W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponoszę koszty egzekucji komorniczej związane ze ściąganiem zaległych należności od moich kontrahentów. Czy zaliczki na poczet czynności komorniczych (windykację) mogę ująć w kosztach uzyskania przychodu? Czy w przypadku spłaty przez dłużnika całej kwoty wraz z kosztami sądowymi powinienem taki zwrot uznać za przychód z działalności gospodarczej?

Co do zasady koszty egzekucji komorniczej poniesione przez wierzyciela nie zostały wyłączone z możliwości rozliczenia ich w kosztach podatkowych przedsiębiorstwa. Windykacja należności ma na celu odzyskanie pieniędzy za sprzedane towary lub usługi, zatem wszelkie wydatki z nią związane służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Co istotne, aby koszty egzekucji komorniczej mogły zostać zaliczone do wydatków firmowych wierzyciela, powinny zostać właściwie udokumentowane (fakturą lub rachunkiem). Dodatkowo warto posiadać wszelką dokumentację związaną z daną egzekucją , która jednoznacznie wskazuje, kto jest dłużnikiem i o jaką wielkość zaległości chodzi. Wykluczy to zakwestionowanie przez urząd skarbowy zaliczenia kosztów egzekucji komorniczej do kosztów podatkowych. W związku z powyższym koszty windykacji należności mogą stanowić koszt zachowania lub zabezpieczenia przychodu, jednak podstawą ich ujęcia w ewidencji będzie faktura lub rachunek. Zatem płacone zaliczki będą stanowiły wydatek firmowy, jednak dopiero w momencie wykonania usługi. Jeżeli uzyska Pan zwrot części długu, należy z danej kwoty rozliczyć zaległe przychody. Zwrot kosztów windykacji komorniczej natomiast będzie powiększał Pański przychód (pozostałe przychody). #polecamy#

Działalność prowadzę od kilku lat. Przy składaniu wniosku rejestracyjnego CEIDG-1 nie została ode mnie pobrana żadna opłata, na składanym wniosku była informacja, że wpis do CEIDG jest wolny od opłat. Niedawno otrzymałem list gdzie było napisane, że jestem zobowiązany do zapłaty 200 zł opłaty na poczet wpisu do Ewidencji Działalności. Czy możliwe jest pobranie opłaty wstecz za rejestrację?

Założenie działalności w CEIDG , a więc wpis do CEIDG , jest wolne od opłat. Na wniosku CEIDG-1 na pierwszej stronie znajduje się informacja o tym, że rejestracja do CEIDG jest bezpłatna. Dodatkowo chciałabym zaznaczyć, że złożenie wniosku aktualizującego CEIDG-1 w związku ze zmianą danych również jest bezpłatne. Na rynku pojawiło się wiele firm tworzących własne rejestry firm, jednakże nie mają one nic wspólnego z rejestrem CEIDG prowadzonym przez Ministerstwo Gospodarki. Na przesłanym liście prawdopodobnie znajduje się nazwa bardzo podobna do Centralnej Ewidencji i Informacji Gospodarczej. Reasumując, otrzymany list nie ma nic wspólnego z rejestracją do CEIDG, która jest bezpłatna. Można zaryzykować stwierdzenie, że jest to próba wyłudzenia pieniędzy od przedsiębiorców. #polecamy#

Prowadzę sklep internetowy i zazwyczaj wysyłam klientom towar pocztą. Kilka dni temu klientka, która zapłaciła już za przedmiot, zawiadomiła mnie, że dotarła do niej uszkodzona paczka. Kto ponosi odpowiedzialność za przesyłkę? Czy muszę jeszcze raz wysyłać towar?

