Zatrudnianie cudzoziemców – prawo, podatki, ubezpieczenia

Zatrudnienie cudzoziemców staje się w Polsce zjawiskiem coraz bardziej powszechnym. Jak wskazują dane z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w drugiej połowie 2020 roku ponownie wzrosła liczba ubezpieczonych obcokrajowców – do najwyższego poziomu w historii. W grudniu 2020 roku w ZUS-ie było zarejestrowanych 725 173 obcokrajowców, co oznacza wzrost o 11,3% w stosunku do grudnia poprzedniego roku. 59,4% osób było zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, a 3% prowadziło działalność gospodarczą. Obecna sytuacja związana z wojną na Ukrainie również mocno wpływa na kształt rynku pracy w Polsce. Jak wygląda zatrudnianie cudzoziemców w Polsce? W artykule wyjaśniamy najważniejsze kwestie dotyczące pracy cudzoziemców w aspekcie prawnym, podatkowym i ubezpieczeniowym również w dobie epidemii.

Zobacz film: Jak rozliczyć zatrudnienie cudzoziemców?

Zatrudnianie cudzoziemców - pobierz darmową broszurę!

Zmiany w zatrudnianiu cudzoziemców od 2022 roku 

Od 29 stycznia 2022 roku weszły w życie nowe przepisy dotyczące zatrudniania cudzoziemców. Jedną z większych modyfikacji jest ta dotycząca ustanowienia pierwszeństwa w rozpatrywaniu wniosków o zezwolenia na pracę dla przedsiębiorców prowadzących działalność o znaczeniu strategicznym dla gospodarki narodowej, których wykaz ma być określony w rozporządzeniu. 

Drugą znaczącą zmianą jest to, że wcześniej ubiegający się o zezwolenie na pobyt czasowy i pracę w Polsce musieli legitymować się:

• zapewnionym miejscem zamieszkania oraz
• posiadaniem stabilnego i regularnego źródła dochodu, wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny.

Obecnie te warunki nie są już wymagane. Cudzoziemiec składający wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę nie musi już przedstawiać dokumentów potwierdzających posiadanie miejsca zamieszkania w Polsce i poświadczających posiadanie źródła dochodu. Wprowadzono natomiast wymóg otrzymywania przez taką osobę wynagrodzenia nie niższego niż aktualnie obowiązujące wynagrodzenie minimalne (w 2022 roku wynosi 3 010 zł brutto). Nie ma przy tym znaczenia:

• wymiar czasu pracy oraz
• rodzaj stosunku prawnego, na podstawie którego jest ona przez niego wykonywana.

Warto również wspomnieć, że rozszerzono katalog przypadków gdzie nie trzeba składać nowego zezwolenia o pracę. I tak zgodnie z nowymi zapisami nie wymagają zmiany lub wydania nowego zezwolenia na pobyt czasowy i pracę takie zdarzenia jak:

• zmiana siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub formy prawnej podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi, 
• przejęcie pracodawcy lub jego części przez innego pracodawcę, przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, 
• zastąpienie umowy cywilnoprawnej umową o pracę, zmiana nazwy stanowiska, na jakim cudzoziemiec wykonuje pracę, przy jednoczesnym zachowaniu zakresu jego obowiązków lub zwiększenie wymiaru czasu pracy przy jednoczesnym proporcjonalnym zwiększeniu wynagrodzenia

Zmieniły się także przepisy dotyczące uproszczonej procedury. Do 28 stycznia na podstawie oświadczenia cudzoziemiec mógł wykonywać pracę przez maksymalny okres 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy bez pozwolenia na pracę. Okres ten został wydłużony z 6 miesięcy do 24 miesięcy. Co więcej, nie ma już konieczności odczekania przez cudzoziemca po upływie przepracowanych 6 miesięcy, kolejnych 6 w okresie 12 miesięcy, aby móc ponownie podjąć zatrudnienie. Dzięki zmianie może on pracować na podstawie oświadczenia pracodawcy bez przerw w zatrudnieniu.

