Podstawa opodatkowania w imporcie towarów

Pismo z dnia 22 czerwca 2010 r., Izba Skarbowa w Poznaniu, ILPP2/443-471/10-3/EWW

Importer nie powinien ujmować w podstawie opodatkowania podatkiem VAT opłat takich jak: armatorska opłata dokumentacyjna, opłata bezpieczeństwa ISPS, opłaty terminalowe, składowanie kontenera, przetrzymanie kontenera, odprawa celna w imporcie tranzytowym.

Interpretacja indywidualna

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym w imporcie towarów - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 29 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym w imporcie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest importerem towarów z Azji. Spedytor, polski podatnik podatku VAT, który posiada zlecenie importera (Zainteresowanego) na obsługę od miejsca nadania w porcie w Azji do polskich portów morskich i transport do miejsca rozładunku, w dniu dokonywania przez Wnioskodawcę odprawy celnej, przesyła pocztą e-mailową faktury proforma, w których podana jest wysokość kosztów transportu morskiego, lądowego i ubezpieczenia towarów w imporcie.

Koszty transportu morskiego wraz z wartością ubezpieczenia zwiększają wartość celną towaru i stanowią w dokumencie SAD podstawę naliczenia cła. Natomiast podstawę opodatkowania podatkiem VAT w dokumencie stanowi wartość celna powiększona o należne cło i koszty transportu lądowego.

Spedytor na terenie polskich portów morskich zakupuje różne usługi na potrzeby realizowanych na rzecz importerów zleceń obsługi ładunków wraz z pobieraniem opłat w imieniu armatora za przetrzymanie kontenera. Traktuje te usługi jako spedycyjne mieszczące się w PKWiU 63.40.12-00.00 w związku z wykonywaniem transportu międzynarodowego, art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Spedytor fakturę VAT wystawia w terminie późniejszym ze stawką 0% podatku VAT na niżej wymienione czynności, które wchodzą w zakres kompleksowej usługi spedycyjnej i są każdorazowo uzgadniane z Wnioskodawcą:

1. kontenerowy fracht morski - transport morski,
2. ubezpieczenie ładunku w imporcie,
3. transport lądowy,
4. armatorska opłata dokumentacyjna,
5. opłata bezpieczeństwa ISPS,
6. opłaty terminalowe,
7. składowanie kontenera,
8. przetrzymanie kontenera,
9. odprawa celna w imporcie tranzytowa.

Pozycje 1, 2, 3 są ujęte w dokumencie SAD z faktur proforma, natomiast pozycje od 4 do 9 nie wchodzą do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty takie jak:

• armatorska opłata dokumentacyjna,
• opłata bezpieczeństwa ISPS,
• opłaty terminalowe,
• składowanie kontenera,
• przetrzymanie kontenera,
• odprawa celna w imporcie tranzytowa,

które nie są pobierane przez organy celne z tytułu importu towarów, importer powinien ująć w podstawie opodatkowania w imporcie towarów (dokumencie SAD), jeżeli spedytor w fakturze wystawionej importerowi zastosował do nich stawkę 0% podatku VAT wskazując jako podstawę stosowania stawki 0% podatku VAT art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, pozycji takich jak:

• armatorska opłata dokumentacyjna,
• opłata bezpieczeństwa ISPS,
• opłaty terminalowe,
• składowanie kontenera,
• przetrzymanie kontenera,
• odprawa celna w imporcie tranzytowa,

importer nie powinien wykazywać w dokumencie celnym SAD w podstawie opodatkowania w imporcie towarów, ponieważ nie wymienia ich art. 29 ust. 13, 15, 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest importerem towarów z Azji.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowych towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 13 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. w przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu w ramach uszlachetniania biernego są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Artykuł 29 ust. 14 ustawy stwierdza, że podstawą opodatkowania w imporcie towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych oraz procedurą przetwarzania pod kontrolą celną jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu. Jeżeli przedmiotem importu w ramach procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub procedury przetwarzania pod kontrolą celną są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, i o podatek akcyzowy.

Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 15 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów - art. 29 ust. 16 ustawy.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany jest importerem towarów z Azji. Spedytor polski, podatnik podatku VAT, który posiada zlecenie importera (Wnioskodawcy) na obsługę od miejsca nadania w porcie w Azji do polskich portów morskich i transport do miejsca rozładunku, w dniu dokonywania przez Zainteresowanego odprawy celnej, przesyła pocztą e-mailową faktury proforma, w których podana jest wysokość kosztów transportu morskiego, lądowego i ubezpieczenia towarów w imporcie.