Jeśli chodzi o odpowiedzialność za przesyłkę , najważniejszą kwestią w takiej sytuacji jest ustalenie, czy odbiorca jest konsumentem czy podmiotem profesjonalnym - to ci pierwsi są bardziej chronieni przez polskie prawo i mają więcej możliwości. Jeżeli kupujący jest przedsiębiorcą i nabywa towary na potrzeby swojej działalności gospodarczej, może domagać się odszkodowania jedynie od przewoźnika, a więc od Poczty Polskiej lub firmy kurierskiej. Zgodnie z art. 548 kodeksu cywilnego : Art. 548. § 1. Z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. § 2. Jeżeli strony zastrzegły inną chwilę przejścia korzyści i ciężarów, poczytuje się w razie wątpliwości, że niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy przechodzi na kupującego z tą samą chwilą. Z podanego przepisu wynika jasno, że jeżeli strony nie poczyniły innych ustaleń na przykład w umowie sprzedaży, kupujący jest w pełni odpowiedzialny za przesyłkę . W przypadku jej zniszczenia lub uszkodzenia może dochodzić odszkodowania od dostawcy na podstawie art. 415 kodeksu cywilnego, który mówi, że kto wyrządził innej osobie szkodę, zobowiązany jest do jej naprawienia. Szczególnie ważny jest także w tym kontekście art. 544 kodeksu cywilnego, wskazujący moment wydania przesyłki i jednocześnie określający, kiedy sprzedawca przestaje odpowiadać za ewentualne uszkodzenie towaru lub paczki: Art. 544. § 1. Jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Co ważne, takiego rozwiązania nie stosuje się, gdy kupujący ma zapłacić za przedmiot dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu zbadania go. Inaczej wygląda kwestia odpowiedzialności za przesyłkę , kiedy kupujący jest konsumentem i nabywa towar na potrzeby prywatne. Podstawową regulacją, stosowaną w takich sytuacjach, jest art. 548 § 3 kodeksu cywilnego, który mówi: Art. 548 § 3. Jeżeli rzecz sprzedana ma zostać przesłana przez sprzedawcę kupującemu będącemu konsumentem, niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy przechodzi na kupującego z chwilą jej wydania kupującemu. Za wydanie rzeczy uważa się jej powierzenie przez sprzedawcę przewoźnikowi, jeżeli sprzedawca nie miał wpływu na wybór przewoźnika przez kupującego. Postanowienia mniej korzystne dla kupującego są nieważne. Zgodnie z tym przepisem, a także art. 559 kodeksu cywilnego mówiącym o tym, że sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili, sprzedający towar powinien zwrócić pieniądze kupującemu, obniżyć cenę, naprawić produkt lub wymienić go na nowy w zależności od rodzaju uszkodzeń i preferencji kupującego. Jednak nie w każdym przypadku to na sprzedawcy spoczywa odpowiedzialność za przesyłkę w całości. Podstawą takiego stwierdzenia są przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe , a zwłaszcza art. 65: Art. 65. 1. Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki powstałe od przyjęcia jej do przewozu aż do jej wydania oraz za opóźnienie w przewozie przesyłki. Konsument może więc wybrać, czy będzie swoich praw dochodzić od sprzedawcy, czy przewoźnika. Podstawą żądania odszkodowania za uszkodzoną przesyłkę jest protokół szkody, czyli sporządzony po otwarciu opis zniszczeń. Jego sporządzenie lub spisanie uszkodzeń niewidocznych na pierwszy rzut oka i zgłoszonych do przewoźnika do 7 dni od otrzymania przesyłki umożliwia skuteczne złożenie reklamacji na zasadach ujętych w regulaminie wewnętrznym firmy przewozowej. Należy się jednak liczyć z tym, że procedura reklamacyjna jest bardziej skomplikowana i wymaga, tak jak wspominaliśmy, posiadania protokołu szkody, co nie zawsze jest możliwe. Dla konsumenta w wielu przypadkach zdecydowanie łatwiejsze jest dochodzenie swoich praw od sprzedawcy. Jak widać, odpowiedzialność za przesyłkę zależy z jednej strony od rodzaju odbiorcy towaru, z drugiej natomiast - od preferencji i możliwości konsumenta, który zakupił towar. #polecamy#

Obdarowałam swoją córkę mieszkaniem, ale wobec jej lekceważącego względem mnie zachowania i braku jakiegokolwiek zainteresowania, postanowiłam, że chcę odwołać darowiznę na podstawie art. 898 par. 1 Kodeksu cywilnego. Niestety moja córka nie stawia się na wezwanie do notariusza, aby przenieść własność mieszkania z powrotem na mnie. Czy w takiej sytuacji możliwe jest odwołanie darowizny nieruchomości?

