Telefony komórkowe stały się niemalże niezbędnym elementem naszego życia codziennego. Dają one możliwość szybszego załatwiania spraw, niż gdybyśmy musieli zrobić to osobiście. Ten sposób komunikacji stał się tak powszechny zarówno wśród osób prywatnych, jak i przedsiębiorców, że wielu z nich decyduje się na rozszerzenie działalności o sprzedaż doładowań do telefonów. Sprawdź, jak rozliczyć sprzedaż doładowańdo telefonów!
Czym jest sprzedaż doładowań?
Doładowanie zwane jest inaczej elektroniczną jednostką doładowania (EJD). Oznacza zwiększenie bądź odnowienie limitu połączeń dla nabywcy, inaczej mówiąc - zwiększenie wartości jego konta, które może zostać wykorzystane na usługi telekomunikacyjne. Dokonuje się tego w systemie informatycznym operatora GSM.
Sprzedaż doładowań, czyli tzw. zaszyfrowanych plików elektronicznych zawierających kody doładowujące, przez przedsiębiorcę dokonuje się poprzez nabycie i przesłanie przez operatorów sieci komórkowych bądź pośredników zabezpieczonych plików elektronicznych do bazy danych elektronicznego systemu dystrybucji. Przy sprzedaży dane są przesyłane na specjalnie do tego przeznaczony terminal, który generuje EJD w formie wydruku. Następnie sprzedaż doładowań jest dokumentowana przez sprzedawcę fakturami VAT, które wystawia za okresy zgodne z umową.
Zakup a późniejsza sprzedaż doładowań
Przedsiębiorca, który zakupił doładowania w celu dalszej odsprzedaży, może zastanawiać się, jak zaksięgować wyżej wymieniony zakup. Otóż wyróżniamy dwie formy zakupu doładowań telefonicznych:
1. Pośredniczenie w przekazywaniu zapłaty za doładowania telefonów pomiędzy ich nabywcami a właścicielem terminala, za co przedsiębiorca otrzymuje należną mu prowizję. Według interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21.12.2010 roku o sygnaturze: IBPBI/1/415-909/10/BK przedsiębiorca nie ponosi w istocie wydatków związanych z zakupem doładowań terminala, a jedynie pośredniczy w przekazywaniu pobranych od nabywców doładowań kwot na rzecz właściciela terminala, potrącając z nich należną mu prowizję. Skoro zatem (...) nie ponosi wydatku na nabycie doładowań terminala, to kwoty przekazane właścicielowi terminala nie mogą stanowić zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztów uzyskania przychodów w tej działalności.
Zgodnie bowiem z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodu, są bowiem koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Reasumując, w przypadku pośrednictwa w sprzedaży doładowań zakupione przez przedsiębiorcę doładowania nie podlegają ujęciu w prowadzonej księdze podatkowej, gdyż nie mają one wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego.
2. Zakup doładowań od dostawcy udokumentowany fakturą VAT. Księguje się jak normalną fakturę, z tą różnicą, że zakupione przez przedsiębiorcę EJD nie stanowi dla niego zakupu towarów handlowych ani materiałów, ponieważ nie ma charakteru materialnego, który można ująć w remanencie. Nie należy więc go księgować w kolumnie 10. Powinno się go ująć w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako pozostałe wydatki, ponieważ jest to wobec niego świadczenie usługi telekomunikacyjnej. Tak samo sytuacja wygląda w sytuacji zakupu kart zdrapkowych do doładowywania telefonów.
Sprzedawane doładowania przez przedsiębiorcę na rzecz nabywcy będą stanowiły świadczenie usługi telekomunikacyjnej. Takie stanowisko w tej sprawie przyjął Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 23 listopada 2015 r. o sygnaturze PT8.8101.255.2015, gdzie czytamy: (...) sprzedaż jednostek doładowujących telefony komórkowe (w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące), przez podmiot, który nie świadczy usług telekomunikacyjnych, należy traktować jako sprzedaż praw/uprawnień do korzystania z usługi telekomunikacyjnej (...).
Sprzedaż doładowań - powstanie obowiązku podatkowego
Według aktualnie obowiązującego prawa, obowiązek podatkowy w podatku VAT od sprzedaży EJD powstanie z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usługi telekomunikacyjnej, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy o VAT. Jednakże jeśli przedsiębiorca nie wystawi faktury w wyznaczonym czasie lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu wystawienia faktury (art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT), a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.
Stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 23 listopada 2015 r. o sygn. PT8.8101.255.2015, mówi: Stosownie natomiast do art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych. W tym przypadku, w myśl art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności.
W przypadku świadczenia przedmiotowych usług gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury.
Przykład 1.
Właściciel przedsiębiorstwa “C-MOL” sprzedał doładowania do telefonu przedsiębiorcy “B” 24.07.2020 r. Nabywca ma obowiązek uiszczenia zapłaty do 21.08.2020 r. Jednakże właściciel przedsiębiorstwa “C-MOL” zapomniał wystawić fakturę za sprzedaż doładowań na rzecz nabywcy. Do kiedy powinien wystawić zaległą fakturę?
Właściciel przedsiębiorstwa “C-MOL” powinien wystawić fakturę do dnia, w którym mija termin płatności, czyli w jego przypadku do 21.08.2020 r., gdyż dokładnie tego dnia wystąpi u niego obowiązek podatkowy.
