Podwyższone koszty uzyskania przychodu - wzór z omówieniem

Pracownik, który zamieszkuje poza miejscowością wykonywania pracy, ponosi dodatkowe koszty związane z dojazdem do miejsca pracy. W takiej sytuacji możliwe jest, by przy wyliczaniu zaliczki na podatek dochodowy zastosować podwyższone koszty uzyskania przychodu.

Koszty uzyskania przychodu pracownika

Przychód osiągany przez pracownika na podstawie umowy o pracę podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wartość podatku naliczana jest od dochodu pomniejszonego o pracownicze koszty uzyskania przychodów. Wartość standardowych kosztów uzyskania przychodu pracownika została określona kwotowo w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

• wynoszą 111,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
• nie mogą przekroczyć łącznie 2002,05 zł za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
• wynoszą 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668,72 zł, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę,
• nie mogą przekroczyć łącznie 2502,56 zł za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Podwyższone koszty uzyskania przychodu - oświadczenie pracownika

Przy wyliczeniu zaliczki na podatek dochodowy stosuje się koszty uzyskania przychodu w wysokości 139,06 zł, tylko jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w przepisie, czyli że miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

W przypadku niezłożenia przez pracownika takiego oświadczenia, podwyższone koszty uzyskania przychodu nie mogą zostać zastosowane przez pracodawcę przy wyliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia tego pracownika.

Podwyższone koszty uzyskania przychodu w miesięcznej wysokości 139,06 zł można zastosować pod warunkiem, że pracownik nie otrzymuje zwrotów kosztów przejazdu do miejsca pracy nieobjęty zwolnieniem od podatku dochodowego.

Rozliczenie faktycznie poniesionych wydatków na dojazd

W przypadku, gdy wydatki z tytułu dojazdów do miejsca pracy przewyższają określony kwotowo limit kosztów uzyskania przychodów pracownika, istnieje możliwość rozliczenia pełnej kwoty faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy. W zeznaniu rocznym koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy w wysokości wydatków faktycznie poniesionych można przyjąć wyłącznie, gdy:

• są one wyższe od wskazanych zryczałtowanych rocznych kosztów uzyskania przychodów,
• podatnik dojeżdżał do zakładu pracy środkiem transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej,
• poniesione koszty dojazdów są udokumentowane imiennymi biletami okresowymi.

Jeżeli podatnik chce w zeznaniu rocznym rozliczyć podwyższone koszty uzyskania przychodu, wyższe niż określone ustawowo, powinien posiadać imienny bilet okresowy, gdyż tylko na jego podstawie może dokonać rozliczenia faktycznie poniesionych kosztów.

Rozliczenie faktycznie poniesionych wydatków na dojazdy do pracy jest niemożliwe, jeżeli pracownik otrzymuje zwrot kosztów, z wyjątkiem gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.