Koszty obsługi rachunku walutowego to nieodzowne opłaty pobierane w różnych sytuacjach przez instytucje finansowe udostępniające i prowadzące rachunki walutowe na rzecz firm i osób fizycznych. Przedsiębiorca, który korzysta z rachunku walutowego, powinien wiedzieć, jak wygląda księgowanie kosztów obsługi rachunku walutowego.
Czym jest rachunek walutowy?
Rachunek walutowy dla polskiego podatnika to, najprościej rzecz ujmując, rachunek prowadzony przez uprawnioną instytucję finansową na rzecz uprawnionego/korzystającego podatnika, który prowadzony jest w walucie obcej, czyli w walucie innej niż polski złoty. Polscy przedsiębiorcy najczęściej otwierają rachunki walutowe w walucie EUR, USD, CZK, do niedawna jeszcze GBP. Na rachunku walutowym wszelkie transakcje wpływów lub wypływów przeliczane są na wartość waluty, według której prowadzony jest rachunek.
Opłaty na rachunku walutowym
Opłaty występujące na rachunku walutowym mogą dotyczyć m.in.:
- okresowych opłat za prowadzenie rachunku,
- opłat za dokonanie przelewów krajowych czy zagranicznych,
- opłat za ubezpieczenie rachunku,
- prowizji za skorzystanie z dodatkowego produktu powiązanego z rachunkiem,
- opłat za wypłatę lub wpłatę gotówki na rachunek walutowy,
- pozostałe.
Księgowanie kosztów obsługi rachunku walutowego
Zgodnie z tym, co mówi art. 9 Ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości, zwanej dalej ustawą o rachunkowości, księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej. Powoduje to, że wszelkie transakcje wyrażone w walucie, które podatnik realizuje, a które dotyczą działalności gospodarczej, muszą być przeliczone na polskie złote. Wyciąg bankowy walutowy zawiera transakcje wyrażone w walucie, w jakiej prowadzony jest rachunek. Natomiast podatnik ma obowiązek sporządzenia na tej podstawie dowodu księgowego, który będzie zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio na dowodzie, chyba że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przeliczenie walut obcych na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdza odpowiedni wydruk.
Nawiązując do art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, operacje gospodarcze, które są wyrażone w walucie obcej, ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia po kursie:
- faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań,
- średnim ogłoszonym dla danej waluty przez NBP z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji.
Po przeliczeniu opłat dotyczących obsługi rachunku walutowego podatnik księguje w koszty firmy dane opłaty w dniu ich potrącenia przez bank. Koszty te księguje w poniższy sposób.
Księgowanie kosztów obsługi rachunku walutowego | |||
Lp. | Operacja | Księgowanie | |
Wn | Ma | ||
1. | Potrącenie prowizji za obsługę rachunku walutowego (wariant porównawczy rozliczenia kosztów) | 40x – koszty według rodzajów | 133 – rachunek walutowy |
2. | Potrącenie prowizji za obsługę rachunku walutowego (wariant kalkulacyjny rozliczenia kosztów) | 40x – koszty według rodzajów | 133 – rachunek walutowy |
50x – koszty według miejsc ich powstawania | 490 – rozliczenie kosztów | ||
Z kolei na mocy art. 24c ust. 4 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15a ust. 4 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych przy obliczaniu różnic kursowych uwzględnia się:
- kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań, albo
- w pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski należy rozumieć kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu. Poniesiony koszt wynika z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Należy dodać, że w momencie potrącania opłat/prowizji bankowych nie powstają jeszcze różnice kursowe. Powstaną one w momencie wyceny rozchodu rachunku walutowego.
