Postępowanie pojednawcze
Zanim zaczniemy niejednokrotnie długotrwały proces sądowy z przedsiębiorcą, warto zastanowić się nad załatwieniem sprawy w drodze ugody. Z zawezwaniem do próby ugodowej należy zwrócić się do sądu rejonowego, w którego okręgu przedsiębiorca ma miejsce zamieszkania (przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi) lub siedzibę. Jedynym kosztem jaki konsument poniesie w związku z postępowaniem pojednawczym jest opłata, która wynosi 40 zł. W trakcie posiedzenia pojednawczego nie przeprowadza się żadnych dowodów, sąd zachęca strony do zawarcia kompromisu, który satysfakcjonowałby obie strony. Po skierowaniu wniosku do sądu konsument powinien otrzymać z niego zawiadomienie o posiedzeniu pojednawczym, na które powinien on się stawić, inaczej sąd może zobowiązać go do zwrotu kosztów wywołanych próbą ugodową, np. zwrot kosztów przejazdu, zwrot kosztów pełnomocnika. Stanie się tak jedynie wtedy, gdy przeciwnik procesowy wystąpi z odpowiednim żądaniem. Jeżeli doszło do zawarcia ugody, jej osnowę wciąga się do protokołu posiedzenia. Sąd może jednak uznać ugodę za niedopuszczalną, jeżeli jej treść będzie sprzeczna z prawem lub z tzw. zasadami współżycia społecznego czy normami moralnymi. Skuteczna ugoda umożliwia wszczęcie egzekucji komorniczej. Jeżeli zaś postępowanie pojednawcze nie przyniesie zamierzonych efektów, nie ma przeszkód do późniejszego wystąpienia do sądu o rozstrzygnięcie sporu.
Jak skonstruowany powinien być wniosek o zawezwanie do próby ugodowej?
Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, jak każde pismo procesowe w postępowaniu cywilnym, powinien zawierać:
-
datę, miejsce sporządzenia;
-
oznaczenie konsumenta (imię, nazwisko, adres, numer PESEL);
-
oznaczenie przedsiębiorcy (w zależności od tego, czy przedsiębiorca jest osobą fizyczną, czy prawną - firma/nazwa, miejsce zamieszkania/siedziba);
-
oznaczenie sądu, do którego jest kierowany wniosek;
-
oznaczenie pisma: zawezwanie do próby ugodowej;
-
osnowa wniosku – opisanie na czym spór polega;
-
uzasadnienie, że dany spór może zostać zakończony w drodze ugody;
-
podpis konsumenta.
Do wniosku należy dołączyć dowód uiszczenia opłaty w wysokości 40 zł.
Mediacja
Kolejnym alternatywnym sposobem rozwiązania sporu z udziałem konsumenta jest mediacja. Co do zasady uznaje się ją za dobrowolną i do jej rozpoczęcia konieczna jest zgoda obu stron. W odróżnieniu od postępowania pojednawczego mediacja może się rozpocząć nie tylko przed wszczęciem postępowania sądowego, lecz także już w jego trakcie. Mediacja powinna trwać nie dłużej niż miesiąc, ale mocą woli stron okres ten może zostać wydłużony. Prowadzi ją niezależny arbiter, a nie sąd. Postępowanie mediacyjne nie jest jawne, dlatego zobowiązany jest on do zachowania tajemnicy. Mediacja może zakończyć się ugodą, która powinna być zatwierdzona przez sąd. Jeżeli strony nie dojdą do porozumienia, nie mogą później, w toku procesu sądowego, powoływać się na propozycje ugodowe składane przed mediatorem.
Zaletą tego postępowania są z pewnością mniejsze koszty w stosunku do postępowania sądowego. Nie ma bowiem konieczności uiszczenia opłaty od pozwu albo zwrotu kosztów postępowania stronie, która otrzymała korzystne dla siebie rozstrzygnięcie. Jedynym kosztem jakie strony zobowiązane są ponieść jest wynagrodzenie mediatora i zwrot jego wydatków związanych z przeprowadzeniem mediacji.
Mediacja może zostać zainicjowana w drodze:
-
umowy stron,
-
postanowienia sądu, połączonego z wyznaczeniem mediatora (wyjątek od zasady dobrowolności),
-
skierowania wniosku do mediatora wraz z dowodem dołączenia go do strony przeciwnej.
Co powinien zawierać wniosek o przeprowadzenie mediacji?
-
oznaczenie stron (imię, nazwisko/nazwa, adres/siedziba),
-
określenie żądania,
-
przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie,
-
podpis strony wnoszącej o przeprowadzenie mediacji,
-
załączniki (dowody potwierdzające roszczenie),
- odpis umowy, jeżeli skierowanie sporu do mediacji było przewidziane pisemną umową stron.
