Przepisy podatkowe od 1 stycznia 2016 rok w końcu dają odpowiedź, w jaki sposób ujmować korekty kosztów poprzedniego okresu rozliczeniowego. Sprawdź w naszym artykule, w jaki sposób księgować faktury korygujące koszty!
Faktury korygujące koszty do końca 2015 roku
Do końca 2015 roku przepisy podatkowe nie dawały jednoznacznej odpowiedzi, w jaki sposób ujmować korekty kosztów roku ubiegłego. Dodatkowo sposób interpretacji regulacji prawnych przez organy podatkowe i sądy administracyjne również nie był jednolity.
Organy podatkowe stały na stanowisku, że korekty dotyczące kosztów poniesionych w roku ubiegłym powinny zostać uznane w koszty roku, którego dotyczą. Niezależnie od tego, czy poniesione koszty miały charakter bezpośredni, czy pośredni oraz od przyczyn wystawienia faktur korygujących, korekta kosztów uzyskania przychodów powinna nastąpić w okresie rozliczeniowym, w którym wykazano koszt na fakturze pierwotnej.
Takie stanowisko zajął dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z 8 maja 2012 r. w interpretacji indywidualnej nr IPTPB3/423-70/12-2/MF. Stwierdził, że faktura korygująca nie odnosi się do odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz ściśle związana jest ze zdarzeniem mającym miejsce w przeszłości. Przepisy nie regulowały szczegółowo, w jaki sposób dokonywać korekty kosztów uzyskania przychodów. Bez względu na to, czy poniesiony koszt miał charakter bezpośredni czy pośredni, wystawiona faktura korekta nie wpływała na zmianę momentu powstania kosztu, a jedynie na jego kwotę. Dlatego koszty mające charakter bezpośredni powinny być korygowane w okresie rozliczeniowym ich poniesienia.
Faktury korygujące koszty od 1 stycznia 2016 roku
Na mocy nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 roku, do art. 22 zostały dodane ust. 7c–7f dotyczące sposobu ujmowania faktur korygujących koszty.
Jeżeli korekta kosztu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub oczywistą omyłką, należy jej dokonać w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura. Należy tego dokonać poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w przypadku, gdy w danym okresie przedsiębiorca nie poniósł żadnych kosztów podatkowych lub kwota zmniejszająca (wynikająca z faktury korygującej) jest niższa, należy zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty.
Natomiast jeżeli korekta następuje po likwidacji działalności gospodarczej albo zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną, korektę kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaną fakturą korygującą dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed likwidacją pozarolniczej działalności lub zmianą formy opodatkowania.
Powyższych zasad nie stosuje się do korekty kosztów uzyskania przychodów, jeżeli korekta dotyczy kosztu uzyskania przychodów związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.
Faktury korygujące koszty - podsumowanie zmian
Jeżeli korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub oczywistą omyłką na fakturze pierwotnej, przedsiębiorca w takiej sytuacji ujmuje:
-
korektę zwiększającą koszt - w dacie otrzymania po stronie kosztów,
-
korektę zmniejszającą koszt:
-
gdy wartość kosztów w danym okresie jest równa lub większa od kwoty korekty - wykazuje ją w dacie otrzymania korekty zmniejszającej koszt,
-
gdy nie ma kosztów lub ich wysokość jest niewystarczająca - wykazuje w dacie otrzymania korekty pomniejszającej koszt, a jeśli kwota ta jest niewystarczająca, to pozostała wartość zwiększa przychody.
