Firmy świadczące usługi w salach zabaw dla dzieci, zgodnie ze stanowiskiem fiskusa, mają obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej. Nie jest możliwe zastosowanie żadnego zwolnienia w tym zakresie. W dalszej części artykułu prezentujemy odpowiednie przepisy.
Zwolnienie z obowiązku posiadania kasy rejestrującej
Ogólny obowiązek ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób prywatnych przy pomocy kasy rejestrującej został określony w art. 111 ust. 1 ustawy VAT. Elementarnym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1 (inny podatnik podatku VAT), to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.
Posiadanie kasy fiskalnej wiąże się z licznymi obowiązkami formalnymi, takimi jak okresowe drukowanie raportów fiskalnych czy też wystawianie i wydawanie nabywcy paragonów fiskalnych z każdej sprzedaży:
- w postaci papierowej lub
- za zgodą nabywcy w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.
Nie może zatem dziwić, że podatnicy są zainteresowani możliwością uzyskania zwolnienia od tego obowiązku. Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2025 roku reguluje rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Rozporządzenie określa zwolnienia na czas określony niektórych grup podatników i niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki korzystania ze zwolnienia. Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących zostały określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia – zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).
Według § 3 ust. 1 pkt 1–2 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2027 roku:
- podatników, u których wartość sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
- podatników rozpoczynających po 31 grudnia 2024 roku dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.
Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2027 roku, czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.
W kontekście rozpatrywanego zagadnienia należy zwrócić uwagę, że zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa zarówno w § 2, jak i w § 3 ww. rozporządzenia nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i usług, które zostały wymienione w § 4. Zawiera on katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej, o którym mowa w ww. rozporządzeniu. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności.
W ust. 1 pkt 2 lit. l ww. paragrafu wskazano na usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.
Usługi w salach zabaw dla dzieci a kasa fiskalna
W kontekście przywołanego wyłączenia należy zastanowić się, czy usługi wstępu na sale zabaw dla dzieci stanowią ww. usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. I rozporządzenia, i czy w związku z tym podatnik nie może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
Zagadnienie to było przedmiotem analizy dokonanej przez Dyrektora KIS w ramach interpretacji indywidualnej z 15 października 2024 roku (nr 0111-KDIB3-2.4012.393.2024.1.KK). Dyrektor KIS odniósł się do użytego pojęcia „park rozrywki” i wskazał, że jest to miejsce, teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje, sprzęt, z którego można korzystać. Zatem pojęcie „park rozrywki” trzeba rozumieć jako miejsce zarówno otwarte, jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki. Bez znaczenia, jak wynika z powyższych definicji, jest czas, w którym „park rozrywki” jest otwarty, tzn. czy działa całorocznie, czy też jest to działalność sezonowa, czy też wielkość terenu.
Natomiast odnośnie do usług wstępu organ podatkowy wyjaśnił, że pojęcie to oznacza „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”. Ze wstępem związane jest też określenie świadczenia (typowe dla danego obiektu), np. w przypadku parku rozrywki jest to możliwość korzystania z określonych urządzeń.
W świetle powyższego pod pojęciem wstępu należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu lub opłaty.
Ponadto należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca, obszaru ogrodzonego czy pomieszczenia. Ze wstępem związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń czy udostępnionych atrakcji.
Skoro zatem pojęcie „park rozrywki” trzeba rozumieć szeroko jako miejsce zarówno otwarte, jak i zamknięte, gdzie można skorzystać z oferowanej infrastruktury, która służy – ogólnie mówiąc – odprężeniu, wypoczynkowi, to w zakresie tego pojęcia mieści się również usługa polegająca na wstępie na salę zabaw i korzystanie z wyposażenia i urządzeń.
Ostatecznie organ podatkowy wskazał, że usługa wstępu na salę zabaw stanowi usługę wstępu do parku rozrywki, a zatem zastosowanie znajdzie przepis § 4 ust. 1 pkt 2 lit. I rozporządzenia, zgodnie z którym zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.
W konsekwencji podatnicy prowadzący w zakresie swojej działalności sale zabaw muszą ewidencjonować ww. sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej i nie będą mogli skorzystać z żadnego ze zwolnień z obowiązku ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o których mowa w § 2 i § 3 rozporządzenia.
Organy podatkowe w wydawanych interpretacjach utożsamiają salę zabaw z parkiem rozrywki, stosując w tym zakresie wykładnię językową. To oznacza, że sprzedaż biletów wstępu w tym przypadku musi być każdorazowo zewidencjonowana na kasie fiskalnej.