Odwołanie darowizny nieruchomości jest możliwe na skutek rażącej niewdzięczności obdarowanego. Zachowanie uznane za rażącą niewdzięczność musi być obiektywnie postrzegane jako krzywdzące. Nie można rozpatrywać niewłaściwego zachowania lub reakcji obdarowanego na zachowanie darczyńcy jako rażącej niewdzięczności. Należeć może do niej odmowa pomocy w czasie choroby. Przejaw zachowania Pani córki można scharakteryzować jako przesłankę do cofnięcia darowizny sprzed lat, jeśli nie minął określony prawem termin do odwołania darowizny. Nie może być ona odwołana po upływie roku od dnia, gdy darczyńca dowiedział się o rażącej niewdzięczności. Zwrot nieruchomości powinien nastąpić odpowiednio do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. W opisanej sytuacji córka jednak nie stawia się na wezwania do notariusza, a w takiej formie możliwe jest uregulowanie spraw związanych z nieruchomością - forma aktu notarialnego . Można w tej sytuacji wystąpić do sądu, aby zobowiązał córkę do złożenia stosownego oświadczenia woli. Wydany wyrok, w którym sąd zobowiąże obdarowaną do przeniesienia nieruchomości na darczyńcę, będzie miał taki skutek, że nie będzie konieczne składanie stosownego oświadczenia przez córkę. Już sam wyrok będzie stanowił podstawę do wpisania w księdze wieczystej odpowiedniego właściciela nieruchomości. #polecamy#

Jako przedsiębiorca chciałabym zawrzeć umowę z obcokrajowcem. Czy umowa musi być napisana po polsku, czy wystarczy język ojczysty drugiej strony umowy, mając na uwadze, że go znam?

Przepisy, co do zasady, nie nakazują, aby umowa była spisana w języku polskim, a więc jeśli strony się dogadają, to może zostać napisana w innym języku niż polski, czyli w języku strony zagranicznej. Dotyczy to sytuacji w obrotach między przedsiębiorcami lub z konsumentem -obcokrajowcem. Jednak, jak to w regulacjach prawnych bywa - od tej reguły są wyjątki, czyli w pewnych sytuacjach umowa musi być napisana polsku. Art. 7 ustawy o języku polskim mówi, że umowa musi być napisana po polsku, gdy przedsiębiorca ma do czynienia z konsumentem lub z pracownikiem - w zakresie wykonywania pracy, gdy konsument lub pracownik mieszka w Polsce w chwili zawierania umowy i umowa ma być w Polsce wykonywana. Umowa z konsumentem czy pracownikiem może być sporządzona w dwóch językach; polskim i zagranicznym - jednak podstawą dowodową będzie umowa napisana w języku polskim, jeśli strony umowy są obywatelami RP. Umowa, której stroną jest konsument, może być sporządzona w języku obcym na wniosek konsumenta władającego tym językiem, niebędącego obywatelem polskim - jeśli został uprzednio pouczony o prawie do sporządzenia umowy w języku polskim. #polecamy#

Dostałem wezwanie o mniej więcej takiej treści "Rozpoczynając naszą akcję BEZPIECZNA WIOSNA DLA KLIENTÓW pragniemy zauważyć, że Państwa strona www nie jest jeszcze zarejestrowana w GIODO a jest do tego prawnie zobligowana. Każda strona lub sklep posiadająca elementy takie jak: newsletter, formularz kontaktowy, rejestracyjny, logowanie itp bezwzględnie muszą być zarejestrowane w GIODO." Czy mam obowiązek odpowiedzieć na tego typu wezwanie czy są to fałszywe wezwania do rejestracji w GIODO?

Od jakiegoś czasu na rynku pojawiają się stowarzyszenia, których celem jest informowanie przedsiębiorców o ochronie danych osobowych ich klientów. Działają one pod różnymi nazwami - Bądźmy legalni, Legalni z Prawem czy Kancelaria Liberty, rozsyłając maile o grożącej przedsiębiorcom odpowiedzialności za niezarejestrowanie zbiorów danych osobowych w GIODO ( Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych ). Wiadomości te nie mają jednak podstaw prawnych, a samo GIODO przestrzega przed odpowiadaniem i współpracowaniem z tego typu podmiotami, wskazując, że mają one na celu tylko i wyłącznie zastraszenie i wyłudzenie pieniędzy. Legalność działania tych podmiotów budzi poważne wątpliwości, ponieważ w większości przypadków stowarzyszenia te nie są nawet zarejestrowane w KRS . Skoro nie istnieją, nie mogły w sposób zgodny z prawem nabyć danych kontaktowych w postaci adresów e-mail, które są chronione przez ustawę o ochronie danych osobowych. Na działanie na danych osobowych takich jak e-mail zgodę musi wyrazić podmiot, którego przetwarzanie dotyczy. Groźby o złożeniu doniesienia o popełnieniu przestępstwa oraz zawiadomienia o wszczęciu procedury kontrolnej GIODO w większości przypadków nie mają podstaw. Samo GIODO zapewnia, że tego typu zgłoszenia nie będą inicjowały procedury kontrolnej. #zobacztez# W pismach kierowanych do przedsiębiorców często jest również umieszczana informacja o możliwości nałożenia kary w wysokości 10 000 zł dla osób fizycznych i 50 000 zł dla osób prawnych. Należy pamiętać, że GIODO nie nakłada kar za stwierdzenie uchybienia. Ustawa o ochronie danych osobowych wprost określająca uprawnienia Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, stanowiąc, że GIODO ma m.in. prawo do kontroli zgodności przetwarzania danych z przepisami o ochronie danych osobowych oraz do rozpatrywania skarg w sprawach wykonania przepisów o ochronie danych osobowych. Mówi o tym art. 12 ustawy o ochronie danych osobowych: Art. 12. Do zadań Generalnego Inspektora w szczególności należy: 1) kontrola zgodności przetwarzania danych z przepisami o ochronie danych osobowych; 2) wydawanie decyzji administracyjnych i rozpatrywanie skarg w sprawach wykonania przepisów o ochronie danych osobowych; 3) zapewnienie wykonania przez zobowiązanych obowiązków o charakterze niepieniężnym wynikających z decyzji, o których mowa w pkt 2, przez stosowanie środków egzekucyjnych przewidzianych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599); 4) prowadzenie rejestru zbiorów danych oraz rejestru administratorów bezpieczeństwa informacji, a także udzielanie informacji o zarejestrowanych zbiorach danych i zarejestrowanych administratorach bezpieczeństwa informacji; 5) opiniowanie projektów ustaw i rozporządzeń dotyczących ochrony danych osobowych; 6) inicjowanie i podejmowanie przedsięwzięć w zakresie doskonalenia ochrony danych osobowych; 7) uczestniczenie w pracach międzynarodowych organizacji i instytucji zajmujących się problematyką ochrony danych osobowych. Podmiotem właściwym do nakładania kar jest sąd. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy o ochronie danych osobowych , kara administracyjna nakładana jest w drodze decyzji. Jednak w pierwszej kolejności przedsiębiorcy, u których w wyniku kontroli stwierdzono niezgodności, zostają wezwani do ich usunięcia, czyli do zarejestrowania jako administratora danych osobowych w związku z przetwarzaniem danych klientów. Przetwarzanie danych osobowych to nie tylko ich wykorzystywanie poprzez wysyłanie informacji handlowych drogą elektroniczną czy drogą tradycyjną. Samo gromadzenie danych o klientach poprzez newslettery, formularze kontaktowe czy rejestracyjne jest przetwarzaniem danych osobowych. Dopiero po bezskutecznym wezwaniu przez GIODO mogłaby być nałożona kara. Wobec powyższego zawarte w treści wiadomości informacje rozsyłane przez podmioty typu Bądźmy Legalni czy Legalni z Prawem są nierzetelne i niezgodne z ustawą o ochronie danych osobowych oraz ustawą o świadczeniu usług drogą elektroniczną. #polecamy#

Jaka jest różnica między tajemnicą handlową a tajemnicą przedsiębiorstwa?

Tajemnica handlowa a tajemnica przedsiębiorstwa to ta sama tajemnica. O tym, czym jest i co obejmuje tajemnica przedsiębiorstwa stanowi art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, który brzmi: " Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności ". W mowie potocznej, praktyce codziennej przyjmuje się, że tajemnica handlowa firmy może obejmować np. dane klientów, wiedzę o ich zapotrzebowaniach, wszelkie koszty usług, istotne kontakty, know-how , dane finansowe firmy oraz działania podejmowane przez nią w celu osiągnięcia zysku, rozwoju. Jednakże na gruncie prawa tajemnica przedsiębiorstwa i tajemnica handlowa to pojęcia równoznaczne i nie można ich traktować jako dwóch odrębnych tajemnic. Podsumowując, tajemnica handlowa firmy wchodzi w skład tajemnicy przedsiębiorstwa - jest jedną z tych innych informacji posiadających wartość gospodarczą, o których mowa w zacytowanym powyżej artykule. #polecamy#

Czy z prawnego punktu widzenia dopuszczalne jest używanie na fakturach i w obrocie gospodarczym w ogóle, skróconej nazwy spółki cywilnej - bez podawania imion i nazwisk wspólników?

Pojęcie faktury zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 31 ustawy o VAT. Zgodnie z jego brzmieniem przez fakturę rozumie się “dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie”. W przepisie art. 106e ust.1 pkt 3) ustawa wskazuje, że faktura powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej, dlatego podmiotowość w imieniu spółki mają jej wspólnicy. W obrocie gospodarczym jako przedsiębiorcy występują więc wspólnicy jako osoby fizyczne. Dla celów identyfikacji podatkowej spółce cywilnej jest co prawda nadawany numer NIP, jednak danymi identyfikującymi spółkę są dane wspólników, w tym przede wszystkim ich imiona i nazwiska. Co prawda spółka może użyć w nazwie dodatkowego określenia indywidualnego dla spółki np. nazwa “Sprzedaż Telefonów Komórkowych Jan Nowak, Jan Kowalski sp.c.” może zostać skrócona i występować w obrocie jako skrócona nazwa spółki cywilnej “STK Jan Nowak, Jan Kowalski sp.c.”, jednak co do zasady niedopuszczalne jest skracanie imion czy nazwisk wspólników. Stanowisko takie potwierdzają organy podatkowe. Dyrektor Urzędu Skarbowego w Warszawie w interpretacji indywidualnej o sygnaturze IPPP3/443-311/13-2/MKw z 4 czerwca 2013 roku podkreśla, że w danych podawanych na fakturze nie można pominąć imion i nazwisk wspólników spółki - ani w pełnej, ani w jej skróconej nazwie spółki. #polecamy#

Kupiłam pewien produkt. Wystawiono do niego gwarancję europejską. Czym jest gwarancja europejska i na czym polega?

Gwarancja europejska jest to zapewnienie wydawane przez gwaranta (najczęściej producenta) w postaci karty gwarancyjnej, w której oświadcza on, że dokument ten obowiązuje na terenie wszystkich (lub prawie wszystkich) państw Unii Europejskiej. Oznacza to, że produkt kupiony w jednym państwie (do którego została dołączona gwarancja europejska) można zareklamować, a co za tym idzie wymienić lub naprawić, w państwie drugim - jeśli tylko producent ma tam swój punkt serwisowy. Dlatego też, czytając gwarancję europejską, dobrze zwrócić uwagę, czy producent ma swój punkt serwisowy w kraju kupującego. #polecamy#

Czy są sytuacje, w których przedsiębiorca prowadzący sklep może przenieść odpowiedzialność za przesyłkę na kupującego?