Pobyt cudzoziemców w Polsce

Cudzoziemcy mogą przybyć na teren Polski w celach krótko- i długoterminowych. Obecnie jednak to właśnie długoterminowy cel i przede wszystkim praca są głównym powodem przyjeżdżania obcokrajowców do naszego kraju. Cudzoziemiec przekraczający granicę RP na dłuższy czas zobowiązany jest uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu. Obcokrajowiec jest uprawniony do obecności na terytorium Polski przez okres wynikający z posiadanej wizy Schengen, a także wydanych przez władze polskie: wiz długoterminowych lub dokumentów pobytowych. Długość pobytu jest zależna od posiadanych dokumentów i uprawnień i kształtuje się następująco:

• pobyt w ramach ruchu bezwizowego – cudzoziemiec jest uprawniony do pobytu przez okres 90 dni w okresie 180-dniowym (lub przez okres wynikający z umowy o ruchu bezwizowym podpisanej przez UE lub Polskę z państwem, którego jest obywatelem);
• pobyt na podstawie wydanej przez inne państwo członkowskie: wizy długoterminowej lub dokumentu pobytowego – cudzoziemiec jest uprawniony do pobytu w innych państwach członkowskich niż to, które wydało wizę (w tym w Polsce) w czasie ważności wizy nieprzekraczającym 90 dni w okresie 180-dniowym.

Cudzoziemiec przebywający na terenie Polski musi posiadać odpowiednie dokumenty, które w razie kontroli powinien okazać. Są to przede wszystkim dokument podróży i dokumenty uprawniające cudzoziemca do pobytu na terytorium RP, jeżeli są wymagane, tj. wiza lub dokument pobytowy. Ponadto obcokrajowiec powinien posiadać dokument uprawniający do wykonywania pracy, prowadzenia działalności gospodarczej lub powierzenia wykonywania pracy. Co ciekawe, w przypadku kontroli cudzoziemiec może zostać poproszony o pokazanie, czy dysponuje odpowiednimi środkami finansowymi przeznaczonymi na pokrycie kosztów związanych z pobytem, np. na utrzymanie lub na podróż powrotną.

Podsumowując, cudzoziemiec może przebywać w Polsce w celu turystycznym na podstawie ruchu bezwizowego lub wizy. Całkowity pobyt na terytorium wszystkich państw członkowskich obszaru Schengen (w tym Polski) bez konieczności uzyskania wizy nie może przekroczyć 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu. Po tym czasie, jeśli osoba ta chce zostać w Polsce, powinna złożyć wniosek o zezwolenie na pobyt czasowy.

Warunki wjazdu cudzoziemców do Polski na pobyt długoterminowy

Cudzoziemiec, który przekracza granicę, jest obowiązany posiadać:

• ważny dokument podróży;
• aktualną wizę lub inny ważny dokument uprawniający go do wjazdu na terytorium RP i do pobytu na tym terytorium;
• zezwolenie na wjazd do innego państwa lub zezwolenie na pobyt w innym państwie, jeżeli zezwolenia takie są wymagane w przypadku przejazdu tranzytem.

Ponadto cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Polski jest obowiązany uzasadnić cel i warunki planowanego pobytu i posiadać oraz okazać na żądanie:

• dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów ustawy zdrowotnej lub posiadanie podróżnego ubezpieczenia medycznego o minimalnej kwocie ubezpieczenia w wysokości 30 000 euro, ważnego przez okres planowanego pobytu cudzoziemca na terytorium RP;
• środki finansowe wystarczające na pokrycie kosztów planowanego pobytu oraz podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania lub kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, albo dokument potwierdzający możliwość uzyskania takich środków zgodnie z prawem.

Cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej musi dysponować środkami finansowymi w wysokości co najmniej:

• 300 złotych, jeżeli okres planowanego pobytu nie przekracza 4 dni;
• 75 złotych na każdy dzień planowanego pobytu, jeżeli czas ten przekracza 4 dni – albo równowartość tej kwoty w walutach obcych.

Warunki wjazdu cudzoziemców na teren RP w okresie epidemii

Epidemia koronawirusa znacznie wpłynęła na sytuację cudzoziemców. Granicę zewnętrzną na kierunku wjazdowym do Polski mogą przekraczać tylko określone w § 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie czasowego zawieszenia lub ograniczenia ruchu granicznego na określonych przejściach granicznych kategorie podróżnych. Są to:

• obywatele RP;
• cudzoziemcy, którzy są małżonkami lub dziećmi obywateli RP albo pozostają pod stałą opieką;
• cudzoziemcy posiadający Kartę Polaka;
• członkowie misji dyplomatycznych, urzędów konsularnych i przedstawiciele organizacji międzynarodowych oraz członkowie ich rodzin, a także inne osoby przekraczające granicę naszego kraju na podstawie paszportu dyplomatycznego;
• cudzoziemcy posiadający prawo stałego lub czasowego pobytu na terytorium RP, tj. osoby posiadające kartę pobytu wydaną ze względu na:

• zezwolenie na pobyt czasowy;

• zezwolenie na pobyt stały;

• zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE;

• zgodę na pobyt ze względów humanitarnych;

• status uchodźcy;

• udzielenie ochrony uzupełniającej;

• a także osoby posiadające:

• zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE;

• prawo stałego pobytu obywatela UE;

• zgodę na pobyt członka rodziny obywatela UE;

• zgodę na pobyt stały członka rodziny obywatela UE.

Granicę mogą przekraczać również cudzoziemcy, którzy mają prawo do pracy na terytorium RP. Obcokrajowcy pracujący w Polsce powinni podczas kontroli granicznej przedstawić dokumenty, które potwierdzają, że posiadają dostęp do krajowego rynku pracy albo potwierdzenie tego, że prowadzą działalność gospodarczą na terenie naszego kraju. Czyli muszą mieć przygotowane odpowiednie dokumenty, np. zezwolenie na pracę, zezwolenie na pracę sezonową, zaświadczenie o wpisie do ewidencji w sprawie pracy sezonowej, oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium RP lub też wyciąg z KRS lub umowę spółki (w przypadku prowadzenia działalności).

Granicę w trakcie epidemii bez problemu powinni przekroczyć m.in. obcokrajowcy, którzy:

• prowadzą pojazd służący do przewozu osób lub towarów, a ich przejazd wynika z wykonywania czynności zawodowych;
• są kierowcami wykonującymi przewóz drogowy w ramach międzynarodowego transportu drogowego;
• są obywatelami państw członkowskich UE, państwa członkowskiego EFTA – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz ich małżonkowie i dzieci;
• posiadają zezwolenie na pobyt stały lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE; 
• są uczniami pobierającymi naukę w RP, po udokumentowaniu funkcjonariuszowi Straży Granicznej pobierania nauki w Polsce, oraz ich opiekunowie, którzy przekraczają granicę wraz z uczniami w celu umożliwienia tej nauki;
• przyjeżdżają do Polski w związku z udziałem, w charakterze zawodnika, członka sztabu szkoleniowego, lekarza, fizjoterapeuty lub sędziego, w międzynarodowych zawodach sportowych organizowanych na terytorium naszego kraju;
• są studentami, naukowcami, rybakami czy marynarzami.

Praca cudzoziemców na terenie Polski

Cudzoziemiec przebywający w Polsce może w naszym kraju podjąć pracę legalnie, jeśli zostaną spełnione odpowiednie warunki. Przede wszystkim, aby zatrudnienie obcokrajowca było zgodne z prawem, powinien on:

• posiadać ważną wizę;
• posiadać zezwolenie na pobyt;
• posiadać stempel w paszporcie, który poświadcza o trwaniu procedury dotyczącej zezwolenia na pobyt;
• przebywać w Polsce w ramach ruchu bezwizowego.

Ponadto, aby możliwa była praca cudzoziemca na terenie RP, pracodawca powinien uzyskać dla niego zezwolenie na pracę lub też otrzymać wpis z urzędu dotyczący powierzenia pracy na podstawie oświadczenia (tzw. procedura uproszczona) bądź też ustalić, czy być może obcokrajowiec jest zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę – np. jeśli posiada zezwolenie na pobyt stały, jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub ma zezwolenie na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach.

Zezwolenie na pracę w Polsce nie jest wymagane m.in. wtedy, gdy cudzoziemiec:

• posiada status członka rodziny obywatela UE/EOG/Szwajcarii;
• posiada zezwolenie na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach;
• posiada ważną Kartę Polaka;
• jest absolwentem polskich szkół ponadgimnazjalnych, stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich na polskich uczelniach;
• jest małżonkiem obywatela polskiego;
• posiada zezwolenie na pobyt czasowy na terenie Polski udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego czy też posiada zezwolenie na pobyt stały w naszym kraju.

Szczególną grupą są obywatele Rosji, Ukrainy, Białorusi, Mołdawii, Gruzji i Armenii – mogą zostać zatrudnieni w Polsce na podstawie uproszczonej procedury polegającej na rejestracji oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi. Co istotne, na podstawie oświadczenia mogą pracować maksymalnie przez 24 miesiące.

Praca cudzoziemców na terenie Polski w okresie epidemii

Ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: ustawa specjalna) wprowadziła nowe przepisy organizacyjno-prawne mające na celu m.in. uporządkowanie problemów związanych z legalnością pobytu cudzoziemców na terytorium RP po ogłoszeniu stanu zagrożenia epidemicznego.

