Prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie faktur otrzymanych drogą elektroniczną w formacie PDF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA ILPP4/443-209/11-2/PG 6.06.2011 Izba Skarbowa w Poznaniu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur otrzymanych drogą elektroniczną w formacie PDF - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur otrzymanych drogą elektroniczną w formacie PDF.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest zainteresowany otrzymywaniem faktur VAT od swoich kontrahentów drogą elektroniczną w formie pliku - w formacie PDF, które nie będą zabezpieczone ani podpisem elektronicznym ani hasłem. Przy czym, jeżeli będzie to konieczne może on wprowadzić zastosowanie hasła znanego kontrahentowi i Spółce. Spółka, zgodnie z przepisami prawa, wyrazi zgodę kontrahentom na przesyłanie faktur drogą elektroniczną. Faktury otrzymywane przez Spółkę w wersji elektronicznej w formacie PDF, będą następnie drukowane i przechowywane w formie papierowej, stanowiąc podstawę do odliczenia podatku VAT oraz zaksięgowania kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymane przez Spółkę faktury VAT drogą elektroniczną w formacie PDF, które nie są fakturami elektronicznymi zabezpieczonymi podpisem elektronicznym lub hasłem, spełniają warunek autentyczności pochodzenia i integralności treści, a tym samym stanowią podstawę do odliczenia podatku VAT.
2. W przypadku udzielenia przez organ podatkowy negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - czy zastosowanie hasła znanego kontrahentowi i Spółce umożliwi otrzymywanie takich faktur przez Spółkę w formie elektronicznej - w formacie PDF.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami prawa dotyczącymi przesyłania faktur w formie elektronicznej:

• Stan prawny do 31 grudnia 2010 r.

Do końca 2010 r. kwestia przesyłania faktur drogą elektroniczną była przedmiotem licznych kontrowersji i sporów na gruncie obowiązującej ustawy o VAT i aktów wykonawczych do niej. W pierwszym rzędzie należy wskazać, że pojęcie formy elektronicznej miało wąski charakter i w praktyce dotyczyło wyłącznie faktur poświadczonych certyfikowanym podpisem elektronicznym. Oznaczało to w zasadzie zupełny brak zainteresowania stosowania tej formy w relacjach pomiędzy przedsiębiorcami. Organy podatkowe, dążąc do pełnego zabezpieczenia i maksymalizacji kontroli nad transakcjami stanowiącymi przedmiot postępowania podatkowego, wymagały - co do zasady, aby faktury VAT były przechowywane i przesyłane w formie papierowej. W sporach dotyczących tej kwestii podnoszono, że wymagania te wykraczają poza standardy określone w prawie wspólnotowym. Dokładniej chodzi tu o Dyrektywę 2006/112/WE (dalej: Dyrektywa 112). Zgodnie z treścią art. 226 Dyrektywy 112, przez cały okres przechowywania faktur należy zapewnić autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury, a także ich czytelność. Katalog form, w jakich faktury mają być wystawiane i przechowywane, nie został zamknięty. Ograniczenie było jednak wprowadzone w prawie polskim na podstawie rozporządzeń Ministra Finansów do ustawy o podatku od towarów i usług.

• Stan prawny po 1 stycznia 2011 r.

Biorąc pod uwagę tempo obrotu na rynku, postępującą informatyzację relacji biznesowych i nastawioną na oszczędności digitalizację działalności przedsiębiorców, konieczne stało się ponowne uregulowanie omawianej kwestii. Zmiany w pierwszym rzędzie zostały dokonane na płaszczyźnie prawa wspólnotowego. Dyrektywa 112 została zmieniona dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., której celem jest między innymi liberalizacja standardów przesyłania i przechowywania faktur elektronicznych oraz zrównanie faktur elektronicznych z papierowymi. Implementacja powyższych zmian nastąpiła w prawie polskim m.in. w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661; dalej nowe rozporządzenie).

Analiza nowego rozporządzenia wskazuje, że przesyłanie faktur drogą elektroniczną jest dopuszczalne, gdy spełnione są następujące warunki:

1. Wykorzystanie formy zapewniającej autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury przy ich przesyłaniu (§ 4);
2. Uzyskanie od kontrahenta zgody na przesyłanie faktur drogą elektroniczną (§ 3 ust. 1).

Ad. 1. Autentyczność pochodzenia i integralność treści

Autentyczność jest na potrzeby rozporządzenia rozumiana, jako pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury. Integralność natomiast to okoliczność braku zmiany danych zawartych w fakturze. W czasie obowiązywania poprzedniej regulacji (rozporządzenie z dnia 14 lipca 2005 r., Dz. U. Nr 133, poz. 1119), konieczność zachowania powyższych cech była potwierdzona narzuceniem zamkniętego katalogu form, w jakich faktury elektroniczne mogą być przesyłane. Dotyczyło to instytucji bezpiecznego podpisu elektronicznego i elektronicznej wymiany danych (EDI). Obecnie, zgodnie z § 2 ust. 2 nowego rozporządzenia, katalog ten został otwarty i nie ogranicza się do powyższych rozwiązań. Ustawodawca używa bowiem w omawianym paragrafie zwrotu "w szczególności", co pozwala na traktowanie bezpiecznego podpisu elektronicznego i EDI jedynie jako przykładów. W związku z powyższym, faktura może być przesyłana i przechowywana w dowolnym formacie elektronicznym. Potwierdza to również uzasadnienie do projektu nowego rozporządzenia: "Należy podkreślić, że w przypadku akceptacji w formie elektronicznej zrezygnowano z dotychczasowych wymogów, aby stosować bezpieczny podpis elektroniczny, weryfikowany za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub elektroniczną wymianę danych (EDI). (...) Wskazane metody zapewnienia przedmiotowych cech faktur są tylko przykładowym wyliczeniem, co oznacza, że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury". Kwestią dyskusyjną jest, czy uzasadnienie to można traktować jako wykładnię autentyczną, niemniej analizując aktualną regulację, nie można pominąć intencji ustawodawcy stojącej u jej podstaw. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu omawianego rozporządzenia, zostało ono skorelowane ze zmianą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.). Powyższa zmiana w odniesieniu do omawianej sprawy dotyczy przede wszystkim § 21 ust. 2. Dotychczas podatnicy byli zobowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów "w oryginalnej postaci". Obecnie ich przechowywanie może odbywać się "w dowolny sposób" zapewniający autentyczność pochodzenia i integralność treści. Odnosząc to do przedstawionej sprawy, należy wskazać, że wykorzystywany przez Spółkę format PDF gwarantuje niezmienność treści faktury i potwierdza autentyczność pochodzenia. Format ten bowiem uniemożliwia wprowadzanie zmian zawartości pliku, a ewentualne próby dokonania ingerencji w jego treść zostawiają ślady umożliwiające stwierdzenie dokonania zmian. Należy wskazać, że faktury elektroniczne w przedstawionej sprawie, mają co najmniej ten sam stopień autentyczności i integralności treści jak faktury papierowe. Autentyczność pochodzenia faktur papierowych oceniano kiedyś na podstawie badań pisma ręcznego. Jednakże na powszechnych dzisiaj fakturach drukowanych takich dowodów nie da się już przeprowadzić. Stąd, mając do dyspozycji fakturę papierową i fakturę elektroniczną w formacie PDF, to ta druga daje większą gwarancję autentyczności, umożliwia sprawdzenia integralności danych i zbadanie dodatkowych informacji dotyczących pochodzenia pliku.

Ad. 2 Zgoda kontrahenta

Przepisy nowego rozporządzenia, tj. § 3 ust. 1 i 2, podobnie jak przepisy rozporządzenia z 2005 r., wymagają aby proces przesyłania faktur drogą elektroniczną w dowolnym formacie został uprzednio zaakceptowany przez odbiorcę faktury, a zatem w przedstawionej sprawie przez Spółkę. Akceptacja może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jako odbiorca faktur VAT przesyłanych drogą elektroniczną wyrazi kontrahentom zgodę, o której mowa wyżej.

