0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Dokumentowanie dla celów VAT w działalności nierejestrowanej

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Działalność nierejestrowana stanowi uproszczoną formę aktywności gospodarczej, jednakże nie należy zapominać, że również ta forma podlega pod regulacje ustawy o VAT. W naszym dzisiejszym artykule zastanowimy się, jakie obowiązki ewidencyjne określa ustawa o VAT w działalności nierejestrowanej.

VAT w działalności nierejestrowanej - ustawa

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców nie stanowi działalności gospodarczej działalność:

  • której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia,
  • która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Warto dodać też, że ustawodawca pracuje nad projektem zmiany ustawy, gdzie limit ma zostać podniesiony z 50% do 75% przychodów.

Prowadzenie aktywności gospodarczej w formie działalności nierejestrowanej jest korzystne, jeżeli chodzi o obowiązki względem organów państwowych. Osoba fizyczna prowadząca tę działalność nie musi rejestrować się do CEIDG, nie musi posiadać numeru REGON, nie musi też rejestrować się w ZUS-ie.

Na gruncie podatku PIT przychód osiągnięty z tego tytułu nie jest kwalifikowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza, co wiąże się np. z brakiem konieczności opłacania miesięcznych zaliczek na podatek. Jest to przychód z tzw. innych źródeł.

Przechodząc natomiast na grunt ustawy o VAT, należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawa o VAT nie wyróżnia żadnych źródeł i nie posługuje się żadną klasyfikacją pochodzenia zysków ze sprzedaży. Każda działalność prowadzona w sposób ciągły i dla celów zarobkowych stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

To oznacza, że osoba fizyczna prowadząca działalność nierejestrowaną jest podatnikiem podatku VAT na takich samych zasadach jak „zwykły” przedsiębiorca.

W kontekście regulacji ustawy o VAT działalność nierejestrowana jest działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji działalność nierejestrowana nie jest w żaden sposób wykluczona z zakresu regulacji ustawy o podatku od towarów i usług.

Działalność nierejestrowana a limit zwolnienia VAT

Fakt, że działalność nierejestrowana podlega pod ustawę o VAT, nie oznacza automatycznie konieczności odprowadzania podatku należnego. Tak samo, jak typowi przedsiębiorcy również osoby prowadzące działalność nierejestrowaną mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Powyższe zwolnienie ma zastosowanie, o ile podatnik nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, które powodują wykluczenie z możliwości korzystania ze zwolnienia.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w 2023 roku miesięczny limit przychodu z działalności nierejestrowanej to 1745 zł. W konsekwencji każda osoba fizyczna będzie mieścić się w limicie zwolnienia podmiotowego.

Warto też dodać, że podatnik korzystający ze zwolnienia nie musi w tym zakresie składać zgłoszenia rejestracyjnego. Jak bowiem wynika z art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 bądź przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne VAT-R.

W takim przypadku naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT zwolnionego” i na jego wniosek potwierdza to zarejestrowanie (art. 96 ust. 4 ustawy o VAT).

Działalność nierejestrowana – o ile nie obejmuje czynności dostawy towarów i świadczenia usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT – może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Obowiązki ewidencyjne i dokumentacyjne w zakresie podatku VAT

Jak już wskazaliśmy, osoba fizyczna prowadząca działalność nierejestrowaną podlega tym samym powinnościom, co inni podatnicy podatku VAT, co znajduje również odzwierciedlenie w zakresie obowiązków o charakterze dokumentacyjnym.

Przede wszystkim wskażmy, że w myśl art. 109 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. 

Ewidencja sprzedaży przewidziana w ww. przepisie służy precyzyjnemu ustaleniu momentu, w którym podatnik zwolniony podmiotowo przekracza próg kwoty sprzedaży i traci zwolnienie. Dlatego ustawodawca tej ewidencji postawił tylko 1 wymóg – musi w niej być ewidencjonowana sprzedaż na dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym (wyrok WSA we Wrocławiu z 7 listopada 2011 roku, I SA/Wr 1154/11). 

Brak jest urzędowego wzoru prowadzenia tego rodzaju ewidencji, w związku z czym może być ona prowadzona w dowolnej formie. W przypadku działalności nierejestrowanej ideą prowadzenia tej ewidencji jest przede wszystkim monitorowanie miesięcznego limitu przychodów ze sprzedaży.

Należy także zaznaczyć, że w przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy, albo prowadzi ją w sposób nierzetelny, a na podstawie dokumentacji nie jest możliwe ustalenie wartości sprzedaży, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi, w drodze oszacowania, wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku należnego. 

Brak ewidencji lub jej nierzetelność jest zatem obwarowana sankcją podatkową.

Osoba fizyczna prowadząca działalność nierejestrowaną i jednocześnie korzystająca ze zwolnienia od podatku VAT ma obowiązek prowadzenia uproszczonej ewidencji sprzedaży. Ustawa o VAT nie określa wzoru czy formy ani elementów składowych takiej ewidencji. Przyjmuje się, że powinna ona zawierać liczbę porządkową, datę sprzedaży, wartość sprzedaży oraz wartość sprzedaży narastająco. 

Podsumowując, możemy wskazać, że prowadzenie działalności nierejestrowanej – choć stanowi znaczne uproszczenie w stosunku do typowej działalności gospodarczej – to jednak nie jest całkowicie wolne od obowiązków po stronie podatnika. Na gruncie podatku VAT możemy wyszczególnić obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży na każdy dzień.

 

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów