Baner reklamowy w kosztach podatkowych działalności

W toku prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorca może ponosić różnorodne wydatki, które mają za zadanie zwiększenie jego przychodów. Wśród nich można wymienić zakup banerów reklamowych. W poniższym artykule wyjaśniamy, w jaki sposób rozliczyć wydatek na baner reklamowy w kosztach podatkowych.

Baner reklamowy w kontekście kosztów podatkowych

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 wspomnianej ustawy.

Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu jest wydatek, które łącznie spełnia następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w żaden sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie został wymieniony w treści art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasadniczo należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów.

W tym miejscu warto wskazać, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. 

Możemy jednak wskazać, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, dobrego obrazu jego firmy, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to mają one charakter reprezentacyjny.

Z dostępnych wyroków sądowych wynika zatem, że wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. 

Biorąc pod uwagę tak skonstruowaną definicję, należy wskazać, że nieuzasadnione jest utożsamianie reprezentacji z reklamą. Wydatek na baner reklamowy nie mieści się w zakresie regulacji art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT. Nie jest zatem wykluczony z kategorii kosztów podatkowych.

To oznacza, że wydatek na baner reklamowy stanowi koszt podatkowy w pełnej wysokości.

Tezę tę potwierdza treść interpretacji Dyrektora IS w Poznaniu z 14 stycznia 2011 roku (nr ILPB1/415-1163/10-5/AG), gdzie organ wprost wskazał, że wydatki poniesione na nabycie sprzętu (towaru) dla osób fizycznych, które występują w barwach jego producenta jako drużyna (Team), tj. koszulki firmowe, baner reklamowy, flagi oraz czasami sprzęt wędkarski, jako niewymienione w art. 23 ww. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Baner reklamowy a tablica reklamowa

Od zakupu baneru reklamowego należy jednak odróżnić zakup tablicy reklamowej. 

Okazuje się, że tablica reklamowa spełnia kryteria środka trwałego i podlega amortyzacji.

Jak wskazał WSA w Krakowie w wyroku z 9 maja 2018 roku (I SA/Kr 199/18), tablice reklamowe, bez względu na sposób związania ich z gruntem, podlegają zaliczeniu do obiektów budowlanych – budowli.

Zgodnie natomiast z art. 22a ust. 1 ustawy PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością;
2. maszyny, urządzenia i środki transportu;
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W rezultacie tablica reklamowa – rozumiana jako budowla – będzie zatem stanowić środek trwały podlegający amortyzacji.

W przypadku amortyzacji istotne znaczenie ma ustalenie właściwej stawki amortyzacyjnej. 

Wykaz stawek amortyzacyjnych stanowiący załącznik do ustawy PIT odsyła w tym zakresie do rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych.

W przypadku zakupu tablicy reklamowej niezwiązanej trwale z gruntem będziemy mieli do czynienia z KŚT 669 „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”.

Rodzaj ten obejmuje:

• parkometry;
• urządzenia do diagnostyki i kontroli pojazdów samochodowych;
• kasy fiskalne i rejestrujące;
• armatki do naśnieżania stoków;
• wykrywacze metali;
• kolektory słoneczne;
• bramki obrotowe z czytnikiem czasu pracy;
• tablice reklamowe umieszczone na ścianach budynków (neony świetlne, ekrany reklamowe LED i inne);
• wagi pocztowe;
• pozostałe samodzielne urządzenia nieprzemysłowe, których konstrukcja, wyposażenie lub materiał, z którego są wykonane, oraz podstawowe parametry techniczne różnią się zasadniczo od obiektów, sklasyfikowanych w rodzajach 660–665.

Zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych właściwa stawka dla tego rodzaju wynosi 10% rocznie.

Warto też zwrócić uwagę na treść art. 22d ust. 1 ustawy PIT. Przepis ten stanowi, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. 

W konsekwencji zakup tablicy reklamowej o wartości poniżej 10 000 zł może być ujęty bezpośrednio w kosztach podatkowych.

Podsumowując, zarówno nabycie banerów reklamowych, jak i tablic reklamowych jest okolicznością uzasadniającą ujęcie wydatku w kosztach podatkowych. Podkreślenia wymaga, że baner reklamowy nie jest środkiem trwałym, w związku z czym nie jest on amortyzowany.