Przedłużenie pobytu w ramach ruchu bezwizowego

Specjalne rozwiązania dla cudzoziemców, którzy przebywają w Polsce w ramach ruchu bezwizowego, na podstawie wiz oraz dokumentów pobytowych wydanych przez inne państwa obszaru Schengen, obejmują:

• przedłużenie z mocy prawa upływających w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii okresów ważności zezwoleń na pobyt czasowy – do 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni (art. 15zd ust. 3 ustawy specjalnej);
• przedłużenie z mocy prawa okresów pobytu i okresów ważności wiz krajowych w przypadkach, gdy ostatni dzień okresu pobytu na podstawie takich wiz wypadałby w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii – do 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni (art. 15zd ust. 1 ustawy specjalnej). Posiadacze wiz krajowych zachowują prawo do przekraczania granicy państwowej oraz pobytu na terytorium Polski w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, a także przez okres 30 dni po odwołaniu tego ze stanów, który będzie obowiązywał jako ostatni;
• uznanie za legalny z mocy prawa pobyt obcokrajowca na terytorium RP w przypadkach, gdy w dniu, od którego po raz pierwszy ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, przebywali oni na tym terytorium na podstawie krótkoterminowych tytułów pobytowych, tj.:

• w ramach ruchu bezwizowego,

• na podstawie wiz Schengen wydanych przez organy polskie,

• wiz Schengen lub wiz długoterminowych wydanych przez inne państwa obszaru Schengen,

• dokumentów pobytowych wydanych przez inne państwa obszaru Schengen, wiz długoterminowych lub dokumentów pobytowych wydanych przez państwa członkowskie UE, które nie są państwami obszaru Schengen (gdy zgodnie z prawem UE takie wizy lub dokumenty uprawniającym do pobytu w Polsce

– od dnia następującego po ostatnim dniu legalnego pobytu wynikającego z tych tytułów do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w zależności od tego, który obowiązywał jako ostatni (art. 15z1 ust. 1 ustawy specjalnej).

Przedłużenie pobytu na podstawie oświadczenia o powierzeniu wykonywania prac

Cudzoziemcy przebywający w Polsce na podstawie oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy, zezwolenia na pracę lub na podstawie kart pobytu również w trakcie epidemii uzyskali specjalne przywileje, m.in.:

• nastąpiło przedłużenie z mocy prawa okresów ważności zezwoleń na pracę i zezwoleń na pracę sezonową oraz okresów dopuszczalnej pracy na podstawie oświadczeń o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi, wpisanych do ewidencji oświadczeń – do 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni (art. 15zzq ustawy specjalnej);
• umożliwienie zmiany warunków wykonywania przez cudzoziemców pracy określonych w zezwoleniach na pracę, zezwoleniach na pracę sezonową, oświadczeniach o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi, wpisanych do ewidencji oświadczeń;
• przedłużenie z mocy prawa wypadających w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii okresów ważności kart pobytu – do 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni (art. 15z2 ust. 1 ustawy specjalnej); obcokrajowiec jest uprawniony do posługiwania się posiadanym dokumentem jako ważnym pomimo upływu określonej w nim daty końcowej okresu ważności;
• przedłużenie z mocy prawa wypadających w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii terminów na złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, o przedłużenie wizy lub o przedłużenie pobytu w ramach ruchu bezwizowego – do 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni (art. 15z ustawy specjalnej);
• przedłużenie z mocy prawa wypadających w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii terminów opuszczenia Polski, wynikających z art. 299 ust. 6 ustawy o cudzoziemcach – do 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni (art. 15zzza ustawy specjalnej).

Oznacza to np., że jeśli w ostatni dzień ważności zezwolenia na pobyt czasowy i pracę przypada w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii (tj. począwszy od 14 marca 2020 roku), to ważność tego zezwolenia ulega automatycznemu przedłużeniu do 30. dnia następującego po dniu odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni. W okresie wydłużenia ważności zezwolenia na pobyt czasowy i pracę obcokrajowiec może wykonywać pracę na tych samych warunkach co dotychczas.

Opodatkowanie dochodów uzyskanych przez cudzoziemców

Cudzoziemcy zatrudnieni w Polsce, którzy uzyskują przychody na terenie naszego kraju, podlegają określonym obowiązkom podatkowym. Sposób, w jaki będą rozliczani, jest zależny od tego, jaki mają status. Przepisy klarują dwie sytuacje: cudzoziemiec może mieć status rezydenta lub nierezydenta.

Rezydent 

Cudzoziemiec posiadający status rezydenta musi spełnić odpowiednie kryteria. Rezydentem jest osoba posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium RP. W rozumieniu przepisów podatkowych osoba ta ma centrum interesów życiowych w Polsce, np. bliską rodzinę, stałą działalność lub jej pobyt w naszym kraju wynosi więcej niż 183 dni w roku podatkowym. Jeśli powyższe założenia są spełnione, to osoba ta ma status polskiego rezydenta podatkowego. W przypadku obcokrajowców będących polskimi rezydentami obowiązują zasady podatkowe takie jak w przypadku podatników z polskim obywatelstwem i polską rezydencję podatkową. Wiąże się to z tym, że osoba taka powinna rozliczyć się w Polsce, rozliczenie to musi zawierać przychody z Polski, jak i te uzyskane w kraju, z którego obcokrajowiec pochodzi. Jeśli cudzoziemiec jest rezydentem, wówczas podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i takiej osobie płatnik powinien wystawić PIT-11.

Nierezydent 

Za nierezydenta uważa się osobę, która w rozumieniu przepisów podatkowych nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium RP. Taka osoba na terytorium naszego kraju opodatkowuje jedynie dochody uzyskane w Polsce. Nierezydent podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i ma prawo rozliczyć dochody uzyskane w Polsce z tytułu:

• pracy wykonywanej na terytorium Polski na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
• działalności wykonywanej osobiście na terytorium RP, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
• działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium naszego kraju;
• położonej w Polsce nieruchomości (w tym sprzedaży takiej nieruchomości).

Jeżeli nierezydent uzyskuje dochód z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, wtedy jego dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych – powinien więc otrzymać PIT-11 od swojego pracodawcy. Przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście, osiągane przez nierezydenta nieprowadzącego działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 20%. Wówczas osoba taka powinna otrzymać do rozliczenia od swojego pracodawcy deklarację IFT-1R, nie zaś PIT-11.

Ubezpieczenia społeczne cudzoziemców zatrudnionych w Polsce

Zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych wszystkie osoby, które są m.in. pracownikami, zleceniobiorcami, prowadzącymi pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Ubezpieczeniom tym (poza szczególnymi przypadkami) powinni zostać objęci również cudzoziemcy wykonujący pracę w Polsce. Z powołanego przepisu wynika, że wszystkie osoby fizyczne bez względu na ich miejsce zamieszkania czy obywatelstwo podlegają polskim ubezpieczeniom społecznym, o ile wykonują pracę na obszarze Polski i na rzecz polskiego podmiotu. Według przepisów o zabezpieczeniu społecznym (poza szczególnymi sytuacjami) ubezpieczeni wykonujący pracę w Polsce podlegają ustawodawstwu polskiemu.[alert-info]Pracodawca zatrudniający cudzoziemców ma obowiązek opłacenia za niego składek na ubezpieczenie w ZUS-ie. Ich wartość będzie zależała od wynagrodzenia brutto pracownika lub zleceniobiorcy. Wysokość składki oblicza się według takich samych zasad jak w przypadku Polaków.

Obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi są objęci m.in.: pracownicy (z wyłączeniem prokuratorów), członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych, zleceniobiorcy, osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, duchowni, posłowie i senatorowie pobierający uposażenie, osoby, które pobierają zasiłek dla bezrobotnych, osoby przebywające na urlopach wychowawczych lub pobierające zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego, członkowie rad nadzorczych. Osoby niespełniające warunków do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi mają prawo przystąpić do tych ubezpieczeń dobrowolnie.

Zatrudnianie cudzoziemców – podsumowanie

Zatrudnianie cudzoziemców to zjawisko naprawdę częste – obcokrajowcy coraz mocniej zasilają zasoby polskich przedsiębiorstw. Procedura zatrudniania obcokrajowców nie należy do najprostszych, jednak trzeba też zwrócić uwagę na proponowane przez przepisy uproszczenia. Samo rozliczanie zatrudnionych pracowników z zagranicy nie jest tak problematyczne – najwięcej wątpliwości pojawia się przy kwalifikacji statusu cudzoziemca, czyli ustaleniu, czy jest on rezydentem, czy nierezydentem. W kwestii ubezpieczeń społecznych sprawa jest stosunkowo prosta – wysokość składek oblicza się według takich samych zasad jak w przypadku Polaków. Warto również wspomnieć o wpływie epidemii koronawirusa na zatrudnianie cudzoziemców. Spowodowała ona zawieszenie licznych terminów związanych z pobytem i pracą obcokrajowców i te w większości przypadków zostały wydłużone do upływu 30. dnia następującego po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii – w zależności od tego, który będzie obowiązywał jako ostatni.