0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Estoński CIT a wspólnik będący osobą prawną

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Coraz większą popularność zyskuje opodatkowanie spółek handlowych będących osobami prawnymi ryczałtem od dochodów spółek zwanym także estońskim CIT-em. Skorzystanie z tego typu opodatkowania wymaga jednak spełnienia wielu warunków. Wśród nich jest także taki, który wymaga, aby wszyscy wspólnicy spółki, która ma korzystać z estońskiego CIT-u, byli osobami fizycznymi. Co w takim razie należałoby zrobić, gdy w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością przymierzającej się estońskiego CIT-u pozostał jeden ze wspólników będący osobą prawną? Jakie jeszcze inne warunki należy spełnić, aby mógł zostać zastosowany Estoński CIT? Na te i wiele innych wątpliwości odpowiedziano w niniejszej publikacji.

Warunki skorzystania z estońskiego CIT-u

Podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd na terytorium RP podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Mogą oni skorzystać z opodatkowania w formie estońskiego CIT-u, jeżeli spełnią warunki zaprezentowane w poniższej tabeli.

Warunki estońskiego CIT-u w 2023 roku

Lp.

Warunek

1.

Mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi:

  • z wierzytelności,
  • z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,
  • z części odsetkowej raty leasingowej,
  • z poręczeń i gwarancji,
  • z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,
  • ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
  • z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 – w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma.

2.

Podatnik:

  1. zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych – przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub
  2. ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej 3-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek.

3.

Prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej, spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, której odpowiednio udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

4.

Nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

5

Nie sporządza za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości.

6.

Złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem według ustalonego wzoru do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.

Estoński CIT - terminy

Spółka kapitałowa, która wybierze opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, przyjmuje rok podatkowy taki jak rok obrotowy w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Spółka kapitałowa może wybrać estoński CIT przed upływem przyjętego roku podatkowego, jednakże w tym wypadku ma obowiązek na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego pierwszy miesiąc opodatkowania ryczałtem:

  • zamknąć księgi rachunkowe oraz 
  • sporządzić sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. 

Z kolei księgi rachunkowe otworzy na pierwszy dzień miesiąca opodatkowania ryczałtem. 

Co więcej, jeżeli podatnik wybrał już opodatkowanie estońskim CIT-em przed upływem przyjętego roku podatkowego, to pierwszym rokiem podatkowym opodatkowanym estońskim CIT-em będzie okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca miesiąca przyjętego przez podatnika roku obrotowego.

Estoński CIT a podatnik rozpoczynający działalność w trakcie roku

Jak mówi art. 28j ust. 2 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej ustawą o CIT), u podatnika, który rozpoczyna w trakcie roku działalność gospodarczą: 

  1. warunek, o którym mowa w punkcie 1 powyższej tabeli, uznaje się za spełniony w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem,
  2. warunek, o którym mowa w punkcie 2 powyższej tabeli, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego, podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

W sytuacji, gdy podatnik rozpoczynający działalność ma status małego podatnika, wówczas w pierwszym roku podatkowym opodatkowania estońskim CIT-em warunek, o którym mowa w punkcie 2 powyższej tabeli:

  1. podpunkcie a, uznaje się za spełniony, jeżeli mały podatnik zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty, niebędącą udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika, przez okres wskazany w tym przepisie,
  2. podpunkcie b, uznaje się za spełniony, jeżeli mały podatnik ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz zatrudnionej na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 1 osoby fizycznej niebędącej udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika oraz w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych PIT lub płatnikiem składek.

Czy wspólnik spółki z o.o. może być osobą prawną w estońskim CIT?

Nawiązując do jednego z wielu warunków skorzystania z estońskiego CIT-u, a mianowicie zawartego w art. 28j ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, należy stwierdzić, że podatnik może skorzystać z ryczałtu od dochodów spółek, jeżeli prowadzi działalność w formie:

  1. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
  2. spółki akcyjnej, 
  3. prostej spółki akcyjnej, 
  4. spółki komandytowej, 
  5. spółki komandytowo-akcyjnej.

