Czy zakupy poczynione ze środków z PUP na podjęcie działalności gospodarczej można traktować jako koszty uzyskania przychodów?
Rozpoczęcie działalności gospodarczej często oparte jest na dotacjach otrzymywanych z Powiatowego Urzędu Pracy. Środki z PUP mają posłużyć na zakup koniecznego wyposażenia potrzebnego do prowadzenia biznesu. Istnieje także możliwość zakwalifikowania takich wydatków do kosztów podatkowych wg ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko organów podatkowych jest w tym zakresie dość korzystne.
Wykaz i interpretacja przepisów a środki z PUP
Przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) stwierdza jednoznacznie, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W tym zakresie zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza, jaką będzie prowadzić osoba uzyskująca dotację.
Wspomniane dotacje są przyznawane w oparciu o art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Tym samym można je zakwalifikować jako jednorazowe środki przyznane na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, co kwalifikuje je zgodnie z art. 21 ust. 1pkt 121 ustawy o PIT, jako przychód zwolniony z opodatkowania.
Koszt podatkowy
Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o PIT, wyłącza się z podatkowych kosztów wydatki i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137. Nie wymieniono w nim jednak art. 21 ust. 1 pkt 121, mówiącego o środkach przyznawanych z Funduszu Pracy na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Oznacza to, że wydatki sfinansowane w ten sposób mogą być kosztem podatkowym.
Stanowisko takie potwierdzone jest już w kilku interpretacjach organów podatkowych m.in w wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 7 stycznia 2020 r. 0112-KDIL2-2.4011.33.2019.1.MC, czy wcześniejszych z dnia 16 grudnia 2019 r. nr 0115-KDIT3. 4011.357.2019.1.JŁ oraz z 13 grudnia 2019 r.nr 0113-KDIPT2-1.4011.531.2019.1.RK.
Ogólne zasady, które dają podstawę do zakwalifikowania danego wydatków do kosztów podatkowych. Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Koszty uzyskania przychodów
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Istotne jest tutaj kryterium „związku z prowadzoną działalnością”, które wskazuje na to, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien spełniać łącznie następujące warunki:
-
pozostawać w związku przyczynowo skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
-
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
-
być właściwie udokumentowany.
Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowo skutkowego między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.
Nabycie składników majątku o wartości ponad 10 000 zł
Inna kwalifikacja wydatków będzie miała miejsce przy nabyciu składników majątku o wartości ponad 10 000 zł. Na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Składniki majątku, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie. Najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.
W takim przypadku zastosowanie będzie miała treść art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT, która stwierdza, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - odpisów z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie tych środków odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Stwierdzić można zatem, że w przypadku zakupu środka trwałego, który został w całości sfinansowany z jednorazowych środków przyznanych bezrobotnemu, udzielonej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, to poczynione odpisy amortyzacyjne nie mogą być księgowane jako koszt. Taki środek trwały o wartości powyżej 10 000 zł w całości sfinansowany dotacją należy wprowadzić do rejestru środków trwałych i dokonywać jego amortyzacji, zgodnie z przyjętą na podstawie KŚT metodą amortyzacji - jednak naliczony odpis amortyzacyjny nie może być ujęty jako koszt.
Reasumując należy stwierdzić, że wydatki sfinansowane dotacją z PUP przyznaną na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucji rynku pracy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Wyjątkiem są odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, które nie podlegają odliczeniu. Tym samym istotna jest kwalifikacja danego zakupu o wartości do 10 000 zł. Przyjęcie danego urządzenia za środek trwały, oznacza brak zaliczenia odpisów amortyzacyjnych w koszty i tym samym mniejsze korzyści podatkowe.
Podstawa prawna:
-
ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
-
ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.).
