Co do zasady pracodawca jako płatnik zobowiązany jest do obliczenia i poboru zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Podatnicy, którym płatnik oblicza i pobiera zaliczkę na podatek, mają możliwość złożenia mu wniosku o stosowanie zamiast najniższej stawki określonej w skali, wyższej stawki podatkowej w niej określonej. Dotyczy to płatników, o których mowa w art. 32, 33, 35 i 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W jaki sposób złożyć wniosek o obliczenie i pobieranie podatku 32%? Odpowiedź poniżej.
Sposób obliczenia i zasady poboru podatku
U podatników objętych nieograniczonym obowiązkiem podatkowym opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów niezależnie od źródła ich pochodzenia, miejsca osiągnięcia czy też miejsca położenia źródła przychodów z wyjątkiem dochodów zwolnionych przedmiotowo z podatku. Dochody z poszczególnych źródeł podlegają sumowaniu i dopiero od ich sumy oblicza się należny podatek zgodnie z treścią art. 27 ustawy o PIT.
Podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29–30f ustawy o PIT, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali podatkowej:
Podstawa obliczenia podatku w złotych | Podatek wynosi | |
ponad | do | |
120 000 | 12% minus kwota zmniejszająca podatek 3600 zł | |
120 000 | 10 800 zł + 32% nadwyżki ponad 120 000 zł | |
Źródłami przychodów są między innymi:
1) stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2) działalność wykonywana osobiście;
3) pozarolnicza działalność gospodarcza;
4) działy specjalne produkcji rolnej.
Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Zaliczki za miesiące od stycznia do grudnia wynoszą:
1) za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku od danego płatnika nie przekroczył kwoty 120 000 zł – 12% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2) za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku od danego płatnika przekroczył kwotę 120 000 zł – 12% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę 120 000 zł;
3) za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu od danego płatnika.
Za dochód, o którym mowa wyżej, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub ust. 9 pkt 1–3 ustawy o PIT oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a ustawy o PIT.
Pobierz wzór wniosku o obliczanie i pobieranie podatku 32%
Wniosek o obliczenie i pobieranie podatku 32%
Zgodnie z art. 41a ustawy o PIT płatnicy, o których mowa w art. 32–35 i art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, na wniosek podatnika obliczają i pobierają w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy, stosując zamiast najniższej stawki określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT, wyższą stawkę podatkową określoną w tej skali.
Sformułowanie art. 41a ustawy o PIT zawierające wyrażenia „na wniosek podatnika” i „w ciągu roku” należy odczytywać po pierwsze w ten sposób, że płatnik jest związany wnioskiem podatnika, a po drugie – że podatnik może wnioskować o objęcie wyższą stawką zaliczki tylko określonych wypłat albo wszystkich następnych wypłat dokonywanych przez tego płatnika, ale w danym roku podatkowym. Podatnik, chcąc, aby w następnym roku płatnik pobierał także wyższe zaliczki, powinien złożyć w tym nowym roku stosowny wniosek.
Płatnicy na wniosek podatnika obliczają i pobierają w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy, stosując zamiast najniższej stawki określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT, wyższą stawkę podatkową określoną w tej skali. Podatnik może zatem zgłosić płatnikowi wniosek, aby pobierał zaliczki na podatek w wysokości wyższej, niż przewidują to przepisy ustawy o PIT, ale wniosek dotyczy jednego roku podatkowego. Płatnik nie może natomiast z własnej inicjatywy obliczać i pobierać wyższych zaliczek na podatek dochodowy w kolejnych latach podatkowych bez wyraźnego wniosku podatnika dotyczącego każdego kolejnego roku podatkowego.
Przykład 1.
Pan Jan osiągnął w 2023 roku przychód z działalności wykonywanej osobiście – 300 000 zł, koszty uzyskania przychodu to 60 000 zł. Pracodawca pobierał zaliczki według stawki 12%. W poprzednim roku podatkowym – 2022 – pan Jan złożył pracodawcy wniosek o obliczenie i pobieranie podatku 32% i wówczas przy obliczaniu i pobieraniu zaliczki jego wniosek był uwzględniony. W roku podatkowym 2023 nie złożył on pracodawcy takowego wniosku, był bowiem przekonany, że poprzedni pozostaje aktualny w kolejnych latach podatkowych. Czy ma rację?
Pan Jan musiał dopłacić podatek. W tym przypadku odpowiedź jest negatywna. Wniosek złożony przez podatnika na podstawie art. 41a ustawy o PIT wiąże organ podatkowy – płatnika do końca roku. Podatnik, chcąc, aby w następnym roku płatnik pobierał także wyższe zaliczki, powinien złożyć w tym nowym roku stosowny wniosek.