To jednak nie wszystko. Udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami ww. spółek, które zdecydują się na opodatkowanie estońskim CIT-em, mogą być tylko:

  • osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub 
  • beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Jeżeli więc spółka z o.o. będzie chciała skorzystać z estońskiego CIT i posiada udziałowca będącego osobą prawną, to zanim jeszcze zdecyduje o wyborze tego opodatkowania – musi zastąpić wspólnika będącego osobą prawną wspólnikiem będącym osobą fizyczną.

Jakie są zatem możliwości?

Zmiana wspólnika w spółce z o.o.

Zanim jeszcze spółka z o.o. zdecyduje o zmianie wspólnika będącego osobą prawną na osobę fizyczną, musi zastanowić się, która opcja dla niej będzie najlepsza.

Zmiana w składzie wspólników spółki z o.o. może nastąpić na drodze:

  1. sprzedaży udziałów przez osobę prawną na rzecz aktualnych wspólników lub nowego wspólnika (np. będącego osobą fizyczną),
  2. darowizny udziałów przez osobę prawną na rzecz aktualnych wspólników lub nowego wspólnika (np. będącego osobą fizyczną),
  3. przejęcia udziałów wspólnika będącego osobą prawną, jeżeli wyłączono go ze spółki z o.o.,
  4. umorzenia udziałów wspólnika będącego osobą prawną, jeżeli wyłączono go ze spółki z o.o.

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o.

Jednym z możliwości zakończenia współpracy z dotychczasowym wspólnikiem jest zbycie posiadanych przez niego udziałów.

Zbycie może nastąpić na rzecz dotychczasowych wspólników, ale także na rzecz nowego wspólnika, który może być osobą fizyczną.

Zanim jednak dojdzie do zbycia udziałów, należy w pierwszej kolejności przeanalizować umowę spółki z o.o., może się bowiem okazać, że zastrzeżono w niej tryb postępowania w sytuacji zbycia udziałów.

O tym wspomina art. 176 Ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeks spółek handlowych (ksh), który mówi, że jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć ich rodzaj i zakres. W tym wypadku czynność zbycia udziału, jego części lub ułamkowej części udziału, lub obciążenie udziału, może nastąpić jedynie za zgodą spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Prawodawca podkreśla to również w art. 182 ksh, w którym to mówi, że zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału oraz zastawienie udziału może być w umowie spółki uzależnione od zgody spółki albo może być w inny sposób ograniczone.

Jeżeli umowa spółki zawiera zapisy, że zbycie udziałów jest uzależnione od zgody spółki (wszystkich wspólników), wówczas zgody na zbycie udziałów udziela zarząd w formie pisemnej. Kiedy zarząd zgody nie udzielił, sąd rejestrowy może pozwolić na zbycie, jeśli istnieją ku temu ważne powody. 

Spółka może w terminie wyznaczonym przez sąd rejestrowy przedstawić innego nabywcę. W razie braku porozumienia cenę nabycia i termin jej zapłaty ustala sąd rejestrowy na wniosek wspólnika lub spółki, niekiedy po zasięgnięciu opinii biegłego.

Jeżeli jednak nowa wskazana przez spółkę osoba nie uiściła ceny nabycia w wyznaczonym terminie, wówczas wspólnik wciąż ma prawo do rozporządzania swoim udziałem, jego częścią lub ułamkową częścią udziału, chyba że nie przyjął oferowanej zapłaty.

Warto podkreślić, że umowa spółki może stanowić inne kryteria ograniczenia zbycia udziałów niż powyżej wymienione.

Wspomnieć też trzeba o art. 180 ksh, w którym prawodawca podkreśla, że zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału oraz jego zastawienie, powinno być dokonane w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi.

