Zezwolenie na pracę dla cudzoziemca - typy i terminy ważności

Praca cudzoziemców w Polsce jest reglamentowana prawnie – wymaga uzyskania zezwolenia. Zasady i tryb uzyskiwania zezwolenia uregulowano w Ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz Rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca oraz wpisu oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi do ewidencji oświadczeń – dalej nazywanymi w skrócie „ustawą” i „rozporządzeniem”. Czym jest zezwolenie na pracę? Tłumaczymy w artykule.

Zezwolenie na pracę

Zgodnie z definicją zamieszczoną w art. 2 ust. 1 pkt 43a ustawy zezwoleniem na pracę jest decyzja właściwego organu uprawniająca cudzoziemca do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na warunkach określonych w ustawie oraz w tej decyzji.

Wykonywanie pracy przez cudzoziemca bez wymaganego prawem zezwolenia jest wykroczeniem zagrożonym karą grzywny od 20,00 do 5000,00 zł, natomiast powierzenie cudzoziemcowi nielegalnego wykonywania pracy może zostać ukarane grzywną w wysokości od 1000,00 do 30 000,00 zł (art. 120 ust. 1 i 2 ustawy).

Typy zezwoleń

W § 2 rozporządzenia wyróżniono sześć typów zezwoleń na pracę:

Zobacz też:

typ A – dotyczący cudzoziemca wykonującego pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy z podmiotem, którego siedziba lub miejsce zamieszkania albo oddział, zakład lub inna forma zorganizowanej działalności znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
typ B – dotyczący cudzoziemca wykonującego pracę polegającą na pełnieniu funkcji w zarządzie osoby prawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców lub będącej spółką kapitałową w organizacji albo prowadzeniu spraw spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej jako komplementariusz, albo w związku z udzieleniem mu prokury przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy;
typ C – dotyczący cudzoziemca, który wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym do oddziału lub zakładu podmiotu zagranicznego albo podmiotu powiązanego, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z pracodawcą zagranicznym;
typ D – dotyczący cudzoziemca, który wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego nieposiadającego oddziału, zakładu lub innej formy zorganizowanej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym (usługa eksportowa);
typ E – dotyczący cudzoziemca, który wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w ciągu kolejnych 6 miesięcy w innym celu niż wskazany w pkt 2–4;
typ S – dotyczący cudzoziemca, który wykonuje pracę sezonową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie działalności określonych w Rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie podklas działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), w których wydawane są zezwolenia na pracę sezonową cudzoziemca.

Przykład 1.

Cudzoziemiec ma podjąć pracę w polskiej firmie mającej siedzibę w Warszawie. W związku z tym musi uzyskać zezwolenie typu A.

Przykład 2.

Firma zagraniczna produkująca samochody deleguje swojego pracownika-cudzoziemca do pracy w oddziale tej firmy w Polsce na okres 5 miesięcy. Taki pracownik, aby pracować legalnie, musi legitymować się zezwoleniem typu C.

Kto wydaje zezwolenia?

Wydawanie zezwoleń na pracę należy do wojewody, właściwego – zależnie od typu zezwolenia – ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi, siedzibę podmiotu, do którego cudzoziemiec jest delegowany, siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu, na którego rzecz jest świadczona usługa, główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo ze względu na główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zezwolenie na pracę sezonową wydaje starosta właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi (art. 88b ust. 1 i art. 88n ust. 1 ustawy).

Wniosek o zezwolenie

Zezwolenie na pracę jest wydawane na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi na okres oznaczony datami. Wniosek może być wniesiony w formie pisemnej, w postaci papierowej lub elektronicznej (§ 3 rozporządzenia).

Do wniosku o wydanie zezwolenia na pracę należy dołączyć szereg dokumentów, szczegółowo wymienionych w § 7 rozporządzenia, a wśród nich:

dokument z właściwego rejestru potwierdzający status prawny i formę lub charakter działalności prowadzonej przez pracodawcę zagranicznego – w przypadku wniosku o zezwolenie typu C, D lub E

ważny dowód osobisty lub ważny dokument podróży albo, jeżeli takiego dokumentu nie posiada i nie może go uzyskać, inny ważny dokument potwierdzający tożsamość – w przypadku gdy podmiotem powierzającym wykonywanie pracy cudzoziemcowi jest osoba fizyczna;

umowę spółki – w przypadku gdy podmiotem powierzającym wykonywanie pracy cudzoziemcowi jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji lub spółka cywilna, lub akty notarialne o zawiązaniu spółki – jeżeli podmiotem powierzającym wykonywanie pracy cudzoziemcowi jest spółka akcyjna w organizacji;
kopię dokumentu podróży cudzoziemca albo dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.

Jak długo ważne jest zezwolenie?

Zezwolenie na pracę jest wydawane na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata i może być przedłużane. Gdy cudzoziemiec pełni funkcję w zarządzie osoby prawnej, która na dzień złożenia wniosku zatrudnia powyżej 25 osób, wojewoda może wydać zezwolenie na pracę na okres nie dłuższy niż 5 lat. W przypadku delegowania cudzoziemca przez pracodawcę zagranicznego w celu realizacji usługi eksportowej, wojewoda wydaje zezwolenie na pracę na okres delegowania.

Zgodnie z art. 10 ust. 3 i 4 ustawy wojewoda po zasięgnięciu opinii marszałka województwa oraz wojewódzkiej rady rynku pracy ustala kryteria wydawania zezwoleń na pracę cudzoziemców, w których określa:

wykaz zawodów i rodzajów pracy, w stosunku do których wydanie zezwolenia na pracę nie wymaga uwzględnienia informacji starosty, kierując się sytuacją na lokalnym rynku pracy, w szczególności liczbą zarejestrowanych bezrobotnych i poszukujących pracy w poszczególnych zawodach w stosunku do liczby ofert zgłoszonych do powiatowych urzędów pracy;
przypadki, w których zezwolenie na pracę może być wydane na okres krótszy niż określony we wniosku, biorąc pod uwagę w szczególności poprzednie okresy pobytu i pracy cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej, charakter lub rodzaj pracy wykonywanej przez cudzoziemca oraz znaczenie podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi dla gospodarki.

W przypadkach określonych we wspomnianych kryteriach wojewoda może ograniczyć okres, na który wydaje zezwolenie na pracę (art. 88e ustawy).

Zezwolenia mogą być przedłużane, a przepisy nie określają maksymalnej liczby możliwych przedłużeń.

Treść zezwolenia

W zezwoleniu na pracę określa się cudzoziemca, którego zezwolenie dotyczy, podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi, stanowisko lub rodzaj pracy wykonywanej przez cudzoziemca, najniższe miesięczne wynagrodzenie cudzoziemca na danym stanowisku, wymiar czasu pracy albo liczbę godzin pracy w tygodniu lub miesiącu, rodzaj umowy będącej podstawą wykonywania pracy oraz okres ważności zezwolenia (art. 88f ust. 1 ustawy).

Ułatwieniem dla podmiotu, który zamierza powierzyć pracę cudzoziemcowi, są wzory wniosków o wydanie zezwoleń oraz wzory innych dokumentów dotyczących procedury wydawania wspomnianych zezwoleń, stanowiące załączniki do rozporządzenia.

Polecamy:

Jak zaksięgować bilet za przejazd PKP?