Przepisy wykonawcze zobowiązują podatników składających deklaracje JPK VAT do stosowania specjalnych oznaczeń w odniesieniu do konkretnych rodzajów transakcji. W naszym dzisiejszym artykule zastanowimy się, w jakich przypadkach należy zastosować oznaczenie kod IED w pliku JPK_V7.
Kod IED w pliku JPK_V7 w przypadku ułatwiania dostawy towarów
Zgodnie z paragrafem 10 ust. 4 pkt 2b rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług oznaczenie „IED” w JPK VAT należy stosować w zakresie dostawy towarów, o której mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy, dokonanej przez podatnika ułatwiającego tę dostawę, który nie korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a lub 9 ustawy (VAT OSS lub VAT IOSS)
Konieczne zatem staje się odniesienie do treści art. 7a ustawy o VAT. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu w przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, platforma handlowa, portal lub podobne środki, zwanego dalej „interfejsem elektronicznym”, sprzedaż na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, uznaje się, że podatnik ten samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.
Natomiast w świetle art. 7a ust. 2 ww. ustawy w przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej:
- wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, lub
- dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem
– uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.
Powyższe rozwiązanie wprowadza swego rodzaju fikcję prawną, która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu tych transakcji na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Należy podkreślić, że ta fikcja prawna została przyjęta jedynie na potrzeby przepisów o VAT i nie ma zastosowania do innych dziedzin prawa, w tym regulujących stosunki cywilnoprawne.
Przez interfejs elektroniczny trzeba rozumieć dowolne urządzenie lub oprogramowanie pozwalające na nawiązanie kontaktu pomiędzy użytkownikiem będącym sprzedawcą a użytkownikiem dokonującym zakupu. Pojęcie to ma szeroki zakres i obejmuje m.in. strony internetowe, portale, portale elektroniczne, platformy, platformy handlowe, interfejsy oprogramowania aplikacji (API). Wyliczenie użyte w art. 7a ust. 1 ustawy ma charakter przykładowy.
W rezultacie konsekwencje na gruncie regulacji VAT „fikcyjnych” dostaw B2B i B2C należy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do tych 2 odrębnych dostaw.
Aby zrozumieć, na czym polega powyższa fikcja prawna, przedstawmy następujący przykład.
Przykład 1.
Polski przedsiębiorca prowadzi sklep internetowy. Konsument z Polski zakupił poprzez platformę internetową towar znajdujący się w Chinach o wartości 100 euro. Sprzedawca wysyła towar z Chin do konsumenta w Polsce. Towar trafia bezpośrednio do Polski. W jaki sposób rozliczyć podatek na podstawie art. 7a ustawy o VAT?
W tej sytuacji platforma będzie uznana za podatnika VAT, ponieważ konsument nabył towar o rzeczywistej wartości nieprzekraczającej 150 euro, który znajduje się w kraju trzecim. Zastosowanie omawianej fikcji prawnej będzie polegać na uznaniu, że sklep internetowy:
- nabył towar od chińskiego sprzedawcy (dostawa towarów B2B), chiński sprzedawca nie będzie miał obowiązków związanych z VAT w Polsce, ponieważ miejsce opodatkowania tej dostawy znajduje się w Chinach;
- dokonał SOTI do polskiego konsumenta (dostawa towarów B2C z chińskiego magazynu do polskiego konsumenta).
Jeżeli to konsument z Polski dokonuje importu towaru i jednocześnie polski sklep internetowy nie jest zarejestrowany do procedury szczególnej VAT IOSS, sklep internetowy nie będzie zobowiązany do rozliczenia VAT w Polsce, ponieważ miejsce opodatkowania tej dostawy znajduje się w Chinach. W takim przypadku podatek VAT od importu towarów rozlicza konsument.
W powyższym przykładzie, choć transakcja B2C nie podlega opodatkowaniu w Polsce, to jednak w deklaracji JPK VAT trzeba zastosować kod „IED”.
- sprzedaży na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej kwoty 150 euro,
- transakcji WSTO,
- transakcji dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem
– jeżeli sprzedaż odbywa się z zastosowaniem fikcji prawnej dotyczącej interfejsu elektronicznego.
Przypadki, gdy transakcja nie będzie oznaczana kodem „IED”
Z analizy treści par. 10 ust. 4 pkt 2b rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług wynika, że kod „IED” nie jest stosowany do tych interfejsów elektronicznych, które korzystają z procedury szczególnej (VAT OSS lub VAT IOSS).
Przedstawmy zatem kolejny przykład.
Przykład 2.
Polski przedsiębiorca prowadzi sklep internetowy. Konsument z Polski zakupił poprzez platformę internetową towar znajdujący się w Chinach o wartości 100 euro. Sprzedawca wysyła towar z Chin do konsumenta w Polsce. Towar trafia bezpośrednio do Polski. Platforma internetowa jest zarejestrowana do procedury VAT IOSS. W jaki sposób rozliczyć podatek na podstawie art. 7a ustawy o VAT?
Analogicznie sklep będzie uznany za podatnika VAT, ponieważ konsument nabył towar o rzeczywistej wartości nieprzekraczajacej 150 euro, który znajduje się w kraju trzecim. Również stosujemy tu fikcję prawną polegającą na przyjęciu, że platforma:
- nabyła towary od chińskiego sprzedawcy (dostawa towarów B2B). Tak samo chiński sprzedawca nie będzie miał obowiązków związanych z VAT w Polsce, ponieważ miejsce opodatkowania tej dostawy znajduje się w Chinach;
- dokonała SOTI do polskiego konsumenta.
Z uwagi jednak na zarejestrowanie się do procedury IOSS transakcja będzie opodatkowana w Polsce. Wówczas import towarów (tj. przemieszczenie ich z Chin na terytorium kraju) będzie zwolniony z VAT, jeżeli w momencie odprawy celnej stosownie zostanie przedstawiony właściwym organom celnym ważny nr IOSS platformy w zgłoszeniu celnym.
W powyższym przykładzie właściciel interfejsu (sklepu internetowego) zarejestrował się do procedury szczególnej, dlatego też w deklaracji JPK VAT dostawa B2C nie będzie musiała zawierać oznaczenia kodem „IED”.
W świetle powyższego kod „IED” będzie stosowany do sygnowania tylko niektórych transakcji dokonywanych przez interfejs elektroniczny w zakresie stosowanej fikcji prawnej. W większości przypadków sklepy są zarejestrowane do szczególnych procedur rozliczania e-commerce, co wyklucza konieczność stosowania ww. kodu.
