Umowa o zachowaniu poufności jest powszechnym elementem obrotu gospodarczego. Umowy tego rodzaju są zawierane pomiędzy różnymi podmiotami – najczęściej pomiędzy dwoma przedsiębiorcami lub pomiędzy przedsiębiorcą oraz pracownikiem. Czym są konkretnie? Tego dowiesz się treści naszego artykułu!
Pobierz darmowy wzór umowy o zachowaniu poufności!
Umowa o zachowaniu poufności, czyli NDA
Umowa o zachowaniu poufności nazywana również NDA od angielskiego pojęcia non-disclosure agreement, oznacza kontrakt zawierany pomiędzy co najmniej dwoma stronami (stron umowy może być więcej – na przykład kilkoro przedsiębiorców, czy wspólników planujących wspólny projekt biznesowy), na mocy której strony zobowiązują się do zachowania w tajemnicy ściśle określonych informacji (na przykład tajemnicy przedsiębiorstwa). NDA może znaleźć zastosowanie w szczególności w przypadku:
-
umów dotyczących zbycia udziałów w spółce;
-
umów zawieranych z pracownikami;
-
umów zawieranych z podwykonawcami;
-
umów zawieranych przed rozpoczęciem pertraktacji handlowych lub ugodowych.
Zakres obowiązywania umowy jest uzależniony od rodzaju informacji, która ma być chroniona na podstawie umowy. Zazwyczaj chodzi o określony rodzaj tajemnicy przedsiębiorstwa, nie zaś o wszystkie informacje, które podlegają ochronie w ramach działalności przedsiębiorcy.
Co powinno znaleźć się w umowie?
Umowa o zachowaniu poufności nie została uregulowana w żadnej obowiązującej w Polsce ustawie. Zgodnie z zasadą swobody umów, strony umowy mają prawo do zawarcia umowy o dowolnej treści, o ile poczynione przez nich ustalenia nie naruszają przepisów prawa i zasad współżycia społecznego. Z uwagi na ukształtowaną praktykę zawierania umów o zachowaniu poufności, w umowie tego rodzaju powinno zostać zawarte:
-
wyczerpujące określenie stron, pozwalające na ich jednoznaczne zidentyfikowanie;
-
jednoznaczne wskazanie czasu trwania umowy;
-
określenie informacji uznawanych przez strony za poufne;
-
wskazanie celu zachowania poufności;
-
określenie środków bezpieczeństwa, jakie powinny zostać zastosowane przez strony;
-
określenie skutków niedochowania postanowień umownych;
-
wskazanie działań, które mają zostać podjęte po zakończeniu umowy (na przykład zniszczenie kopii dokumentów, które zostały przekazane stronie otrzymującej informacje albo zwrócenie tych dokumentów stronie ujawniającej).
Nie w każdym przypadku określenie czasu trwania umowy jako bezterminowego, będzie koniecznie – strony w chwili zawierania umowy powinny przewidzieć, jak długo informacje chronione przez umowę powinny być rzeczywiście uznawane za poufne.
Istotnym elementem umowy o zachowaniu poufności jest określenie konsekwencji złamania jej postanowień, albowiem ten rodzaj umowy zawierany jest na przyszłość. Strony zawierając umowę muszą określić pożądane zachowania i zabezpieczyć swoje interesy w przypadku nielojalnego zachowania drugiej ze stron.
Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.
Jeżeli strona ujawniająca informacje będzie chciała dochodzić odszkodowania za szkody wyrządzone złamaniem umowy w oparciu o wskazany przepis, będzie musiała wykazać istnienie szkody, winy strony otrzymującej informacje oraz związku przyczynowego pomiędzy powstałą szkodą a zachowaniem strony otrzymującej.
