Przedsiębiorcy często decydują się na zakup używanych maszyn, środków transportu, czy budynków. Ustawa o PIT pozwala na zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej. W artykule znajdziesz odpowiedź jakie warunki muszą spełniać składniki majątku, aby je uznać za używane środki trwałe i zastosować indywidualną stawkę amortyzacji.
Używane środki trwałe w świetle ustawy o PIT
Ustawa o PIT nie podaje jednoznacznej definicji środka trwałego, jednak w art. 22a wyszczególnione zostały składniki majątku, które zostały określone tym mianem. Wśród nich zostały wyróżnione:
-
budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
-
maszyny, urządzenia, środki transportu,
-
inne przedmioty,
które stanowią własność lub współwłasność przedsiębiorcy, a także takie, które zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie i w momencie wprowadzania ich do ewidencji środków trwałych są kompletne i zdatne do użytku.
W przypadku środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 KŚT oraz środków transportu zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT za używane środki trwałe uznaje się takie, które przed nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez 6 miesięcy. Natomiast w stosunku do budynków, budowli okres ten jest dłuższy i wynosi co najmniej 60 miesięcy.
Ze względu na fakt, iż używane środki trwałe są częściowo wyeksploatowane, pod warunkiem, że są wprowadzane przez przedsiębiorcę do ewidencji środków trwałych po raz pierwszy, można zastosować indywidualną stawkę amortyzacji. Przy czym, zgodnie z art. 22j ustawy o PIT, okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
-
w przypadku środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8
-
24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,
-
36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł,
-
60 miesięcy – w pozostałych przypadkach
-
dla środków transportu, w tym samochodów osobowych – 30 miesięcy
-
dla budynków (lokali) niemieszkalnych nie może być krótszy niż 10 lat.
Amortyzacja indywidualna pozwala skrócić okres amortyzacji nawet dwukrotnie, w odniesieniu do standardowych stawek amortyzacyjnych.
Przykład 1.
Przedsiębiorca nabył budynek, który zgodnie z aktem notarialnym, był używany wcześniej przez ponad 60 miesięcy. Ze względu na to, że budynek spełnia definicję używanego środka trwałego, z uwagi na wcześniejsze użytkowanie przez co najmniej 60 miesięcy, przedsiębiorca może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji.
Przykład 2.
Podatnik chce wprowadzić do ewidencji środków trwałych samochód osobowy, który nabył 7 miesięcy wcześniej z salonu samochodowego. W tym wypadku podatnik nie może zastosować indywidualnej stawki amortyzacji, ponieważ był on jego pierwszym właścicielem.
Przykład 3.
Przedsiębiorca, będący czynnym podatnikiem VAT wprowadza do ewidencji środków trwałych zespół komputerowy, który spełnia definicję używanego środka trwałego. Jego wartość początkowa wynosi 12.000 zł. netto Podatnik zastanawia się, jaką metodę amortyzacji wybrać: liniową czy indywidualną?
Zgodnie z KŚT stawka amortyzacji liniowej dla zespołów komputerowych wynosi 30%. Sprzęt komputerowy, w przypadku wyboru metody liniowej będzie zatem amortyzowany przez okres 3 lat i 4 miesięcy, a amortyzacja roczna wyniesie 3 600 zł (12 000 * 30%). Natomiast miesięczny odpis wyniesie 300 zł (3600 / 12).
Natomiast, jeżeli przedsiębiorca wybierze metodę indywidualną, to sprzęt komputerowy będzie amortyzowany przez okres 2 lat, a amortyzacja roczna wyniesie 6.000 (12 000 * 50%). Natomiast miesięczny odpis wyniesie 500 zł (6000 / 12).
Używane środki trwałe - jak udowodnić?
W razie kontroli skarbowej, to po stronie przedsiębiorcy istnieje obowiązek udowodnienia, że składnik majątku spełnia definicję używanego środka trwałego. W przepisach nie ma jednoznacznie określonego sposobu udokumentowania, dlatego przyjmuje się, że wiarygodnym dokumentem będzie np. karta pojazdu, dowód rejestracyjny, książka serwisowa, faktura zakupu, czy akt notarialny.