Jeżeli natomiast umowa spółki została zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy, zbycie przez wspólnika udziałów jest możliwe również przy wykorzystaniu elektronicznego wzorca S24. W tym wypadku oświadczenia zbywcy i nabywcy zostają podpisane kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

Nabywca udziałów w spółce z o.o. będzie musiał zapłacić podatek PCC w kwocie 1% od wartości rynkowej nabywanych udziałów. Wraz z zapłatą będzie zobligowany do złożenia deklaracji PCC-3. Wszystko w terminie 14 dni od daty faktycznego nabycia udziałów.

Darowizna udziałów w spółce z o.o.

Zbycie udziałów dotychczasowego wspólnika w spółce z o.o. może nastąpić także na mocy umowy darowizny. Nieodpłatne przekazanie udziałów może nastąpić na rzecz dotychczasowego oraz nowego wspólnika.

Przekazanie darowizny wymaga formy aktu notarialnego. Natomiast, jak już wspomniano w art. 180 ksh, zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału oraz jego zastawienie powinno być dokonane w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi.

W praktyce występują różne stanowiska co do wymagań formy aktu notarialnego czy umowy darowizny z podpisami notarialnie poświadczonymi, spisana umowa darowizny może bowiem nie określać faktycznej daty przekazania udziałów. Zatem w sytuacji spisania umowy darowizny warto określić datę transferu udziałów na rzecz nowego wspólnika, co będzie skutkować określeniem daty faktycznego nabycia statusu wspólnika przez nowego wspólnika spółki z o.o.

Podobnie jak w przypadku sprzedaży – nieodpłatne przekazanie udziałów w spółce z o.o. może wymagać zgody spółki. Umowa spółki może zawierać też inne ograniczenia i warunki, które muszą być spełnione, aby w ogóle mogło dojść do darowizny udziałów w spółce z o.o.

Nabywca udziałów będzie musiał zapłacić podatek od spadków i darowizn (chyba że darczyńca to osoba z tzw. zerowej grupy podatkowej, jeżeli jednak przekazującym udziały jest osoba prawna, wówczas zwolnienie nie wystąpi).

Wraz z zapłatą będzie zobligowany do złożenia deklaracji SD-3. Wszystko w terminie jednego miesiąca od daty faktycznego nabycia udziałów w drodze darowizny (przekazania darowizny).

Przejęcie udziałów wspólnika wyłączonego ze spółki z o.o.

Jak mówi art. 266 § 1 ksh, z ważnych przyczyn dotyczących danego wspólnika sąd może orzec jego wyłączenie ze spółki na żądanie wszystkich pozostałych wspólników, jeżeli udziały wspólników żądających wyłączenia stanowią więcej niż połowę kapitału zakładowego.

W orzeczeniach sądowych ważna przyczyna, na mocy której sąd może orzec o wyłączeniu wspólnika, musi być powiązana z celami, strategią funkcjonowania spółki. Jeżeli byt udziałowca w spółce przyczynia się do utrudnienia jej funkcjonowania, destabilizacji funkcjonowania organów spółki, stwarzania przeszkód w działalności spółki, zakończenia jej działalności, wówczas pozostali wspólnicy mogą zawnioskować o wyłączenie takiego wspólnika.

Trzeba też wspomnieć, że ważną przyczyną wyłączenia wspólnika ze spółki może być także jego wręcz bardzo znikome zaangażowanie w działalność spółki, które również będzie znacząco zaburzało prawidłowe funkcjonowanie działalności oraz organów spółki.

Zatem wyłączenie wspólnika ze spółki z o.o. musi mieć solidne podstawy, gdyż prawodawca poddał wynik realizacji tej procedury w spółce szczegółowej analizie za pośrednictwem sądów.

