Pracownicy niepełnosprawni korzystają z szerszych gwarancji ochronnych niż pozostali zatrudnieni. Przede wszystkim czas pracy osoby niepełnosprawnej jest krótszy i nie mogą oni wykonywać pracy w porze nocnej i godzinach nadliczbowych. Czy są wyjątki od tej zasady? Na powyższe pytanie odnajdziesz odpowiedź w naszym artykule.
Czas pracy osoby niepełnosprawnej
Czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Regulacja ta dotyczy każdej osoby niepełnosprawnej bez względu na jej stopień niepełnosprawności. Czas pracy osoby niepełnosprawnej cechującej się znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo.
Konieczność uzyskiwania zaświadczenia przez osoby niepełnosprawne, w celu pracy w skróconym wymiarze czasu pracy, usunął wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 2014 r. Oznacza to, że każdy pracownik ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności będzie pracował 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo, nie na podstawie zaświadczenia, ale z mocy prawa. Skrócone normy obowiązują od dnia przedstawienia pracodawcy orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność.
Jeśli pracownik, będący osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, chce pracować w większym wymiarze niż 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo, musi otrzymać stosowne zaświadczenie od lekarza, który przeprowadza badania profilaktyczne pracowników lub, w razie jego braku, od lekarza sprawującego opiekę nad nim.
Krótszy wymiar czasu pracy osoby, której przyznano znaczny lub umiarkowany stopnia niepełnosprawności, nie powoduje obniżenia przysługującego wynagrodzenia. Bez znaczenia jest fakt, czy osoba niepełnosprawna ma stałe wynagrodzenie miesięczne, czy ma stawkę godzinową, mimo, że będzie pracowała godzinę krócej, jej wynagrodzenie nie ulegnie zmianie.
Czas pracy osoby niepełnosprawnej a zakaz pracy w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej
Osoba niepełnosprawna nie może być także zatrudniona w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. W takim wypadku nie ma znaczenia, jaki stopień niepełnosprawności posiada pracownik. Zasady te obowiązują pracownika od dnia następnego po przedłożeniu pracodawcy orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
Zakaz zatrudniania osób niepełnosprawnych, w dwóch przypadkach, może nie mieć zastosowania:
- w przypadku osób niepełnosprawnych pracowników zatrudnianych przy pilnowaniu mienia,
- w przypadku, gdy na wniosek niepełnosprawnego pracownika, zostanie uzyskana zgoda od lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku od lekarza sprawującego opiekę nad osobą niepełnosprawną.
Lekarz w zaświadczeniu stwierdza, że nie ma przeciwwskazań do wykonywania pracy w porze nocnej i godzinach nadliczbowych przez pracownika niepełnosprawnego.
Jeżeli jednak pracownik nie wyraża zgody na świadczenie pracy w godzinach nadliczbowym lub w godzinach nocnych i nie wystąpi samodzielnie z wnioskiem, to pracodawca nie może dopuścić niepełnosprawnego pracownika do pracy w godzinach ponadwymiarowych lub w porze nocnej.
W przypadku gdy pracownik pracuje w godzinach nadliczbowych lub w porze nocnej, przysługuje mu dodatek zarówno za godziny nadliczbowe, jak i dodatek za pracę w porze nocnej.
Dodatkowa przerwa w pracy a czas pracy osoby niepełnosprawnej
Osobie niepełnosprawnej – bez względu na dobowy wymiar czasu pracy – przysługuje prawo do dodatkowej przerwy w pracy, w wymiarze 15 minut, na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Dodatkowa przerwa wliczana jest do czasu pracy, przysługuje bez względu na rodzaj stopnia niepełnosprawności i należy się obok, a nie zamiast przerwy wynikającej z KP. Przepis nie wskazuje szczegółowo dodatkowych warunków, których spełnienie uprawniałoby osoby niepełnosprawne do korzystania z tej przerwy.
Nabycie prawa do przerwy nie jest także uzależnione od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy.
