Sankcje za niezłożenie informacji IFT-1

Druk IFT-1/IFT-1R to informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Informacja ta jest składana przez podmioty wypłacające świadczenia. W poniższym artykule zastanowimy się, na jakie występują ewentualne sankcje za niezłożenie informacji IFT-1!

Jakie są zasady składania informacji IFT-1/IFT-1R?

Obowiązek składania omawianej informacji związany jest z wypłatą świadczeń na rzecz nierezydentów. Przypomnijmy, że nierezydenci – czyli osoby niemające miejsca zamieszkania na terenie RP – podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza, że podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów osiągniętych na terenie Polski (art. 3 ust. 2a ustawy PIT).

Jednocześnie ustawodawca przewidział sytuacje, w których podatek jest pobierany przez płatnika, czyli przez podmiot wypłacający wynagrodzenie. Jak wynika z treści art. 41 ust. 4 ustawy PIT, płatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4–5a, 13–17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1–11 oraz 11b–13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Przykładowo wypłata świadczeń na rzecz nierezydenta z tytułu praw autorskich wiąże się z obowiązkiem poboru podatku u źródła (art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy PIT).

Jak wynika z treści art. 42 ust. 1 ustawy PIT, płatnicy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy PIT płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a (czyli nierezydentom), oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4. IFT-1 jest sporządzany na wniosek podatnika. IFT-1R jest sporządzany za cały rok podatkowy

Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imiennej informacji (art. 42 ust. 4 ww. ustawy).

IFT-1 jest sporządzany na wniosek podatnika. IFT-1R jest sporządzany za cały rok podatkowy. Informacja ta jest przekazywana zarówno nierezydentowi, jak i urzędowi skarbowemu. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że nie chodzi tu o urząd skarbowy właściwy dla płatnika, lecz o organ właściwy w sprawie opodatkowania osób zagranicznych. Jak podaje par. 5 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia w sprawie właściwości organów podatkowych, w przypadku uzyskiwanych przez nierezydentów dochodów (przychodów) innych niż z działalności gospodarczej właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych, wymienieni poniżej, ustaleni ze względu na miejsce zamieszkania lub adres siedziby płatnika, w przypadku gdy pobór podatku następuje za pośrednictwem płatnika:

w województwie dolnośląskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Psie Pole;
w województwie kujawsko-pomorskim – Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy;
w województwie lubelskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie;
w województwie lubuskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze;
w województwie łódzkim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście;
w województwie małopolskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście;
w województwie mazowieckim – Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście;
w województwie opolskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu;
w województwie podkarpackim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie;
w województwie podlaskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku;
w województwie pomorskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku;
w województwie śląskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach;
w województwie świętokrzyskim – Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach;
w województwie warmińsko-mazurskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie;
w województwie wielkopolskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Nowe Miasto;
w województwie zachodniopomorskim – Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.

Z treści art. 42 ust. 6 ustawy PIT wynika, że informacje IFT-1/IFT-1R należy sporządzić i przekazać również w sytuacji, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie powstaje obowiązek poboru podatku.

Zobacz też:

Sankcje za niezłożenie informacji IFT-1 / IFT-1R

Przechodząc do kwestii ewentualnych sankcji związanych z niedopełnieniem ww. obowiązków, należy sięgnąć do treści Kodeksu karnego skarbowego. W art. 80 par. 2 kks czytamy, że płatnik oraz podmiot, o którym mowa w art. 41 ustawy PIT, niepełniący funkcji płatnika, który wbrew obowiązkowi nie składa w terminie podatnikowi lub właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej lub informacji, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 (IFT-1/IFT-1R) powołanej ustawy podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.

Jeżeli złożono nieprawdziwą informację, sprawca podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. Natomiast w przypadku mniejszej wagi sprawca podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Opisany czyn podlega zatem sankcji karnoskarbowej w postaci kary grzywny. Jednocześnie należy podkreślić, że płatnik ma prawo do skorzystania z instytucji czynnego żalu. Otóż w myśl art. 16 kks nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego zawiadomił o tym organ powołany do ścigania, ujawniając istotne okoliczności tego czynu, w szczególności osoby współdziałające w jego popełnieniu.

W tym miejscu warto też zauważyć, że art. 80 par. 2 kks wskazuje, że odpowiedzialności karnej skarbowej podlega płatnik, który nie składa informacji IFT-1/IFT-1R zarówno na rzecz nierezydenta, jak i na rzecz organu podatkowego.

Przykład 1.

Pan Tomasz prowadzący działalność gospodarczą w Kraśniku dokonał wypłaty wynagrodzenia na rzecz nierezydenta z Ukrainy z tytułu zakupionych praw autorskich. Nierezydent nie przedstawił certyfikatu rezydencji podatkowej, w związku z czym pan Tomasz pobrał podatek u źródła. Jednocześnie w terminie do końca lutego przesłał informację IFT-1R do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie. Pan Tomasz nie przesłał informacji do nierezydenta. Czy w tym wypadku może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnoskarbowej?

Tak, organ podatkowy może nałożyć na pana Tomasza karę grzywny, ponieważ art. 80 par. 2 kks wskazuje, że czynem zabronionym jest również działanie polegające na niezłożeniu informacji IFT-1R nierezydentowi.

Karze grzywny podlega nie tylko niezłożenie informacji IFT-1/IFT-1R do właściwego organu podatkowego w zakresie opodatkowania osób zagranicznych, lecz także nieprzekazanie w terminie informacji na rzecz nierezydenta.

Reasumując, należy wskazać, że płatnik, który nie składa informacji IFT-1/IFT-1R, naraża się z tego tytułu na sankcje przewidziane w Kodeksie karnym skarbowym w postaci kary grzywny.

Polecamy:

4 modele współpracy z biurem rachunkowym w KSeF - wybierz model dla swojego biura!