Jedną z form reklamy i gromadzenia bazy klientów jest korzystanie przez przedsiębiorców ze strony internetowej oraz fanpage’a. Taka forma jest bardzo popularna w działalności gospodarczej, jednak mogą pojawić się problemy co do sposobu ujmowania wydatku w kosztach podatkowych. W poniższym artykule zastanowimy się, w jaki sposób przebiega amortyzacja strony internetowej.
Amortyzacja strony internetowej
Jak stanowi art. 22 ust. 8 zdanie pierwsze ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
W konsekwencji amortyzacji podlegają 2 grupy: środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. W dalszej części skoncentrujemy się na zagadnieniu wartości niematerialnych i prawnych.
Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:
- spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
- autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
- licencje,
- prawa określone w Ustawie z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej,
- wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Powyższy katalog WNiP ma charakter zamknięty. Składnik majątku, który nie został wymieniony w art. 22b ustawy o PIT, nie może być kwalifikowany jako WNiP.
Oznacza to, że amortyzacji podatkowej podlegają tylko te wartości niematerialne i prawne, które zostały wymienione w art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W pierwszej kolejności należy jednak zaznaczyć, że amortyzacji podlegają wyłącznie te WNiP, które zostały nabyte od innego podmiotu. To oznacza, że wytworzona we własnym zakresie strona internetowa nie stanowi WNiP i nie będzie rozliczana poprzez odpisy amortyzacyjne.
Jeżeli natomiast podatnik nabywa od innego podmiotu licencję do strony internetowej lub prawa autorskie, to mamy do czynienia z WNiP, która podlega amortyzacji.
Zgodnie z art. 22m ust. 1 ustawy o PIT, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 22ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:
- od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich – 24 miesiące,
- od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych – 24 miesiące,
- od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych – 12 miesięcy,
- od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych – 60 miesięcy.
W przypadku praw do strony internetowej okres amortyzacji wynosi zatem 24 miesiące, co oznacza, że roczna stawka amortyzacyjna to 50% wartości początkowej.
Wartością początkową strony internetowej będzie ustalona cena nabycia.
Dodatkowo warto podkreślić, że zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o PIT podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
W świetle powyższego możemy zatem wyróżnić 2 sytuacje.
Przykład 1.
Przedsiębiorca nabył od innego podmiotu stronę internetową o wartości 11 000 zł. Wraz z zakupem dokonano przeniesienia praw autorskich. To powoduje, że mamy do czynienia z WNiP, która podlega wpisowi do ewidencji oraz amortyzacji wg stawki 20%.
Przykład 2.
Przedsiębiorca nabył od innego podmiotu stronę internetową o wartości 9000 zł. Wraz z zakupem dokonano przeniesienia praw autorskich. Podatnik może albo amortyzować zakupioną stronę internetową na zasadach ogólnych, albo wartość strony internetowej jednorazowo ująć w kosztach w miesiącu oddania jej do używania.
Strona internetowa i fanpage, które nie podlegają amortyzacji
Możliwy jest również taki przypadek, w którym podatnik nabywa stronę internetową i fanpage od innego podmiotu, jednakże nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani nabycia licencji.
Taka sytuacja oznacza, że strona internetowa nie może być zakwalifikowana jako wartość niematerialna i prawna. Konsekwencją tego jest przede wszystkim brak możliwości amortyzacji, ponieważ mamy w takim przypadku do czynienia jedynie z usługą internetową.
Nie oznacza to jednak, że podatnik w ogóle nie może uwzględnić wydatków na taki zakup w kosztach podatkowych.
Odnosząc się do momentu zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków, należy mieć na uwadze zapisy art. 22 ust. 5c ustawy o PIT stanowiące, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Tak samo stanowi też interpretacja Dyrektora IS w Katowicach z 28 stycznia 2011 roku (nr IBPBI/2/423-1549/10/MO), gdzie podano, że skoro prawo do stron internetowych związanych z domenami internetowymi nie zostało wymienione w ww. katalogu, to nie można zaliczyć go do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
Skoro ww. wydatki nie są związane z nabyciem składników majątku trwałego, to należy dokonać ich oceny pod kątem związku z przychodem. Zatem podlegają one zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.
Mając powyższe na uwadze, należy zatem wskazać, że nie zawsze możliwa jest amortyzacja strony internetowej. Jeżeli bowiem nie są spełnione kryteria uznania strony internetowej za wartość niematerialną i prawną, to wydatek będzie traktowany jako koszt pośredni.
