Przepisy prawa szczegółowo regulują kwestię reklamowania działalności medycznej oraz marketing medyczny. Przeczytaj poniższy artykuł i dowiedz się, jak legalnie informować o działalności leczniczej!
Działalność podmiotów leczniczych – najważniejsze informacje
Działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Mogą one być udzielane za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.
Działalność lecznicza może również polegać na:
- promocji zdrowia lub
- realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.
W miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych nie mogą być świadczone usługi pogrzebowe oraz prowadzona ich reklama.
Informowanie o działalności leczniczej
Lekarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu.
Lekarz nie może sprzedawać produktów leczniczych, wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych, systemów i zestawów zabiegowych, w rozumieniu przepisów rozporządzenia 2017/745, oraz wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro i wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, w rozumieniu przepisów rozporządzenia 2017/746, oraz środków pomocniczych.
Podmiot wykonujący działalność leczniczą podaje do wiadomości publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych.
Podmiot wykonujący działalność leczniczą na wniosek pacjenta udziela:
- szczegółowych informacji na temat udzielanych świadczeń zdrowotnych, w szczególności informacji dotyczących stosowanych metod diagnostycznych lub terapeutycznych oraz jakości i bezpieczeństwa tych metod;
- niezbędnych informacji na temat zawartych umów ubezpieczenia;
- informacji objętych wpisem do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą dotyczącym tego podmiotu.
Marketing medyczny - zasady informowania o działalności lekarzy i lekarzy dentystów
Szczegółowe zasady podawania do publicznej wiadomości informacji o udzielaniu przez lekarzy i lekarzy dentystów świadczeń zdrowotnych określa Naczelna Rada Lekarska.
Zgodnie z uchwałą Naczelnej Rady Lekarskiej lekarz lub lekarz dentysta nie może reklamować udzielanych przez siebie świadczeń zdrowotnych.
Lekarz lub lekarz dentysta wykonujący praktykę zawodową może podawać do publicznej wiadomości informację o udzielaniu świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych w uchwale.
Informacja ta podawana przez lekarza powinna zawierać następujące dane:
- tytuł zawodowy;
- imię i nazwisko;
- miejsce, dni i godziny przyjęć.
Informacja może ponadto zawierać następujące dane:
- rodzaj wykonywanej praktyki zawodowej;
- stopień naukowy;
- tytuł naukowy;
- specjalizacje;
- umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych;
- szczególne uprawnienia;
- numer telefonu;
- określenie cen i sposobu płatności w przypadku przekazywania tych informacji poprzez zamieszczanie ich na stronie internetowej praktyki zawodowej lub poprzez specjalne telefony informacyjne.
Co istotne, powyższe dane powinny być zamieszczone w brzmieniu zgodnym z dokumentem je stwierdzającym.
Lekarz lub lekarz dentysta prowadzący praktykę zawodową może informować o udzielaniu świadczeń zdrowotnych wyłącznie poprzez:
- nie więcej niż 2 stałe tablice ogłoszeniowe na zewnątrz budynku, w którym prowadzona jest praktyka i dodatkowo nie więcej niż 2 tablice ogłoszeniowe przy drogach dojazdowych do siedziby praktyki;
- ogłoszenia prasowe w rubrykach dotyczących usług medycznych;
- informacje zawarte w książkach telefonicznych i informatorach o usługach medycznych w dziale dotyczącym usług lekarskich;
- zamieszczenie informacji na stronach internetowych;
- specjalne telefony informacyjne.
Tablice powinny zawierać w górnej części napis określający rodzaj praktyki zawodowej. Powinny mieć kształt prostokąta o wymiarach nie więcej niż 40 cm na 60 cm.
Jakie są obostrzenia względem formy przekazywania informacji? Informacja, o której mowa wyżej, nie może jednocześnie nosić cech reklamy, a w szczególności zawierać:
- żadnej formy zachęty ani próby nakłonienia do korzystania ze świadczeń zdrowotnych;
- informacji o metodach, ich skuteczności i czasie leczenia oraz obietnic i potocznych określeń;
- określenia cen i sposobu płatności;
- informacji o jakości sprzętu medycznego.
Kodeks Etyki Lekarskiej
Zgodnie z Kodeksem Etyki Lekarskiej lekarz tworzy swoją zawodową opinię jedynie na podstawie wyników swojej pracy, dlatego wszelkie reklamowanie się jest zabronione.
Lekarzowi nie wolno narzucać swych usług chorym lub pozyskiwać pacjentów w sposób niezgodny z zasadami etyki i deontologii lekarskiej oraz lojalności wobec kolegów.
Lekarz ma prawo umawiać się o wysokość honorarium przed rozpoczęciem leczenia. Wyjątkiem od tej zasady jest pomoc w nagłych wypadkach. W razie braku stosownych cenników lekarz powinien brać pod uwagę wartość oddanej usługi, poniesione koszty własne, swoje kwalifikacje, a także w miarę możliwości sytuację materialną pacjenta. Lekarz może leczyć bezpłatnie.
Nie wolno mu stosować metod nieuczciwej konkurencji, szczególnie w zakresie nierzetelnego informowania zarówno o swoich możliwościach działania, jak i kosztach leczenia.
Lekarz ma obowiązek zwracania uwagi społeczeństwa, władz i każdego pacjenta na znaczenie ochrony zdrowia, a także na zagrożenie ekologiczne. Swoim postępowaniem, również poza pracą zawodową, lekarz nie może propagować postaw antyzdrowotnych.
Może przyjąć zapłatę od producenta leków lub wyrobów medycznych (sprzętu i wyposażenia medycznego) za wykonaną pracę, prowadzenie szkoleń i badań, które pogłębiają wiedzę medyczną lub zawodową, jeżeli ta zapłata jest współmierna do wkładu pracy lekarza.
Lekarz biorący udział w badaniach sponsorowanych przez producentów leków lub wyrobów medycznych (sprzętu i wyposażenia medycznego) musi się upewnić, że badania te są prowadzone zgodnie z zasadami etyki. Nie powinien uczestniczyć w badaniach naukowych, których celem jest promocja tych produktów.