Ważnymi powodami, na podstawie których sąd może wyłączyć wspólnika, są m.in.:

  1. niemożność bezkonfliktowego współdziałania ze wspólnikiem, będąca następstwem relacji interpersonalnych wewnątrz spółki z o.o. (np. wyrok Sądu Najwyższego z 19 marca 1997 roku o sygn. II CKN 31/97, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 17 grudnia 2015 roku o sygn. V ACa 455/15),
  2. prowadzenie działalności konkurencyjnej przez wspólnika spółki z o.o. (np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 29 listopada 2007 roku o sygn. I ACa 925/07),
  3. nieusprawiedliwione i uporczywe niestawiennictwo pozwanego na zgromadzeniach wspólników (np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 8 maja 2003 roku o sygn. I ACa 1874/01),
  4. umorzenie (automatyczne) udziałów wobec podjęcia uchwały zgromadzenia wspólników, z podaniem określonych, dokładnych przyczyn, zdarzeń sytuacyjnych mających wpływ na zagrożenie interesu spółki (np. wyrok Sądu Najwyższego z 22 maja 2005 roku o sygn. V CK 562/04),
  5. znaczący i długotrwały konflikt między wspólnikami (np. wyrok Sądu Najwyższego z 13 marca 2013 roku o sygn. IV CSK 228/12),
  6. nieprawdziwe dane wspólnika (oświadczenia) wprowadzone do KRS (np. wyrok Sądu Najwyższego z 2 kwietnia 2004 roku o sygn. III CK 465/02),
  7. prowadzenie działalności przestępczej, konflikt na tle rodzinnym, dokonanie czynów niedozwolonych na szkodę innego wspólnika (np. wyrok Sądu Najwyższego z 8 września 2016 roku o sygn. II CSK 781/15).

Zgodnie z tym, co mówi art. 267 oraz 268 ksh, w sytuacji gdy wspólnicy złożą pozew do sądu o wyłączenie wspólnika ze spółki z o.o. i sąd orzeknie o jego wyłączeniu, wówczas wyznaczy też termin, w którym ma zostać zapłacona należność za przejęte udziały wyłączonego wspólnika (wraz z odsetkami, jeżeli są należne – odsetki należy liczyć od dnia doręczenia pozwu).

Należy pamiętać, że gdy należności za przejęte udziały wyłączonego wspólnika nie zostaną uregulowane, wówczas orzeczenie o jego wyłączeniu jest nieskuteczne, a wspólnik, którego próbowano wyłączyć, ma prawo rościć zadośćuczynienia od jego pozywających.

Niekiedy sąd może z ważnych przyczyn dokonać zawieszenia wspólnika w jego prawach wynikających z posiadanych w spółce udziałów.

Co niezwykle ważne, prawomocne (skuteczne) wyłączenie wspólnika ze spółki rozpoczyna się z dniem doręczenia mu pozwu – oczywiście, jeżeli w terminie otrzymał on zapłatę za przejęte jego udziały. Ponadto udziały wspólnika, który został wyłączony, powinni przejąć albo dotychczasowi wspólnicy, albo osoby trzecie (nowi wspólnicy).

Umorzenie udziałów wspólnika wyłączonego ze spółki z o.o.

Procedura umorzenia udziałów, aby w ogóle była możliwa do przeprowadzenia, wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która to powinna zawierać podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział, a w przypadku przymusowego umorzenia udziałów – także uzasadnienie konieczności wszczęcia tego typu umorzenia.

Zgodnie z tym, co mówi art. 199 ksh, udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony:

  1. za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę – umorzenie dobrowolne,
  2. bez zgody wspólnika – umorzenie przymusowe. 

Przymusowego umorzenia udziałów danego wspólnika dokonuje się bez jego zgody. Warunki i tryb umorzenia winny być zawarte w umowie spółki i dokładnie sprecyzowane (wyjaśnione okoliczności, przyczyny, powody, z których tytułu może dojść do przymusowego umorzenia). Przesłanki przymusowego umorzenia udziałów są podobne do tych wymienionych powyżej przy okazji ważnych powodów wyłączenia wspólnika ze spółki z o.o.

Wspólnicy nie mogą zapominać, że wspólnikowi, któremu przymusowo umorzono udziały, należy się wynagrodzenie, które nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. 

Nieco inaczej wygląda tok postępowania w przypadku dobrowolnego umorzenia udziałów, które może wystąpić za zgodą tego wspólnika albo na jego wniosek.

Wspólnik może wyrazić zgodę lub nie na umorzenie jego udziału bez otrzymania wynagrodzenia.

Umorzenie udziałów może nastąpić (może być finansowane) z czystego zysku albo w wyniku operacji obniżenia kapitału zakładowego (zmniejszenie liczby udziałów albo wartości nominalnej udziału). Obie metody umorzenia udziałów mogą być stosowane łącznie, jednakże obniżenie kapitału zakładowego w tym wypadku wiąże się z większą liczbą czynności formalnych do przeprowadzenia przez spółkę z o.o.

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o. na drodze egzekucji

Niekiedy sprzedaż udziałów w spółce z o.o. odbywa się na drodze egzekucji. Jeżeli sytuacja taka ma miejsce i wymaga tego zgoda spółki lub inne ograniczenie określone w umowie spółki – ma ona prawo przedstawić osobę, która nabędzie udział za cenę, jaką określi sąd rejestrowy po zasięgnięciu w miarę potrzeby opinii biegłego.

Zbycie udziałów na drodze egzekucji może dotyczyć także części udziału lub ułamkowej części udziału.

Sprzedaż udziałów na drodze egzekucji wymaga zgłoszenia wniosku o przeprowadzenie wyceny udziałów w ciągu dwóch tygodni od dnia zawiadomienia spółki z o.o. przez sąd rejestrowy o zarządzeniu sprzedaży. W przypadku niedopełnienia ww. obowiązków w terminie udziały będą sprzedane w trybie przewidzianym w przepisach egzekucyjnych.

Na mocy art. 186 ksh nabywca udziałów odpowiada wobec spółki solidarnie ze zbywcą za niespełnione świadczenia należne spółce ze zbytego udziału lub zbytej części udziału. Przepis ten stosuje się również do zbycia ułamkowej części udziału.

Roszczenia spółki do zbywcy z tytułu powyższych świadczeń przedawniają się z upływem 3 lat od dnia, w którym zgłoszono spółce zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału.

Pozostałe formy zmiany w strukturze wspólników spółki z o.o.

Warto na koniec wspomnieć, że występują jeszcze inne możliwości wymiany wspólnika będącego osobą prawną na wspólnika będącego osobą fizyczną. Jednakże z uwagi na charakter tych możliwości są one w niektórych okolicznościach trudne do przeprowadzenia.

Pozostałymi opcjami zmiany w strukturze wspólników spółki z o.o. są także:

  1. dziedziczenie udziałów,
  2. nabycie istniejących udziałów w sp. z o.o. w drodze spadku,
  3. objęcie nowo utworzonych udziałów w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego sp. z o.o. dla nowego wspólnika lub pozostałych wspólników z jednoczesną sprzedażą, umorzeniem udziałów (wyłączonego) dotychczasowego wspólnika.

Należałoby jeszcze wspomnieć, że wszelkie zmiany w składzie osobowym wspólników spółki z o.o. należy zgłaszać do KRS w ciągu 7 dni od dnia ich wystąpienia. Zgłoszenia dokonuje się za pomocą wniosku elektronicznego opatrzonego podpisem kwalifikowanym, podpisem osobistym lub profilem zaufanym przez reprezentanta spółki za pośrednictwem portalu rejestrów sądowych: Portal Rejestrów Sądowych

Należy pamiętać, że zmiany wpisów w KRS są płatne i podlegają opłacie skarbowej wynoszącej 250 zł, a także opłacie skarbowej za wpis do Monitora Sądowego i Gospodarczego w kwocie 100 zł. 

Potwierdzenia zapłat podatnik dołącza do zgłoszenia składanego do KRS.

Szczegóły dotyczące zmian wymagających wpisu do KRS będą jednak przedmiotem odrębnej publikacji.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów