudzoziemcowi przez zakład pracy;
składki opłacane przez pracodawcę z tytułu podpisania/odnowienia umów ubezpieczenia na rzecz pracowników. Wyjątek stanowią te dotyczące ryzyka, o których mowa w ustawie o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymywania świadczeń nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto/odnowiono, wyklucza:

wypłatę sumy będącej wartością odstąpienia od umowy,
opcję zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
wypłaty z tytułu dożycia do wieku określonego w zapisach umowy.

#banner-42726#

Zwolnienie ze świadczenia usług w trakcie okresu wypowiedzenia

Zgodnie z zapisami Kodeksu pracy w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. [alert-info]Art. 36² Kodeksu pracy
„W związku z wypowiedzeniem umowy o pracę pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. W okresie tego zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia”.[/alert-info]

Zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy wiąże się z przyznaniem mu wynagrodzenia za ten czas. Pensja za okres zwolnienia ustalana jest jak za urlop wypoczynkowy.

Koszty uzyskania przychodu a wynagrodzenie pracownika zwolnionego ze świadczenia usług

Osoba korzystająca ze zwolnienia z wykonywania pracy w świetle obowiązujących przepisów nadal pozostaje pracownikiem. W opisanej w pytaniu sytuacji zwolnienie pracownika ze świadczenia pracy stosowane jest z uwagi na ochronę informacji i z obawy przed wyciekiem danych. Wydatki służące zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodu w tym przypadku jak najbardziej mogą stanowić koszt podatkowy.

Również organy podatkowe potwierdzają, iż w takiej sytuacji można zaliczyć do kosztów wydatki związane z wypłatą wynagrodzenia pracownika, który w okresie wypowiedzenia nie świadczy pracy. Potwierdził to m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 28 czerwca 2013 roku, IPPB5/423-254/13-2/AS, w której można przeczytać:
„[…] przedmiotowe wydatki Spółki na wynagrodzenia wypłacane w okresie wypowiedzenia umowy o pracę w sytuacji, gdy pracownik jest w tym okresie zwolniony z obowiązku świadczenia pracy co do zasady nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1, a przywołane powyżej przepisy determinują moment zaliczenia wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów."

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa, należy zatem stwierdzić, że wypłacone wynagrodzenie pracownika lub pozostawione do dyspozycji pracownika, za okres wypowiedzenia umowy o pracę, w sytuacji gdy pracownik jest w tym okresie zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, można uznać za koszt uzyskania przychodu w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przykład 1.

Pracownik w okresie 3-miesięcznego wypowiedzenia został zwolniony ze świadczenia pracy. Za wyżej wymieniony okres pracownik otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze scharakteryzowane zapisami w umowie o pracę. Dodatkowo pracownikowi została wypłacona premia w formie gotówkowej z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W tym wypadku pracodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wynagrodzenie pracownika wraz z premią.

Podsumowując nie ma przeszkód, by wynagrodzenie wypłacone pracownikowi, który w okresie wypowiedzenia nie świadczy pracy, mogło stanowić koszt podatkowy. Wydatek taki jest bowiem związany z prowadzeniem działalności i służy zachowaniu oraz zabezpieczeniu przychodów.#polecamy#

#banner-42729#

Question 19

Od kwietnia zatrudniam pracownika na podstawie umowy o pracę. Myślałam, że w związku z tym, że poniosłam stratę, nie będę musiała opłacać podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłaconego tej osobie. Proszę o pomoc – czy faktycznie pomimo straty muszę zapłacić zaliczkę na PIT-4R?

Accepted Answer

Pracodawca ma obowiązek opłacać za swojego pracownika zaliczki na podatek pobrane z wynagrodzenia. Nie ma tu znaczenia, czy zakład pracy poniósł w danym miesiącu stratę, czy osiągnął dochód. Zaliczka na PIT-4R zależna jest bowiem od dochodów uzyskanych przez osobę zatrudnioną.

Obowiązek poboru podatku z wynagrodzenia pracownika

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof) pracodawca zobligowany jest do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od dochodu osiągniętego przez pracownika.

[alert-info]Art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.[/alert-info]#zobacztez#

Zaliczka na PIT-4R pobierana jest nie tylko od wynagrodzenia osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, ale także od wynagrodzeń tych osób, z którymi podpisano:

umowę o dzieło,
umowę-zlecenie,
kontrakt menadżerski,
umowę o naukę zawodu/przyuczenie do zawodu,
praktyki absolwenckie.

