Jak obliczyć rentę z tytułu niezdolności o pracy
Renta z tytułu niezdolności do pracy obliczana jest na podstawie dwóch filarów - jeden z nich to część socjalna, obligatoryjna dla wszystkich, drugi natomiast zależny jest od stażu pracy oraz wysokości otrzymywanych wynagrodzeń. Zasady obliczania wysokości renty zostały określone w Ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z 17 grudnia 1998 r.
Część socjalna, stała dla każdego ubezpieczonego, obliczana jest na podstawie przeciętnego wynagrodzenia, pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości obowiązującej w poprzednim roku kalendarzowym. Do renty zalicza się 24% z kwoty bazowej, zgodnie z art. 62 ustawy.
Natomiast do części renty obliczanej indywidualnie dla każdego ubezpieczonego zalicza się:
-
po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,
-
po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych,
-
po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok stażu hipotetycznego - okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek uprawniający do emerytury określony w art. 24 ust. 1a ustawy.
Biorąc pod uwagę powyższe, jeśli staż pracy nie osiągnął jeszcze 25 lat, należy doliczyć ubezpieczonemu dodatkowe lata stażu hipotetycznego - co ważne, bez względu na płeć należy brać tu pod uwagę wiek określony ustawowo dla kobiet.
Renta z tytułu niezdolności do pracy - od czego zależy jej wysokość
Podsumowując - renta z tytułu niezdolności do pracy zależna jest od wysokości podstawowego wynagrodzenia, stażu pracy oraz wynagrodzeń, które ubezpieczony otrzymywał.
Jeśli ubezpieczony otrzyma orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy, może zostać mu przyznana renta z tytułu niezdolności do pracy w wysokości 75% wymiaru renty.
