Ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. ulga na ekspansję weszła w życie 1 stycznia 2022 roku na mocy Ustawy z dnia 29 października 2021 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. Wprowadzone przepisy mają zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych.
Komu przysługuje ulga na ekspansję?
Ulga na ekspansję jest przeznaczona zarówno dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Ulgę na ekspansję mogą stosować przedsiębiorcy opodatkowani na zasadach ogólnych według skali podatkowej lub podatkiem liniowym oraz podatnicy opodatkowani klasycznym CIT. W przypadku wyboru jako formy opodatkowania ryczałtu od dochodów spółek należy mieć na uwadze, że estoński CIT wyklucza korzystanie z innych ulg podatkowych, w szczególności z ulgi na ekspansję.
Ulga na ekspansję - zasady stosowania
Ulga na ekspansję polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów bezpośrednio wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Ulga na ekspansję umożliwia podatnikom podwójne odliczenie wydatków, w pierwszej kolejności poprzez zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, a następnie w ramach samej ulgi do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.
Podatnik uzyskujący przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.
Art. 18eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:
Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.
Ulga na ekspansję ma na celu zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, lecz także na zagraniczne rynki zbytu.
Przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym. Przez produkty rozumie się natomiast rzeczy wytworzone przez podatnika, co oznacza, że ulga ta skierowana jest do faktycznych producentów produktów zajmujących się równocześnie sprzedażą tych produktów. Ulga na ekspansję nie jest skierowana ani do przedsiębiorców nabywających gotowe towary w celu ich dalszej odsprzedaży, ani do przedsiębiorców zajmujących się produkcją na zamówienie innej firmy.
Podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia, pod warunkiem że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów:
- zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub
- osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub
- osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju
– przy czym ustalając spełnienie wymienionych warunków, uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ulga na ekspansję w zeznaniu podatkowym
Odliczenia z tytułu ulgi na ekspansję stosownie do art. 26gb ust. 9 ustawy o PIT / art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie 6 lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. W przypadku osiągnięcia straty lub niewystarczającego dochodu w roku podatkowym, w którym przysługuje podatnikowi prawo do zastosowania ulgi na ekspansję, prawo do skorzystania z ulgi obowiązuje zatem jeszcze przez 6 kolejnych lat.
Podatnik po skorzystaniu z ulgi na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów w danym roku podatkowym musi wykazać w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych stosowny wzrost przychodów ze sprzedaży produktów. Jeżeli jednak skorzysta z ulgi na ekspansję, a następnie nie spełni warunku uprawniającego do zastosowania tej ulgi, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej.
Trzeba mieć na uwadze, że przedsiębiorcy uzyskujący dochody z prowadzonej działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej lub osiągający dochody w ramach realizacji nowej inwestycji na podstawie wydanej decyzji w tym zakresie mają prawo do skorzystania z ulgi na ekspansję jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie przepisów ustawy o PIT / ustawy o CIT (art. 26gb ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych / art. 26gb ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
Dodatkowo koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w żadnej formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
Ulga na ekspansję a koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów
Za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów zgodnie z art. 26gb ust.7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych / art. 18eb ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznaje się koszty:
- uczestnictwa w targach poniesione na:
- organizację miejsca wystawowego,
- zakup biletów lotniczych dla pracowników,
- zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;
- działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;
- dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;
- przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;
- przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.
Zwróćmy uwagę, że katalog kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uprawniających do zastosowania ulgi na ekspansję wskazany w ustawie o PIT i ustawie o CIT ma charakter zamknięty, co oznacza, że żadne inne wydatki nie mogą zostać odliczone od podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Ocena, czy dany wydatek zamieszczony w powyższym katalogu może być uznany za podlegający odliczeniu w ramach ulgi na ekspansję, powinna być dokonywana w każdym przypadku indywidualnie.
Usługi influencerów a ulga na ekspansję
Poniesione wydatki na współpracę z influencerami mieszczą się w zakresie ulgi na ekspansję. Takie stanowisko potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.391.2023.1.JKU) z 16 października 2023 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Wnioskodawcą jest spółka z o.o. tworząca innowacyjne kosmetyki, które następnie sprzedaje w przeważającej większości, tj. ok. 95% wytworzonych przez siebie produktów kosmetycznych do podmiotów niepowiązanych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, koszty współpracy z tzw. influencerami – osobami, które dzięki swoim zasięgom prowadzą działalność promocyjno-informacyjną w zakresie produktów spółki w social mediach, poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży. Jak wskazał wnioskodawca w opisie sprawy, testerami są osoby popularne w zakresie publikacji materiałów lifestylowych, kosmetologii oraz popkultury. Testy polegają na przekazywaniu informacji dotyczących produktów związanych z jego składem, zastosowaniem i założonym działaniem. Testerzy w głównej mierze przekazują informacje zakresie produktów, oprócz tego informują o swoich osobistych odczuciach związanych z ich zastosowaniem. W zależności od rodzaju medium, w którego zakresie tester publikuje swoje materiały, mają one charakter filmów, publikacji prasowych na blogach i stronach internetowych. Koszty związane z publicznym testowaniem produktów stanowią i będą stanowiły w szczególności wynagrodzenie influencerów, blogerów oraz testerów produktów. W ten sposób wykorzystywany jest potencjał rekomendacyjny influencerów w celu dotarcia do określonej grupy docelowej i potencjalnych klientów. Dzięki zasięgom influencerów wnioskodawca ma pewność, że jego produkty będą odebrane pozytywnie, gdyż będą one polecone, zaprezentowane i wypromowane przez osobę popularną i w ocenie jej społeczności wiarygodną. Zatem zdaniem Dyrektora KIS działania testerów-influencerów mają charakter promocyjno-informacyjny, a tym samym koszty poniesione na współpracę z influencerami mieszczą się w katalogu kosztów działań promocyjno-informacyjnych, o których mowa w art. 18ea ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT.
