Z roku na rok przedsiębiorcy dokonują coraz większej liczby transakcji z kontrahentami zagranicznymi, stosując w związku z tym rozliczenia w walutach obcych. Wokół tego typu transakcji pojawia się coraz więcej pytań i wątpliwości. Żeby zrobić to zgodnie z literą prawa, należy uwzględnić właściwy kurs walutowy z konkretnego dnia. Z którego jednak dokładnie? W poniższym artykule podpowiadamy, jak prawidłowo rozliczyć tego typu zdarzenia gospodarcze.
Przeliczenia waluty obcej na złotówki
Ogólną regułę związaną z przeliczaniem waluty obcej na złote polskie formułuje art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mówi on, że zarówno przychody, jak i koszty przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
Rozliczenia w walutach obcych - różnice kursowe
Przy tego typu transakcjach często powstają tzw. różnice kursowe, które należy rozliczać według zasad określonych w art. 24c ustawy o PIT. Główną przyczyną ich występowania jest rozbieżność między zastosowanym kursem waluty dla celów podatkowych a kursem waluty zastosowanym w momencie zapłaty zobowiązania, wpływu należności (lub innego tytułu).
Różnice kursowe mogą być dodatnie lub ujemne.
Dodatnie różnice kursowe powstają, gdy: -wartość przychodu wynikająca np. z faktury będzie niższa niż rzeczywiście otrzymana od kontrahenta kwota - wartość poniesionego kosztu będzie wyższa niż rzeczywiście dokonana zapłata | Ujemne różnice kursowe powstają, gdy:
- wartość przychodu wynikająca np. z faktury będzie wyższa niż rzeczywiście otrzymana zapłata - wartość poniesionego kosztu będzie niższa niż rzeczywiście dokonana zapłata |
Rozliczenia w walutach obcych - KPiR
W KPiR nie można zapisać kwoty inaczej niż w złotówkach. Rozliczenia w walutach obcych powodują powstanie różnic kursowych. Różnice kursowe należy odpowiednio ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Dokonuje się tego w następujący sposób:
gdy są to dodatnie różnice kursowe, zwiększają odpowiednio przychody i należy ująć je w kolumnie 8 - pozostałe przychody,
gdy są to ujemne różnice kursowe, zwiększają koszty, wówczas należy zaksięgować je w kolumnie 13 - pozostałe wydatki.
Różnice kursowe należy zaksięgować za pomocą dowodu wewnętrznego. Zaleca się dołączenie do niego wydruku zastosowanego kursu walutowego.
Przykład 1.
5 marca 2015 roku firma X otrzymała fakturę od swojego niemieckiego kontrahenta na kwotę 1500 euro. Zobowiązanie wobec zagranicznego kontrahenta przedsiębiorca opłacił 12 marca ze swojego rachunku bankowego (kurs banku 3,9903 zł).
Kurs euro z dnia 4 marca 2015 roku - 4,1723 zł.
Ogólny schemat ustalania różnic kursowych w przypadku zakupu:
przeliczyć wartość wydatku z faktury po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego moment wystawienia faktury,
przeliczyć wartość zapłaconych należności na złotówki (np. na podstawie wyciągu bankowego) po kursie z dnia, w którym zobowiązanie zostało zapłacone,
od kwoty z punktu pierwszego odjąć kwotę z punktu drugiego.
Postępując wg wzoru:
1500 euro x 4,1723 zł = 6258,45 zł
1500 euro x 3,9903 zł = 5985,45 zł
6258,40 zł - 5985,45 zł = 273,00 zł
Z dokonanych obliczeń wynika, że jest to kwota dodatnia, a więc mamy do czynienia z dodatnimi różnicami kursowymi, które należy ująć w kolumnie 8 KPiR - pozostałe przychody. Podatnik musi też sporządzić dowód wewnętrzny, pod który podepnie kopię faktury zakupu, wyciąg bankowy i tabelę kursu walut.
