Zadaniowy system czasu pracy opiera się na wyznaczeniu czasu pracy poprzez wskazanie przez bezpośredniego przełożonego zadań, jakie pracownik ma wykonać. Pracodawcy, którzy pozostawiają pracownikom dużą swobodę w zakresie wykonywania pracy, powinni rozważyć możliwość zastosowania w tych przypadkach takiego systemu. Odpowiedź na pytanie, jakie korzyści po stronie pracodawcy i pracownika powoduje taka forma rozliczenia oraz czy zadaniowy czas pracy jest dla każdego, znajdziesz w poniższym artykule.
Zadaniowy czas pracy - definicja
Zadaniowy czas pracy ma zastosowanie wtedy, gdy ze względu na rodzaj pracy, jej organizację albo miejsce jej wykonywania czasu pracy pracowników nie można wymierzyć w godzinach, lecz określa się go wymiarem zadań, jakie pracownik ma wykonywać. Ustalenie wymiaru powierzonych pracownikom zadań następuje np. przez określenie zakresu obowiązków, jakie wynikają z umówionej pracy lub pełnionej przez pracownika funkcji. Ważne jest, by pracownik miał możliwość samodzielnego wykonania wskazanego zadania i sam organizował sobie tryb wykonywania obowiązków.
Zadania powinny być tak ustalone, aby pracownik przy dołożeniu należytej staranności i sumienności mógł je wykonać w ciągu obowiązującego go czasu pracy. W zadaniowym systemie czasu pracy sam będzie decydował, w jakich godzinach będzie wykonywał pracę.
Pracodawca ma obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy osób zatrudnionych w systemie zadaniowego czasu pracy, jednak w tym systemie nie ewidencjonuje się godzin pracy, a jedynie dni oraz nieobecności w pracy.
System zadaniowego czasu pracy wprowadza się tak, jak każdy system czasu pracy, a więc w regulaminie pracy, układzie zbiorowym pracy czy w obwieszczeniu.
| Ważne! Jeżeli w zakładzie nie ma regulaminu pracy, zadaniowy czas pracy można wprowadzić w obwieszczeniu. |
Kto może pracować w zadaniowym systemie czasu pracy
Zadaniowy czas pracy może okazać się korzystnym rozwiązaniem, zwłaszcza dla niektórych grup zawodowych. Pracownicy, których praca polega na wypełnieniu pewnego zadania i uzyskaniu określonego rezultatu mogą pracować nieregularnie czy nawet niesystematycznie. Do takich czynności można zaliczyć napisanie artykułu, stworzenie programu czy posprzątanie pomieszczenia.
Jednak nie każda praca może być wykonywana w zadaniowym systemie czasu pracy. To do pracodawcy należy określenie, czy wprowadzenie zadaniowego czasu pracy jest zasadne. Zadaniowy system czasu pracy może być stosowany tylko w określonym zakresie, czyli wówczas, gdy rodzaj pracy i jej organizacja uniemożliwiają lub znacznie utrudniają kontrolę pracodawcy nad pracownikiem w czasie wykonywania pracy. Pracodawca – po porozumieniu z pracownikiem – ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu wynikający z norm.
Samo określenie przez strony czasu pracy jako zadaniowego nie jest podstawą do stosowania omawianego systemu, jeżeli nie jest to uzasadnione rodzajem pracy i jej organizacją.
Zadaniowy czas pracy można stosować wówczas, gdy:
-
nie można przewidzieć, kiedy będzie konieczne świadczenie pracy,
-
jest znacznie utrudnione precyzyjne określenie momentu rozpoczęcia i zakończenia pracy,
-
jest niemożliwa kontrola czasu poświęconego na świadczenie pracy,
-
jest niemożliwe kontrolowanie i ewidencjonowanie czasu pracy pracownika, ze względu na wykonywanie jej poza zakładem pracy,
-
liczy się efekt pracy, a nie czas poświęcony na realizację zadania.
Ten system czasu pracy tradycyjnie ma zastosowanie wobec takich grup pracowników jak np. dziennikarze, programiści, przedstawiciele handlowi. Natomiast zadaniowego czasu pracy nie można wprowadzić, gdy pracownik przez cały czas wykonywania pracy pozostaje w zakładzie pracy pod bezpośrednim nadzorem przełożonego. Wobec takich osób nie można stosować zadaniowego czasu pracy.
Stosowanie zadaniowego czasu pracy poza wskazanymi powyżej przypadkami stanowi naruszenie przepisów o czasie pracy i jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika.
Praca nadliczbowa w zadaniowym systemie czasu pracy
Pracę w zadaniowym systemie należy ustalić w taki sposób, aby pracownik mógł ją wykonać bez przekraczania norm czasu pracy. Prawidłowe przydzielenie pracy i zadań minimalizuje także ryzyko wykonywania przez pracownika obowiązków w godzinach nadliczbowych i konieczność wypłaty dodatkowego wynagrodzenia z tego tytułu. Pracodawca powinien powierzyć pracownikowi zadania możliwe do wykonania w czasie wynikającym z ogólnie przyjętych norm czasu pracy, czyli 8 godzin na dobę, 40 godzin w tygodniu w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.
Natomiast ustalenie zadań, których wykonanie w normalnym czasie pracy jest niemożliwe, jest równoznaczne ze zleceniem pracy w nadgodzinach. W sytuacji gdy praca w godzinach nadliczbowych wynikała ze zlecenia pracownikom zadań niemożliwych do wykonania w normalnym czasie pracy, pracownik ma prawo do rekompensaty za pracę w godzinach nadliczbowych w systemie zadaniowym.
Należy również podkreślić, że zadaniowy system czasu pracy nie może być stosowany w celu ukrywania faktu częstego przekraczania norm czasu pracy przez pracownika.
Polecamy:
