Członkowie zarządu oprócz wynagrodzenia mogą również uzyskiwać od spółki inne świadczenia. Przykładem może być możliwość wykorzystywania firmowej karty bankowej w celach prywatnych. Właśnie to zagadnienie będzie przedmiotem naszej analizy, w której ramach zastanowimy się nad sposobem podatkowego rozliczenia tego typu zdarzenia. Sprawdź zatem, czy używanie firmowej karty bankowej przez członków zarządu podlega opodatkowaniu?
Ustalenie prawidłowego źródła przychodu
W zakresie naszej analizy rozpatrywać będziemy przypadek członka zarządu, który swoje funkcje pełni w oparciu na kontrakcie menedżerskim.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT stanowi, że źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, w myśl art. 13 pkt 9 cytowanej ustawy, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychodu z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
Oznacza to, że przychody uzyskane z tego tytułu stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.
Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W świetle powyższego za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Możliwość korzystania z firmowej karty bankowej w zakresie, w jakim członek zarządu używa jej do prywatnych celów, należy traktować jako nieodpłatne świadczenie.
Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
- jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
- jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
- jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
- w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Za ugruntowane uznać należy stanowisko, zgodnie z którym dodatkowe świadczenia dla członków zarządu należy zaliczyć do źródła przychodu określonego w art. 13 pkt 9 ustawy PIT (kontrakt menedżerski).
Prawidłowość takiego twierdzenia potwierdza wyrok WSA w Białymstoku z 22 grudnia 2010 roku (I SA/Bk 555/10), gdzie możemy przeczytać, że wydatki uznane za elementy dodatkowego wynagrodzenia osoby zarządzającej spółką stanowią przychody w rozumieniu art. 13 pkt 9 ustawy PIT, a ich wielkość wpływa na kształt podstawy opodatkowania osoby zarządzającej spółką. Wskazane wydatki odpowiadają pracy menedżera wykonanej na podstawie zawartej umowy o zarządzaniu przedsiębiorstwem.
Podobnie też NSA w wyroku z 6 grudnia 2012 roku (II FSK 709/11. NSA) wskazał, że skoro zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem jest określone w kontrakcie wynagrodzenie za wykonywanie określonych czynności, jak również wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, to wydatki uznane za elementy dodatkowego wynagrodzenia osoby zarządzającej spółką stanowią przychody w rozumieniu art. 13 pkt 9 ustawy, a ich wielkość wpływa na kształt podstawy opodatkowania osoby zarządzającej spółką.
Obowiązki spółki wobec członka zarządu korzystającego z firmowej karty bankowej
Jak już wskazaliśmy, uzyskane przez członka zarządu przychody z nieodpłatnych świadczeń zaliczyć należy do źródła przychodu, jakim jest działalność wykonywana osobiście (art. 13 pkt 9 ustawy PIT).
Taka kwalifikacja rzutuje na obowiązki spółki jako płatnika. Zgodnie bowiem z treścią art. 41 ust. 1 ustawy PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4–9 oraz art. 18, są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy.
To powoduje, że spółka od nieodpłatnych świadczeń (od równowartości prywatnych wydatków ponoszonych przez członka zarządu) jest zobligowana pobierać w trakcie roku zaliczki na podatek jako płatnik. Dodatkowo po zakończeniu roku podatkowego spółka ma obowiązek sporządzenia informacji PIT-11.
Przykład 1.
Członek zarządu oprócz ustalonego miesięcznego wynagrodzenia ma do dyspozycji firmową kartę bankową. W miesiącu jego prywatne wydatki wyniosły 5000 zł. Wartość prywatnego wydatku należy doliczyć do stałego wynagrodzenia i od tak ustalonej podstawy obliczyć zaliczkę na podatek, którą spółka ma obowiązek wpłacić do właściwego urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego.
Dodajmy, że przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy PIT, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, a więc według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy PIT.
Dodatkowo warto też wskazać, że zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy PIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 roku) koszty w tym przypadku wynoszą wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł.
Używanie firmowej karty bankowej do celów firmowych
Zupełnie inaczej kształtuje się sytuacja, gdy członek zarządu wykorzystuje firmową kartę do celów firmowych, np. opłacając posiłki w restauracji kontrahentom.
W takim przypadku nie można mówić o wystąpieniu przychodu podatkowego po stronie członka zarządu, ponieważ z tytułu poniesienia tego rodzaju wydatku nie uzyskał on żadnego przysporzenia ani w rozumieniu zwiększenia aktywów, ani też w rozumieniu zaoszczędzenia wydatku.
To z kolei oznacza, że spółka nie pełni w tym przypadku roli płatnika, czyli podmiotu zobowiązanego do pobrania, obliczenia oraz wpłacenia do właściwego urzędu skarbowego.
W interpretacji indywidualnej Dyrektora IS w Warszawie z 2 lipca 2013 roku (nr IPPB2/415-353/13-2/MG) możemy przeczytać, że z uwagi na to, iż udostępnione osobie fizycznej zarządzającej kontraktem mienie spółki w celu wykonania powierzonych czynności, które to mienie nie będzie wykorzystywane do celów prywatnych, powoduje, że należy uznać, iż osoba fizyczna nie będzie uzyskiwała z tego tytułu przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Osoba fizyczna uzyskałaby nieodpłatne świadczenie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu łącznie ze zryczałtowanym wynagrodzeniem za świadczenie usług w sytuacji, gdyby korzystała z tych składników majątku dla celów prywatnych, z czym nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.
Zatem spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy PIT, do obliczania, poboru i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy.
Podsumowując, możemy wskazać, że okoliczność używania firmowej karty bankowej przez członka zarządu będzie wywoływać skutek podatkowy dla członka zarządu, jeżeli z karty będą finansowane prywatne wydatki. W takim przypadku będziemy mówić o przychodzie z nieodpłatnych świadczeń, który podlega opodatkowaniu.