Ponadto podatek taki pobiera się od wypłat tzw. organów zarządzających – chodzi o wynagrodzenia wspólników spółki. Tu dodatkowo warto zwrócić uwagę, że wyliczenie podatku na zasadach ogólnych nie obejmuje:

umów cywilnoprawnych zawartych na kwotę do 200 zł brutto, od której pobiera się zryczałtowany podatek w wysokości 17% lub 32%. Tu wyłącza się umowy z wynagrodzeniem określonym wg stawki za wykonaną jednostkę – w tym przypadku niezależnie od ostatecznej kwoty konieczne jest pobranie zaliczki na PIT-4R;
umów cywilnoprawnych zawartych z cudzoziemcami nieposiadającymi certyfikatu rezydencji (niezależnie od kwoty wynagrodzenia) – tu wylicza się podatek zryczałtowany w wysokości 20%.

W powyższych przypadkach zaliczka na zryczałtowany podatek wykazywana jest w deklaracji PIT-8AR.

Jak wyliczyć zaliczkę na PIT-4R od wynagrodzenia pracownika?

Aby obliczyć zaliczkę na podatek PIT-4R, konieczna jest znajomość stawek skali podatkowej. Są one określone w art. 32 ust. 1 updof.

[alert-info]Art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:
1) za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy nie przekroczył kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2) za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali;
3) za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.[/alert-info]

We wspomnianym ust. 1b mowa o obliczaniu zaliczek wg stawki 17% dla pracownika, który złoży oświadczenie o rozliczeniu się wspólnie z małżonkiem.

Wyliczenie zaliczki na podatek dochodowy pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę można rozpisać w dwóch krokach:

ustala się podstawę opodatkowania – przychód brutto pomniejszony o składki społeczne oraz koszty uzyskania przychodu w wysokości 250 zł lub 300 zł. Wynik zaokrągla się do pełnych złotych;
podstawę opodatkowania mnoży się przez odpowiednią stawkę podatku, a następnie odejmuje się od niej kwotę zmniejszającą podatek (43,76 zł) oraz składkę zdrowotną podlegającą odliczeniu (7,75% podstawy wymiaru tej składki). Wynik końcowy zaokrągla się do pełnych złotych.

Przykład 1.

Pan Marek otrzymuje stałe wynagrodzenie w wysokości 5000 zł. Jego miejsce zamieszkania znajduje się w innej miejscowości niż zakład pracy. Ile wyniesie zaliczka na podatek od wynagrodzenia pana Marka wyliczona wg stawki 17%?

Dane do wyliczenia:
składki społeczne: 5000 zł × 13,71% = 685,50 zł;
koszty uzyskania przychodu: 300 zł;
składka zdrowotna do odliczenia: 4314,50 × 7,75% = 334,37 zł;
ulga podatkowa: 43,76 zł.
Wyliczenie zaliczki na PIT-4R:
5000 zł − 685,50 zł − 300 zł = 4014,50 zł ~ 4015 zł;
4015 zł × 17% − 43,76 zł − 334,37 zł = 304,42 zł ~ 304 zł.

#banner-42537#

Gdzie i w jakim terminie wpłacić zaliczkę na PIT-4R za pracownika?

Od stycznia 2020 r. każdy podatnik dokonuje wpłaty podatków na indywidualny mikrorachunek podatkowy. Tu należy jednak zaznaczyć, że zaliczki od wynagrodzeń pracowników podlegają wpłacie na mikrorachunek pracodawcy. Jest to ten sam rachunek, na jaki przelewane są środki należne za podatek dochodowy wyliczony z działalności czy podatek VAT. Pracownik może dokonać wpłat na swój indywidualny mikrorachunek podatkowy np. wtedy, gdy wyjdzie mu niedopłata podatku w jego zeznaniu rocznym.

Ważne jest terminowe regulowanie zobowiązań wobec fiskusa. W przypadku podatku za pracownika termin płatności zaliczek przypada na 20. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek został pobrany. Jeżeli 20. dzień miesiąca przypada na dzień wolny od pracy (sobota, niedziela, święto), wówczas termin przesuwa się na kolejny (następujący po tej dacie) dzień roboczy. Nie ma tu możliwości wybrania opłacania zaliczek na PIT-4R kwartalnie, tak jak w przypadku podatku dochodowego z działalności.

Przykład 2.

Pracodawca wypłaca wynagrodzenia z przesunięciem, czyli na 10. dzień miesiąca następujący po miesiącu, za jaki wynagrodzenie jest należne. Wynagrodzenie pracownika za kwiecień zostało wypłacone 10 maja. Podatek od wynagrodzenia zostanie pobrany w maju, zatem jego wpłaty należy dokonać do 22 czerwca (20 czerwca przypada w sobotę).

Podatek dochodowy wykazywany w rocznej deklaracji PIT-4R opłaca pracodawca jako płatnik, za swojego pracownika (podatnika). Należy go obliczyć i pobrać z pensji pracownika. Wyliczony podatek jest częścią składową kwoty brutto wynagrodzenia pracownika. Stanowi ona w pełni koszt uzyskania przychodu w firmie.

Nieterminowa wpłata zaliczki na podatek za pracownika może spowodować konieczność naliczenia odsetek, które będą wymagane, jeśli ich kwota przekroczy 8,70 zł.

Wykazanie zaliczek okresowych w deklaracji PIT-4R

Płatnicy (pracodawcy) nie mają obowiązku okresowego wykazywania zaliczek w okresowych deklaracjach podatkowych. Pobrany od wynagrodzeń podatek wykazuje się w deklaracji rocznej PIT-4R, którą należy sporządzić i wysłać do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę firmy. Zeznanie to należy złożyć maksymalnie do 31 stycznia za rok poprzedni.

Wyliczenie zaliczki na PIT-4R w systemie płacowym

Ustalenie wysokości podatku za pracownika jest proste, gdy używa się specjalnego oprogramowania do rozliczania płac. Takie rozwiązanie oferuje system wFirma.pl. Zaliczkę na PIT-4R można obliczyć w dwóch kliknięciach. Po sporządzeniu list płac za pracowników wyliczenia podatku dokonuje się w zakładce START » PODATKI » PODATEK ZA PRACOWNIKA, gdzie wybrać należy opcję WYLICZ PODATEK.

Wyliczenie PIT-4

Następnie pojawi się okno z wyborem miesiąca, za który wyliczona ma zostać zaliczka. Po wyborze odpowiedniego okresu pojawi się wpis z wyliczonym podatkiem.

Obliczona zaliczka PIT-4

Wszystkie wyliczone w powyższy sposób zaliczki zostaną automatycznie wykazane w deklaracji PIT-4R, którą następnie można wysłać bezpośrednio do urzędu skarbowego dzięki integracji systemu wFirma.pl z bramką Ministerstwa Finansów.#polecamy##banner-42540#

Question 20

W jaki sposób powinienem zaksięgować koszt transportu wyposażenia wyszczególniony na fakturze VAT? W której kolumnie KPiR powinien się znaleźć taki koszt?

Accepted Answer

W takim przypadku koszt transportu wyposażenia wraz z kosztem wyposażenia ujmuje w kolumnie 13 KPiR - Pozostałe wydatki.

Od 2020 roku podatnicy nie mają obowiązku prowadzenia dodatkowej ewidencji wyposażenia. Oznacza to, że w sytuacji gdy wartość zakupionego składnika majątku nie przekracza kwoty 10.000 zł (netto w przypadku czynnych podatników VAT, brutto w przypadku nievatowców) cała wartość z faktury może zostać ujęta w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w kolumnie 13 KPiR - Pozostałe wydatki.

Jeżeli zakupiony składnik majątku będzie wykorzystywany w działalności dłużej niż 1 rok, jego wartość przekracza 10.000 zł (netto w przypadku czynnych podatników VAT, brutto w przypadku nievatowców) i jest kompletny i zdatny do użytku należy wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i amortyzować w czasie. Pierwszy odpis amortyzacyjny zostanie ujęty w kolumnie 13 KPiR w miesiącu następującym po miesiącu w którym składnik majątku został wprowadzony do firmy.

W sytuacji gdy wartość zakupionego składnika majątku przekracza 10.000 zł (netto w przypadku czynnych podatników VAT, brutto w przypadku nievatowców) ale będzie wykorzystywany w firmie krócej niż 1 rok, nie spełnia definicji środków trwałych i powinien zostać ujęty bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu w kolumnie 13 KPiR ponieważ nie ma podstaw aby wprowadzać go do ewidencji środków trwałych.

#banner-42654#

W celu zaksięgowania w systemie wfirma.pl faktury na której wyszczególniony jest koszt transportu oraz składnik majątku o wartości nieprzekraczającej 10.000 zł (netto w przypadku czynnych podatników VAT, brutto w przypadku nievatowców) należy przejść do zakładki: WYDATKI » KSIĘGOWANIE » DODAJ » FAKTURA VAT / FAKTURA (BEZ VAT) / WYDATEK » INNE WYDATKI ZWIĄZANE Z DZIAŁALNOŚCIĄ GOSPODARCZĄ i wprowadzić wartości z podsumowania faktury.

Koszt transportu wyposażenia jako koszt w KPiR

#polecamy#

#banner-42651#

Zdaniem eksperta

Zainteresują Cię

Wyślij znajomemu odnośnik do tego artykułu