Zdaniem Spółki, stanowisko przedstawione powyżej należy uznać za prawidłowe. Zatem zgodnie z powołanymi przepisami prawa, nie ma przeszkód, aby Spółka, za jej uprzednią zgodą wyrażoną kontrahentom, otrzymywała od tych podmiotów faktury VAT wyłącznie drogą elektroniczną w formacie PDF, niezabezpieczone ani podpisem elektronicznym ani hasłem. Niemniej jednak, gdyby organ mimo wszystko uznał konieczność posługiwania się hasłem, jest ona gotowa na jego stosowanie. Spółka wywodzi swoje stanowisko z przepisów prawa, które jednoznacznie wskazują na otwarty katalog form, w jakich mogą być przesyłane faktury VAT. Otwarty katalog nie oznacza dowolności tych form. Istotne jest, aby zapewniona była autentyczność pochodzenia i integralność treści, co zdaniem Spółki zapewnia faktura VAT w formacie PDF. Konsekwencją zaś uznania stanowiska Spółki za prawidłowe, jest możliwość odliczania VAT na podstawie faktury VAT otrzymanej drogą elektroniczną w formacie PDF, następnie wydrukowanej i przechowywanej w formie papierowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4. Z ww. przepisów wynika, iż podstawą do odliczenia podatku naliczonego są otrzymane przez podatnika faktury VAT, dokumentujące nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 106 ust. 10 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, uwzględniając:

1. konieczność odpowiedniego dokumentowania sprzedaży i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników;
2. potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
3. konieczność zapewnienia jednoznacznej identyfikacji wystawcy faktury oraz konieczność zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności i nienaruszalności wystawianym i przesyłanym fakturom
4. stosowane techniki w zakresie wystawiania i przesyłania dokumentów w formie elektronicznej i kodowania danych w tych dokumentach.

Natomiast art. 106 ust. 11 ustawy stwierdza, że minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną, uwzględniając przepisy prawa Unii Europejskiej, potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku oraz stosowane techniki w zakresie przesyłania danych w formie elektronicznej i kodowania tych danych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zainteresowany otrzymywaniem faktur VAT od swoich kontrahentów drogą elektroniczną w formie pliku - w formacie PDF, które nie będą zabezpieczone ani podpisem elektronicznym ani hasłem. Faktury otrzymywane przez niego w wersji elektronicznej w formacie PDF, będą następnie drukowane i przechowywane w formie papierowej, stanowiąc podstawę do odliczenia podatku VAT.

Jak wskazał Zainteresowany, wyrazi on zgodę swoim kontrahentom na przesyłanie faktur drogą elektroniczną a format, w którym będą one przesyłane gwarantuje niezmienność treści faktury i potwierdzi autentyczność jej pochodzenia (format ten uniemożliwi wprowadzenie zmian zawartości pliku).

Kwestię przesyłania oraz przechowywania faktur w formie elektronicznej od dnia 1 stycznia 2011 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), zwane dalej rozporządzeniem, wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją". Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej (§ 3 ust. 2 rozporządzenia). Pojęcie autentyczności pochodzenia faktury - w myśl § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia - oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury. Natomiast przez integralność treści faktury - w myśl § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia - rozumie się to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Prawodawca zdefiniował co należy rozumieć przez autentyczność pochodzenia faktury oraz integralność treści faktury. Jako przykład systemów zapewniających zachowanie ww. warunków podał bezpieczny podpis elektroniczny oraz elektroniczną wymianę danych (EDI). Przy czym jest to katalog otwarty i dopuszczalne są wszelkie inne metody przesyłania faktur drogą elektroniczną gwarantujące autentyczność pochodzenia faktury oraz integralność treści faktury.

Konieczne zatem jest stworzenie metod gwarantujących spełnienie powyższych wymogów które jednak ma określić sam podatnik. Przedmiotowe rozporządzenie nie określa czy autentyczność pochodzenia i integralność treści należy zapewnić stosując rozwiązania informatyczne czy też odpowiednio opisane rozwiązania biznesowe (np. zapisane w umowie procedury).

Należy zauważyć, iż powyższe zmiany zostały wprowadzone w związku z przyjęciem Dyrektywy Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. Urz. UE L Nr 189), która to miała na celu m.in. liberalizację obecnych standardów przesyłania i przechowywania faktur elektronicznych tak, aby faktury papierowe i faktury elektroniczne były traktowane w ten sam sposób. Nowa redakcja art. 233 Dyrektywy 112 regulująca ww. kwestie, została dokonana w taki sposób, aby kwestie techniczne wystawiania, przesyłania i przechowywania faktur całkowicie pozostawić w gestii podatnika, ograniczając rolę państw członkowskich jedynie do funkcji weryfikatora przyjętych przez podatników procedur umożliwiających kontrolę prawidłowości rozliczania podatku VAT. Ocena "prawidłowości" faktury jako dowodu ma być dokonywana z perspektywy "autentyczności" jej pochodzenia, zachowania "integralności treści" oraz jej "czytelności". Kontrolę faktury pod tym kątem ma zapewnić sam podatnik, przy czym Dyrektywa 112 podpowiada podatnikowi, że można ten efekt uzyskać za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jedynie jako przykład tego typu systemów kontroli podaje się rozwiązania oparte na bezpiecznym (zaawansowanym) podpisie elektronicznym lub systemie elektronicznej wymiany informacji (EDI).

Zgodnie z § 4 rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

W myśl § 6 rozporządzenia, faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

1. autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2. łatwe ich odszukanie;
3. organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur.

Zgodnie z § 9 rozporządzenia, akceptacja na wystawianie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej, wyrażona na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowuje ważność na potrzeby stosowania § 3 ust. 1.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż za fakturę elektroniczną należy uznać taki dokument, co do którego zapewniona jest tożsamość wystawcy (sprzedawcy) oraz nienaruszalność treści i został przesłany drogą elektroniczną po uprzedniej akceptacji odbiorcy (nabywcy) co do takiej formy przesyłania faktur. W tym miejscu wskazać należy, że od dnia 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). W myśl § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Natomiast § 19 ust. 2 cyt. rozporządzenia wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do faktur i faktur korygujących przesyłanych w formie elektronicznej. W przypadku tych faktur sprzedawca przesyła je, w tym udostępnia, nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Stosownie do § 21 ust. 1 tego rozporządzenia, podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie § 21 ust. 2 ww. rozporządzenia, podatnicy przechowują faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

1. autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2. łatwe ich odszukanie;
3. organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej umożliwiający tym organom również przetwarzanie danych w nich zawartych.

Autentyczność pochodzenia, o której mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury - § 21 ust. 3 cyt. Rozporządzenia. Integralność treści, o której mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (§ 21 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Powyższe przepisy nie narzucają obowiązku drukowania przez odbiorcę faktur otrzymanych drogą elektroniczną. Tym samym również prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur nie jest uwarunkowane wydrukowaniem otrzymanych faktur w formie elektronicznej, aczkolwiek prawodawca dopuszcza dowolny sposób przechowywania faktur w tym również w postaci papierowej, przy zachowaniu warunków określonych w ww. przepisach.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że obecnie obowiązujące regulacje prawne nadal dopuszczają możliwość przesyłania faktur w formie elektronicznej. Zatem otrzymanie faktur w formie pliku PDF jest równoważne w skutkach podatkowych z otrzymaniem faktur w formie papierowej, o ile zostanie zapewniona autentyczność pochodzenia i integralność treści przedmiotowych faktur, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r.

Reasumując, otrzymane przez Zainteresowanego faktury VAT drogą elektroniczną w formacie PDF, które nie będą fakturami elektronicznymi zabezpieczonymi podpisem elektronicznym lub hasłem, stanowić będą podstawę do odliczenia podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie trzeba zwrócić uwagę na bezwzględny wymóg prawny zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści tych faktur.<./p>

Końcowo wskazać należy, że ocena prawidłowości zastosowanego sposobu (systemu) przesyłu faktur w formie elektronicznej oraz wypełnienia warunków zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści przesyłanych faktur wymaga wiedzy specjalistycznej. Zatem tej oceny będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Przepisy te - jak wskazano wyżej - nie określają konkretnych wymogów technicznych w przedmiotowym zakresie, tak więc każde rozwiązanie techniczne, o ile zagwarantuje spełnienie wymogów prawa podatkowego będzie prawidłowe. Podkreśla się także, iż tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy - Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania, w trakcie którego mógłby pozyskać wiedzę specjalistyczną.

W związku z udzieleniem na pytanie pierwsze odpowiedzi pozytywnej, pytanie drugie dotyczące zastosowanie hasła znanego kontrahentowi i Spółce umożliwiającego otrzymywanie takich faktur przez nią w formie elektronicznej, stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.