Czy pracodawca może zastosować zadaniowy czas pracy dla jednego pracownika w sytuacji gdy w firmie obowiązuje regulamin pracy? Czy objęcie tylko jednego pracownika zadaniowym systemem czasu pracy będzie naruszeniem zasady równego traktowania? Odpowiedź w poniższym artykule.
Zadaniowy czas pracy a regulamin pracy
Jeśli z zakładzie pracy został ustalony regulamin pracy w którym brakuje zapisów dotyczących stosowania zadaniowego systemu pracy, a pracodawca ma zamiar go wykorzystać, wówczas niezbędna jest zmiana regulaminu.
Należy brać pod uwagę zapisy Kodeksu pracy art. 140:
“W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art. 129”.
Planując wprowadzenie zadaniowego czasu pracy niezbędne jest określenie w porozumieniu z pracownikiem zadań jakie ma realizować, jak również czasu potrzebnego na ich wykonanie. Przy czym należy mieć na uwadze, iż realizacja zadań powinna być możliwa w czasie pracy wynikającym z powszechnie obowiązujących norm. W razie zaistnienia sporu rozstrzyganego za pośrednictwem sądu, pracodawca powinien umieć udowodnić, iż praca którą zlecał pracownikowi była możliwa do wykonania w granicach powszechnych norm czasu pracy. Takie stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 maja 2008 roku sygn. akt I PK 262/07. Ponad to we wcześniejszym wyroku z dnia 15 listopada 2006 roku sygn. akt I PK 117/06, OSNP 2007/21-22/310 Sąd uznał, iż jednym z elementów zadaniowego czasu pracy jest określenie pracownikowi konkretnych zadań. Natomiast ze względu na zbyt ogólny charakter nie ma możliwości zastąpienia zakresem obowiązków.
Zadaniowy czas pracy a zasada równego traktowania
Zasady równego traktowania określa art. art. 183a § 1 Kodeksu pracy. Zgodnie z nim:
“Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy”.
Najlepiej zobrazować problem zadaniowego czasu pracy w odniesieniu do zasady równego traktowania na podstawie przykładu.
| Przykład 1. Firma budowlana zamierza zatrudnić kierownika budowy w systemie zadaniowym, podczas gdy w przedsiębiorstwie obowiązuje regulamin pracy. Czy możliwe jest zatrudnienie go w tym systemie w sytuacji gdy drugi kierownik wykonuje swoją pracę w systemie podstawowym? Czy firma może zostać posądzona o nierówne traktowanie? |
W tej sytuacji konieczna jest przede wszystkim zmiana regulaminu pracy i zawarcie w nim zapisów o możliwości zatrudnienia pracowników niektórych działów czy pełniących określone funkcje w ramach zadaniowego systemu pracy.
W przypadku zatrudnienia kierownika budowy na podstawie zadaniowego systemu pracy wydaje się to uzasadnione z racji częstego przemieszczania się oraz z uwagi na różne miejsca świadczenia pracy (uzależnione od miejsca prowadzonych inwestycji).
Jednakże zgodnie z przytoczonym wcześniej wyrokiem sądowym, wyznaczenie pracownikowi konkretnych zadań to element zadaniowego czasu pracy, który z uwagi na zbyt ogólny charakter nie może być zastąpiony zakresem obowiązków. Należy w tym upatrywać realnego problemu jeśli pracodawca nosi się z zamiarem stosowania zadaniowego systemu pracy dla kierownika budowy, ponieważ jego praca ma złożony charakter oraz zakres obowiązków i uprawnień szeroki. W takiej sytuacji jednorazowe określenie zadań jest niemożliwe. Pracodawca chcąc postępować zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa musiałby określać zadania w stosunku do każdej prowadzonej przez kierownika inwestycji oddzielnie.
Problem pojawia się, kiedy kierownik zatrudniony jest w dużej firmie prowadzącej kilka inwestycji jednocześnie, gdzie każda jest na innym etapie zaawansowania, a więc wiąże się z innymi rodzajami prac wykonywanymi na poszczególnych budowach. Zadania, jakie kierownik budowy musi spełnić charakteryzują się dużym zróżnicowaniem poza tym obejmują wiele dziedzin co powoduje, iż przygotowanie zadań na każdy okres i uzgodnienie ich z pracownikiem pochłaniało by bardzo dużo czasu.
Pracodawca chcący wprowadzić w firmie zadaniowy czas pracy powinien mieć na uwadze zasadę równego traktowania pracowników o czym mówi art. 183a § 1 Kodeksu pracy wcześniej przytoczony. W świetle rozpatrywanego przykładu zatrudnienie jednego kierownika w ramach systemu podstawowego a drugiego w ramach systemu zadaniowego może być podstawą do posądzenia o nierówne traktowanie. Zadaniowy system pracy przede wszystkim charakteryzuje się elastycznością. Oznacza to, iż kierownik zatrudniony na jego podstawie może z łatwością dostroić swoje obowiązki zawodowe z zajęciami pozazawodowymi. Jest wysoce prawdopodobne zatem, iż kierownik zatrudniony na pełny etat poczuje się gorzej traktowany od kierownika zatrudnionego w systemie zadaniowym. Dlatego też jeśli pracodawca decyduje się na taki sposób zatrudnienia pracowników na tych samych stanowiskach, w razie powstania sporu rozstrzyganego na drodze sądowej, musi się liczyć z tym że będzie musiał umieć udowodnić przed sądem, iż miał ku temu obiektywne powody.
