Sprzedaż znaku towarowego na ryczałcie - jak opodatkować?

Wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej znak towarowy – jako prawo majątkowe – może podlegać odpłatnemu zbyciu. W sytuacji, gdy przedsiębiorca opodatkowuje swoją działalność ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, pojawia się pytanie o dobór właściwej stawki podatkowej dla tak uzyskanego przychodu. Jak właściwie opodatkować sprzedaż znaku towarowego na ryczałcie? Okazuje się, że istotne znaczenie ma w tym zakresie kwalifikacja znaku towarowego w prowadzonym przedsiębiorstwie.

Czym jest znak towarowy w przedsiębiorstwie?

Jak wskazaliśmy powyżej, kwalifikacja znaku towarowego w prowadzonej działalności pod kątem podatkowym może być różna. Po pierwsze – zgodnie z art. 22b ustawy PIT – znak towarowym może stanowić wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Podlegają jej nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w Ustawie z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony (art. 120 ust. 1 ustawy – Prawo własności przemysłowej). Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1 może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk (art. 120 ust. 2 ustawy – Prawo własności przemysłowej). 

W zakresie zbycia znaku towarowego stanowiącego wartość niematerialną i prawną wpisaną do wykazu znajdzie zastosowanie art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku stanowiący o 10-procentowej stawce ryczałtu.

Po drugie – na podstawie art. 22d ustawu PIT – jeżeli wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. W konsekwencji obowiązkowi wprowadzania do ewidencji (wykazu) WNiP – wyjątkowo – nie podlegają składniki majątku wymienione w art. 22d ust. 1 ustawy PIT. Do tego rodzaju składników odnoszą się art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f tiret drugi ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Przychód ze sprzedaży takich składników majątku podlega odpowiednio stawce 3%, jeśli ich wartość początkowa przekracza 1500 zł.

Powyższy sposób kwalifikacji będzie miał znaczenie, jeżeli chodzi o ustalenie stawki ryczałtu w przypadku sprzedaży, stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zależą bowiem od tego, z jakiego rodzaju działalności podatnik uzyskuje przychody. 

Sprzedaż znaku towarowego na ryczałcie a stawka podatku

Biorąc pod uwagę przedstawione przepisy, możemy zatem wskazać, że stawka ryczałtu będzie zależeć od okoliczności danego przypadku. Do problemu tego odniósł się Dyrektor KIS w interpretacji z 8 listopada 2023 roku (nr 0113-KDIPT2-1.4011.519.2023.5.DJD).

Pierwszy przypadek dotyczyć będzie sytuacji, gdy przedsiębiorca wytworzył znak towarowy o wartości początkowej przekraczającej 1500 zł i ujął go w wykazie wartości niematerialnych i prawnych (przypomnijmy, że choć w ramach ryczałtu odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów podatkowych, to jednak podatnicy mają ustawowy obowiązek prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych). 

W powyższym ma zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku, którego dyspozycja odnosi się do ruchomych składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, które zostały ujęte w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz których wartość początkowa przekracza 1500 zł. W konsekwencji w tym przypadku stawka ryczałtu na sprzedaż takiego znaku towarowego będzie wynosić 3% przychodu.

Drugi przypadek to znak towarowy nabyty od innego podmiotu i wpisany do wykazu środków trwałych oraz WNiP. W tej sytuacji znak towarowy może zostać uznany za prawo majątkowe, do którego odnosi się art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku. Wskażmy bowiem, że zgodnie z art. 22b ustawy PIT wartością niematerialną i prawną są znaki towarowe nabyte od innego podmiotu. W tym wypadku stawka ryczałtu będzie wynosić 10% przychodu.

Ostatni – trzeci już – przypadek będzie odnosić się do wytworzonego znaku towarowego, który jednak nie został ujęty w wykazie. W takim przypadku stawką podatku właściwą dla opodatkowania uzyskanego przychodu z tytułu zbycia znaku towarowego będzie stawka stosowana przez podatnika dla opodatkowania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, z którą to związany jest ten składnik majątku – określone prawo ochronne na znak towarowy. 

Przykład 1.

Pani Elżbieta prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Polega ona na produkcji gier planszowych. Każda z nich jest oznaczana wytworzonym we własnym zakresie znakiem towarowym o wartości większej niż 1500 zł. Pani Elżbieta nie ujęła znaku w wykazie WNiP. Obecnie planuje ona dokonać odpłatnego zbycia znaku towarowego. Jaka będzie właściwa stawka podatku dla transakcji sprzedaży znaku towarowego?

Skoro zbywane prawo ochronne do znaku towarowego związane jest z działalnością wytwórczą, to należy zastosować art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy, który wskazuje, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 5,5% przychodów z działalności wytwórczej. Działalność wytwórcza to działalność, w której wyniku powstają nowe wyroby, w tym również sprzedaż wyrobów własnej produkcji prowadzona przez podatnika (art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku). W rezultacie przychód z odpłatnego zbycia znaku towarowego w tym przypadku będzie opodatkowany według stawki 5,5%.

Interesującym zagadnieniem jest również przypadek, w którym podatnik sprzedaje wytworzony we własnym zakresie znak towarowy, którego wartość początkowa nie przekracza 1500 zł. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f tiret drugi ustawy o zryczałtowanym podatku ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3,0% przychodów z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło 6 lat, będących składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy PIT – z wyłączeniem składników, których wartość początkowa nie przekracza 1500 zł.

W świetle przedstawionej interpretacji wydaje się, że również w takim przypadku zasadne będzie zastosowanie stawki właściwej do opodatkowania przychodów z tytułu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, z którą jest związany zbywany składnik majątku. Warto jednak podkreślić, że można spotkać się z opiniami, że takie zbycie nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Analizowany przez nas problem jest wielowątkowy i niestety nie mamy jednoznacznej odpowiedzi, jak poprawnie ustalić stawkę ryczałtu dla zbycia znaku towarowego. Przepisy mocno różnicują stawki podatku, wprowadzając ponadto wiele wyjątków i zastrzeżeń, co dodatkowo komplikuje podatnikom ustalenie właściwej kwoty zobowiązania podatkowego w tym przypadku.