0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Brak numeru VAT UE - jaką stawkę VAT zastosować?

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Sprzedaż towarów za granicę wiąże się z koniecznością spełnienia wielu formalności podatkowych w kontekście podatku VAT. Okazuje się jednak, że nie chodzi tylko o obowiązki dotyczące sprzedawcy, lecz także nabywcy towaru. W niniejszym artykule zastanowimy się, czy brak numeru VAT UE rodzi konsekwencje podatkowe dostawy towarów na rzecz zagranicznego kontrahenta.

Warunki uznania transakcji za WDT

W naszej analizie skupimy się na formalnych warunkach wystąpienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). 

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium Polski w wykonaniu dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski.

Warunkiem uznania transakcji za WDT jest, aby nabywca towarów był:

  1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
  4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2 działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wskazać zatem należy, że dla uznania danej czynności za WDT musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). 

Jednocześnie dalsze przepisy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski, nabywcą towaru winien być zaś podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. 

Jak zatem widać, koniecznym warunkiem uznania transakcji za WDT jest zarejestrowanie nabywcy jako podatnika unijnego. W sytuacji gdy wywóz następuje na rzecz kontrahenta, który nie posiada ważnego numeru identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowej, to sprzedaż nie może zostać uznana za WDT.

W takim przypadku transakcja zostanie potraktowana jako sprzedaż krajowa, co przede wszystkim implikuje konieczność zastosowania krajowej stawki podatku VAT.

Jednym z kluczowych przesłanek uznania dostawy na rzecz zagranicznego kontrahenta za WDT jest posiadanie przez nabywcę ważnego i aktualnego numeru VAT UE. W sytuacji gdy kontrahent takiego numeru nie posiada, dostawa kwalifikowana jest jako sprzedaż krajowa.

Brak numeru VAT UE a możliwość zastosowania stawki 0%

Dla WDT przewidziano możliwość zastosowania stawki 0%. Jednakże również i w tym przypadku konieczne jest spełnienie określonych warunków przewidzianych w ustawie o VAT.

W tym zakresie musimy sięgnąć do treści art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, który podaje, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

  1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
  2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
  3. podatnik, składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, czyli VAT UE

Drugi z warunków odnosi się do faktycznego aspektu transakcji, tzn. właściwego udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia.

Warunek określony w pkt 1 wyraźnie stanowi, że dla zastosowania stawki 0% konieczne jest, aby nabywca posiadał numer identyfikacyjny i podał go sprzedawcy z Polski.

Na powyższą problematykę zwrócił uwagę również WSA w Gliwicach w wyroku z 21 czerwca 2017 roku (III SA/Gl 334/17), gdzie sąd orzekł, że skoro podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy, który nie jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, a warunek posiadania dokonania dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej wprost wynika z art. 42 ust. 1 pkt 1, to w takim przypadku nie ma możliwości zastosowania stawki 0% dla WDT.

Także norma art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wyraźnie stanowi, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności opodatkowanej na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2. Tymczasem z zastrzeżenia wynikającego z ust. 2 wynika, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. 

Dla możliwości opodatkowania WDT zerową stawką podatku VAT niezbędne jest, aby podatnik dokonał dostawy na rzecz zagranicznego kontrahenta posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT UE) i dysponował odpowiednimi dokumentami potwierdzającymi fakt wywiezienia i dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego.

Z przedstawionych regulacji wynika zatem, że rejestracja dla celów VAT UE jest istotna zarówno z perspektywy sprzedawcy z Polski, jak i nabywcy z innego kraju UE.

Trzeba bowiem podkreślić, że warunek posiadania ważnego i aktualnego numeru VAT UE przez nabywcę jest kluczowy dla uznania danej transakcji za WDT. Ponadto jest to również ważna okoliczność w kontekście możliwości zastosowania zerowej stawki podatku VAT. 

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów