Przedsiębiorstwa coraz częściej wspomagają kluby sportowe. Powyższe działania poprawiają wizerunek firmy i reklamują ją. Jednym ze sposobów wspomagania jest wynajęcie loży VIP. Jest ona znacznie droższa i pozwala klubom na osiągnięcie dodatkowych korzyści finansowych. Wynajem loży VIP na stadionie w kosztach firmowych - czy jest to możliwe?
Koszty uzyskania przychodów
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej: ustawa o CIT – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych kosztów (niewymienionych w art. 16 ust.1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust.1 ww. ustawy.
Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
- został poniesiony przez podatnika;
- jest definitywny, a więc bezzwrotny;
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;
- został właściwie udokumentowany;
- nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało.
Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.
Co ważne, każdy koszt – niezależnie od jego rodzaju – musi być oceniany przez pryzmat nadrzędnej zasady określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z przychodami podatnika.
W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których nie jest tak jednoznaczny. Należy je rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku.
Co istotne, poniesienia kosztów stanowiących efekt podjętego ryzyka gospodarczego podatnik nie może sobie rekompensować za pomocą przepisów podatkowych, nie wszystkie wydatki związane z działalnością gospodarczą, nawet ekonomicznie uzasadnione, stanowią bowiem koszty uzyskania przychodów. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, lecz także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.
Reprezentacja – wyłączenie z kosztów
W ustawie o CIT brak jest definicji ustawowej pojęcia „reprezentacja”. Co ważne, w ustawie o CIT wyłączono koszty reprezentacji. Ścisła wykładnia nakazuje więc wyłączyć z kosztów na omawianej podstawie wyłącznie literalnie tam wskazane rodzaje kosztów zaliczonych jednocześnie do reprezentacji.
Z powyższego nie można prowadzić wnioskowania a contrario, że każde innego rodzaju niż wymienione w tym przepisie koszty poniesione przykładowo na zakup usług gastronomicznych niestanowiące reprezentacji będą kosztem uzyskania przychodu, niezależnie od tego, czy wydatek ten został poniesiony w celu uzyskania przychodu, czy też nie. Jest to podstawowa konkluzja interpretacyjna omawianego przepisu.
Odwołując się do terminu „reprezentacja”, należy wskazać, że słowo to pochodzi z języka łacińskiego „repraesentatio” i oznacza: „wizerunek”. Zatem „reprezentacja” stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.
W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacja”, kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Należy bowiem wyjaśnić, że kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności m.in. była w przeszłości wypracowana przez orzecznictwo jako wyróżnik pojęcia „reprezentacja”.
Przypomnijmy, że w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (w składzie 7 sędziów) z 17 czerwca 2013 roku (sygn. akt II FSK 702/11) stwierdzono, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust.1 pkt 28 ustawy o CIT stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.
Wynajem loży VIP na stadionie w kosztach a wydatek reprezentacyjny
Wynajem loży VIP zazwyczaj jest usługą kompleksową.
Przykład 1.
Spółka wynajmuje lożę na stadionie miejscowego klubu. Podstawą najmu jest porozumienie zawarte pomiędzy spółką a klubem sportowym. Na podstawie porozumienia spółka ma prawo do używania loży, miejsc parkingowych, obsługi kelnerskiej i cateringu. Ponadto ma zapewnienia ekspozycję jej logotypu na stronie internetowej klubu i może reklamować się jako podmiot go wspomagający. Spółka może korzystać z loży nie tylko podczas meczów. W innych dniach może organizować w niej spotkania pod warunkiem, że klub nie przeprowadza ich w tym czasie. Czy koszty wynajmu loży można uznać za KUP?
W tym przypadku mamy do czynienia z reprezentacją. Wynajem loży, mimo że spółka otrzyma w zamian reklamę, jest czymś wystawnym. Dzięki wynajęciu loży spółka może robić wrażenie na kontrahentach.
Podsumowując, wynajem loży to koszt reprezentacyjny i jako taki nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.