Koszty transportu morskiego wraz z wartością ubezpieczenia zwiększają wartość celną towaru i stanowią w dokumencie SAD podstawę naliczenia cła. Natomiast podstawę opodatkowania podatkiem VAT w dokumencie stanowi wartość celna powiększona o należne cło i koszty transportu lądowego.

Spedytor na terenie polskich portów morskich zakupuje różne usługi na potrzeby realizowanych na rzecz importerów zleceń obsługi ładunków wraz z pobieraniem opłat w imieniu armatora za przetrzymanie kontenera. Traktuje te usługi jako spedycyjne mieszczące się w PKWiU 63.40.12-00.00 w związku z wykonywaniem transportu międzynarodowego, art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Spedytor fakturę VAT wystawia w terminie późniejszym ze stawką 0% podatku VAT na niżej wymienione czynności, które wchodzą w zakres kompleksowej usługi spedycyjnej i są każdorazowo uzgadniane z Wnioskodawcą:

1. kontenerowy fracht morski - transport morski,
2. ubezpieczenie ładunku w imporcie,
3. transport lądowy,
4. armatorska opłata dokumentacyjna,
5. opłata bezpieczeństwa ISPS,
6. opłaty terminalowe,
7. składowanie kontenera,
8. przetrzymanie kontenera,
9. odprawa celna w imporcie tranzytowa.

Pozycje 1, 2, 3 są ujęte w dokumencie SAD z faktur proforma, natomiast pozycje od 4 do 9 nie wchodzą do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Zgodnie z art. 120 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), organy podatkowe zobowiązane są do działania na podstawie przepisów prawa.

Od dnia przystąpienia Polski do Wspólnot Europejskich, obowiązuje ją wspólnotowy dorobek prawny. Składają się nań wspólnotowe akty prawne oraz dorobek sądownictwa, w tym także Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Zgodnie z zasadą legalizmu, organy podatkowe stosują całe prawo podatkowe, w tym europejskie prawo podatkowe.

Należy zwrócić uwagę, że w przedmiotowej sprawie podstawową kwestią jest ustalenie pojęcia podstawy celnej w przypadku importu towarów. Ustawa nie definiuje tego zagadnienia, zatem w tym zakresie zastosowanie mają przepisy prawa europejskiego, a w szczególności Wspólnotowego Kodeksu Celnego, który został wprowadzony rozporządzeniem Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L 92.302.1).

Zauważyć należy, że w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Nr l 145 z dnia 4 czerwca 2008 r. opublikowane zostało rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 450/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodyfikowany Kodeks Celny). Zgodnie jednak z art. 188 ust. 1 tego rozporządzenia, z dniem 24 czerwca 2008 r. weszły w życie jedynie przepisy zawierające upoważnienie do wydania przepisów wykonawczych do Zmodyfikowanego Kodeksu Celnego. Pozostałe przepisy Zmodyfikowanego Kodeksu Celnego będą stosowane od momentu stosowania przepisów wykonawczych, jednakże nie wcześniej niż od dnia 24 czerwca 2009 r. i nie później niż do dnia 24 czerwca 2013 r. Tak więc w praktyce, zastosowanie nadal znajdują dotychczasowe przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

W art. 29 ust. 1 cyt. Kodeksu wskazano, iż wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 32 i 33, pod warunkiem że:

a)nie istnieją ograniczenia w dysponowaniu lub użytkowaniu towarów przez kupującego inne niż ograniczenia, które:

• są nakładane lub wymagane przez prawo bądź przez władze publiczne we Wspólnocie,
• ograniczają obszar geograficzny, na którym towary mogą być odsprzedane, lub
• nie mają istotnego wpływu na wartość towarów;

b)sprzedaż lub cena nie są uzależnione od warunków lub świadczeń, których wartość, w odniesieniu do towarów, dla których ustalana jest wartość celna, nie może zostać ustalona;
c)jakakolwiek część dochodu z odsprzedaży, dyspozycji lub późniejszego użytkowania towarów przez nabywcę nie przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu, chyba że zgodnie z art. 32 może zostać dokonana odpowiednia korekta, i
d) kupujący i sprzedawca nie są ze sobą powiązani lub też w przypadkach gdy są powiązani, wartość transakcyjna może, zgodnie z ust. 2, być zaakceptowana dla potrzeb celnych.

Natomiast w art. 32 ust. 1 ww. Kodeksu stwierdzono, że w celu ustalenia wartości celnej z zastosowaniem art. 29 do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:
a)następujące elementy w wysokości, w jakiej zostały poniesione przez kupującego, lecz nieujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towary:

• prowizje i koszty pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu,
• koszt pojemników, o ile na potrzeby celne są traktowane łącznie z towarem,
• koszt pakowania, zarówno robocizna, jak i materiały;

b)określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej:

• materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część składową lub przynależność przywiezionych towarów,
• narzędzi, matryc, form i podobnych elementów użytych przy produkcji przywiezionych towarów,
• materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,
• prac inżynieryjnych, badawczych, artystycznych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza Wspólnotą i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów;

c)honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić nabywca, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów, o ile te honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej;
d)wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu;

Każdy element dodany do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej jest doliczany, z zastosowaniem niniejszego artykułu, jedynie na podstawie obiektywnych i wymiernych danych (art. 32 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego).

W myśl art. 32 ust. 3 tego Kodeksu, przy ustalaniu wartości celnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej nie dodaje się żadnych elementów, z wyjątkiem określonych w niniejszym artykule.

Artykuł 33 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego wskazuje natomiast, iż nie wlicza się do wartości celnej następujących kosztów, o ile można je wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej:
a)koszty transportu towarów po ich przybyciu do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty;
b)koszty związane z pracami budowlanymi, instalacyjnymi, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną wykonaną po przywozie towarów takich, jak: zakłady przemysłowe, maszyny lub wyposażenie;
c)odsetki wynikające z umowy o finansowaniu, zawartej przez kupującego i odnoszącej się do zakupu przywożonych towarów, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez sprzedającego czy też przez inną osobę, o ile umowa o finansowaniu została zawarta w formie pisemnej, a kiedy będzie to wymagane, kupujący będzie w stanie udowodnić, że:

• towary te zostały rzeczywiście sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłacona lub należna, i
• żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla tego typu transakcji dokonywanych w tym kraju w czasie, w którym dokonano operacji finansowej;

d)opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów we Wspólnocie;
e) prowizja od zakupu;
f)należności celne przywozowe lub inne opłaty pobierane we Wspólnocie z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.

Dokonując analizy przywołanych przepisów oraz informacji wskazanych we wniosku stwierdzić należy, że wymienione przez Wnioskodawcę opłaty będące przedmiotem pytania nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym z tytułu importu towarów, ponieważ nie są one wymienione w powołanych przepisach Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

Także ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia tych opłat, jako podwyższających podstawę opodatkowania z tytułu importu towarów.

Przepis art. 32 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wymienia mianowicie szczegółowo koszty, które podlegają doliczeniu do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za towar dla celów ustalenia wartości celnej. Katalog kwot dodawanych do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej ma charakter zamknięty. Stanowi on wyjątek od zasady, że wartością transakcyjną jest cena faktycznie zapłacona lub należna. Nie jest więc dopuszczalna rozszerzająca wykładnia tego katalogu. Natomiast, w art. 33 tego Kodeksu, wyszczególnione zostały koszty ponoszone przez kupującego, które jednakże nie są uznawane jako elementy wpływające na wartość celną towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty.

Wnioskodawca sam wskazał, że przedmiotowe opłaty nie wchodzą do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę, opłaty takie jak: armatorska opłata dokumentacyjna, opłata bezpieczeństwa ISPS, opłaty terminalowe, składowanie kontenera, przetrzymanie kontenera, odprawa celna w imporcie tranzytowa importer nie powinien ujmować w podstawie opodatkowania podatkiem VAT w imporcie towarów (na dokumencie celnym SAD).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym w imporcie towarów.

Natomiast kwestia w zakresie ujęcia w podstawie opodatkowania podatkiem VAT kosztów transportu lądowego na dokumencie celnym z tytułu importu towarów została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2010 r. o nr ILPP2/443 471/10 2/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

48099

Dz.U.2011.177.1054: art. 29 ust. 13; art. 29 ust. 15