Odpowiedzialność sprzedawcy za przesyłkę została uregulowana w ustawie o prawach konsumenta, a także w art. 548 § 3 Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2017 poz. 459, z późn. zm.). Przepisy te wskazują, że najczęściej odpowiedzialność za przesyłkę spoczywa na sprzedawcy. Wszelkie zastrzeżenia w umowie czy w regulaminie, że przedsiębiorca nie ponosi odpowiedzialności za przesyłkę, są co do zasady nieważne z mocy prawa. Nie jest również ważny zapis w Regulaminie, że “kupujący ma obowiązek sprawdzenia przesyłki w obecności kuriera i jeśli paczka okaże się uszkodzona, wtedy sporządzić protokół szkody - gdyż w przeciwnym wypadku reklamacje nie będą uwzględniane”. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał taki zapis za klauzulę niedozwoloną, wobec czego nie można narzucać na konsumenta obowiązku sporządzania protokołu szkody. Gdy paczka ulegnie uszkodzeniu lub zagubi się podczas transportu, wtedy odpowiedzialność względem kupującego ponosi sprzedawca. To sprzedawca będzie miał obowiązek, aby wysłać paczkę ponownie na swój koszt, bez pobierania dodatkowych opłat. I to na sprzedawcy leży obowiązek udowodnienia, że produkt doręczył. Gdy towar ulegnie uszkodzeniu w czasie podróży, reklamację najlepiej zgłosić do przewoźnika. Uwaga! Jedyny przypadek kiedy to konsument (osoba kupująca daną rzecz na własny użytek) odpowiada za przesyłkę, występuje w sytuacji, gdy to kupujący wybierze sposób dostarczenia przesyłki inny niż oferowany przez sprzedawcę (np. inny kurier niż proponowany przez sprzedawcę, wysłanie znajomego po odbiór osobisty). W takiej sytuacji odpowiedzialność przedsiębiorcy za przesyłkę trwa do momentu wręczenia paczki innemu kurierowi lub osobie odbierającej towar. #polecamy#

Prowadzę działalność gospodarczą i zakupiłem pewien sprzęt w sklepie internetowym. Czy przysługuje mi prawo do odstąpienia od umowy w ciągu 14 dni z racji zawarcia umowy na odległość?

Marek, Wrocław Ustawa o prawach konsumentów przyznaje prawo do odstąpienia od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość - jak sama nazwa wskazuje - konsumentom. Konsumentem jest osoba, która kupuje dany towar na swój prywatny użytek, niezwiązany z działalnością gospodarczą. Konsument ma prawo do odstąpienia od umowy w ciągu 14 dni od otrzymania towaru, bez podawania przyczyny zwrotu, a sprzedawca ma obowiązek taki towar przyjąć oraz zwrócić cenę wraz z kosztami przesyłki (najtańszy zwykły sposób dostarczenia oferowany przez przedsiębiorcę). Wobec powyższego, może Pan zwrócić zakupiony w e-sklepie towar, jeśli kupił go Pan dla siebie jako konsumenta. Natomiast jeśli powyższy towar kupił Pan na cele związane z prowadzoną przez Pana działalnością, wtedy nie ma Pan prawa do odstąpienia od umowy według przepisów konsumenckich. W tej sytuacji poleca się stosowny zapis w umowie ze sprzedawcą o prawie odstąpienia od umowy w określonym czasie (umowne prawo odstąpienia). #polecamy# #banner-2425#

Kupiłem pewien produkt w Hiszpanii. Po powrocie okazało się, że produkt jest wadliwy. Czy możliwa jest reklamacja towaru kupionego za granicą?

Przepisy europejskie nakładają 2-letni okres gwarancyjny na daną rzecz. Stosowane przepisy wskazuje Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dn. 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów oraz związane z nią wytyczne DG ds. Sprawiedliwości. W związku z tym, jeśli w tym czasie zauważył Pan wadę, to można zgłosić reklamację danego towaru. Reklamację należy zgłosić/wysłać do sklepu, w którym produkt kupiono. Aby ją złożyć, produkt nie musi być objęty gwarancją, ponieważ na mocy przepisów sprzedawca ponosi odpowiedzialność za produkt w czasie 2 lat od dnia jego wydania - niezależnie od tego, czy produkt ma gwarancję, czy nie. Sposób złożenia reklamacji jest taki sam jak w przypadku reklamacji w Polsce - wytyczne można odnaleźć w art.556-576 kodeksu cywilnego . Reklamacja towaru kupionego za granicą a gwarancja Inną sprawą jest reklamacja towaru na mocy gwarancji producenta (gwarancja jest przez niego dowolnie wystawiania) - jeśli na daną rzecz producent wystawił gwarancję europejską - to reklamację można zgłosić do punktu serwisowego na terenie dowolnego kraju, w którym producent ma swoje oddziały (np. w Polsce). W związku w powyższym reklamacja towaru kupionego za granicą jest możliwa. Można ją składać w oparciu o: przepisy unijne - w ciągu 2 lat od dnia nabycia. Składa się ją u sprzedawcy, u którego zakupiono produkt, gwarancję producenta - w czasie i miejscu wskazanym w karcie gwarancyjnej, gwarancję europejską - w dowolnym kraju UE, w którym producent ma swoje serwisy. Kogo dotyczy reklamacja towaru kupionego za granicą? Wspomniane uregulowania dotyczą konsumentów, czyli osób, które kupują daną rzecz na swój prywatny użytek od przedsiębiorców . Zatem przepisy te nie będą miały zastosowania dla osób, które kupują daną rzecz na cele związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą lub od osób fizycznych, prywatnych. Reklamacja towaru kupionego za granicą to więc prawo każdego konsumenta. #polecamy#

Zawarłem umowę z klientem, którego kopie zapasowe danych osobowych były przechowywane w systemie informatycznym, regularnie backupowanym. Czy po rozwiązaniu umowy z klientem konieczne będzie usunięcie jego danych, w tym również ich kopii zapasowych?

Pojęcie przetwarzania danych osobowych jest szerokie i mieści się w nim również tworzenie i przechowywanie kopii zapasowych danych osobowych . Należy przypomnieć, że legalność przetwarzania danych osobowych jest uzależniona od spełnienia przez administratora przesłanek zawartych w art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych. Zgodnie z tym przepisem dopuszczalność przetwarzania danych jest uzależniona od wyrażenia na to zgody przez osobę, której dane dotyczą albo gdy jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa lub zawartej umowy, a więc np. w celu wykonania umowy. Z kolei art. 35 ustawy stanowi, że w razie utraty prawa do przetwarzania danych osobowych, administrator powinien je usunąć bez zbędnej zwłoki. Co w takiej sytuacji zrobić z kopiami zapasowymi? Problem przetwarzania danych osobowych w kopii zapasowej systemu informatycznego w sytuacji, gdy odpadła podstawa przetwarzania danych w systemie, rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu o sygnaturze I OSK 633/08. Zdaniem NSA zaistnienie takiej sytuacji nakłada na przedsiębiorcę obowiązek usunięcia danych również z kopii zapasowych. #zobacztez# Z prawnego punktu widzenia należy pozytywnie ocenić rozstrzygnięcie Sądu. Niemniej jednak, rozsądnym wydawałoby się, że dla celów bezpieczeństwa powinna istnieć możliwość przechowywania kopii zapasowych danych osobowych , tak by w razie potrzeby w przyszłości możliwe było odtworzenie kopii. O ile bowiem usunięcie danych osobowych, co do których odpadła prawna podstawa do ich przetwarzania, nie jest procesem technicznie skomplikowanym i nie pociąga za sobą niebezpieczeństwa utraty czy utrudnienia dostępu do innych danych zbioru, o tyle usunięcie kopii zapasowych z backupu jest kłopotliwe zarówno praktycznie, jak i organizacyjnie. Taka operacja może przecież uniemożliwić odtworzenie danych w razie potrzeby. Co ważne, w orzeczeniu NSA wyraźnie stwierdza, że należy usunąć konkretne dane (te, dla których odpadła podstawa prawna ich przetwarzania w systemie), natomiast pozostałe można przechowywać. W pewnych przypadkach takie działanie jest niemożliwe, np. gdy kopie zapasowe danych osobowych są przechowywane na nośnikach do odczytu. Będziemy mieli wtedy do czynienia z odczytaniem danych z kopii, usunięciem określonych danych i sporządzeniem ponownej kopii zapasowej, która nie jest już kopią systemu z momentu utrwalenia kopii. Jest bowiem kopią odczytanej i zmodyfikowanej kopii systemu, co doprowadza do naruszenia bezpieczeństwa informatycznego systemu przedsiębiorcy. #polecamy#

Chciałabym od przyszłego miesiąca zmienić nazwę spółki z o.o. Adresy oraz NIP i REGON pozostają niezmienione. Jakie czynności powinnam podjąć w celu zmiany nazwy spółki?

Zmiana nazwy spółki z o.o. następuje przez zmianę umowy spółki. Wynika to z faktu, że zgodnie z art. 157 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych , nazwa spółki z o.o. jest integralnym elementem umowy spółki. Pierwszym krokiem jest podjęcie przez wspólników uchwały zmieniającej umowę spółki. Uchwała musi zostać zaprotokołowana przez notariusza. Zmiany umowy wymagają zgłoszenia do KRS, dlatego kolejnym krokiem jest rejestracja zmiany umowy. Dokonuje się tego na formularzu KRS-Z3 poprzez wypełnienie części C.1, gdzie należy podać nową nazwę spółki oraz część C.5, gdzie należy podać dane dotyczące zmiany umowy spółki. Formularz należy złożyć w terminie 7 dni od dnia uzasadniającego dokonanie wpisu, czyli w tym wypadku od dnia podjęcia uchwały. Wraz z formularzem należy złożyć: wypis z aktu notarialnego obejmujący protokół ze zgromadzenia wspólników poświadczoną przez zarząd kopię uchwały w sprawie zmiany umowy spółki jednolity tekst umowy spółki dowód wpłaty opłaty sądowej (250 zł) dowód wpłaty opłaty za ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym (100 zł) Co ważne, jeśli wniosek na podstawie którego następuje zmiana nazwy spółki jest pierwszym wnioskiem o ujawnienie jakiejkolwiek zmiany danych spółki w KRS od 1 grudnia 2014 roku, spółka powinna zgłosić jednocześnie również formularz KRS-ZM. Praktyka dowodzi, że niezłożenie tego wniosku powoduje zwrócenie wniosku o ujawnienie zmiany. Należy zwrócić uwagę na podział danych podmiotów podlegających rejestracji w KRS na podstawowe - objęte treścią wpisu do KRS - oraz uzupełniające, czyli te, które są potrzebne urzędom. Skrócona nazwa spółki z o.o. należy właśnie do grupy danych uzupełniających, dlatego jeżeli spółka posługiwała się lub w przyszłości będzie się posługiwać nazwą skróconą, konieczne będzie również złożenie druku NIP-8 do urzędu skarbowego. Zgłoszone dane trafią również do ZUS-u. Zgłoszenia należy dokonać w terminie 21 dni od rejestracji zmiany w KRS. #polecamy#

W 2010 roku w związku z podjęciem pierwszej pracy został mi nadany NIP. W roku 2012 wraz ze zmianą przepisów NIP został zniesiony. Obecnie planuję założyć działalność, w związku z czym pojawia się pytanie, czy możliwe jest zakładanie działalności pod zniesionym NIP-em? Czy stary NIP dla przedsiębiorcy ma znaczenie?

Wraz z 1 stycznia 2012 roku zniesiony został obowiązek nadawania NIP-u podmiotom, które posiadają numer PESEL. Podmiotom, którym NIP został nadany, a z niego nie korzystały z racji braku konieczności - tak jak w Pana przypadku NIP został zniesiony . Mowa tutaj o osobach fizycznych nieprowadzących działalności, niebędących czynnymi podatnikami podatku VAT oraz niebędących płatnikami podatków lub też składek ZUS. Identyfikatorem podatkowym takich podmiotów stał się numer PESEL. Obecnie podmioty, którym numer NIP został zniesiony , a chciałyby rozpocząć prowadzenie działalności - tak jak w Pana przypadku muszą dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego w celu pozyskania nowego NIP-u. Zgłoszenie identyfikacyjne potrzebne do uzyskania NIP-u składa się w ramach wniosku o wpis do CEIDG na formularzu CEIDG-1 . We wniosku nie umieszcza się starego NIP-u , w związku z czym nie ma obowiązku jego pozyskania przed rozpoczęciem działalności. Wniosek CEIDG można złożyć zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Nie później niż w dniu następnym po dokonaniu wpisu, CEIDG przesyła dane z wniosku o wpis do US, który został wskazany we wniosku. Zatem założenie działalności gospodarczej bez aktualnego NIP-u jest możliwe. NIP nadawany jest automatycznie po złożeniu wniosku do CEIDG. Po jego nadaniu będzie on widoczny w CEIDG. Stary NIP dla przedsiębiorcy zostanie zastąpiony nowym. Nowy NIP nie będzie już wygasał w razie zaprzestania lub zawieszenia działalności . Niezależnie od liczby opłacanych podatków, formy opodatkowania, jak i rodzaju prowadzonej działalności podatnik może posiadać wyłącznie jeden numer identyfikacji podatkowej. #polecamy#

Strona 3 - Zdaniem eksperta

Zdaniem eksperta

Artykuły

Wzory