Z dodatkowego wsparcia finansowego, jakim są dotacje skorzystało i skorzysta wiele podmiotów. Jest to dobre rozwiązanie zarówno na starcie, jak i dalszych etapach działalności gospodarczej. Uzyskane środki z reguły są przeznaczane na zakup wyposażenia oraz środków trwałych. W przypadku tych drugich należy pamiętać, że odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT. Przedsiębiorcy z upływem czasu często decydują się na ich sprzedaż. Jak wówczas należy ją rozliczyć? Czy ma znaczenie, że zakup sfinansowany był dotacją? Do jakich przepisów się dostosować? Sprawdź, jak rozliczyć sprzedaż środka trwałego sfinansowanego dotacją.
Koszty związane ze sprzedażą środka trwałego
Zasada ogólna rozliczania kosztów wynikających ze sprzedaży środka trwałego została uregulowana w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, w tym wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia.
A więc w sytuacji, gdy sprzedaży podlega nie do końca zamortyzowany środek trwały, jego niezamortyzowna cześć wartości początkowej będzie stanowiła koszt podatkowy. Nieuwzględnione więc wcześniej w kosztach odpisy amortyzacyjne, począwszy od miesiąca, w którym nastąpiło zbycie, powinny zostać ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w jednej kwocie. Tego typu wartość należy ująć w kol. 13 KPiR - pozostałe wydatki.
Sprzedaż środka trwałego sfinansowanego dotacją - koszty
Jak należy postąpić w przypadku środków trwałych sfinansowanych dotacją? Otóż organy podatkowe w kwestii tej reprezentują dwa stanowiska - pierwsze zezwalające na ujęcie umorzonej wartości początkowej w kosztach firmowych oraz drugie, które kategorycznie tego zabrania.
Wśród korzystnych dla podatników stanowisk organów podatkowych można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o sygn. IPTPB1/415-99/12-2/MD z dnia 26 kwietnia 2012 roku. Jak wynika z jej treści, przedsiębiorca dotację z PUP przeznaczył na zakup samochodu, który wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik dokonywał odpisów amortyzacyjnych zaliczając do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej niesfinansowanej dotacją, natomiast odpisy amortyzacyjne od części, która została pokryta dotacją nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych. W świetle obowiązujących przepisów organ podatkowy stwierdził, iż kosztem uzyskania przychodu w przypadku zbycia samochodu będzie wartość początkowa tego samochodu, pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne (zarówno stanowiące koszt uzyskania przychodu, jak i niestanowiące kosztu uzyskania przychodu). Zatem cała niezamortyzowana część wartości początkowej środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie jego zbycia.
Zupełnie odwrotne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy o sygn. ITPB1/415-223/13/PSZ z dnia 29 kwietnia 2013 r., gdzie przedsiębiorca uzyskał dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej, którą przeznaczył na zakup środka trwałego – samochodu osobowego. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczone zostały wyłącznie odpisy amortyzacyjne od tej części wartości samochodu, która została sfinansowana z własnych środków podatnika. Organ podatkowy stwierdził, że brak jest możliwości zaliczenia w całości niezamortyzowanej wartości początkowej środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów. Niezamortyzowana wartość początkowa samochodu, która pokryta została z dotacji nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu w przypadku zbycia samochodu.
Decydujące w tej kwestii mogą okazać się wyjaśnienia Ministra Finansów, w których resort przychyla się do stanowiska korzystnego dla podatników. Zdaniem MF w przypadku sprzedaży środka trwałego, za koszt podatkowy należy uznać wydatek na jego nabycie, stanowiący wartość początkową pomniejszony o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, bez względu na źródło jego finansowania.
