0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Umorzenie podatku od nieruchomości w stosunku do jednego współwłaściciela

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

W przypadku współwłasności nieruchomości zobowiązanie podatkowe solidarnie spoczywa na wszystkich współwłaścicielach. Niejasności prawne budzi jednak umorzenie podatku od nieruchomości w stosunku do jednego współwłaściciela i jego wpływ na pozostałych dłużników. W tym zakresie przeanalizujemy orzecznictwo sądowe.

Solidarna odpowiedzialność współwłaścicieli nieruchomości

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach. 

W myśl art. 91 Ordynacji podatkowej do odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania podatkowe stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (kc) dla zobowiązań cywilnoprawnych. W świetle art. 366 kc kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Podatnikami podatku od nieruchomości są wszystkie osoby będące współwłaścicielami. Organ podatkowy powinien przeprowadzić postępowanie i wydać jedną decyzję skierowaną do współwłaścicieli, ustalając im zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości, a następnie każdemu z nich decyzję tę doręczyć. W konsekwencji wszyscy współwłaściciele powinni zostać objęci jednym postępowaniem podatkowym, które kończy się wydaniem jednej decyzji.

Nakaz stosowania przepisów regulujących solidarność jedynie w zakresie odpowiedzialności podatkowej oznacza, że organ podatkowy musi doprowadzić do powstania zobowiązania podatkowego w pełnej wysokości w odniesieniu do każdego ze współpodatników. Natomiast w fazie postępowania egzekucyjnego przysługuje mu prawo wyboru i wówczas organ może wybrać podatnika lub podatników, w stosunku do których będzie prowadził postępowanie egzekucyjne.

Jeżeli nieruchomość stanowi współwłasność, to postępowanie powinno toczyć się z udziałem wszystkich współwłaścicieli i zakończyć się decyzją stwierdzającą solidarny obowiązek podatkowy wobec wszystkich współwłaścicieli. Nie można w jednej decyzji adresowanej do konkretnej osoby opodatkować udziału we własności nieruchomości. 

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w sytuacji, gdy nieruchomość stanowi współwłasność, to obowiązek podatkowy ciąży na wszystkich współwłaścicielach solidarnie. Oznacza to między innymi, że wzajemne relacje współwłaścicieli oraz spory co do zakresu posiadania nieruchomości wspólnej pozostają bez znaczenia z punktu widzenia opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Każdego ze współwłaścicieli nieruchomości jako podatnika należy uznać za stronę postępowania podatkowego, co oznacza, że wszyscy współwłaściciele powinni być wymienieni w decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości i wszystkim ta decyzja powinna być doręczona.

Umorzenie podatku od nieruchomości - zasady

Zgodnie z art. 59 par. 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej jednym ze sposobów wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest umorzenie. Zgodnie natomiast z art. 67a par. 1 pkt 3 ustawy organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Umorzenie następuje na wniosek podatnika i musi być uzasadnione jego ważnym interesem. Jak wskazał WSA we Wrocławiu w wyroku z 10 kwietnia 2025 roku (I SA/Wr 613/23), pojęcia ważnego interesu podatnika nie można ograniczać wyłącznie do sytuacji nadzwyczajnych czy też zdarzeń losowych uniemożliwiających uregulowanie zaległości podatkowych, pojęcie to funkcjonuje bowiem w zdecydowanie szerszym znaczeniu, uwzględniającym nie tylko sytuacje nadzwyczajne, ale również normalną sytuację ekonomiczną podatnika, wysokość uzyskiwanych przez niego dochodów oraz wydatków.

Co istotne, w kontekście rozpatrywanego problemu żaden przepis nie wskazuje, co w sytuacji, gdy z wnioskiem o umorzenie występuje tylko jeden ze współwłaścicieli. Nad problemem tym pochylił się NSA w wyroku z 24 stycznia 2018 roku (II FSK 37/16), wskazując, że postępowanie w sprawie umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości ciążącym na współwłaścicielach mogło się więc toczyć na podstawie wniosku złożonego przez jednego współwłaściciela i w stosunku do tego właściciela. 

W przypadku złożenia przez jednego z dłużników solidarnych wniosku o zwolnienie z długu (umorzenia zobowiązania) pozostali dłużnicy nie są objęci tym postępowaniem. Stroną postępowania o umorzenie zaległości objętej solidarnością jest tylko ten współwłaściciel, który złożył wniosek w tym zakresie.

Skutki przyznania ulgi w postaci umorzenia zaległości jednemu ze współwłaścicieli

Zakładając, że wniosek jednego ze współwłaścicieli o umorzenie zaległości podatkowej zostanie pozytywnie rozpatrzony przez organ podatkowy, pojawia się pytanie, w jaki sposób – w świetle zasady solidarnej odpowiedzialności – kształtuje się sytuacja pozostałych podatników.

Ponownie należy odnieść się do orzecznictwa sądowego i w pierwszej kolejności przywołać wyrok WSA w Gliwicach z 24 kwietnia 2008 roku (I SA/Gl 74/08). W wyroku tym czytamy, że decyzja umarzająca taką zaległość wydana wobec jednej z osób odpowiadających solidarnie za zobowiązanie podatkowe nie powoduje jej wygaśnięcia, o ile zaległość innych spadkobierców wynikająca z tego zobowiązania nadal istnieje. W przypadku solidarnej odpowiedzialności zobowiązanie podatkowe wygasa wskutek umorzenia zaległości tylko wówczas, gdy umorzenie to dotyczy wszystkich podmiotów, u których powstała zaległość podatkowa wynikająca z tego zobowiązania.

Po drugie można też sięgnąć do treści wyroku WSA w Szczecinie z 11 lutego 2010 roku (I SA/Sz 795/09), gdzie czytamy, że umorzenie zaległości podatkowej wobec jednego z dłużników odpowiedzialnych solidarnie nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania innego współodpowiedzialnego solidarnie dłużnika, a zatem w takiej sytuacji organ podatkowy (wierzyciel) będzie mógł nadal – zgodnie z art. 366 § 1 kc – żądać od niego „całości świadczenia”.

Przykład 1.

Dwóch współwłaścicieli nieruchomości A oraz B odpowiada solidarnie za podatek od nieruchomości w kwocie 5000 zł. Podatnik A z uwagi na ciężką chorobę złożył wniosek o umorzenie zaległości podatkowej. Organ podatkowy, biorąc pod uwagę jego ważny interes, umorzył zaległość na podstawie art. 67a Ordynacji podatkowej. W jaki sposób kształtuje się sytuacja podatnika B?

Umorzenie zaległości wobec podatnika A w żaden sposób nie wpływa na sytuację podatkową podatnika B. Podatnik B nadal ponosi odpowiedzialność za całe zobowiązanie, tj. kwotę 5000 zł podatku.

Umorzenie zaległości podatkowej, w całości lub w części skutkuje tylko wobec osoby, której tę zaległość umorzono. To powoduje, że umorzenie zaległości podatkowej jednej z osób odpowiadających solidarnie za zobowiązanie rodzące zaległość nie ma żadnego wpływu na obciążenie tą zaległością pozostałych solidarnie odpowiadających współwłaścicieli.

Końcowo możemy wskazać, że powyższe stanowisko nie jest w sposób jednolity akceptowane w doktrynie. Można bowiem spotkać się z poglądem, że z uwagi na solidarną odpowiedzialność umorzenie zaległości wobec jednego ze współwłaścicieli powoduje wygaśnięcie zobowiązania wobec wszystkich pozostałych. Z uwagi na brak jednoznacznych przepisów zagadnienie to wciąż pozostaje dyskusyjne.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów