Zgodnie z nowelizacją Kodeksu pracy, uchwaloną przez Sejm, obowiązkiem przedsiębiorców korzystających z elastycznego czasu pracy będzie tworzenie harmonogramu czasu pracy. Zgodnie z nowymi przepisami, wydłużony do roku zostanie także okres rozliczeniowy czasu pracy.
Powyższe przepisy oznaczają wprowadzenie kosztownego i czasochłonnego obowiązku tworzenia szczegółowych rozkładów czasu pracy dla pracowników. Dla przedsiębiorcy oznacza to bowiem konieczność zlecenia dodatkowej pracy służbom kadrowym lub nawet zatrudnienie nowych osób, które zajmą się tą czynnością.
Jeśli przedsiębiorca posiada odpowiedni sprzęt komputerowy, wtedy stworzenie takiego harmonogramu nie zajmuje oczywiście zbyt wiele czasu. Jednak w przypadku firm zatrudniających większą liczbę osób, a które takich programów nie posiadają, czas stworzenia rozkładu znacznie się wydłuża. Harmonogramy mogą być bardzo uciążliwe także dla pracowników, którzy nie będą mogli w każdej chwili zmieniać (za zgodą pracownika) czasu swojej pracy.
Tworzenie harmonogramów ogranicza elastyczne kształtowanie się rozkładu pracy. W okresach spowolnienia gospodarczego, przy dużej niepewności i zmienności zamówień, firmy nie są w stanie przewidzieć pracy choćby na dwa tygodnie do przodu. Harmonogramy bez wątpienia usztywnią organizację i planowanie pracy. Muszą one być bowiem przygotowane co najmniej na miesiąc przed rozpoczęciem pracy a do rąk własnych pracownika przedsiębiorca powinien taki plan dostarczyć z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem.
Nowelizacja nie narzuca obowiązku stosowania nowych rozwiązań dotyczących wydłużenia okresu rozliczeniowego czasu pracy. Aby móc zastosować ten przepis, potrzebna będzie zgoda związków zawodowych funkcjonujących w przedsiębiorstwie. Jeśli zakładowa organizacja związkowa nie wyrazi wymaganej zgody co do wydłużenia okresu rozliczeniowego czy też wprowadzenia ruchomego czasu pracy, niemożliwe będzie zastosowanie tych rozwiązań.
Jeśli związki nie wyrażą zgody, przedsiębiorca nie będzie mógł skorzystać z nowej regulacji, która mówi o tym, iż ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.
