Wielu przedsiębiorców, którzy prowadzą działalności gospodarcze niewielkich rozmiarów, lub dopiero z nimi startują, korzysta w nich z obcych środków trwałych. Nie jest to jednak reguła, bo zdarzają się również ogromne przedsiębiorstwa, które z pewnych względów preferują wynajmowanie i użytkowanie obcych środków trwałych zamiast kupna lub wytworzenia własnych. Niejednokrotnie jednak takie środki trwałe wymagają nakładu pieniężnego. Sprawdź, jak podatkowo rozliczyć nakłady poniesione na obcy środek trwały?
Rozliczenie podatkowe wydatków poniesionych na obce środki trwałe zależy od tego, na co konkretnie i w jakim celu zostały one poniesione. Tak więc wydatki poniesione na obcy środek trwały, które mają na celu jego przystosowanie do obecnych potrzeb prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej lub jego ulepszenie, będą stanowiły inwestycję w obcym środku trwałym. Natomiast remontem obcego środka trwałego są nakłady poniesione w celu odtworzenia jego pierwotnego stanu lub jego utrzymania na stałym poziomie.
Dodatkowo, w przypadku, gdy wydatki ulepszające stan pierwotny obcego środka trwałego lub remontowe ponoszone są przed przyjęciem obcego środka trwałego do użytkowania na cele przedsiębiorstwa, to zawsze mamy do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym.
Niestety, czasami określenie, czy wydatki poniesione na obcy środek trwały będą stanowiły inwestycję, czy remont, jest problematyczne i konieczne jest zasięgnięcie opinii specjalisty w danej dziedzinie.
Remont w obcym środku trwałym
Jeżeli podatnik zakwalifikuje nakłady poniesione na obcy środek trwały jako remont mający na celu przywrócenie go do pierwotnego stanu lub utrzymanie go na stałym poziomie, to wydatki takie mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w całkowitej kwocie w dacie ich poniesienia - traktowane są one jak każdy inny wydatek związany z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Obcy środek trwały - inwestycja
Inwestycje w obcym środku trwałym należy amortyzować w czasie, ponieważ wobec prawa rachunkowego są one traktowane na równi ze środkami trwałymi, natomiast ich przewidywany okres używania nie ma tutaj znaczenia - podlegają one amortyzacji nawet wtedy, gdy ulepszone obce środki trwałe będą użytkowane przez okres krótszy niż rok. Jeżeli chodzi o stawki amortyzacji, to są dwie opcje:
-
amortyzacja według stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych) dla rodzaju środka trwałego którego dotyczy inwestycja,
-
amortyzacja według indywidualnie ustalonych stawek, jednak okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
-
dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT):
-
24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
-
36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
-
60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
-
dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,
-
dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat,
-
dla budynków (lokali) i budowli trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych oraz trwale związanych z gruntem oraz kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych - 3 lata,
-
dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
Inwestycje w obcym środku trwałym mogą być amortyzowane według dowolnie wybranej przez podatnika metody, tak samo, jak w przypadku innych środków trwałych, a wybraną metodę należy stosować aż do całkowitego zamortyzowania wartości początkowej inwestycji.
