0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Czy podatek cukrowy jest kosztem podatkowym?

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Nowy rok przyniósł wiele nowych zmian w podatkach oraz wprowadził nowe opłaty. Taką właśnie nowością jest opłata od produktów spożywczych nazywana potocznie podatkiem cukrowym. Spora grupa podatników jest zobowiązana do ponoszenia tej daniny publicznej. W związku z tym warto się zastanowić, czy poniesiony przez podatnika podatek cukrowy może stanowić koszt uzyskania przychodu w zakresie podatku PIT.

Podatek cukrowy - regulacje

Zagadnienie opłaty cukrowej zostało uregulowane w ustawie o zdrowiu publicznym. Prześledźmy najważniejsze przepisy celem przybliżenia zasad funkcjonowania tej nowej opłaty.

Przedmiotowej opłacie cukrowej będzie podlegało wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

  • cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących;

  • kofeiny lub tauryny.

Za napój, o którym mowa powyżej, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z ww. substancji, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Obowiązek zapłaty spoczywa na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

  1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju;

  2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta, a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Sposób ustalenia opłaty opiera się na następującym mechanizmie:

  1. 50 gr za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej;

  2. 5 gr za każdy gram cukrów powyżej 5g w 100 ml napoju

– w przeliczeniu na litr napoju.

Napoje zawierające dodatek kofeiny lub tauryny będą objęte dodatkowo opłatą w wysokości 10 gr w przeliczeniu na litr napoju.

Podmioty obowiązane do zapłaty omawianej opłaty będą zobowiązane:

  1. składać naczelnikowi urzędu skarbowego (właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu obowiązanego do zapłaty opłaty) informację o opłacie w postaci elektronicznej, opatrzoną podpisem kwalifikowanym (CUK-1),

  2. obliczać i wpłacać ww. opłatę

– w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja, na rachunek organu właściwego w sprawie opłaty.

Obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju. Przez wprowadzenie na rynek krajowy rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W przypadku niedokonania opłaty w terminie organ właściwy w sprawie opłaty ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę w wysokości odpowiadającej 50% kwoty należnej opłaty. Dodatkową opłatę wnosi się na rachunek organu właściwego w sprawie opłaty.

Opłata oraz dodatkowa opłata stanowią w wysokości:

  1. 96,5% przychód Narodowego Funduszu Zdrowia;

  2. 3,5% dochód budżetu państwa, w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.

Podatek cukrowy jest publicznoprawnym obciążeniem finansowym podmiotów dokonujących sprzedaży detalicznej napojów zawierających substancje słodzące, kofeinę oraz taurynę.

Podatek cukrowy jako koszt uzyskania przychodów

Jak podaje ogólna definicja kosztów zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Na podstawie powyższej regulacji opracowano poniższe warunki, które wydatek musi zrealizować, aby być uznanym za koszt podatkowy:

  • pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu;

  • być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

  • mieć charakter definitywny, tzn. wydatek nie został podatnikowi zwrócony w żaden sposób;

  • być właściwie udokumentowany.

Podstawową materią kosztów podatkowych jest występowanie związku poniesionego wydatku z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zawarte w ustawie pojęcie „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże, iż poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na podstawie obiektywnej oceny powinno wynikać, że poniesiony wydatek może (choć wcale nie musi) przyczyniać się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w teraźniejszości lub w przyszłości.

Przenosząc powyższe wywody na grunt analizowanego przez nas problemu, należy wskazać, że podatnik prowadzący sprzedaż detaliczną napojów zawierających określone substancje musi ponosić opłatę cukrową, jeżeli chce uzyskiwać przychody z handlu detalicznego. W związku z tym zachowany jest elementarny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a prowadzoną działalnością gospodarczą, co uzasadnia możliwość ujęcia opłaty cukrowej jako kosztu podatkowego.

Podatek cukrowy nie został wymieniony w negatywnym katalogu określonym w art. 23 ustawy PIT, w związku z czym może stanowić koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej.

Dodatkowa opłata cukrowa jako niestanowiąca kosztu podatkowego

Natomiast zupełnie inaczej prezentuje się kwestia ujęcia w kosztach dodatkowej opłaty ustalanej w drodze decyzji w wysokości 50% kwoty niezapłaconej opłaty należnej.

W tym zakresie należy wskazać na treść art. 23 ust. 1 pkt 16f ustawy PIT, który wprost podaje, że nie jest kosztem uzyskania przychodów dodatkowa opłata, o której mowa w art. 12i ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym. 

Taka treść przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że dodatkowa opłata o charakterze sankcyjnym nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Dodatkowa opłata cukrowa wymierzana w drodze decyzji za nieterminową zapłatę nie jest kosztem podatkowym.

Przechodząc do podsumowania i jednocześnie do odpowiedzi na zadane w tytule pytanie, możemy zatem wskazać, że podatek cukrowy jest kosztem podatkowym w ramach podatku PIT. Z kategorii kosztów wyłączono jedynie dodatkową opłatę cukrową.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów