Prowadzenie działalności gospodarczej wymaga zaangażowania przedsiębiorcy w rozwój firmy oraz wyznaczania i realizacji nowych celów. Wielu przedsiębiorców zaczyna prowadzenie działalności gospodarczej w określonej branży, a w miarę upływu czasu rozszerza ten zakres. Wydatki uznawane za koszty uzyskania przychodów uzależnione są od występowania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodami uzyskanymi z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów. Poszczególne działalności różnią się między sobą, dlatego nie ma możliwości wyodrębnienia zamkniętego katalogu wydatków stanowiących koszty podatkowe. Wiele zależy od specyfiki prowadzonej działalności i celu gospodarczego, jaki ma przedsiębiorca ponoszący dany wydatek. W dzisiejszym artykule wyjaśniamy zagadnienie jakim jest altana ogrodowa a koszty uzyskania przychodów w działalności.
Koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, które nie zostały uwzględnione w art. 23 ustawy o PIT. Wydatki te mogą być bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Trzeba mieć na uwadze, że obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodami uzyskanymi z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów każdorazowo spoczywa na podatniku. Dodatkowo, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi być należycie udokumentowany.
Altana ogrodowa jako środek trwały
Środkami trwałymi są budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty, które spełniają łącznie następujące warunki:
stanowią własność lub współwłasność podatnika;
zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;
ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok;
są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PIT.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środki trwałe co do zasady podlegają amortyzacji. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.
„Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania”.
Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Dodatkowo, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego albo w miesiącu następnym. Jeżeli natomiast wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się na zasadach ogólnych.
Przykład 1.
Pan Maciej poniósł wydatki związane z wytworzeniem altany ogrodowej o wartości 9500 zł. Altana ogrodowa jest wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej i pan Maciej jest w stanie wykazać związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy altaną a przychodami uzyskanymi z działalności. W jaki sposób pan Maciej powinien rozliczyć poniesione wydatki związane z wytworzeniem altany ogrodowej? Wydatki związane z wytworzeniem altany ogrodowej, o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł mogą zostać jednorazowo zamortyzowane lub zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio bez wprowadzania altany do ewidencji środków trwałych. Nie ma również przeciwwskazań, aby wydatki te podlegały amortyzacji na zasadach ogólnych.
Przykład 2.
Pan Maciej z pierwszego przykładu poniósł wydatki związane z wytworzeniem altany ogrodowej o wartości 17 000 zł. W jaki sposób powinien je rozliczyć? Altana ogrodowa wykorzystywana przez przedsiębiorcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, której przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, stanowi środek trwały podlegający amortyzacji podatkowej. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się wówczas na zasadach ogólnych. Kosztem uzyskania przychodów są wówczas odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Altana użytkowana sezonowo a odpisy amortyzacyjne
Altana ogrodowa, która nie jest ogrzewana, zazwyczaj może być wykorzystywana w działalności gospodarczej wyłącznie sezonowo. Ze składnikami majątku używanymi sezonowo mamy do czynienia w sytuacji, gdy nie są one wykorzystywane ciągle, a jedynie przez część roku w szczególności ze względu na warunki pogodowe. Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.
Wysokość odpisu miesięcznego dla altany ogrodowej użytkowanej sezonowo w działalności gospodarczej ustala się:
poprzez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie, lub
poprzez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku.
Wybór 1 z powyższych metod ustalania miesięcznego odpisu amortyzacyjnego środka trwałego używanego sezonowo należy do podatnika. Decydując się na pierwszą metodę, następuje szybsze zamortyzowanie środka trwałego, niż ma to miejsce w przypadku stosowania drugiej metody. Niezależnie od wybranej metody, odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego wykorzystywanego sezonowo dokonuje się wyłącznie w miesiącach używania danego środka trwałego.
Altana ogrodowa a koszty uzyskania przychodów – interpretacja indywidualna
Interpretacja indywidualna (sygn. 0112-KDIL2-2.4011.652.2021.1.MB) z 25 sierpnia 2021 roku wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dotyczy możliwości zaliczenia kosztów związanych z postawieniem altany ogrodowej do kosztów działalności gospodarczej.
Wnioskodawca prowadzi działalność głównie w zakresie informatyki i zamierza rozszerzyć działalność o wynajem maszyn rolniczo-budowlanych oraz usługi ubezpieczeniowe. W związku z planowanym rozszerzeniem działalności gospodarczej o wynajem maszyn rolniczych, budowlanych typu kosiarka, glebogryzarka, zagęszczarka itp. wnioskodawca planuje postawić altanę ogrodową pod adresem prowadzenia działalności gospodarczej, którą będzie wykorzystywał przy planowanej oraz aktualnie prowadzonej działalności gospodarczej jako podręczne biuro, czyli miejsce, w którym będzie wykonywane podpisywanie umów najmu maszyn, wystawianie rachunków, rozmowy z klientami oraz miejsce pracy zdalnej dla podstawowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla, że altana wykorzystywana do podpisywania umów z klientami ma zwiększać bezpieczeństwo poprzez ograniczenie rozprzestrzeniania się COVID-19, gdyż zgodnie z badaniami, COVID-19 znacznie bardziej się rozprzestrzenia na świeżym powietrzu, niż w zamkniętych pomieszczeniach. W odniesieniu do wykorzystania altany jako miejsca pracy zdalnej w prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawca zaznaczył, że praca na powietrzu jest dla niego bardziej komfortowa niż praca w zamkniętym pomieszczeniu. Wartość postawionej samej altany będzie mniejsza niż 10 000 zł, a łączny koszt wszystkich prac związanych z altaną będzie powyżej 10 000 zł, a poniżej 20 000 zł. Wnioskodawca zakłada, że będzie użytkował altanę sezonowo, dłużej niż rok. Dodatkowo wnioskodawca nie zakłada wykorzystywania altany w innych celach (np. w celach prywatnych), ale nie może tego całkowicie wykluczyć w przyszłości.
Wnioskodawca zadał pytanie, czy koszty związane z postawieniem altany ogrodowej można zaliczyć w koszty działalności gospodarczej.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w uzasadnieniu wyjaśnił, kiedy poniesione przez podatnika wydatki są uznawane za koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej oraz przytoczył definicję środka trwałego. W sytuacji, gdy wartość wytworzenia altany będzie wyższa niż 10 000 zł i będzie ona wykorzystywana przez wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, przez przewidywany okres używania dłuższy niż rok, to będzie stanowić środek trwały podlegający amortyzacji podatkowej – wówczas kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej ostatecznie potwierdził, że wydatki poniesione na wytworzenie altany ogrodowej wnioskodawca będzie mógł uznać za koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej przez odpisy amortyzacyjne.
