0 0
dni
0 0
godz
0 0
min
0 0
sek

Dofinansowanie lub zwrot kosztów dojazdu do pracy

Nasz ekspert:
Artykuły autora

Wielkość tekstu:

Prawo do ubiegania się o zwrot kosztów dojazdu do pracy lub miejsca prowadzenia innych aktywności związanych z poszukiwaniem pracy i doskonaleniem zawodowym wynika z art. 45 Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2021 r. poz. 1100 ze zm.). Ponadto zwrot wspomnianych kosztów przysługuje niektórym grupom zawodowym na podstawie przepisów szczególnych.

Zwrot kosztów dojazdu

Starosta (czyli organ wykonawczy powiatu) może dokonywać z Funduszu Pracy, przez okres do 12 miesięcy, zwrotu kosztów przejazdu (i powrotu) z miejsca zamieszkania do miejsca zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Zwrot kosztów przejazdu może być realizowany także przez okres odbywania:

  • stażu (czyli nabywania przez bezrobotnego umiejętności praktycznych do świadczenia pracy przez wykonywanie zadań w miejscu pracy bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą);
  • przygotowania zawodowego dorosłych (czyli aktywizacji w formie praktycznej nauki zawodu dorosłych lub przyuczenia do pracy dorosłych, bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą, według programu obejmującego nabywanie umiejętności praktycznych i wiedzy teoretycznej, zakończonego egzaminem);
  • zajęć z zakresu poradnictwa zawodowego (obejmującego udzielanie bezrobotnym i poszukującym pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu lub miejsca pracy oraz w planowanie rozwoju kariery zawodowej, a także na przygotowywanie do lepszego radzenia sobie w poszukiwaniu i podejmowaniu pracy).

Warunki otrzymania zwrotu kosztów

Zwrot kosztów przejazdu może otrzymać osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:

  • na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy podjęła zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, przygotowanie zawodowe dorosłych, staż lub została skierowana na zajęcia z zakresu poradnictwa zawodowego i dojeżdża do tych miejsc;
  • uzyskuje wynagrodzenie lub inny przychód w wysokości nieprzekraczającej 200% minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Możliwe jest również przyznanie zwrotu kosztów zakwaterowania w przypadkach, w których codzienne przejazdy byłyby zbyt uciążliwe z uwagi na konieczną do pokonania każdego dnia odległość. Zwrot kosztów zakwaterowania może otrzymać osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:

  1. na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy podjęła zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, staż, przygotowanie zawodowe dorosłych poza miejscem zamieszkania w miejscowości, do której czas dojazdu i powrotu do miejsca stałego zamieszkania środkami transportu zbiorowego wynosi łącznie ponad 3 godziny dziennie;
  2. mieszka w hotelu lub wynajętym mieszkaniu w miejscowości lub w pobliżu miejscowości, w której jest zatrudniona, wykonuje inną pracę zarobkową, odbywa staż lub przygotowanie zawodowe dorosłych;
  3. uzyskuje wynagrodzenie lub inny przychód w wysokości nieprzekraczającej 200% minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w miesiącu, za który jest dokonywany zwrot kosztów zakwaterowania.

Inne przypadki przyznania zwrotu kosztów

Starosta może zwrócić bezrobotnemu koszt przejazdu do pracodawcy i powrotu do miejsca zamieszkania w przypadku skierowania go do pracodawcy, który zgłosił ofertę pracy, jeżeli jego siedziba znajduje się poza miejscem zamieszkania bezrobotnego.

Bezrobotny lub osoba poszukująca pracy, którzy:

  • są w okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy;
  • są zatrudnieni u pracodawcy, wobec którego ogłoszono upadłość lub który jest w stanie likwidacji, z wyłączeniem likwidacji w celu prywatyzacji;
  • otrzymują świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny, określone w odrębnych przepisach;
  • uczestniczą w zajęciach w centrum integracji społecznej lub indywidualnym programie integracji, o którym mowa w przepisach o pomocy społecznej;
  • są żołnierzami rezerwy;
  • pobierają rentę szkoleniową;
  • pobierają świadczenie szkoleniowe po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego w ramach zwolnień grupowych;
  • podlegają ubezpieczeniu społecznemu rolników w pełnym zakresie na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników jako domownik lub małżonek rolnika, jeżeli zamierzają podjąć zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub działalność gospodarczą poza rolnictwem;
  • są cudzoziemcami zamierzającymi wykonywać lub wykonującymi pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (spełniającymi szczegółowe warunki określone w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy)

– mogą otrzymać zwrot kosztu przejazdu na badania lekarskie lub psychologiczne i powrotu do miejsca zamieszkania, jeżeli na badania zostali skierowani przez powiatowy urząd pracy i dojeżdżają do tych miejsc.

Ponadto starosta może zwrócić bezrobotnemu koszt przejazdu do miejsca wykonywania prac społecznie użytecznych (czyli prac wykonywanych przez bezrobotnych bez prawa do zasiłku na skutek skierowania przez starostę, organizowanych przez gminę w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, w tym na rzecz opiekunów osób niepełnosprawnych, w organizacjach lub instytucjach statutowo zajmujących się pomocą charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej) i powrotu do miejsca zamieszkania lub pobytu.

Organy administracji powinny poinformować bezrobotnego, iż w sytuacji odbywania przez niego przygotowania zawodowego poza miejscem zamieszkania przysługuje mu zwrot kosztów dojazdu, oraz wyjaśnić, jakie wymagania musi spełnić, aby uzyskać zwrot tych kosztów [wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Lublinie z 24 kwietnia 2008 roku, III SA/Lu 44/08].

Sposób dokonania zwrotu kosztów

Zwrot kosztów jest dokonywany na wniosek osoby zainteresowanej. Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy nie zawiera jednak, poza przepisem art. 45, żadnych norm, które regulowałyby w sposób szczegółowy kwestię zwrotu kosztów przejazdu. Nie mają ich również przepisy wykonawcze do ustawy, co jest konsekwencją braku w ustawie delegacji do ich wydania. Ustawodawca nie upoważnił też żadnego z wymienionych w ustawie organów do określenia dodatkowych warunków, od spełnienia których uzależniony jest zwrot poniesionych kosztów. Stąd jedynymi kryteriami, którymi powinien kierować się organ rozpoznający wniosek bezrobotnego o zwrot kosztów przejazdów, są te wynikające wprost z treści art. 45 ustawy.

[...] użyty przez ustawodawcę [...] wyraz „może” powoduje, że kwestia zwrotu kosztów dojazdu do miejsca wykonywania stażu leży w sferze uznania administracyjnego. [...] pozostawienie organowi możliwości działania w ramach uznania administracyjnego powoduje, że obowiązkiem organu jest ustalenie okoliczności faktycznych sprawy, celem ustalenia, czy ewentualne wydanie decyzji administracyjnej będzie służyło realizacji celów określonych w ustawie [wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Poznaniu z 27 listopada 2013 roku, II SA/Po 709/13].

Dofinansowanie lub zwrot kosztów dojazdu do pracy przez pracodawcę

Decyzja pracodawcy o finansowaniu w całości lub w części kosztów dojazdów pracowników do pracy i z powrotem ma charakter dobrowolny – przepisy prawa nie nakładają na pracodawcę obowiązku w tym zakresie, poza przypadkami szczególnymi, takimi jak odbywanie podróży służbowej (kiedy pracownik świadczy pracę na rzecz pracodawcy w miejscowości, do której został przez niego oddelegowany).

Prawo do zwrotu kosztów przejazdu przysługuje niektórym grupom zawodowym, a wśród nich przykładowo:

  • policjantom (policjantowi, który zajmuje lokal mieszkalny w miejscowości pobliskiej miejsca pełnienia służby, przysługuje zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby w wysokości ceny biletów za przejazd koleją lub autobusem – art. 93 ust. 1 Ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji – Dz.U. z 2021 r. poz. 1882 ze zm.);
  • funkcjonariuszom Straży Granicznej (analogiczne uprawnienie jak dla policjantów – art. 97 ust. 1 Ustawy z dnia 12 października 1990 roku o Straży Granicznej (Dz.U. z 2021 r. poz. 1486 ze zm.).

Zgodnie z art. 21 pkt 112 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ich ponoszenia przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw. Są to, wymienione wyżej, ustawa o Policji, ustawa o Straży Granicznej, a nadto ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, ustawa o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego, ustawa o Sądzie Najwyższym, ustawa o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawa Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawa o Biurze Ochrony Rządu, ustawa o Państwowej Straży Pożarnej i ustawa o prokuraturze. W pozostałych przypadkach kwota zwrotu kosztów stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.

W przypadkach, w których pracodawca nie ma obowiązku ustawowego dokonywania zwrotu ponoszonych przez pracownika kosztów dojazdu do pracy lub finansowania tego dojazdu, wprowadzenie takiego świadczenia na rzecz pracowników może stanowić element systemu motywacyjnego.

Artykuły
Brak wyników.
Więcej artykułów
Wzory
Brak wyników.
Więcej wzorów